บทที่ 2 ปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่

ฉันนั่งคิดถึงอดีตที่ฉันได้เจอรุ่นพี่ครั้งแรก นั่งคิดไปก็อมยิ้มไป ฉันพึ่งได้รู้จักรุ่นพี่แค่ 1 ปี รุ่นพี่ก็เรียนจบไปเสียแล้ว และฉันแอบสืบมาว่ารุ่นพี่เรียนคณะนิติศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ตั้งแต่ขึ้น ม.5 ฉันก็พยายามตั้งใจเรียนหนังสือเพื่อที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยและคณะเดียวกันกับรุ่นพี่ ฉันไม่รู้ว่าฉันชอบอะไร แต่เป้าหมายหลักของฉันคือการได้เจอรุ่นพี่อีกครั้ง นี่ก็ราวๆ 2 ปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอรุ่นพี่ คิดถึงใบหน้าหล่อๆ คนนั้นจัง -///-

มหาวิทยาลัย

ในที่สุดฉันก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันกับรุ่นพี่ได้ แถมได้อยู่คณะเดียวกันอีกด้วย -///-

วันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่

ฉันมองไปรอบๆ เจอผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งรุ่นน้องปี 1 ที่เข้ามาใหม่ทุกคณะยืนรวมตัวกันเข้าแถวเพื่อปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ และหลังจากกิจกรรมปฐมนิเทศเสร็จก็จะมีรุ่นพี่ปี 2 แต่ละคณะมารับน้องๆ ไปที่คณะของตัวเอง

" สวัสดีเธอชื่อไรอ่ะ " หญิงสาวหน้าตาสวย สูง ผิวออกแทนๆ แต่ก็ดูสะอาดตา เต็มไปด้วยรอยยิ้มสะกิดไหล่ฉันเบาๆพร้อมเอ่ยถามชื่อของฉัน

" แพรว แล้วเธอล่ะ "

" แพมแพม เรียกแพม ก็พอนะ ฮ่าๆ " เธอพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจ

" ไปเข้าแถวกันเถอะรุ่นพี่เรียกแล้ว " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมจับมือฉันเดินไปเข้าแถวทันที

" น้องๆ ปี 1 คะ รีบมาเข้าแถวได้แล้วค่ะ น้องๆ คณะนิติศาสตร์ เดินมาโซน A ได้เลยนะคะ " รุ่นพี่ปี 2 ยกมือขึ้นเพื่อเป็นสัญญานบ่งบอกให้รุ่นน้องคณะของตัวเอง พร้อมกับที่ถือไมค์ประกาศเสียงดังลั่นหอประชุม

" นั่นไงคณะเรา ไปกันเถอะ " แพมแพมจับมือฉันวิ่งไปทันที ดูเหมือนแพมแพมจะเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมากๆ เธอพึ่งเจอฉันครั้งแรกก็จับมือฉันวิ่งไปแล้ว ฮ่าๆๆ

พอเข้าแถวเรียบร้อยและรุ่นพี่เช็คชื่อน้องๆที่คณะกันครบทุกคนแล้ว ก็พาเข้าแถวแล้วเดินไปที่คณะของตัวเองทันที

คณะนิติศาสตร์

ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อมองหาใครสักคน ฉันตื่นเต้นที่จะได้เจอเขาอีกครั้งหนึ่ง ได้ยินมาว่ารุ่นพี่ปี 2 และปี 3 จะมาดูแลน้อง ๆ ในช่วงแรกๆ เพื่อทำกิจกรรมต่างๆ ในการรับน้องปี 1 ของทุกคณะ ซึ่งฉันก็มองไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เจอรุ่นพี่เลย

" น้องๆ นั่งลงได้ครับ " รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่ปี 2 ที่ยืนรายล้อมอ้อมน้องปี 1 อยู่ทั้งหมด แล้วรุ่นพี่ปี 3 อยู่ไหนกันนะ

" พี่ชื่อ พี นะครับ อยู่ปี 2 ตอนนี้จะให้รุ่นพี่ทุกคนแนะนำชื่อของตัวเองนะครับ " พอพูดจบรุ่นพี่แต่ละคนก็แนะนำตัวกันไปจนครบทุกคน พร้อมกับเสียงปรบมือ แปะ แปะ ในขณะที่รุ่นพี่แต่ละคนแนะนำตัวเองจบเรียบร้อยแล้ว

" น้องๆ ทุกคนจะได้ป้ายชื่อของตัวเองนะครับ ตะ แต่... " พี่พีพูดขึ้นมา

" แต่น้องทุกคนต้องไปตามหาป้ายชื่อด้วยตัวเองจากรุ่นพี่ปี 3 " รุ่นพี่ปี 3 งั้นเหรอ !

" แต่น้องทุกคนยังไม่รู้จักและคุ้นเคยกับพี่ปี 3 ใช่ไหมครับ แต่พวกพี่ไม่แนะนำให้รู้จักนะครับ ให้น้องๆ ไปหาและเดากันเอาเอง " หืมม อะไรนะ ไม่บอกเหรอ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครเป็นใคร อยู่ปีไหนกัน ฉันรู้จักแต่พี่แบงค์คนเดียว ^^

" แต่พี่มีคำใบ้ครับ ไม่ใช่รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงนี้แน่นอน ฮ่าๆ " นี่เขาเรียกว่าคำใบ้กันงั้นเหรอ !

" พี่ให้เวลาน้องๆ ทุกคนตามหาป้ายชื่อ 3 วันนะครับ ถ้าครบ 3 วันแล้วยังตามหาป้ายชื่อตัวเองไม่เจอ น้องๆ คงรู้ใช่ไหมครับกฎของเราต้องโดนทำโทษ !! " พูดจบพี่พีก็เดินไป พร้อมกับมีรุ่นพี่ผู้หญิงอีกคนมารับหน้าที่พูดแทน

" สวัสดีค่ะน้องๆ พี่ฝนนะคะ รุ่นพี่ปี 2 คงรู้จักกันแล้วเนาะ เพราะพี่พึ่งแนะนำตัวไปเอง ^^ " พี่ฝนสวยมากๆ ขาว สูง สมส่วน สวยทุกอนูเลยจริงๆ

" แพรวๆ พี่คนนี้สวยมากกก " แพมแพมสะกิดฉัน

" อืมใช่ ฉันชอบพี่คนนี้ "

" เฮ้ยย แกชอบผู้หญิงเหรอ " แพมแพมตาโตตกใจกับคำพูดของฉันทันที

" ก็ไม่เชิงนะ ฉันชอบผู้ชาย แต่ถ้าผู้หญิงคนไหนตรงสเปคฉันก็ชอบ ฮ่าๆ "

" แพรว เห็นหน้าตาซื่อๆ แอบร้ายเหมือนกันนะเนี่ย " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมผลักหัวของฉันเบาๆ

" ที่ฉันบอกว่าฉันชอบผู้หญิงด้วยมันไม่ใช่แบบที่แกคิดนะ ฉันหมายถึงชื่นชอบ ไม่ได้ชอบแบบนั้น " ฉันบอกแพมแพมไป เผื่อคนข้างๆจะเข้าใจผิดเอาได้

" ฮ่าๆ ฉันรู้น๊าาา แค่แกล้งเล่นเฉยๆ ไม่ได้หรือไง " แพมแพมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วเอามือมาพาดคอของฉัน เอาไว้

" แล้วเราจะหารุ่นพี่ปี 3 กันยังไงวะ สักคนฉันก็ไม่รู้จัก " แพมแพมพูดขึ้น

" ฉันก็เหมือนกัน แต่ฉันรู้จักอยู่คนหนึ่งนะ " ฉันบอกแพมแพมไปตรงๆ

" ใครว่ะ แฟนเหรอ ? " แพมแพมถามฉันพร้อมกับยักคิ้วขึ้นเพื่อรอฟังคำตอบจากฉัน

" เปล่า ไม่ใช่แฟน แต่เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าน่ะ " แพมแพมจ้องตาฉันไม่กระพริบเหมือนสงสัยอะไรสักอย่างในตัวของฉันอย่างไงอย่างงั้นแหล่ะ

" แกชอบรุ่นพี่คนนั้น " ฉันสะดุ้งทำตาโตทันที มองออกขนาดนั้นเลยเหรอ 0.0

" ทะ ทำไมแกรู้ ใครบอกแก " ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักทันทีและใจก็เต้นแรง เมื่อเกิดมีคนรู้ความลับของฉันขึ้นมา

" ใครจะไม่รู้ย่ะ! พูดไปยิ้มไป แถมแก้มแดงหมดแล้วเนี่ยยย " แพมแพมพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาหยิกแก้มฉันเบาๆ

ฉันรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้มีอะไรคล้ายกับน้ำเยอะมากๆ พูดแล้วก็คิดถึงน้ำขึ้นมาแล้วสิ

" พี่เขาชื่ออะไรอ่ะ บอกฉันได้ป่ะ " แพมแพมถามขึ้น พร้อมกับส่งสายตาปริบๆ เพราะอยากให้ฉันบอกกับเธอ

" พะ พี่ บะ แบงค์ น่ะ " ฉันพูดไปยิ้มไปอย่างเขินๆ -////-

" แต่แกห้ามบอกใครนะ ความลับเข้าใจไหม "

ฉันมองแพมแพมตาเขม็ง เพราะฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้น่ะสิ แม้แต่เจ้าตัวเขาเองก็ตาม

ฉันแอบมองรุ่นพี่อยู่ไกลๆ เข้าไปในที่ๆ รุ่นพี่อยู่บ่อยๆ เพื่อที่จะได้เจอหน้ารุ่นพี่ แต่รุ่นพี่คงไม่ได้สังเกตเห็นฉันหรอก เพราะเขาไม่เคยมองมาทางฉันเลยสักครั้ง แม้แต่หางตาก็ไม่เคยชำเรืองมอง

" แสดงว่าพี่แบงค์ยังไม่รู้สิว่าแกชอบ " แพมแพมพูดขึ้นอีกครั้ง

" ชะ ใช่ "

" น้องๆ เงียบได้แล้ว " พี่พีพูดขึ้น

" วันนี้พอกันแค่นี้ก่อนนะครับ พี่จะปล่อยน้องๆ ตามอัธยาศัยเลย แต่อย่าลืมหาป้ายชื่อตัวเองกันด้วยนะครับ พี่ให้เวลาวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืน 3 วันนะครับ โดยที่รุ่นพี่จะไม่นัดเจอน้องๆ ทั้ง 3 วัน เพื่อจะให้น้องๆ หาป้ายชื่อของตัวเองให้เจอก่อน พอครบกำหนด 3 วัน เวลา 16.00 น. ให้รุ่นน้องทุกคนมาพบพี่ที่นี่เหมือนเดิมนะครับ รุ่นพี่จะไม่ตามนะครับ ให้น้องๆ มากันเอง อย่าลืมนะครับ " พี่พีบอกกล่าวน้องๆ เสร็จก็ปล่อยน้องๆ ตามอัธยาศัยทันที

วันปฐมนิเทศไม่มีเรียนทั้งวัน ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยง ฉันกับแพมแพมเลยพากันเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของคณะนิติศาสตร์กัน