LOGINShare
Ep.7 Don't Care
Last Updated:
2025-12-03 22:29:34EP 7
Don’t Care
ช่วงบ่ายของวัน
สานสัมพันธ์กันไปสามรอบ รอบสุดท้ายจบลงที่เจ็ดโมงเช้าและเราทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในทันที พอตื่นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้ว
ไม่รู้ว่าพี่เวย์ไปอดอยากปากแห้งมาหรือยังไง ทำแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
นี่เหรอคนที่เคยพูดใส่หน้าฉันว่าจะกินแค่ครั้งเดียว ไม่มีกินซ้ำ
โถๆ พ่อคุณเอ๊ย! เล่นกินฉันไปสามรอบติดๆ
“พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะ” ถามพลางใส่เสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดระเบียบให้เรียบร้อย
“ก็ว่าจะกลับเลย พอดีพี่มีนัดคุยงานกับเพื่อนน่ะ”
“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ใส่เสร็จก็ตามพายลงไปข้างล่างแล้วกัน”
“อื้ม”
บอกกับพี่เวย์เสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วตรงปรี่ไปที่โต๊ะกินข้าว โดยมีย่านั่งรออยู่แล้ว
เดินเข้าไปสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ
“ตื่นแล้วเหรอหลานย่า”
“ค่ะ นี่ย่ารอนานหรือยังคะ”
“ไม่นานหรอก แล้วหนุ่มคนนั้นล่ะ”
“คะ”
“เวนี่น่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ?”
“อ๋อ ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ลงมา” ตอบย่าพลางเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย”
“เมื่อคืนเต้นแอโรบิกท่ายากหรือไง เสียงร้องดังลั่นเลย” ย่าพูดนิ่มๆ แต่สายตายิ้มเหมือนรู้อะไรมา
“...” ฉันมีสะดุ้งเล็กน้อย แล้วแสร้งยิ้มเจื่อนๆ “ปกตินี่แหละค่ะ แต่เกิดขาพลิกขาแพลงนิดหน่อยเลยเสียหลักน่ะค่ะ”
โกหกหน้าตายเลยเรา
“งั้นเรอะ นี่คิดว่าจะหลอกย่าได้เหรอ”
“ปะ...เปล๊าคะ หลอกอะไรคะ” อาการเลิ่กลั่กเริ่มมา
“บอกมาเสียดีๆ ว่าพ่อหนุ่มนั่นเป็นใคร อย่าคิดว่าย่าดูไม่ออกนะยัยพาย”
ก็เนี่ย เบื่อความรู้ทันของย่ามาก ท่านมักจะนำหน้าฉันอยู่ก้าวหนึ่งเสมอ เพราะฉะนั้นเวลาที่อยากจะปกปิดอะไรเลยไม่เคยมิดสักที
“ก็ได้ค่า เขาคือคนที่หนูกำลังจะปรับเปลี่ยนค่ะ”
“หืม ปรับเปลี่ยน?”
“ก็คือจะปรับเปลี่ยนเขาให้เป็นคนที่ดีกว่าเดิมน่ะค่ะ”
“แล้วยังไม่ได้คบเหรอ?”
“ก็ไม่เชิงค่ะ เอาง่ายๆ คือดูใจอยู่แหละค่ะ” ยิ้มแห้งๆ
ฉันจะคบก็ต่อเมื่อฝ่ายชายมาขอแบบจริงๆ จังๆ เท่านั้น
เพราะถ้าตอนนี้เขายังเห็นฉันเป็นของเล่นระบายอารมณ์ใคร่ ฉันเองก็จะมองเขาแบบนั้นเช่นกัน
แบบของเล่นชิ้นหนึ่ง ดูแฟร์ๆ ดี
“ไม่คบ แต่แบบ...กันแล้ว ไวไฟกันจริงๆ หนุ่มสาวสมัยนี้”ย่าส่ายหน้าไปมาเบาๆ
ย่ารู้ ย่าเห็น แต่ย่าไม่พูดสินะ!!
“...” ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
เมื่อร่วมโต๊ะกินข้าวกันเสร็จพี่เวย์ก็ขอตัวกลับก่อน แต่ก่อนหน้านั้นตอนที่นั่งกินข้าวฉันสังเกตเห็นพี่เขาหมกมุ่นอยู่แต่กับหน้าจอโทรศัพท์ แล้วมีท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
แต่ช่างเถอะ อย่าไปอะไรมากมาย เรายังไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะเจ้ากี้เจ้าการชีวิตเขาได้
“คุณหนูจะขับรถไปเองเหรอครับ” ลุงนิดถาม
“ใช่ค่ะ พอดีว่าจะแวะไปบ้านเพื่อนด้วย”
ถึงอายุสิบแปดแต่ฉันก็ขับรถเป็นนะ แถมเมื่อไม่นานมานี้ยังไปสอบใบขับขี่มาอย่างถูกต้องด้วยตัวเอง
“จะเอาคันไหนไปดีครับ BMW หรือ Mercedes Benz”
“เอา BMW ดีกว่าค่ะ พอดีว่าพายรู้สึกชินมือกับคันนั้นมากกว่า”
“ได้เลยครับ” ลุงนิดรับคำก่อนจะรีบวิ่งไปเช็ดกระจกหน้ากระจกหลังให้ก่อนจะถอยออกจากที่จอดรถ “ขับขี่ปลอดภัยนะครับคุณหนู”
“ค่า เดี๋ยวซื้อขนมมาฝากนะคะ” พูดด้วยร้อยยิ้มก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกมา
ศูนย์การค้า เจ อเวนิว ทองหล่อ
ขับรถไปรับกัสที่บ้านแล้วก็พากันขับมาที่ เจ อเวนิว ทองหล่อ เพื่อจะเดินเล่นและหาซื้อของจุกจิกตามประสาผู้หญิง
“พายรีบกลับบ้านไหม” กัสถามพร้อมกับเดินแวะเข้าไปในร้านขายกิ๊ฟติดผม
“ไม่นะ ย่าเราให้กลับตอนไหนก็ได้ ถ้าดึกเกินแค่โทร.ไปบอกท่านหน่อย จะได้ไม่เป็นห่วงน่ะ” ตอบกลับแล้วเดินเข้าไปยืนคู่กับเพื่อนสาว ก่อนจะหยิบกิ๊ฟรูปหัวใจสีชมพูขึ้นมา “เราว่าอันนี้เหมาะกับกัสดีนะ หวานๆ ดี ยิ่งกำลังมีความรักด้วยยิ่งเหมาะ”
“เหรอ งั้นเราอันนี้” กัสหยิบกิ๊ฟรูปหัวใจไปจากมือฉันก่อนจะจัดการติดมันลงบนเส้นผม แล้วจ่ายเงินให้กับแม่ค้า “นี่ค่ะ”
“ไปหาชานมไข่มุกกินกันดีกว่า” ฉันเอ่ยชวนแล้วมองไปรอบๆ ว่ามีร้านไหนน่าสนใจ
กัสเองก็ช่วยสอดส่องดูเช่นกัน และอยู่ๆ เธอก็พูดขึ้น “ถ้าจำไม่ผิด...นั่นใช่เพื่อนพี่ต้าปะ พายช่วยเราดูหน่อย”
“ไหนเหรอ?”
“นั่นไง ตรงหน้าร้านนั้นอะ”
ฉันหันไปตามที่กัสบอก ก็เห็นผู้ชายที่คุ้นหน้าคุ้นตายืนควงสาวอยู่หน้าร้านเครื่องสำอางแบรนด์ดัง
“น่าจะใช่มั้ง”
ไม่น่าจะหรอก แต่มันใช่เลย ใช่ไอ้พี่เวย์!
ไหนบอกว่าจะไปคุยงานกับเพื่อนไงล่ะ หืม...
ตอนเช้าพึ่งจะนอนกอดเรา พอตกเย็นมาก็ควงสาวอีกคนต่อ โคตรทุเรศเลยว่ะ!
“เข้าไปทักทายพี่เขาหน่อยดีกว่า” ว่าจบกัสก็จูงมือฉันให้เดินตามไปเพื่อที่จะเข้าไปทักทายเพื่อนของแฟนหนุ่มเธอ “สวัสดีค่ะ จำหนูได้ไหม กัสแฟนของพี่ต้าค่ะ”
เมื่อเห็นฉัน พี่เวย์ก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา “พะ...พาย!”
“สองคนนี้ใครเหรอคะ” ผู้หญิงที่มากับพี่เวย์เอ่ยถาม ก่อนจะใช้หางตามองมาที่ฉันสลับกับกัสไปมา
“คือ...” พี่เวย์อ้ำอึ้งพูดไม่ออก
“หนูเป็นแฟนของพี่ต้าเพื่อนสนิทของพี่เวย์ค่ะ” กัสรีบตอบแล้วยิ้มน้อยๆ ให้ “ส่วนนี่พาย เพื่อนสนิทหนูค่ะ”
“อ่อ” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ แล้วกอบกุมแขนพี่เวย์แน่นกว่าเดิม
“พาย...” พี่เวย์เอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าฉันนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา
ไม่ได้เสียใจอะไรหรอก แค่เจ็บใจนิดๆ เมื่อเช้าเพิ่งจะเอาเราแท้ๆ พอมาตอนนี้ดันมาเดินควงสาวแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“คะ” ตอบรับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เรียกทำไมเหรอคะ เรารู้จักกันด้วยเหรอคะพี่”
“นี่พายสนิทกับพี่เวย์เหรอ?” กัสถามแล้วทำหน้าแปลกใจ
“เปล่าน่ะ พี่เขาเรียกชื่อ...เราก็ขานรับเท่านั้นเอง จะไปสนิทได้ยังไงก่อน” ตอบกลับเพื่อนสาว
“อ่อ ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ” กัสบอกกับฉัน ก่อนจะบอกกับพี่เวย์ต่อ “ไม่กวนแล้วนะคะพี่”
“คะ...ครับ” ไอ้พี่เวย์ถึงกับหน้าถอดสีแล้วมองมาที่ฉันตาละห้อย
ชิ!
ไม่แคร์ ไม่สนใจหรอกย่ะ ไอ้ผู้ชายปลิ้นปล้อน!
~ เธอมาทำให้ละลาย โดนสาปให้ตายแล้วตายอีก ~
เสียงริงโทนดังขึ้นเมื่อมีสายเรียกเข้า ฉันดูที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือก็พบว่าเป็นเบอร์ของไอ้พี่เวย์ที่เพิ่งจะแลกกันไปเมื่อช่วงบ่าย
โทร.มาเพื่อ!?
ไม่รับหรอก ฉันกดตัดสายแล้วบล็อกไปในทันที
บล็อกทุกช่องทางค่ะ!
ให้มันรู้เสียบ้าง ลองดีกับใครไม่ลอง มาลองกับน้องพายตัวตึง!!
เด็กสิบแปดก็สามารถทำให้คลั่งได้นะ ถ้าไม่คุกเข่าอ้อนวอนก็หงอยเป็นหมาอะคอยดูสิ
Latest chapter
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.12 ก็เลือกมาเลย
EP 12ก็เลือกมาเลยวันถัดมาร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิดก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวราอีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไรมีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก ไม่แน่นอน! “เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ “แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง” “แม่...”“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่นเวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดียอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ยแม่นั่ง
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.11 พลาด
EP 11พลาดพาร์ทเวย์คอนโดหรูย่านทองหล่อไม่คิดเลยว่าคนอย่างผมจะพลาดทำเด็กอายุสิบแปดท้อง ยอมรับว่าเป็นผมเองที่ผิดไม่ยอมป้องกันและคึกคะนอง ส่วนตอนนี้คะนองไม่ออกละที่สำคัญคือยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่เสือกพลาดมีไปแล้วจะทำไงดีวะเนี่ย“เป็นอะไรไปคะ นั่งหน้าเคร่งเครียดเชียว” ผู้หญิงที่จะนอนด้วยในคืนนี้เอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วมานัวเนียตามร่างกายผม“เปล่าน่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อย” ตอบกลับพลางเอาฝ่ามือไปจับที่ก้นงอนๆ “จำข้อตกลงได้ใช่ไหม” ผมย้ำถาม“ได้ค่ะ แค่เอาไม่ผูกพัน ไม่มีสานต่อ” “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็...”“พี่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวหนูทำเอง”จะว่าผมเหี้ย เลว ก็ตามสบาย แต่คนมันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะให้เลิกง่ายๆ ก็คงจะไม่ได้ ให้เลิกทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ผมยอมตัดใจทิ้งผู้หญิงคนเดียวเพื่อให้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมดีกว่าส่วนเรื่องลูก ก็จะทำแค่รับผิดชอบเรื่องเงินหลายวันต่อมาบ้านเพลินฤดีมาที่บ้านของพายเพื่อจะมาคุยเรื่องการรับผิดชอบ นั่งรออยู่ห้องรับแขกเพราะย่าออกไปทำธุระข้างนอกได้สักพักแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนนั่งพูดคอจะแตกพายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเลยแม้แต่นิด“อย่างที่พายเคยบอกไปแล้ว
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.10 ก็แล้วแต่
EP 10ก็แล้วแต่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือนตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...ท้อง!พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้องฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้วคนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน “โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้งไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.9 ทำให้ได้ก่อน
EP 9ทำให้ได้ก่อนเช้าวันต่อมา07:30 น.วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันหยุดสุดท้ายของสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็ต้องวนลูปไปเรียนอีกแล้ว และที่เห็นตื่นเช้าไม่ใช่อะไรหรอก พอดีว่าฉันมีเรียนพิเศษตอนตอนแปดโมงเช้าน่ะ ย่าจ้างคุณครูมาสอนโดยตรงที่บ้านทุกวันอาทิตย์ เดินงัวเงียลงมาแล้วตรงไปในห้องรับแขก ฝีเท้าหยุดก้าวเดินเมื่อได้ยินเสียงย่ากำลังคุยกับใครบางคนอย่างสนุกสนานอยู่ ขยี้ตาสองสามทีแล้วเพ่งมองดูชัดๆ ก็เห็นว่าคนที่ย่าคุยด้วยคือ 'พี่เวย์' เป็นบ้าหรือไง นี่เล่นเข้าหาย่าฉันเลยเหรอ“นั่นไง ยัยพายลงมาพอดีเลย” กะว่าจะเดินหนีแต่ย่าดันมาเห็นเสียก่อน ตามด้วยอีพี่เวย์หันมาส่งยิ้มให้อย่างร้ายกาจ“มาคุยกับพี่เขาสิ เขามารอตั้งนานแล้ว เดี๋ยวย่าจะขึ้นไปไหว้พระก่อน” พูดจบย่าก็ลุกเดินสวนออกมาแล้วขึ้นไปยังห้องพระที่อยู่ชั้นบนทันที“มาทำไมแต่เช้าคะ” ถามแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก พลางหยิบหนังสือและปากกาสีน้ำเงินกับสีแดงมาจัดเตรียมไว้บนโต๊ะกระจกสี่เหลี่ยม“ก็มาหาแฟนไง” พี่เวย์พูดแล้วลุกขึ้นเดินมาหา “หายโกรธเถอะนะ”“ทำไมต้องหายโกรธคะ พายไม่ได้โกรธอะไรพี่นะ” ตอบตามตรง ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเลยอะ แค่มีนอยด์เล็กน้อย แบบว่าน้อยเด
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.8 เจ้าข้าวเจ้าของ
EP 8เจ้าข้าวเจ้าของหลังจากที่เดินเที่ยวจนสำราญใจแล้วก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน พอดีพี่ต้ามารับกัสเอง ฉันเลยไม่ต้องไปส่งในจังหวะที่เปิดประตูจะขึ้นรถนั้นก็มีมือคนมาดันมันปิดลง“คุยกันก่อน”“คุยเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่สำคัญมากก็ไว้วันหลังแล้วกัน”เปิดประตูรถอีกครั้ง และมันก็ถูกปิดลงอีกครั้งเช่นกัน“คือ...” พี่เวย์กระอักกระอ่วนแล้วลุกลี้ลุกลน “คือพี่...”“อธิบายอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ เห็นอยู่เต็มสองตาขนาดนั้น นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะคะพี่ก็ควงผู้หญิงอื่นแล้ว พายคิดว่าควรที่จะยุติเรื่องของเราดีกว่า อย่ามาสานต่อให้เสียเวลาอีกเลย” “ไม่เอา” พี่เวย์เอามือทั้งสองไปกุมไว้ “ขอโทษได้ไหม ผิดไปแล้ว” ทำตาปริบๆ ใส่“ไม่ค่ะ ไม่ยกโทษให้ เพราะไม่ได้โกรธอะไร อีกอย่างพายก็เฉยๆ นะ พี่ไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตมากมายขนาดนั้น” พูดถากถางอย่างไม่ไยดี ก่อนจะชักมือกลับ “โห...พาย...” “คือ...พายขอตัวก่อนได้ไหม มีนัดที่จะต้องไปต่ออะค่ะ”“กับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย!?”“อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นไปทำไมคะ”ทีแบบนี้มาทำเป็นสนใจนะไอ้พี่เวย์“คนอื่นที่ไหน พายเป็นแฟนพี่นะ!” พูดจาขึงขังแล้วดึงตัวฉันเข้าไปโอบอย่างไม่อายสายตาคนที
รักเมียหลงเมีย(เด็ก) Ep.7 Don't Care
EP 7Don’t Careช่วงบ่ายของวันสานสัมพันธ์กันไปสามรอบ รอบสุดท้ายจบลงที่เจ็ดโมงเช้าและเราทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในทันที พอตื่นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วไม่รู้ว่าพี่เวย์ไปอดอยากปากแห้งมาหรือยังไง ทำแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยนี่เหรอคนที่เคยพูดใส่หน้าฉันว่าจะกินแค่ครั้งเดียว ไม่มีกินซ้ำ โถๆ พ่อคุณเอ๊ย! เล่นกินฉันไปสามรอบติดๆ “พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะ” ถามพลางใส่เสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดระเบียบให้เรียบร้อย“ก็ว่าจะกลับเลย พอดีพี่มีนัดคุยงานกับเพื่อนน่ะ”“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ใส่เสร็จก็ตามพายลงไปข้างล่างแล้วกัน”“อื้ม” บอกกับพี่เวย์เสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วตรงปรี่ไปที่โต๊ะกินข้าว โดยมีย่านั่งรออยู่แล้ว เดินเข้าไปสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ “ตื่นแล้วเหรอหลานย่า” “ค่ะ นี่ย่ารอนานหรือยังคะ”“ไม่นานหรอก แล้วหนุ่มคนนั้นล่ะ”“คะ”“เวนี่น่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ?”“อ๋อ ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ลงมา” ตอบย่าพลางเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย”“เมื่อคืนเต้นแอโรบิกท่ายากหรือไง เสียงร้องดังลั่นเลย” ย่าพูดนิ่มๆ แต่สายตายิ้มเหมือนรู้อะไรมา“...” ฉันมีสะดุ้งเล็กน้อย แ
You may also like
