เข้าสู่ระบบสิบนาทีต่อมา
เสื้อผ้าเราทั้งคู่ถูกปลดเปลื้องออกจนหมด เผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของกันและกัน ยอมรับเลยว่าหุ่นพี่เวย์ดีมาก กล้ามแขนเป็นมัด ลอนหน้าท้องที่ดูเซ็กซี่ แบบอู้หูว ~
และก็ของลับที่เห็นแล้วแบบ...
จะพังไหมนะ มันจะอะไรขนาดนั้นอะ เกินไป!
“มองหน้าพี่บ้างก็ได้”
เสียงทักท้วงทำให้ฉันดึงสติกลับมาแล้วผละสายตาออกจากของลับเขา
“พี่ได้ไปทำมาหรือเปล่าคะ หรือว่ามัน...”
โอ๊ย! ถามอะไรออกไปเนี่ยยัยพาย
“ไอ้นี่เหรอ” พี่เวย์ไม่พูดเปล่า เขาหยิบของลับขึ้นมาแล้วทาบมันลงที่ขาอ่อนฉัน “ธรรมชาติ พกมาตั้งแต่เกิด” ว่าจบเขาก็จับมันลงแล้วมองหน้า “หน้าแดงนี่กลัว อาย หรือว่าเขิน?”
“...” ทั้งสามอย่าง แต่ไม่อยากพูดออกไป
“ครั้งก่อนเอาแบบลวกๆ ครั้งนี้เอาแบบเต็มลิมิตเลยนะ พายจะไหวไหม”
ตะ...เต็มลิมิตนี่คือแบบไหน!?
“คือว่า...”
“เอาเป็นว่าจะเบามือให้หน่อยก็แล้วกันนะ แบบว่านิดๆ หน่อยๆ”
ไม่ทันได้ตั้งตัว ก็โดนคนตรงหน้าขโมยจูบ เมื่อพอใจก็เลื่อนหน้าผ่านคอและมาหยุดที่อกอวบ ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นคลึงไปมาก่อนจะใช้ปากครอบงับจุกสีชมพูอ่อนที่ชูชัน เขาดูดเสมือนคนที่กระหาย
อ๊ะ!
เสียงครางเล็กๆ หลุดออกมาจากปาก มือข้างหนึ่งจับยึดบ่าแกร่ง อีกข้างก็ขยุมเส้นผมดกดำไว้ แอ่นอกขึ้นอย่างลืมตัว
ฝ่ามือหยาบเลื่อนต่ำลงจนถึงช่องทางสวยที่เคยผ่านการใช้งานแค่ครั้งเดียว นิ้วเรียวไล้ไปมาแล้วสอดแทรกเข้าไปภายใน แหย่เข้าแหย่ออกเพื่อสร้างน้ำหล่อลื่น
อ๊า ~
เผลอร้องครางออกมาด้วยความรู้สึกดีปนเสียว วินาทีนี้เหมือนหลุดลอยไปในห้วงสวาท
พี่เวย์หยุดการกระทำทุกอย่างแม้กระทั่งถอนนิ้วออกจากรูคับแคบ เขาเอานิ้วขึ้นมาตรงปากตัวเองแล้วใช้ลิ้นเลียน้ำสีใสที่เคลือบรอบๆ นิ้ว “ใช้ได้”
“...” ฉันเองถึงกับทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งหอบหายใจแรงๆ อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งขนาดกลางๆ
“ทำหน้าแบบนั้น...รู้ไหมว่ามันยั่วพี่มาก”
สิ้นเสียง พี่เวย์ถาโถมกายเข้ามานัวเนีย ทาบทับจูบแสนดุเดือด เรียวลิ้นร้อนไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กก่อนจะแลกกันลิ้มรสความหวานปนขมของแอลกอฮอล์ที่ดื่มมาจากคลับ
เรียวขาเล็กถูกแหวกอ้าออกให้กว้างกว่าเดิม พี่เวย์แทรกกายมาอยู่ระหว่างกลางของขาทั้งสองข้าง ก่อนจะสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่สอดแทรกเข้ามาในรูแคบ
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ! พี่ใส่ถุงยางแล้วเหรอ” ร้องท้วงแล้วใช้มือดันหน้าท้องของพี่เวย์
“...” ฝ่ายที่ถูกถามเลี่ยงไม่ตอบแล้วเอามือฉันออก ก่อนจะกดลำท่อนเข้ามาทีเดียวจดมิด “อื้ม...” ใบหน้าหล่อเชิดขึ้น เสียงเข้มคำรามออกมาเบาๆ ขบสันกรามจนนูนเคลื่อนที่ไปมา สะโพกขยับเข้าออกให้เกิดความคุ้นชิน จากนั้นก็กระทุ้งแก่นกายตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
ฉันทำได้แค่กัดเม้มปากตัวเอง แอ่นสะโพกตามอารมณ์เสียวสยิว ขาเรียวตวัดรัดร่างหนา แม้ไม่มีประสบการณ์แต่ทำไปตามสัญชาติญาณ
ลมหายใจอุ่นถูกพ่นออกมาเรื่อยๆ หยาดเหงื่อไหลเคลือบผิวกาย ใบหน้าแดงซ่านเร้าอารมณ์ ทำให้คนตรงหน้ากดกระแทกอย่างรุนแรงนับครั้งไม่ถ้วน ร่างกำยำเอี้ยวเข้ามาก่อนจะใช้ใบหน้าซุกไซ้ดมกลิ่นหอมกรุ่นจากซอกคอขาว ขบเม้มลำคอระหงจนขึ้นรอย
อ๊า ~
ร้องครางเสียงดังออกมาอย่างสุดจะกลั้น พลางมีเสียงเนื้อกระทบกันดังปะปน
และในจังหวะนั้น...
ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสองทีก่อนจะตามมาด้วย...
“เป็นอะไรกันหรือเปล่า ย่าเดินผ่านมาแล้วได้ยินเสียงร้องดังลั่นห้องเลย”
และอยู่ๆ พี่เวย์ก็ใช้มือปิดปากฉัน “ชู่...” เขายังคงขยับเอวเข้าออกแรงขึ้นกว่าเดิม
ฉันเลยร้องครางกระหึ่มอยู่ในลำคอ แล้วเคลื่อนสะโพกหนี แต่ก็ถูกดึงกลับมาตามเดิม
“พาย เวนี่ เป็นอะไรหรือเปล่า ได้ยินย่าไหม” ย่าถามอีกครั้ง ฟังดูน้ำเสียงแล้วคงจะเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรค่า พอดีเวนี่กับพายเราเต้นแอโรบิกท่ายากกันน่ะค่ะ เลยทำให้เสียหลักล้มบ้างไรบ้าง” พี่เวย์แอ๊บเสียงตอบกลับย่าด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย ก่อนจะเปลี่ยนมากระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหูฉัน “จะเสร็จแล้ว” ก่อนที่ร่างจะกระตุกเกร็งแล้วฟุบหน้าลงบนบ่า “เสร็จแล้ว อ่าห์ รู้สึกดีเป็นบ้า”
“โอเค ระวังกันหน่อยนะลูก ย่าไม่กวนละ”
“ค่า” พี่เวย์ตอบกลับย่าอีกครั้ง
แฮ่ก แฮ่ก
ฉันถึงกับหอบหายใจรัวๆ ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ เข้าปอด “เต้นแอโรบิกบ้าอะไร คิดได้ไงคะ”
“เอ้า หรือจะให้บอกไปตรงๆ ว่าเอากัน”
“ไม่ค่ะ และนี่ถ้าเสร็จแล้วก็ออกไปเลย ถุงยางไม่ใส่ แล้วยังมาปล่อยในอีกนะ”
“คนมันรีบน่ะ เดี๋ยวพายก็ไปกินยาคุมฉุกเฉินสิ”
รีบแค่ไหนก็ควรจะป้องกันไหมล่ะไอ้พี่เวย์!
“แล้วจะไปหายาคุมที่ไหนกินคะในเวลานี้ นี่ตีห้าค่ะ ร้านขายยาคงไม่เปิดมาฟังเสียงไก่ขันหรอก”
ผู้ชายอะไรไม่เตรียมพร้อมเอาเสียเลย
ถ้าพลาดทำท้องขึ้นมานะ
“เออว่ะ มักง่ายอีกแล้วกู!”
ใช่ โคตรมักง่าย!!
EP 12ก็เลือกมาเลยวันถัดมาร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิดก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวราอีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไรมีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก ไม่แน่นอน! “เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ “แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง” “แม่...”“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่นเวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดียอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ยแม่นั่ง
EP 11พลาดพาร์ทเวย์คอนโดหรูย่านทองหล่อไม่คิดเลยว่าคนอย่างผมจะพลาดทำเด็กอายุสิบแปดท้อง ยอมรับว่าเป็นผมเองที่ผิดไม่ยอมป้องกันและคึกคะนอง ส่วนตอนนี้คะนองไม่ออกละที่สำคัญคือยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่เสือกพลาดมีไปแล้วจะทำไงดีวะเนี่ย“เป็นอะไรไปคะ นั่งหน้าเคร่งเครียดเชียว” ผู้หญิงที่จะนอนด้วยในคืนนี้เอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วมานัวเนียตามร่างกายผม“เปล่าน่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อย” ตอบกลับพลางเอาฝ่ามือไปจับที่ก้นงอนๆ “จำข้อตกลงได้ใช่ไหม” ผมย้ำถาม“ได้ค่ะ แค่เอาไม่ผูกพัน ไม่มีสานต่อ” “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็...”“พี่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวหนูทำเอง”จะว่าผมเหี้ย เลว ก็ตามสบาย แต่คนมันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะให้เลิกง่ายๆ ก็คงจะไม่ได้ ให้เลิกทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ผมยอมตัดใจทิ้งผู้หญิงคนเดียวเพื่อให้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมดีกว่าส่วนเรื่องลูก ก็จะทำแค่รับผิดชอบเรื่องเงินหลายวันต่อมาบ้านเพลินฤดีมาที่บ้านของพายเพื่อจะมาคุยเรื่องการรับผิดชอบ นั่งรออยู่ห้องรับแขกเพราะย่าออกไปทำธุระข้างนอกได้สักพักแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนนั่งพูดคอจะแตกพายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเลยแม้แต่นิด“อย่างที่พายเคยบอกไปแล้ว
EP 10ก็แล้วแต่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือนตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...ท้อง!พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้องฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้วคนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน “โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้งไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่
EP 9ทำให้ได้ก่อนเช้าวันต่อมา07:30 น.วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันหยุดสุดท้ายของสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็ต้องวนลูปไปเรียนอีกแล้ว และที่เห็นตื่นเช้าไม่ใช่อะไรหรอก พอดีว่าฉันมีเรียนพิเศษตอนตอนแปดโมงเช้าน่ะ ย่าจ้างคุณครูมาสอนโดยตรงที่บ้านทุกวันอาทิตย์ เดินงัวเงียลงมาแล้วตรงไปในห้องรับแขก ฝีเท้าหยุดก้าวเดินเมื่อได้ยินเสียงย่ากำลังคุยกับใครบางคนอย่างสนุกสนานอยู่ ขยี้ตาสองสามทีแล้วเพ่งมองดูชัดๆ ก็เห็นว่าคนที่ย่าคุยด้วยคือ 'พี่เวย์' เป็นบ้าหรือไง นี่เล่นเข้าหาย่าฉันเลยเหรอ“นั่นไง ยัยพายลงมาพอดีเลย” กะว่าจะเดินหนีแต่ย่าดันมาเห็นเสียก่อน ตามด้วยอีพี่เวย์หันมาส่งยิ้มให้อย่างร้ายกาจ“มาคุยกับพี่เขาสิ เขามารอตั้งนานแล้ว เดี๋ยวย่าจะขึ้นไปไหว้พระก่อน” พูดจบย่าก็ลุกเดินสวนออกมาแล้วขึ้นไปยังห้องพระที่อยู่ชั้นบนทันที“มาทำไมแต่เช้าคะ” ถามแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก พลางหยิบหนังสือและปากกาสีน้ำเงินกับสีแดงมาจัดเตรียมไว้บนโต๊ะกระจกสี่เหลี่ยม“ก็มาหาแฟนไง” พี่เวย์พูดแล้วลุกขึ้นเดินมาหา “หายโกรธเถอะนะ”“ทำไมต้องหายโกรธคะ พายไม่ได้โกรธอะไรพี่นะ” ตอบตามตรง ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเลยอะ แค่มีนอยด์เล็กน้อย แบบว่าน้อยเด
EP 8เจ้าข้าวเจ้าของหลังจากที่เดินเที่ยวจนสำราญใจแล้วก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน พอดีพี่ต้ามารับกัสเอง ฉันเลยไม่ต้องไปส่งในจังหวะที่เปิดประตูจะขึ้นรถนั้นก็มีมือคนมาดันมันปิดลง“คุยกันก่อน”“คุยเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่สำคัญมากก็ไว้วันหลังแล้วกัน”เปิดประตูรถอีกครั้ง และมันก็ถูกปิดลงอีกครั้งเช่นกัน“คือ...” พี่เวย์กระอักกระอ่วนแล้วลุกลี้ลุกลน “คือพี่...”“อธิบายอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ เห็นอยู่เต็มสองตาขนาดนั้น นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะคะพี่ก็ควงผู้หญิงอื่นแล้ว พายคิดว่าควรที่จะยุติเรื่องของเราดีกว่า อย่ามาสานต่อให้เสียเวลาอีกเลย” “ไม่เอา” พี่เวย์เอามือทั้งสองไปกุมไว้ “ขอโทษได้ไหม ผิดไปแล้ว” ทำตาปริบๆ ใส่“ไม่ค่ะ ไม่ยกโทษให้ เพราะไม่ได้โกรธอะไร อีกอย่างพายก็เฉยๆ นะ พี่ไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตมากมายขนาดนั้น” พูดถากถางอย่างไม่ไยดี ก่อนจะชักมือกลับ “โห...พาย...” “คือ...พายขอตัวก่อนได้ไหม มีนัดที่จะต้องไปต่ออะค่ะ”“กับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย!?”“อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นไปทำไมคะ”ทีแบบนี้มาทำเป็นสนใจนะไอ้พี่เวย์“คนอื่นที่ไหน พายเป็นแฟนพี่นะ!” พูดจาขึงขังแล้วดึงตัวฉันเข้าไปโอบอย่างไม่อายสายตาคนที
EP 7Don’t Careช่วงบ่ายของวันสานสัมพันธ์กันไปสามรอบ รอบสุดท้ายจบลงที่เจ็ดโมงเช้าและเราทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในทันที พอตื่นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วไม่รู้ว่าพี่เวย์ไปอดอยากปากแห้งมาหรือยังไง ทำแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยนี่เหรอคนที่เคยพูดใส่หน้าฉันว่าจะกินแค่ครั้งเดียว ไม่มีกินซ้ำ โถๆ พ่อคุณเอ๊ย! เล่นกินฉันไปสามรอบติดๆ “พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะ” ถามพลางใส่เสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดระเบียบให้เรียบร้อย“ก็ว่าจะกลับเลย พอดีพี่มีนัดคุยงานกับเพื่อนน่ะ”“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ใส่เสร็จก็ตามพายลงไปข้างล่างแล้วกัน”“อื้ม” บอกกับพี่เวย์เสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วตรงปรี่ไปที่โต๊ะกินข้าว โดยมีย่านั่งรออยู่แล้ว เดินเข้าไปสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ “ตื่นแล้วเหรอหลานย่า” “ค่ะ นี่ย่ารอนานหรือยังคะ”“ไม่นานหรอก แล้วหนุ่มคนนั้นล่ะ”“คะ”“เวนี่น่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ?”“อ๋อ ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ลงมา” ตอบย่าพลางเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย”“เมื่อคืนเต้นแอโรบิกท่ายากหรือไง เสียงร้องดังลั่นเลย” ย่าพูดนิ่มๆ แต่สายตายิ้มเหมือนรู้อะไรมา“...” ฉันมีสะดุ้งเล็กน้อย แ







