บทที่ 12

ฮองเฮาทรงใส่ใจในเรื่องการอภิเษกสมรสของตนยิ่งกว่าเสด็จแม่ของตนเสียอีก ทั้งยังทูลเสนอให้ฝ่าบาททรงพระราชทานสมรสธิดาของท่านอัครมหาเสนาบดีให้แก่ตนเองอีก เขาก็เข้าใจในทันที

เพราะมีข่าวลือมาว่า เซวียกุ้ยเฟยกำลังต้องการที่จะผูกสัมพันธ์กับท่านอัครมหาเสนาบดี โดยต้องการให้องค์ชายรองอภิเษกสมรสกับธิดาของท่านอัครมหาเสนาบดี

กลยุทธ์ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวของฮองเฮาในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่จะทำลายกลอุบายที่เปิดเผยของเซวียกุ้ยเฟย ยังสามารถปลุกปั่นให้เกิดสงครามครั้งใหญ่ระหว่างพวกเขาได้อีกด้วย

ซ่างกวนหลินย่อมมองแผนการร้ายของนางเฒ่าจิ้งจอกผู้นี้ออกในทันที

“อะไรนะ? สี่หญิงงามหรือ? จริงหรือเท็จกันแน่? ฮ่า ๆ ๆ ...” ฮ่องเต้อู่เต๋อทรงหัวเราะอย่างร่าเริง

บิดาของเซวียกุ้ยเฟย เสนาบดีกรมขุนนางเซวียเจิ้งเต๋อ ย่อมมองแผนการอันเหี้ยมโหดของฮองเฮาออกเช่นกัน จึงรีบแทรกขึ้นมาว่า “ฝ่าบาท องค์รัชทายาททรงทำศึกอยู่ในสนามรบมาทั้งชีวิต กระหม่อมคิดว่า ควรจะพระราชทานสมรสให้องค์รัชทายาทกับสตรีผู้เป็นวีรสตรีที่ไม่ด้อยกว่าบุรุษ ถึงจะคู่ควรกับองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม ใต้เท้าเซวียกล่าวได้ถูกต้องยิ่งนัก ไม่ทราบว่าเจ้ามีตัวเลือกที่เหมาะสมหรือไม่?” ฮ่องเต้อู่เต๋อทรงพยักหน้าพลางยิ้มเล็กน้อย

“กระหม่อมได้ยินมาว่าหลานสาวคนเล็กของท่านแม่ทัพผู้เฒ่าหนานกง มีวรยุทธ์สูงส่ง อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในสี่หญิงงามแห่งเมืองอู่ตี้ของเรา คิดว่าหากพระราชทานสมรสให้แก่องค์รัชทายาท น่าจะเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวพ่ะย่ะค่ะ” เซวียเจิ้งเต๋อรีบทูล

ที่แท้ สองสามวันนี้ฮองเฮากำลังติดต่อกับตระกูลหนานกงอยู่ โดยต้องการให้องค์ชายใหญ่อภิเษกสมรสกับหลานสาวคนเล็กของท่านแม่ทัพผู้เฒ่าหนานกง เพื่อผูกมัดหนานกงอู๋ตี๋ไว้บนรถศึกขององค์ชายใหญ่

เซวียเจิ้งเต๋อจึงใช้กลยุทธ์ตาต่อตา ฟันต่อฟันกลับไป ทั้งยังกล่าวอ้างอย่างสวยหรูว่าจะหาชายารัชทายาทที่มีวรยุทธ์สูงส่งให้แก่องค์รัชทายาท ซึ่งถูกพระทัยฮ่องเต้อู่เต๋ออย่างยิ่ง

หนานกงอู๋ตี๋ก็คาดไม่ถึงว่า เหตุใดจู่ ๆ จึงลากมาถึงหลานสาวของตนเองได้ เขาชำเลืองมองหยางเฉินด้วยสีหน้าซับซ้อน

หากเป็นเมื่อก่อน เขาค่อนข้างจะชอบเจ้าหนุ่มหยางเฉินผู้นี้อยู่มาก แต่ตอนนี้ หยางเฉินสูญสิ้นวรยุทธ์ไปแล้ว ทั้งยังเป็นคนพิการอีก เขาจะยอมให้หลานสาวของตนกระโดดเข้ากองไฟได้อย่างไร?

เมื่อฮองเฮาได้ยินคำพูดของเซวียเจิ้งเต๋อ พระพักตร์ก็พลันเปลี่ยนสี สายตาเคียดแค้นวาบผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยิ้มพลางกล่าวหยอกล้อ “ใต้เท้าเซวีย ตอนนี้องค์รัชทายาทสูญสิ้นวรยุทธ์ไปแล้ว หากหาชายารัชทายาทที่มีวรยุทธ์สูงส่งให้ ในอนาคตจะไม่ถูกรังแกจนตายหรอกหรือ?”

“ฮ่า ๆ ๆ ...” ฮ่องเต้อู่เต๋อทรงหัวเราะอย่างร่าเริง “เจ้าเด็กหยางเฉินนั่นหยิ่งยโสทะนงตน ก็สมควรที่จะหาคนมาปราบเขาให้สิ้นฤทธิ์เสียบ้าง!”

หนานกงอู๋ตี๋รีบแทรกขึ้นมาว่า “ฝ่าบาท หลานสาวคนเล็กของกระหม่อมผู้นั้น ได้ไปคารวะเซียนฝูหรงเป็นอาจารย์เพื่อฝึกฝนวิชากระบี่ เกรงว่าอาจารย์ของนางคงจะไม่อนุญาตให้นางแต่งงานพ่ะย่ะค่ะ”

เซียนฝูหรง นั่นคือหนึ่งในเซียนกระบี่เพียงไม่กี่คนของทั้งทวีป ปัจจุบันพำนักอยู่ที่เมืองวั่งเยว่ กล่าวกันว่าหลานสาวของหนานกงอู๋ตี๋ ซึ่งก็คือหนานกงหลิง เป็นศิษย์เอกคนสุดท้ายของนาง

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีข่าวลืออีกว่า เซียนฝูหรงต้องการที่จะฝึกฝนหนานกงหลิงให้เป็นเซียนกระบี่ มิฉะนั้นจะไม่ยอมให้หนานกงหลิงออกจากเมืองวั่งเยว่

อันที่จริงแล้ว ฮ่องเต้อู่เต๋อก็ทรงเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหนานกงหลิงซึ่งเป็นหลานสาวของหนานกงอู๋ตี๋มาบ้าง กล่าวกันว่าพรสวรรค์ของนางสูงส่งไม่ด้อยไปกว่าหยางเฉินเลยแม้แต่น้อย ยังมีคนกล่าวอย่างติดตลกอีกว่า ทั้งสองคนคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนรุ่นเยาว์ของจักรวรรดิเฉียนอู่

คาดไม่ถึงว่า ตอนนี้หยางเฉินจะสูญสิ้นวรยุทธ์ ทั้งยังกลายเป็นคนพิการไปอีก ช่างเป็นการเล่นตลกของโชคชะตาโดยแท้

ทว่า ฮ่องเต้อู่เต๋อกลับทรงสนพระทัยในตัวหนานกงหลิงมากขึ้น คิดว่าในเมื่อหยางเฉินไม่มีวรยุทธ์แล้ว หากหาภรรยาที่มีวรยุทธ์สูงส่งให้ ก็จะสามารถปกป้องเขาได้มิใช่หรือ? ต่อให้ในอนาคตต้องสูญเสียตำแหน่งองค์รัชทายาทไป ก็ยังมีพลังพอที่จะป้องกันตัวเองได้

เพียงแต่ว่า เซียนฝูหรงนั้นคือตัวตนระดับเซียนกระบี่ หากนางไม่ตกลง ต่อให้เป็นราชวงศ์ก็มิอาจทำอะไรนางได้

ทว่า ในสถานการณ์เช่นนี้ ฮ่องเต้อู่เต๋อย่อมไม่อาจแสดงท่าทีว่าทรงเกรงกลัวเซียนฝูหรงได้ เพราะอย่างไรเสีย เขาก็คือฮ่องเต้แห่งจักรวรรดิเฉียนอู่

“เซียนฝูหรงกับราชวงศ์ของเราก็พอจะมีสายสัมพันธ์กันอยู่บ้าง หากหลานสาวของเจ้าเต็มใจ ราชวงศ์ของเราย่อมออกหน้าให้อย่างแน่นอน” ฮ่องเต้อู่เต๋อตรัสด้วยรอยยิ้ม