บทที่ 11

หญิงสาวอุทานพร้อมหมอนที่ยังสวมปลอกไม่ทันเสร็จหลุดจากมือเมื่อร่างสูงลุกพรวดขึ้นไปนั่งบนเตียง เขานึกจะทำอะไรก็ทำไม่ได้มีความเกรงอกเกรงใจสักนิด อิงธารขยับหนี

“เราสัญญากันแล้วนะคะว่านี่มันแค่ละคร คุณไม่มีสิทธิ์ทำอะไรรุ่มร่ามกับฉันอย่างเด็ดขาด”

“วันนี้ผมยังไม่ทำอะไรคุณแต่หลังจากเราจดทะเบียนสมรสกันแล้วน่ะไม่แน่”

“คนตระบัติสัตย์! ฉันไม่ใช่เมียจริง ๆ ของคุณสักหน่อย”

“เดี๋ยวก็ได้เป็นแล้วเอ็มมี่”

“ว๊าย!”

บทที่ 10            

อิงธารร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มขยับเข้าหาและใช้ความเร็วรวบตัวหล่อนเข้าไปในอ้อมกอด

“คุณนี่มัน...ฉันจะใช้คำพูดอะไรกับคุณดี คนบ้า คนหื่น”

“คุณนี่ปากคอเราะร้ายจริง ๆ นะเอ็มมี่ ก็ลองด่าผมเสียงดัง ๆ ดูซี แม่คุณจะได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“อย่าเอาแม่ฉันมาเป็นข้อต่อรองจะดีกว่า ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายจริงคงไม่ทำอะไรอย่างนี้”

“ผมมีความเป็นลูกผู้ชายพอ ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าวางใจวางเงินให้พี่สาวของคุณหลอกเอาของผมลอยนวลไปอย่างนี้หรอก! แม้แต่คุณเองผมก้จะไม่มีวันไว้วางใจอย่างเด็ดขาดว่าจะซื่อตรงต่อผม  พี่สาวเป็นยังไงน้องสาวก็คงไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่”

“ถ้าฉันไม่น่าเชื่อใจป่านนี้ก็คงจะหนีไปไหน ๆ ไม่ใช่มายอมให้คุณบีบบังคับอยู่อย่างนี้หรอกค่ะวิคเตอร์ ปล่อยฉันนะ! กลับไปนอนในที่ของคุณเดี่ยวนี้เลย”

อิงธารพยายามเอี้ยวตัวให้พ้นจากอ้อมแขนแกร่งที่กอดกระหวัดรัดร่างของหล่อนแน่น แต่ดูเหมือนวิคเตอร์จะไม่ยอมปล่อยให้หล่อนเป็นอิสระเสียที ตรงข้ามยิ่งหล่อนดึงดันก็เหมือนยิ่งยั่วยุให้เขาอยากกักตัวร่างเล็กบางไว้อย่างนั้น คราวนี้เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน

“ผมไม่ได้บีบบังคับคุณ แต่ผมมาทำตามหน้าที่ของผมและไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ตราบใดที่ยังไม่เจอเอ็มม่า”

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องแกล้งทำดีหรอกค่ะ ฉันไม่ได้อยากจะอยู่ในสภาพนี้เลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันทรมานขนาดไหน”

“ทรมานหรือ แล้วผมล่ะ...ถูกคนที่ตัวเองไว้ใจโกงหน้าด้าน ๆ แล้วหนีไปคุณคิดว่าผมจะอยู่เป็นสุขอย่างนั้นหรือ แต่ดูท่าทางคุณลุกลี้ลุกลน กลัวไปหมดอย่างนี้ หรือว่า...คุณจะมีแฟนอยู่แล้ว”

“ไม่มี...แต่ฉันไม่อยากให้คุณมายุ่งกับฉัน”

“ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่มีแฟน เห็นมาเยอะแล้ว ทำตัวเป็นผู้หญิงเรียบร้อยไม่ประสีประสาผู้ชายแต่เก็บเอาไว้ในคอลเล็คชั่นเป็นโหล”

“อย่ามาดูถูกฉันนะ”

“ถ้าดูถูกแล้วคุณจะทำอะไรผม ฮะ!”

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือบางตวัดลงบนแก้มสากระคายของชายหนุ่มดังขึ้น อิงธารขยับหนี ใบหน้าของหล่อนแดงก่ำ นัยน์ตาคู่สวยรื้นน้ำด้วยความเจ็บแค้น ทว่าเมื่อทำในสิ่งสนองความโกรธของตัวเองร่างบางกลับนึกหวั่นหวาดเมื่อเห็นวิคเตอร์ไม่สะทกสะท้านต่อการตอบโต้ของหล่อนแม้แต่น้อย เขาไม่แสดงอาการเจ็บปวดขณะยกมือหนาขึ้นลูบแก้มตัวเองเบา ๆ นัยน์ตาข้นคลั่กจ้องหญิงสาวที่ก็จ้องตอบเขาไม่ยอมแพ้ และโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัววิคเตอร์จับไหล่บางทั้งสองก่อนก้มหน้าลงไปหาแล้วบดขยี้ริมฝีปากของหล่อนด้วยปากร้อนของเขา

“อื๊อ...อื๊อ”

อิงธารส่งเสียงด้วยความตระหนกเพราะวิคเตอร์จูบหล่อนแบบเอาจริง ทั้งบดบี้และฉกลิ้นลึกเข้าไปในโพรงปากไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวหายใจหายคอ หลังโต้กลับอย่างเผ็ดร้อนชายหนุ่มจึงถอนริมฝีปากได้รูปออก

เพี๊ยะ!

หญิงสาวฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของเขาเป็นหนสองและซ้ำลงตรงที่เดิม คราวนี้วิคเตอร์ไม่รอฟังเสียงอะไรอีกเขาจับร่างเล็กกดลงบนเตียงแล้วขึ้นทาบบนตัวหล่อน อิงธารไม่ทันอ้าปากส่งเสียงร้องก็ถูกปากได้รูปกดจูบและบดบี้รุนแรงจนเจ็บร้าวตั้งแต่ปลายคางขึ้นไปถึงข้อมือทั้งสองที่เขารวบไว้เหนือศีรษะ ร่างกายของชายหนุ่มเครียดตึงขณะทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงบนเรือนร่างอ้อนแอ้น วิคเตอร์เบียดปากบนปากของหญิงสาวอย่างโกรธแค้นแต่ร่างกายของเขากกลับยิ่งร้อนรุ่มมากขึ้นทุกขณะ

“วิคเตอร์...อย่านะ...อื๊อ!”