บทที่ 9 การกระทำของรุ่นพี่ที่น่าตกใจ

หอในหญิง

พอพีทมาส่งฉันถึงหอ พีทก็ขับรถกลับหอในชายทันที เพราะนักศึกษาชั้นปีที่ 1 เขาบังคับให้อยู่หอในทุกคนทุกคณะ พอขึ้นปี 2 จะย้ายออกไปอยู่หอด้านนอกก็ได้ หรือจะอยู่ที่หอในต่อก็ได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้มีความคิดจะไปอยู่หอด้านนอกอยู่แล้ว มีแต่ยัยแพมแพมนั่นแหล่ะรอวันที่จะขึ้นปี 2 เพราะจะได้เป็นอิสระสักที เพราะหอในกำหนดเวลาเข้าหอห้ามเกินเวลา 00.00 น. ถ้าเลยเวลาแล้วป้าที่เฝ้าหน้าหอจะปิดประตูทันที ถ้าเข้าไม่ทันก็ไม่ต้องเข้า จะอ้อนวอนยังไงก็ไม่ให้เข้า

ครืดดด ครืดดดด

( แพมแพม )

แพมแพม: แพรววันนี้ฉันไม่ได้กลับนะ น่าจะซ้อมดาวเดือนเลิกดึกน่ะคงไปไม่ทันกลับหอ

แพรว: แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน ( ฉันถามไปอย่างเป็นห่วง )

แพมแพม: แกไม่ต้องห่วง ฉันแอบซื้อคอนโดไว้แล้วใกล้ๆมอเรานี่แหล่ะ คิๆ ^^ ( แพมแพมพูดขึ้นอย่างชอบใจ เข้าทางเธอแล้วสินะ หึๆ )

แพรว: โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ( ฉันบอกเพื่อนไปอย่างเป็นห่วง )

แพมแพม: เอ่อ แล้ววันนี้ใครไปส่งแกอ่ะ เห็นรุ่นพี่ที่คณะเขาพูดกันว่ามีหนุ่มหล่อขับรถหรูมารับถึงหน้าตึกคณะ ไม่เบานะเนี่ยเพื่อนฉัน ( แพมแพมพูดแซวฉันยกใหญ่ )

แพรว: จะมีใครได้อีกล่ะ ก็พีทไง

แพมแพม: ฉันก็ว่า แกจะไปรู้จักใครได้นอกจากฉัน ไอ้พีทบ้านั่น แล้วก็.... ( แพมแพมเว้นช่องพูดก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง )

แพมแพม: พี่แบงค์ที่รักของแกไง ฮ่าๆๆ ( แพมแพมพูดพร้อมกับหัวเราะลั่น )

แพรว: เฮ้ย! แพมแพมเบาๆ เดี๋ยวคนแถวนั้นก็ได้ยินกันหมดหรอก!! ( ฉันตะโกนบอกเพื่อนไปเสียงดังเพราะกลัวคนอื่นจะรู้เรื่องนี้ )

แพมแพม: ไม่มีใครได้ยินหรอกน่ะ ฉันเดินออกมาโทรหาแกข้างนอกเนี่ย! อ๊ะ! งั้นฉันไปก่อนนะรุ่นพี่เรียกซ้อมแล้ว

แพรว: โอเครจ๊ะ บายยย

มหาวิทยาลัย

" แพรวววว " แพมแพมเรียกฉันเมื่อเธอเห็นฉันที่กำลังเดินไปที่ตึกคณะ

" ไปกินข้าวเช้ากัน หิววว " แพมแพมพูดขึ้นพร้อมกับลูบท้องที่แบนราบของเธอไปมา

" ได้สิ " ฉันเอาแขนตัวเองไปเกาะแขนแพมแพมแล้วเดินออกไปกัน

โรงอาหาร

พอถึงโรงอาหารก็เห็นพวกพี่ๆท่านเทพนั่งกันอยู่ครบเลยทีเดียว

" สวัสดีค่ะพี่ๆ มาแต่เช้ากันจังเลยนะคะ " แพมแพมเดินเข้าไปพร้อมฉันแล้วก็กล่าวทักทายกับพี่ๆ

" พวกพี่มาเช้ากันทุกวัน " พี่ดินตอบ

" หราาา " เสียงพี่ปอพูดขึ้น

" อย่าไปเชื่อมันน้อง นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่มาแต่เช้า " พี่ปอบอกพวกฉันสองคน

" ฮ่าๆ " ฉันกับแพมแพมขำในการกระทำหยอกล้อกันของพี่ๆ แต่ไม่วายเหลือบสายตาไปมองพี่ต้นกับพี่แบงค์ที่นั่งด้วยกันอีกฝั่ง

จู่ๆ ก็มีมือปริศนาและเขาก็เอาแขนมาพาดคอฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว จนฉันสะดุ้งโหยงด้วยความนกใจทันที

" อะ อ้าวพีท มาได้ยังไง " ฉันถามเพื่อนชายของฉัน

" ทำไมจะมาไม่ได้ ! " พีทพูดพร้อมกับที่เขามองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง

" ก็นี่มันโรงอาหารคณะนิติศาสตร์ แล้วทำไมมาได้ล่ะ " ฉันถามไปอย่างสงสัยเพราะพีทเรียนอยู่ตั้งคณะวิศวะ

" ก็แวะมาหาเธอก่อนนี่ไง อ๊ะ " พีทพูดพลางยื่นซาลาเปาให้ฉัน

" ขอบใจ " ฉันส่งยิ้มหวานไปให้เพื่อนรัก พร้อมกับสายตาพี่ๆ ทั้ง 4 คน รวมถึงแพมแพมจ้องมามองหน้าฉันกับพีทเป็นตาเดียว กับการกระทำสนิทสนมของเราทั้งสองคน จะไม่ให้สนิทกันได้ยังไงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เกิดแล้วอ่ะ

" นะ นั่งก่อนไหมแพรว " แพมแพมเอ่ยขึ้น

ฉันกำลังจะนั่งลงข้างแพรว แต่โดนพีทเจ้าเพื่อนตัวดีผลักแพมแพมออกอย่างแรงเพื่อที่เขาจะได้มานั่งข้างฉันแทน

" นี่นาย! " แพมแพมตวาดพีทลั่นโรงอาหาร

" อ้าวน้องๆ ใจเย็นๆ นี่ผู้หญิงนะ " พี่ดินพูดปกป้องแพมแพมขึ้นมา

" นี่พีททำไมแกล้งแพมแพมแรงจัง ขอโทษแทนพีทด้วยนะแพมแพม พี่ดิน " ฉันจับแพมแพมลุกขึ้นนั่งดีๆ และหันไปก้มหัวขอโทษแทนเพื่อนนิสัยแย่ของฉันอีกครั้ง

" แล้วใครอ่ะ แฟนเหรอน้องแพรว " พี่ดินพูดแซวอย่างยิ้มๆ ทำเอาหนุ่มๆ ทั้ง 4 คนหันหน้ามามองมาทางฉันเพื่อรอฟังคำตอบทันที

" มะ ไม่ใช่ค่ะ เพื่อนแพรวเอง เนาะพีท " ฉันหันไปตบไหล่พีทเพื่อให้พีทรีบปฏิเสธไป พีททำหน้าตาไม่พอใจมากนักก่อนที่จะ...

" เฟื่อน " พีทตอบกลับไปจนฉันเอามือเล็กๆไปฟาดที่หลังพีทอย่างแรง แต่พี่ๆทั้ง 4 คน รวมถึงแพมแพม พากันทำท่าทำทางตกใจตาโตอ้างปากค้างกับคำพูดของพีท !

" พูดบ้าอะไรของแก ! " ฉันชินแล้วเพราะพีทชอบพูดหยอกล้อแกล้งฉันแบบนี้ประจำตั้งแต่ไหนแต่ไรละ แต่กับคนอื่นที่ได้ยินเขาจะไม่รู้เรื่องด้วยน่ะสิ

" เพื่อนหนูแค่แกล้งเล่นค่ะ ปกติก็ปากแบบนี้อยู่แล้ว -..-^ " ฉันยิ้มแหยๆตอบรุ่นพี่ทุกคนไป

" ไปซื้อข้าวกันเถอะแพรวฉันหิว " แพมแพมพูดขึ้น

" อ่อ แกไปซื้อเลยฉันกินมาแล้วๆ " ฉันทอดไข่เจียวเมนูง่ายๆกินไปแล้วที่หอแล้ว

" งั้นไปซื้อก่อนนะ " แพมแพมลุกขึ้นพร้อมกับพีทที่กำลังจะเดินไปซื้อข้าวเหมือนกัน พอลุกประชันหน้ากันเพื่อนฉันทั้งสองคนก็มองกันตาเขียวปัด พึ่งเจอกันวันแรกก็ทะเลาะกัน ตอนนี้ก็ยังทะเลาะกันไม่เลิก แพมแพมสะบัดตูดเดินนำหน้าพีทไปก่อนที่พีทจะเดินไปติดๆ

แพมแพมเดินมาพร้อมกับวางจานข้าวลง แล้วนั่งกินอย่างท่าทางคนไม่ได้กินข้าวมา 2 วัน สงสัยจะซ้อมดาวเดือนหนักคงเสียพลังงานไปเยอะ

พร้อมกับพีทที่เดินถือจานข้าวมา 2 ใบ แล้ววางลงตรงหน้าฉันอีกใบหนึ่ง

" อะไร ฉันไม่กิน " ฉันบอกปัดพีทไป

" กิน! ยิ่งตัวเล็กๆ ลมพลัดก็ปลิวแล้ว " ฉันไม่พูดไม่จาเพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำกับพีท เถียงกันมาตั้งแต่เด็กยันเข้ามหาลัยจริงๆ -..-++

จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งหยิบจานข้าวพีทไป ฉันกับทุกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันก็แทบตกใจที่คนที่เอาจานข้าวไปคือพี่แบงค์!!

" น้องเขาบอกไม่กินยังจะบังคับอีก! "

รุ่นพี่ไม่พูดเปล่าหยิบจานข้าวที่พีทซื้อให้ฉันเดินออกไปพร้อมกับโยนมันลงถังขยะทันที

การกระทำของเขาทำเอาฉันกับเพื่อนๆพี่ๆนั่งนั่งอยู่ตรงนั้นถึงกับตาโตอ้าปากค้างกับการกระทำที่ไม่น่าเชื่อสายตาของตัวเองทันที แต่มีดวงตาตั้ง 6 คู่ที่นั่งรวมกันอยู่ตรงนี้ที่เห็นการกระทำของรุ่นพี่ ก็คงจะต้องเชื่อสายตาแล้วล่ะ