EPISODE 06 : RESTRAINT

“ใจเย็นๆ อาการเธอดูแปลกๆนะ”

“อือ ดีนฉันร้อน” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงกระเส่า ก่อนที่ฉันจะล้มลงไปนั่งอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันยิ่งทำให้หัวใจของฉันแทบหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว

“ตั้งสติ” เขาเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ แต่คำพูดของเขาไม่สามารถทำให้ฉันมีสติได้เลยจริงๆ ความร้อนในกายของฉันมันยิ่งเดือดพลานมากขึ้นไปอีก

“ระ ร้อน” ฉันพยายมดึงมือตัวเองออกจากการจับกุมของร่างสูงตรงหน้า แต่มันก็ไม่เป็นผลเลยแรงฉันสู้แรงของเขาไม่ได้

“มีใครเอาอะไรให้เธอกินรึป่าว” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเสียงเครียด

“มะ ไม่มี” ฉันสายหัวแรงๆ ฉันรู้ทุกอย่างว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เหมือนกับว่าฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย

“แล้วเธอกินอะไรเข้าไปบ้าง”

“อื้อ นายอย่าถามมากได้ไหม...ฉันร้อน” ฉันตะคอกร่างสูงตรงหน้าเสียงดัง

“ดะ ดีน” ฉันครางเรียกชื่อเขาเบาๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา

“อย่ามามองฉันแบบนี้” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง

“ดีน มองฉันหน่อยน้า” ฉันอ้อนร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน ตอนนี้สติของฉันแทบจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว ความยับยั้งช่างใจเองก็เช่นเดียวกัน ฉันดึงมือของตัวเองเบาๆออกจากการจับกุมของร่างหนา

“เธอ” ร่างสูงตรงหน้าร้องเรียกฉันเสียงหลงทันทีที่แขนเรียวของฉันคล้องคอของเขาไว้ ก่อนจะดึงลำคอหนาเข้าหาตัว แต่เขาดันขืนฉันไว้ทำให้เป็นฉันเองที่ล้มลงไปทับตัวของเขา

“ดะ ดีน” ฉันเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงกระเส่า พร้อมกับมือบางของฉันที่ลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาอย่างเคลิบเคลิ้ม ส่วนมืออีกข้างยังคงลูบไล้ไปตามอกแกร่งลงไปจนถึงหน้าท้องเป็นล่อนสวยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก่อนที่ฉันจะลูบลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...

หมับ!!

“อย่าซนได้ไหม” ร่างสูงคว้ามือฉันไว้ก่อนจะอุ้มฉันมาวางลงบนที่นอน

“ฉะ ฉันร้อน” ฉันเอ่ยบอกกับเขาเสียงสั่น ความร้อนในกายฉันมันทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก มันร้อนราวกับว่าเนื้อตัวของฉันจะแตกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว ฉันค่อยๆแก้เชือกที่ผูกไว้ที่เอวออกทันทีที่มือของฉันเป็นอิสระ เสื้อของฉันหลุดออกจากตัวอย่างง่ายดายเผยให้เห็นอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้บราทรงสปอร์ตทีดำของฉัน

“เฮ้ย!!” ร่างสูงตรงหน้าร้องออกมาด้วยความตกใจ เขารวบแขนเรียวของฉันไว้เหนือหัว เขากุมมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ด้วยมือหนาของเขาเพียงข้างเดียว

“ดะ ดีนฉันร้อน”

“เธอโดนยาปลุกเซ็กส์” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ พร้อมกับมือหนาที่พยายามผูกเชือกของฉันไว้ตามเดิม

“ฉันร้อน” ฉันบิดไปมาเพราะความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้นมันทำให้ฉันแทบคลั่ง ความร้องในกายฉันมันทำให้ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองอีกต่อไปแล้ว

“ไม่เอาๆ ฉันร้อน” ฉันดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมเขาง่ายๆ

“อย่าดื้อดิ” เขาดุฉันเสียงดัง มันทำให้ฉันชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่จ้องมายังฉันนิ่งๆ

“ปล่อยฉัน” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงเรียบ ฉันร้อนจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

“...”

“ฉันร้อนจะตายอยู่แล้วถ้านายมะ ไม่ช่วยก็ปล่อยสิ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่น ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้ตัวเองคิดจะทำอะไร ฉันรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ฉันร้อนมาก ร้อนเหมือนร่างกายจะแหลกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว

“บัว”

“…” ฉันดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากการจับกุมของเขา

“บอกให้ปล่อยไง” ฉันตะคอกร่างสูงตรงหน้าเสียงดัง ก่อนที่น้ำตาเจ้ากรรมจะไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“ถ้านายไม่ช่วยก็ปล่อยฉัน”

“ฉันทำไม่ได้...เธอจะเสียใจที่หลังบัว” เขาเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ ตาคมคู่นั้นของเขายังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่คลาดสายตา

“แต่ฉันไม่ไหวแล้วดีน ขอร้องนายช่วยฉันก่อน” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่น พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปที่เขา

“เธอแน่ใจใช่ไหมบัว”

“แน่ใจฉันแน่ใจ นายปล่อยฉันก่อนนะ”

“...” เขาเงียบก่อนที่มือหนาจะคลายออกจากข้อมือบางของฉัน ทันทีที่มือของฉันเป็นอิสระฉันปลดเสื้อปั๊ดออกจากร่างบางของตัวเอง

ฉันผลักร่างสูงอย่างแรงจนเขาล้มลงไปนอนกับฟูกหนาก่อนที่ฉันจะขึ้นคล่อมเขาไว้ ชายตรงหน้ากดหัวของฉันเข้าหาตัวก่อนที่เขาจะประกบริมฝีปากหนาของเขาเข้ากับริมฝีปากบางของฉัน เขาจูบฉันอย่างดิบเถื่อนก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้นจนทำให้เด็กที่ไม่ประสีประเรื่องแบบนี้อย่างฉันอ่อนละทวยไปกับความแปลกใหม่นี้ มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของฉันก่อนจะหยุดอยู่ที่สะโพกงามของฉัน ร่างหนาผละริมฝีปากออกจากฉันเล็กน้อย

“ฉันถามเธออีกที...เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมบัว?”

“ฉันแน่ใจ” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่น มือหนาของเขายังคงลูบไล้อยู่ที่สะโพกของฉันสร้างความรู้สึกวูบวาบให้กับฉันอย่างบอกไม่ถูก

“อื้อ...ดะ ดีน” ฉันครางออกมาเบาๆ

“ใจเย็นๆเด็กดื้อ” ฉันเอ่ยบอกกับฉันนิ่งๆ ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะโลมเลียไปตามลำคอของฉัน เขาขบเม้นเบาๆมันยิ่งซ่างความเสียงซ่านให้กับฉันจนแทบจะแหลกเป็นเสี่ยงๆคามือของเขาอยู่แล้ว

“ฉันไม่ไหวแล้วดีน” ฉันบิดร่างบางของตัวเองไปมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้ตัวเองที่เสื้อที่ร่างหนาสวมใส่ก็มาอยู่ที่มือของฉันเสียแล้ว

“ไม่ได้ๆ เธอไม่มีสติ” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวไปมาเบาๆ เหมือนกับไล่ความคิดของตัวเอง เขาดันฉันออกเล็กน้อยก่อนที่จะ...

ฟุบ!!!

ร่างสูงอุ้มฉันขึ้นแนบอกแกร่งพร้อมกับหยิบผ้าห่มผืนเล็กใกล้ๆ ขึ้นมาคุมตัวของฉันไว้ เขาพาฉันเดินลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำ

“นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าด้วยความสงสัย เขายังคงอุ้มฉันไว้แนบอก ก่อนจะวางฉันลงทันทีที่เราทั้งสองเข้ามาด้านใน

“เธอต้องอาบน้ำ”

“ฉันไม่ได้อยากอาบน้ำ” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน

“อาบน้ำหน่อยนะ จะได้เย็นขึ้น” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับตักน้ำขึ้นมาราดลงที่หัวของฉันหลายขัน น้ำที่เย็นเฉียบเมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิที่ค่อนข้างสูงของฉันมันยิ่งทำให้ฉันทรมาน ทรมานจากอุณหภูมิที่ต่างกันจากที่ร่างกายของฉันเคยสั่นสะท้านเพราะความร้อน ตอนนี้มันกลับหนาวเย็นจับขั้วหัวใจ

“ดะ ดีน ฮึกกกก ฮือออออ” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าที่ยังคนโอบฉันไว้ ก่อนที่ฉันจะทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้นอย่างหมดแรง

“หืม เบาบ้างไหม” ร่างสูงเอ่ยถามฉันเบาๆพร้อมกับย่อตัวลงกอดฉันไว้แน่น มือหนาจับผมของฉันที่ปกปิดหน้าอยู่ออกช้าๆ ก่อนที่มือหนาจะลูบลงที่แก้มของฉันอย่างเบามือ

“ฮืออออออ...ออออออ...” ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักพร้อมกับกอดร่างสูงตรงหน้าไว้แน่น ตอนนี้ความรู้สึกทรมานมากมายมันทำให้ฉันทั้งสับสนทั้งเจ็บปวดมันเป็นความเจ็บปวดที่ฉันไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง ร่างสูงยังคงกอดฉันไว้แน่นราวกับเป็นการปลอบประโลมฉันไปด้วย

“ร้องออกมามันไม่เป็นไร เดี๋ยวเธอจะหาย” เขาเอ่ยบอกฉันเสียงอ่อนลงกว่าทุกครั้ง

“ฮือออออ” ฉันปล่อยโฮใส่เขาอย่างไม่อาย พร้อมกอดตอบเขาไว้แน่นเช่นกัน อ้อมกอดของชายที่ฉันพึ่งรู้จักได้ไม่นานมันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เขาทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา

“เธอไม่เป็นอะไรแล้วบัว” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันพร้อมกับมือหนาหยิบผ้าห่มผืนบางมาคลุมตัวของฉันไว้

“ดะ ดีนฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้...ฉันกลัว” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่น พร้อมกับซุกหน้าลงที่อกแกร่งของเขา

“ไม่ต้องกลัวฉันอยู่นี่ เธอไม่มีอะไรต้องกลัว” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉัน พร้อมกับมือหนาของเขายังคงลูบหัวของฉันเบาๆ การกระทำของเขามันทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความจริงใจที่เขาส่งมาให้ มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจของฉันสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

จากที่ก่อนหน้านี้ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบให้คนแปลกหน้าโดนตัว นอกจากพ่อแม่และยายของฉันแล้วฉันไม่ชอบสกินชิพกับใครทั้งนั้น แต่กลับเขาคนนี้มันต่างออกไปเขาเหมือนเป็นข้อยกเว้นของกฎที่ฉันเคยตั้งเอาไว้ทั้งหมด

 “อื้อออออ...”

“ยังร้อนอยู่ไหม?” ร่างสูงก้มหน้าลงมาถามฉันเสียงอ่อน ก่อนที่มือหนาจะลูบลงที่แก้มของฉันอย่างอ่อนโยน

“…” ฉันพยักหน้าบอกกับร่างสูงเบา

“งั้นเราอยู่แบบนี้กันก่อน” เขายังคงจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา เราสองคนสบตากันอยู่สักพักจนกระทั่ง...

“ดะ ดีน”

“หืม?”

“นายไม่หนาวหรือไง” มือบางของฉันลูบลงที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของเขาเบาๆ

“ฉันไม่เป็นไร แต่กลัวว่าเธอจะไม่สบายมากกว่าตอนนี้อากาศเย็นมากเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเบาๆ

“ฉันอยากขึ้นเรือนแล้ว”

“อืม...เดี๋ยวฉันพาเธอขึ้นไป” ร่างเอ่ยบอกกับฉันก่อนจะอุ้มฉันไว้แนบอกแกร่งของเขา เขาพาฉันเดินกลับมาที่เรือนก่อนจะวางฉันลงบนที่นอนอย่างเบามือ

“เดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอก เธอต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“แล้วนายล่ะ” ฉันดึงมือหนาของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยถามเขาออกไปเสียงอ่อน เพราะตัวของเขาก็เปียกเหมือนกันนี่นา เขาก็ควรเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน

“นายหาเสื้อใส่ก่อนสิเดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน เขาเดินไปหาเสื้อใส่อย่างว่าง่ายก่อนจะเดินออกไปด้านนอกเพื่อให้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองเช่นกัน

“ดีนฉันเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว” ฉันตะโกนบอกกับร่างสูงที่อยู่ด้านนอก

“…”

“ฉันทำเอง” ฉันเอ่ยบอกกับเขาเสียงอ่อน เขาเดินกลับเข้ามาหาฉันพร้อมกับถือผ้าขนหนูผืนเล็กๆ มาด้วยไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาจะทำอะไร ฉันจึงแย้งมันออกมาจากมือของเขาแต่ผลที่ได้ คือ...

“อยู่เฉยๆ” เขาเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบพร้อมกับจับหัวของฉันให้อยู่นิ่งๆ จากนั้นเขาจึงนำผ้าขนหนูมาเช็ดผมของฉันอย่างเบามือ

“...” ฉันรู้สึกว่าตัวเองจะได้ผู้ปกครองเพิ่มขึ้นอีกคนเลยอ่ะ

“ไปกินหรือไปดื่มอะไรมาบ้าง” ร่างสูงเอ่ยถามฉันขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

“หืม”

“ในงาน”

“ฉันก็กินน้ำเหมือนกับคนอื่นๆเลยนะ ส่วนอาหารฉันก็ไม่ได้กินเพราะยังอิ่มอยู่” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับค่อยๆใช้ความคิดเพื่อทบทวนสิ่งที่ตัวเองไปทำมา

“คิดดีๆ”

“อ่อ! ฉันดื่มน้ำร้อนไปหนึ่งแก้ว หลังจากนั้นถึงได้รู้สึกร้อนแปลกๆ”

“ใครเป็นคนเอาให้เธอกิน” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ

“ฮ่าฮ่า ฉันดื่มมันเอง” ฉันหันหน้ากลับไปบอกกับร่างสูงที่อยู่ด้านหลังแห้งๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้เขา

“หึ...” เขามองหน้าฉันก่อนที่จะยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย พักหลังมานี้เขายิ้มออกมาบ่อยๆ ทำให้ใบหน้าดุดันนั้นดูน่ากลัวลดลงนิดนึง

“ก็ฉันไม่รู้นี่นาว่ามันคือน้ำอะไร” ฉันเอ่ยบอกกับร่างสูงเสียงอ่อน

“เธอต้องระวังตัวให้ดี ครั้งหน้าอาจจะไม่ได้โชคดีแบบนี้” เขาเอ่ยบอกกับฉันนิ่งๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน

“รู้แล้วน่า” ฉันเอ่ยบอกกับเขาเสียงอ่อน ก่อนจะหันหน้าหลบไปอีกทางเพื่อหลบสายตาคู่นั้นของเขา

“บัว” ร่างสูงเรียกฉันเสียงอ่อน

“ฉันไปนอนก่อนนะ ฝันดี” ฉันรีบเดินกลับไปยังที่นอนของตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมเอาไว้จนมิดก่อนที่ฉันจะหลับตาลงทันที ถ้าขืนฉันยังยืนประจันหน้ากับเขาอยู่แบบนั้นซึ่งมันคงไม่ปลอดภัยกับหัวใจของฉันแน่นๆ ภาพเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้มันผุดเข้ามาในหัว ‘ฮึ่ย! ฉันทำแบบนั้นลงไปได้ไงอ่ะ’ ‘บ้าไปแล้ว’ ฉันขยุ้มหัวตัวเองอยู่ภายในความคิด