ตอนที่ 4 วันแรกในไร่กับตำแหน่งนายหญิง

ตอนที่ 4

วันแรกในไร่กับตำแหน่งนายหญิง

“อื้มมมมม…”

พลอยสวยกำลังบิดขี้เกียจอยู่ที่หน้าห้องนอนของเธอ

เธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจนเต็มปอด ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาบ่ายแล้ว แต่อากาศก็ยังดีอยู่คงเป็นเพราะที่นี่มีต้นไม้ที่คอยให้ความร่มรื่นอยู่เยอะ อากาศเลยไม่ร้อนเท่ากับกรุงเทพ

“คุณพลอย...คุณพลอยตื่นแล้วเหรอคะ”

เสียงเรียกด้วยความดีใจของผู้หญิงดังขึ้นจนพลอยสวยตกใจ

เธอหันไปมองทางที่เสียงดังขึ้นก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยความดีใจไม่ต่างกัน

“ป้าชื่น? ป้าชื่นใช่หรือเปล่าคะ”

พลอยสวยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ใช่ค่ะ...ป้าดีใจจังเลยค่ะ ในที่สุดคุณพลอยก็กลับมาสักที”

ป้าชื่นเข้ามากอดพลอยสวยด้วยความคิดถึงทันที “ป้าคิดถึงคุณพลอยมากๆ เลยค่ะ”

“พลอยก็คิดถึงป้าค่ะ”

พลอยสวยตอบยิ้มๆ

“ป้าไม่เชื่อหรอก ถ้าคิดถึงจริงทำไมไม่กลับมาหาป้าเลยตั้งหลายปี”

คำถามของป้าชื่นทำเอาพลอยสวยที่กำลังยิ้มอยู่หุบยิ้มทันที แต่ก็เพียงแค่เสี้ยววิ เธอก็กลับมายิ้มใหม่พร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย  เพราะเธอไม่ต้องการให้ป้าชื่นคิดมาก

“ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า พลอยเพิ่งตื่นตอนนี้หิวมากเลยค่ะ ป้ามีอะไรให้พลอยกินมั้ย”

พลอยสวยถามพร้อมกับทำท่าลูบท้อง

“มีสิคะ ป้าเตรียมไว้ในคุณพลอยแล้ว”

ป้าชื่นพูดอย่างภูมิใจ

“คุณพลอยไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าจะยกไปให้”

ป้าชื่นบอก เธอหันหลังแล้วเดินกลับไปทางเดิม

พลอยสวยเดินไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าว ระหว่างที่รอป้าชื่น เธอเลยถือโอกาสมองสำรวจรอบๆบ้านไปด้วย เพราะเมื่อคืนมาถึงดึกเลยมองไม่ค่อยชัด

บ้านหลังนี้แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเมื่อหกปีที่แล้วเลย มีเพียงแค่ของใช้บางอย่างที่ต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่โดยรวมทุกอย่างยังคงแทบจะเหมือนเดิม

“มาแล้วค่า อาหารอร่อยๆฝีมือป้าเอง”

ป้าชื่นวางถาดอาหารที่ยกมาบนโต๊ะ ก่อนจะยกมาวางตรงหน้าพลอยสวย

“โห่...แกงจืดลูกชิ้นกุ้ง”

พลอยสวยพูดชื่อเมนูตรงหน้าขึ้นมาอย่างดีใจ เพราะเป็นเมนูที่เธอชอบ

“ไม่คิดว่าป้ายังจำได้ว่าพลอยชอบ”

พลอยสวยพูดพร้อมกับตักลูกชิ้นกุ้งใส่ปาก

“หืม...รสชาตินี้แหละใช่เลย”

แล้วเธอก็ตักลูกชิ้นอีกลูกเข้าปาก ด้วยความหิวเพราะเธอไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืน

“ค่อยๆกินค่ะ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”

ป้าชื่นที่นั่งฝั่งตรงข้ามเอ่ยเตือน

“ก็พลอยหิวนี่นา”

หญิงสาวตอบ ป้าชื่นนั่งมองคนที่กินอาหารฝีมือของเธออย่างมีความสุข จนกระทั่งหญิงสาวกินเสร็จและเก็บจานไปล้าง

“เดี๋ยวป้าล้างเองค่ะ คุณพลอยไปนั่งรอดีกว่าค่ะ”

ป้าชื่นพูด เพราะตอนนี้พลอยสวยกำลังแย่งหน้าที่ของเธอทำ

“ไม่เป็นไรค่ะ พลอยกินพลอยก็ต้องเป็นคนล้างสิ ป้านั่นแหละ ไปนั่งรอเลยค่ะ”

พลอยสวยหันไปบอกป้าชื่น ก่อนจะหันมาสนใจจานชามของเธอต่อ

“แล้วป้ารู้ตอนไหนเหรอคะ ว่าพลอยจะมา”

พลอยสวยถามด้วยความสงสัย เพราะเธอมาที่นี่แบบฉุกละหุก ขนาดเธอยังเตียมตัวอะไรไม่ทันเลย

“เมื่อเช้าเองค่ะ เมื่อเช้าคุณสิงห์บอกป้าว่า ให้ทำความสะอาดเบาๆ เพราะคุณพลอยนอนอยู่”

ป้าชื่นบอก

เมื่อเช้าตอนเจ้านายหนุ่มของเธอบอกว่าหญิงสาวนอนอยู่ในห้อง เธอตื่นเต้นดีใจจนแทบจะเป็นลม

“แล้วใครเก็บห้องให้พลอยเหรอคะ เมื่อคืนตอนพลอยเข้าไปนอนห้องสะอาดมากเลยค่ะ หรือว่าปกติมีคนเข้าไปใช้”

พลอยสวยถาม เพราะไม่คิดว่าเขาจะเตรียมห้องให้เธอทัน เพราะเรื่องมันเกิดปุ๊บปั๊บ

“ไม่มีใครเข้าไปใช้หรอกค่ะ แต่ห้องนั่นคุณสิงห์เธอเข้าไปทำความสะอาดเองทุกอาทิตย์เลยค่ะ คงทำไว้รอคุณพลอยกลับมา”

ป้าชื่นตอบยิ้มๆ พร้อมกับแอบอวยเจ้านายหนุ่มของเธอด้วย

พลอยสวยเองก็รู้สึกเขินๆ แต่ยังคงเก็บสีหน้าเอาไว้ แล้วถามต่อ

“แล้วพวกของใช้ล่ะคะ พลอยเห็นในห้องมีของใช้ผู้หญิงอยู่”

เมื่อคืนตอนที่เธอสำรวจห้อง เธอพบว่าในห้องมีของใช้ที่เหมือนกับของที่เธอใช้ประจำ แต่ยังเป็นของใหม่ไม่เคยผ่านการใช้ รวมถึงยังมีของกระจุกกระจิกของผู้หญิงอยู่ด้วย

“นั่นคุณสิงห์ก็ซื้อไว้เหมือนกันค่ะ คงกลัวว่าถ้าคุณพลอยกลับมาแบบปุ๊บปั๊บแล้วจะไม่มีของใช้มั้งค่ะ เธอเลยเตรียมไว้ให้ตลอด”

ป้าชื่นตอบ เธอยิ้มให้กับคนที่กำลังเขิน แต่พยายามเก็บอารมณ์ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดมือให้หญิงสาว เพื่อเช็ดมือหลังจากที่ล้างจานเสร็จ

”คุณพลอยมีอะไรอยากถามป้าอีกหรือเปล่าคะ”

ป้าชื่นถาม แต่พลอยสวยกลับส่ายหน้าก่อนจะนึกอะไรออก

“ตอนนี้เจ้านายของป้าอยู่ที่ไหนเหรอคะ”

พลอยสวยถาม

หลังจากที่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มของป้าชื่นอยู่ที่ไหน เธอก็ขับรถที่เขาเตรียมไว้ให้ มุ่งหน้าไปหาเขาทันที แม้ไร่สิงห์ศิลา จะมีพื้นที่หลายร้อยไร่ แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาของพลอยสวย เพราะเธอรู้จักที่นี่ดี

ในพื้นที่หลายร้อยไร่ของไร่นี้ มีองุ่นมากมายหลายสายพันธุ์ถูกปลูก และได้รับการดูแลอย่างดี เพราะองุ่นคือวัตถุดิบหลักในการผลิตไวน์ซึ่งเป็นสินค้าที่ทำเงินหลักให้กับไร่ แต่ไม่ใช่แค่นั้น ไร่สิงห์ศิลายังธุรกิจอื่นๆ อีกที่เป็นผลผลิตจากองุ่น แถมที่นี่ยังมีโรงแรมห้าดาว ไว้ต้อนรับคนที่อยากมาเที่ยวและสัมผัสธรรมชาติ และศึกษาการปลูกองุ่น

หลังจากขับรถมาได้สักพัก พลอยสวยก็มาถึงที่หมาย นั่นก็คือ โรงเพาะต้นอ่อนองุ่น เธอนั่งอยู่บนรถแล้วมองเข้าไปข้างในโรงเพาะ เพื่อมองหาคนที่เธอต้องการพบ และเธอก็เห็นเขาเดินอยู่ข้างใน เธอดับรถก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ไม่สนใจป้าย ‘ห้ามบุคคลภายนอกเข้า’ ที่ติดอยู่ตรงประตู และเดินตรงไปหาเขา

มีสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่พลอยสวย แต่เธอก็ไม่สนใจยังคงเดินต่อไป จนเกือบจะถึงตัวของสิงห์ แต่เธอถูกคนงานที่อยู่แถวนั้นขวางไว้ก่อน

“ในนี้ห้ามคนนอกเข้า ออกไปด้วยค่ะ”

คนงานที่ขวางเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไร

พลอยสวยมองคนงานผู้หญิงคนนั้น แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอจะไปว่าอะไรคนงานได้ เขาก็แค่ทำตามหน้าที่ และเธอก็ไม่ได้อยู่ที่นี่มาตั้งหกปี จะมีคนที่ไม่รู้จักเธอก็ไม่แปลก

พลอยสวยละสายตาจากพนักงาน ก่อนจะมองไปที่เจ้าของไร่หนุ่ม ที่ยังคงสนใจแต่ต้อนอ่อนขององุ่น เธอเบี่ยงตัวแล้วเดินหลบคนงานหญิงคนนั้น เพื่อเดินไปหาเขา

“นี่คุณ! ฉันบอกว่าที่นี่ห้ามเขา กรุณาออกไปด้วย”

คนงานหญิงคนเดิม ต่อว่าพลอยสวยขึ้นมาทันที พร้อมกับจับแขนของพลอยสวย แล้วออกแรงดึงเพื่อให้เธอหยุดเดิน

พลอยสวยตกใจที่ถูกจับแขน เธอจึงสะบัดแขนเพื่อให้หลุดจากมือของคนงานหญิงคนนั้น แต่อาจจะเพราะสะบัดแรงไปหน่อย มือเธอเลยไปฟาดกับที่วางต้นอ่อนขององุ่นที่เป็นเหล็กอย่างแรง

“โอ๊ย!”

พลอยสวยร้องเสียงดังเพราะความเจ็บ พร้อมกับกุมมือที่เจ็บไว้

“เกิดอะไรขึ้น”

เสียงของสิงห์ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง  ก่อนที่เขาจะรีบเดินมาทางพลอยสวย

“ฉันแค่จะพาเธอออกไปเฉยๆ แต่เธอตกใจแล้วสะบัดแขน แล้วมือไปฟาดกับชั้นวางต้นอ่อนค่ะ”

คนงานหญิงรีบอธิบาย

แต่สิงห์ดูจะไม่ได้สนใจคำอธิบาย ของคนงานหญิงคนนั้น เขารีบเข้ามาจับมือของหญิงสาวไปดูทันที

“เจ็บมั้ย”

สิงห์ถาม น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“ถ้าอยากรู้ นายก็ลองเอามือฟาดดูสิ!”

พลอยสวยตอบด้วยความโมโห

“ถามมาได้ ว่าเจ็บมั้ย”

เธอดึงมือออกจากมือใหญ่ แต่เขาก็ตามเข้ามาจับไวเหมือนเดิม

“ฉันรู้ว่าเธอเจ็บ แค่อยากรู้ว่าเจ็บมากมั้ย”

สิงห์ถาม น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนโยนมาก จนคนงานแถวนั้นแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นเจ้านายหนุ่มพูดแบบนี้กับใคร

“ก็บอกว่าให้ลองฟาดดู”

พลอยสวยบอก พร้อมกับจ้องหน้าสิงห์ด้วยสายตาไม่พอใจ

“แล้วนายก็ปล่อยมือฉันด้วย...นายยิ่งจับ ฉันยิ่งเจ็บ”

สิงห์ปล่อยมือของพลอยสวยทันที ก่อนจะเรียกลูกน้องคนสนิท

“ไอ้แก้ว!”

เขาเรียกแก้วเสียงดัง

ผู้ชายที่ชื่อแก้วรีบวิ่งมาหาเขาทันที

สิงห์ยื่นกุญแจรถของเขาให้แก้ว

“มึงขับรถให้กูหน่อย กูจะพานายหญิงของมึงไปห้องพยาบาล”  

พูดจบเขาก็อุ้มพลอยสวยขึ้นก่อนจะอุ้มเธอเดินออกจากโรงเพาะไป ไม่สนสายตาตกใจของคนงาน นี่พวกเขามีนายหญิงตั้งแต่เมื่อไร