LOGINShare
บทที่ 1143
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1153
“ยิ่งไปกว่านั้น หากเรื่องนี้เป็นข้าที่เป็นคนเอ่ย ก็ต้องโยงเข้าไปถึงการแย่งชิงตำแหน่งองค์ชายแน่ๆ องค์ชายที่โตแล้วแต่ละคนล้วนมีธงสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ความเห็นที่ข้าเสนอ ต่อให้ถูกต้องเพียงใด หากเป็นธงที่หนุนองค์ชายคนอื่น ก็จะต้องลุกขึ้นมาคัดค้านแน่ๆ”“ในสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้ข้ายอมทุ่มเทความพยายาม ก็เกรงว่าหวังจะมากคงยากอยู่ เพราะเรื่องนี้มันใหญ่เกินไปจริงๆ”“ไม่เหมือนกับตอนก่อนที่ช่วยเจ้ารักษาอำนาจ อาวุธลับเสวี่ยตีจื่อมาให้ ข้าแค่กราบทูลเสด็จพ่อก็พอแล้ว แต่เรื่องศึกใหญ่ของชาติ ที่ต้องยกทัพนับแสนเพื่อแคว้นฉินของเจ้า แม้จะมีเหตุผลเรื่องริมฝีปากหายแล้วฟันหนาว แต่ผู้คนมากมายสายตาสั้นนัก เจ้าจะทำอะไรได้?”หวงจี๋เทียนร้อนรนขึ้นมาจริงๆเขาพูดออกมาทั้งน้ำเสียงจริงจัง แม้กระทั่งเรื่องขัดแย้งภายในแคว้นจินเองก็ยอมเปิดเผยหลี่เฉินฟังจบ ก็ยกมือโอบคอหวงจี๋เทียนกลับมา ยิ้มตาหยีพลางพูดว่า “ใครบอกว่าไม่มีทาง? ข้านี่แหละมีทาง”หลังจากบทเรียนก่อน หวงจี๋เทียนก็ไม่หลงกลรีบโต้กลับอีก เพียงแต่มองหลี่เฉินด้วยสายตาสงสัย“เจ้ามองข้าแบบนั้นทำไม? ข้าเพิ่งทำอะไรไป เจ้าไม่รู้หรือ? แม้แต่ตอนนอนฟังดนตรีอยู่ใน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1152
“เจ้า…เจ้า! เจ้า!”หวงจี๋เทียนชี้หน้าหลี่เฉิน ทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ “เจ้านี่มันเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอนโดยแท้!”“โอ้โห พวกขี้นอกยังเล่นคำด่าคนเป็นด้วยรึ?”หลี่เฉินหัวเราะลั่น “อย่างไรเสีย สถานการณ์ก็เป็นเช่นนี้แล้ว เจ้าจะเอายังไงกันแน่?”หวงจี๋เทียนหน้าดำเป็นถ่าน “ข้าจะว่าอย่างไรได้เล่า ในแผ่นดินข้าก็ไม่มีใครเห็นด้วย เสด็จพ่ออาจอยากจะรบก็จริง แต่เหล่าเชื้อพระวงศ์ไม่น่าจะยอมง่ายๆ เรื่องในราชสำนักมันซับซ้อน ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของตนเอง ถึงขั้นมีบางกลุ่มอยากจะเป็นพันธมิตรกับแคว้นเหลียวเสียด้วยซ้ำ คิดจะยกทัพล้มต้าฉินของเจ้าก่อน เจ้าจะให้ข้ากลับไปพูดยังไง?”“หลักแห่งริมฝีปากหายแล้วฟันจะหนาว พวกแคว้นจินของเจ้าไม่มีใครเข้าใจหรือ? ในสามแคว้นนั้น เหลียวแข็งแกร่งที่สุด เราสองแคว้นมีพลังสูสี หากคิดจะร่วมมือก็ต้องร่วมมือกับข้าเพื่อสู้กับแคว้นเหลียวต่างหาก การร่วมมือกับเหลียว เจ้ายังไม่เข็ดหรือ?”“ต่อให้พวกเจ้าทุ่มทั้งแคว้นช่วยเหลียวล้มต้าฉินของข้าได้จริง แต่ดินแดนจงหยวนไม่เคยถูกต่างชาติปกครองตลอดหลายพันปี แม้แต่ราชวงศ์ล่มสลาย ชาวบ้านชาวช่องก็ลุกขึ้นเป็นวีรบุรุษนับไม่ถ้วน ตอนนั้นพวกเจ้าจะต้องเผชิญกับ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1151
สีหน้าหยอกเย้าของหวงจี๋เทียนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง แล้วก็หัวเราะออกมาดังลั่น “เจ้าช่างชอบล้อเล่นนัก แต่เรื่องเช่นนี้ อย่านำมาล้อเล่นเลย ข้าว่าคนเขาจะตกใจตายเอา”หลี่เฉินหันศีรษะไปมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ผู้ใดล้อเล่นกับเจ้ากัน? ข้าจริงจังมาตลอด”ครานี้หวงจี๋เทียนหัวเราะไม่ออกจริงๆเขาพิจารณาใบหน้าของหลี่เฉินอย่างละเอียดถี่ถ้วน ก็ไม่อาจเห็นเค้าลางของการล้อเล่นแม้แต่น้อย หวงจี๋เทียนสะบัดมือหลี่เฉินออกทันที“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ!? กองทัพเกราะม้าหกแสนนั้น ใช่สิ่งที่เอามาล้อเล่นได้หรือ? ขอพูดตรงๆ เลยนะ กองทัพเกราะม้าหกแสนของแคว้นเหลียวล้วนเป็นยอดฝีมือทั้งนั้น หากนำออกมาเพียงลำพัง ก็อาจล้มต้าฉินของเจ้าและแคว้นจินของข้าได้ไม่ยาก!”“ก็เพราะเช่นนั้นจึงต้องกลืนมันเสีย”หลี่เฉินแบมือกล่าว “ไม่เช่นนั้นเจ้าก็กลับไปล้างก้นรอให้กีบม้ากองทัพทหารเหลียวเหยียบเอาเถอะ?”หวงจี๋เทียนโมโหจนหัวเราะออกมา “เจ้าพูดจาเหลวไหล!”“เลิกพูดจาไร้สาระ พวกเจ้าแคว้นจินส่งทหารสามแสน ข้าต้าฉินส่งสี่แสน รวมเป็นเจ็ดแสน ลองสู้กับเหลียวดูสักครั้ง!”หลี่เฉินสีหน้าเหี้ยมเกรียม “ศึกนี้ ถ้าไม่ใช่เราสองฝ่ายพินาศ ก็ต้องเป็นแคว้น
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1150
หวงจี๋เทียนหัวเราะเสียงดัง “องค์รัชทายาทต้าฉินยังว่างถึงขนาดห่วงใยข้าด้วยหรือ?”“ข้าไม่ว่างนักหรอก”หลี่เฉินก้าวมายังระเบียง หยุดยืนข้างหวงจี๋เทียน มองเมืองหลวงที่ลอยอยู่ในม่านฝน สูดหายใจลึก หลังฝนตกต่อเนื่องหลายวัน อากาศยิ่งเย็นสดชื่นราวกับความเย็นซึมผ่านโพรงจมูกลงปอด แล่นขึ้นสู่ศีรษะ ทำเอาทั้งคนสดชื่นขึ้นทันใด“แท่นเยียนไถเมื่อมองไกล ใจแขกพลันสะท้าน เสียงกลองแตรกึกก้อง ค่ายทหารฮั่นไหวไหว หมื่นลี้แสงเย็นปกคลุมหิมะขาว สีรุ่งสามชายแดนสะบัดธงกรานภัย ควันศึกในทะเลทรายพาดจันทร์แดนเถื่อน หมู่เมฆขาวล้อมเมืองจีริมหาดไกล แม้ข้าเยาว์หาได้เป็นเสนาบดีผู้วางพู่กัน ขอเพียงชิงเชือกยาวผูกขุนศึกไว้!”หลี่เฉินเอ่ยบทกวี ‘ทอดมองจี้เหมิน’ ออกมา น้ำเสียงสง่างาม บทกวีเปี่ยมด้วยสำนวนสูงส่ง ใครได้ยินย่อมทราบทันทีว่าเป็นผลงานของผู้เชี่ยวชาญตัวจริงหวงจี๋เทียนฟังช่วงแรกก็ยังพยักหน้าชมชอบ แต่พอฟังถึงช่วงหลัง สีหน้ากลับมืดลงบทกวีบทนี้ยืมภาพบรรยากาศเพื่อเปรียบเปรยถึงตัวบุคคล ความมุ่งมั่นใฝ่ศึกของผู้เขียนนั้น ชัดเจนราวกับตบหน้าเขาในฐานะ ‘คนป่าเถื่อน’“องค์รัชทายาทต้าฉิน ไม่เกินไปหน่อยหรือ? แค่ร่ายบทกวีถึงกั
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1149
ว่างเว้นไร้กิจจึงมาฟังเพลงในหอเริงรมย์ที่อี้หงหยวนข้างจุดพักแรม หวงจี๋เทียนขดตัวอยู่บนเตียงตัวยาว มือข้างหนึ่งเท้าศีรษะ อีกมือหนึ่งเคาะหน้าตัวเองเป็นจังหวะข้างกาย มีหญิงงามอันดับหนึ่งสองนางผลัดกันปอกผลไม้ป้อนใส่ปากด้านหน้าเตียงไม่ไกลนัก มีนักร้องชายหญิงคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงน้อยเสียงใสเพลงที่ร้อง ล้วนแฝงนัยลึกซึ้งเฉพาะผู้ใหญ่ แม้ไม่โจ่งแจ้ง แต่ก็ชวนให้จินตนาการ ถึงขนาดหวงจี๋เทียนที่ยึดตนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ ยังต้องขบคิดอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะเข้าใจความหมายและเพราะเหตุนี้ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ถึงกับแทงใจกลับยิ่งดูน่าสนุกขึ้นมาผู้ชายหนอ ก็เป็นเช่นนี้กันทั้งนั้นสิ่งใดได้มาง่ายย่อมไม่หวงแหน ตรงกันข้าม หากต้องใช้ความพยายาม แทรกเล่ห์เหลี่ยมนิดหน่อยกว่าจะได้มา จะรู้สึกทั้งพึงใจและภูมิใจ“ชีวิตเช่นนี้ ต่อให้เป็นเซียนข้าก็ไม่แลกหรอกนะ”หวงจี๋เทียนอ้าปากรับองุ่นลูกหนึ่งที่หญิงงามข้างกายป้อน แล้วหันไปซดน้ำลูกหยางเหมยเย็นๆ อีกคำ ก็รู้สึกว่าคนต้าฉินช่างรู้จักใช้ชีวิตดีเหลือเกิน คิดแล้วก็น่าเศร้า ตัวเขาในแคว้นจินก็เป็นถึงองค์ชายแท้ๆ แต่ไม่เคยลิ้มรสความสุขเช่นนี้เลยมิน่าล่ะ ถึงได
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1148
ด่านเย่ว์หยาเป็นสถานที่พิเศษและปิดตายถึงเพียงนั้น แม้แต่ราชสำนักจะเข้าไปแทรกแซงก็ยังยาก ดังนั้นในทั้งราชสำนักและแผ่นดินนี้ มีเพียงจ้าวเสวียนจีเท่านั้นที่สามารถสอดมือเข้าไปได้หลี่เฉินเดิมทีคิดว่า เมื่อส่งพี่น้องสกุลอู๋ไป ด่านเย่ว์หยาก็น่าจะหมดปัญหาในคราเดียวแต่ไม่นึกเลยว่า เจ้าแก่เจ้าเล่ห์อย่างจ้าวเสวียนจีจะซ่อนแผนการไว้ลึกถึงเพียงนี้ ยังมีไพ่ใบสุดท้ายเก็บไว้อีกเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ ไม่ใช่แค่หลี่เฉินที่ไม่คาดคิด เกรงว่ากระทั่งต้าสิงฮ่องเต้เองก็คงไม่เคยคิดถึงจ้าวเสวียนจีลอบนำกองทัพแคว้นเหลียวเข้าประเทศ หากเลวร้ายที่สุด จักรวรรดิต้าฉินอาจเผชิญกับภัยล่มสลายทั้งแผ่นดินแม้ในสถานการณ์ที่เบาที่สุด ก็เท่ากับเป็นการเริ่มต้นสงครามขนาดใหญ่ระหว่างสองแคว้น กองทัพแคว้นเหลียวระดมทหารถึงหกแสน หากรบกันจริง จำนวนทหารรวมของทั้งสองฝ่ายย่อมทะลุล้านคนเป็นแน่จะเสียหายทั้งแรงงานและทรัพย์สินก็ว่าไปอย่าง ที่น่ากลัวคือ ตอนนี้ต้าฉินมิได้อยู่ในสภาพที่จะรบศึกใหญ่อย่างนี้ได้เลยซูเจิ้นถิงเห็นหลี่เฉินยังเต็มไปด้วยโทสะ จึงรีบกล่าวว่า “ฝ่าบาท บัดนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการตรวจสอบสถานการณ์ที่ด่านเย่ว์หยาใ
You may also like
ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา684 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล400 viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย347.2K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน246.4K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา504 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง150.5K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์63 views
