บทที่ 25

“รักนะครับ” วาจานุ่มละมุนออกมาจากปากของชายหนุ่มผู้เป็นสามีอย่างถูกต้องทางกฎหมายและประเพณีเอ่ยกับคนรักขณะที่นั่งอยู่บนเตียงนอนในเรือนหอ มันถูกโปรยด้วยกลีบกุหลาบเป็นรูปหัวใจตามที่เคยเห็นในทุกงานแต่ง

นัยน์ตาสีเข้มสื่อความรักดั่งที่ปากพูดให้แก่เธอผู้เป็นภรรยา รสิตาก้มหน้าเอียงอาย ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะจดทะเบียนสมรสและอยู่บ้านหลังเดียวกันนานหลายเดือนแต่ก็ไม่เคยลึกซึ้งกันสักครั้ง เพราะเขาอยากรอให้ค่ำคืนแรกของเธอคือวันที่แต่งงานอย่างถูกต้องตามประเพณี นั่นก็คือวันนี้

นอกจากคำรักก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดคำไหน สีหน้าแดงเรื่องของภรรยายิ่งทำให้ก้อนเนื้อในอกของเขาเต้นรัวมากขึ้น รสิตางดงามมากในชุดเจ้าสาว แต่ใช่ว่าที่ผ่านมาเธอจะขี้เหร่ เพียงแต่ว่าวันนี้เธองดงามเป็นพิเศษ นิ้วเรียวช้อนใบหน้าเล็กให้ขึ้นมาสบตากัน

“เราอาบน้ำกันก่อนไหมครับ จะได้สบายตัว วันนี้ไม่ต้องเกร็งนะทำตัวปกติ”

ถึงจะว่าอย่างแต่ก็เป็นเขานั่นแหละที่ไม่ปกติ ความตื่นเต้นมันทะลุสีหน้าออกมาอย่างปิดไม่มิด ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะรู้สึกมากขนาดนี้ นอนด้วยกันทุกวันก็ไม่เคยรู้สึ