มหาวิทยาลัย
เวทีประกวดดาวเดือน ฉันที่อยู่หลังเวทีกับแพมแพม เพราะต้องเตรียมความพร้อมและถือของช่วยแพมแพม ส่วนเดือนคณะของเราภพ ก็มีภามเพื่อนภพที่เรียนคณะเดียวกันรุ่นเดียวกันกับฉันมาช่วยด้วยอีกคน " แพรว ภพฝากโทรศัพท์หน่อยสิ " ภพบอกพร้อมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน " อ้าว แล้วทำไมภพไม่ฝากภามอ่ะ " ฉันถามภพเพราะภีมก็นั่งอยู่เก้าอี้ไม่ไกลจากภพมากนัก " ไม่ได้ๆ ภามไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวเอาโทรศัพท์เราไปทำนั่นนี่แกล้งเราอีก ฮ่าๆ " ภพพูดพลางหัวเราะไปด้วย " ได้ๆ งั้นเก็บไว้กับเราก่อนนะ " ฉันยิ้มตาหยีให้กับภพไป " ขอบใจครับบบบ อย่าลืมเชียร์เราด้วยนะ " ภพบอกฉันพร้อมรอยยิ้ม ภพเป็นผู้ชายที่หล่อสไตล์เกาหลีมาก ขาว ตัวไม่เล็กมาก ตาตี๋ๆ ยิ้มทีไม่เห็นตาเลย แต่ก็หล่อมากๆ -///- ^^ " ได้เลย สู้ๆนะภพ " ฉันพูดพร้อมชูกำปั้นขึ้นให้ภพดู " สู้ๆ เราจะเอาเดือนมหาลัยมาฝากแพรวนะ ^^ " ภพชูมือขึ้นพร้อมกำกำปั้นเหมือนที่ฉันทำ " ฮ่าๆ ทำเพื่อเราทำไม ต้องทำเพื่อภพเอง เพื่อนๆ พี่ๆ อาจารย์ที่คณะนะ แต่ยังไงภพก็ชนะ เราเชื่อแบบนั้น ^^ งั้นเราไปหาแพมแพมก่อนนะ " ฉันบอกภพแล้วยิ้มให้ภพก่อนจะเดินไปหาแพรว " งานจะเริ่มแล้วครับน้องๆ พี่เลี้ยงดาวเดือนออกไปดูหน้าเวทีได้เลยนะครับ " พี่ธีประธานมหาวิทยาลัยพูดขึ้น " แพมแพม งั้นฉันไปก่อนนะ สู้ๆ " ฉันบอกกับแพมแพม " สู้ๆ " แพมแพมตอบฉัน แต่มือแพมแพมสั่นไปหมด ฮ่าๆๆๆๆ " อย่าสั่นสิแพมแพม ฮ่าๆๆๆๆ ไปแล้วนะ " ฉันบอกแพมแพมแล้วรีบวิ่งไปหน้าเวทีทันที ฉันไปนั่งกับรุ่นพี่ที่ฉันคุ้นเคยและรู้จัก ส่วนพี่ๆอีกหลายกลุ่มฉันไม่ค่อยสนิทเลยไม่ได้เข้าไปนั่งด้วย " น้องแพรว มานี่ค่ะ " พี่ฝนดาวคณะคนก่อนโบกมือเรียกฉัน " ค่ะ ^^ " ฉันเดินไปนั่งข้างๆพี่ฝน พร้อมกับภามที่วิ่งตามมานั่งข้างๆฉันด้วยอีกคน กลุ่มที่ฉันนั่งจะมีพี่ฝน พี่พี พี่แบงค์ พี่ดิน พี่ปอ และพี่ต้น และมีอีก 4-5 คน แต่ฉันไม่รู้จักชื่อเขา แต่ก็น่าจะเป็นรุ่นพี่ปี 2 เพื่อนพี่ฝนกับพี่พี งานประกวดดาวเดือนเริ่มไปจนใกล้จะประกาศผล แนะนำตัวไปแล้ว เดินโชว์ตัวไปแล้ว ตอนนี้กำลังแสดงความสามารถพิเศษกัน " ขอเชิญดาวคณะนิติศาสตร์ ขึ้นมาแสดงความสามารถพิเศษได้เลยครับ " พี่ธีประธานมหาวิทยาลัยพร้อมเป็นพิธีกรในงานนี้พูดขึ้น แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือจากคนข้างล่างดังสนั่นหวั่นไหวเป็นกำลังใจให้ดาวเดือนทุกๆคนเวลาที่ทุกคนออกมาโชว์การแสดง แพมแพม เต้นโคฟเวอร์เพลงเกาหลีอย่างคล่องแคล่ว จนจบเพลงแล้วเดินลงไปหลังเวที " ต่อไปเป็นโชว์ความสามารถพิเศษจากเดือนคณะนิติศาสตร์ครับผม " ภพเดินออกมาพร้อมกับกีต้าร์ หน้าเวทีจะมีไมค์เตรียมเอามาไว้ให้เรียบร้อยหมดแล้ว ( เสียงภพร้องเพลง ) " ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ ก็พอแล้วไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ในความหวังดีแค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้ ก็ถือเป็นโชคชะตาดี ๆ ที่คนอย่างฉัน ได้เกิดมาพบกับเธอ " ภพร้องเพลงเพราะมาก พอๆกันกับรุ่นพี่ของฉันเลย แต่รุ่นพี่เพราะมากกว่า ฮิๆ -////- พอภพร้องเพลงจบก็ลงจากเวที และดาวเดือนคณะต่อไปก็ขึ้นมาโชว์การแสดงเป็นลำดับต่อไป " น้องแพรวๆ พี่ว่าน้องภพมองมาทางเราตลอดเวลาที่ร้องเพลงเลยนะครับ " ฉันละความสนใจคนบนเวทีที่แสดงแล้วหันหน้ามามองพี่ดินอย่าง งงๆ กับคำพูดของพี่ดิน " มองอะไรเหรอคะ " ฉันถามอย่าง งงๆ " ไอ้น้องภพไงมองน้องตลอดเวลาเลย " พี่ดินพูดขึ้นอีกครั้ง " ใช่ๆ พี่ก็เห็นนะ " พี่ปอพูดเสริมต่อ " พี่ก็ว่าแบบนั้น น้องแพรวกับน้องภพแอบมีซัมติงอะไรกันไหมคะเนี่ย ^^ " รอบนี้เป็นพี่ฝนพูดขึ้นบ้าง " ไอ้พีเพื่อน มึงมีคู่แข่งแล้วแน่ๆ " พี่ฝนพูดขึ้นอีกแต่ฉันไม่ได้ยิน แต่เห็นพี่ฝนแอบกระซิบกระซาบกันกับพี่พี " มึงต้องช่วยกู ทั้งคนที่ขับรถมารับน้องกูก็ยังอึ้งๆอยู่เลย นี่ไอ้ภพเดือนคณะเราอีกกูจะเอาอะไรไปสู้วะ " พีตอบฝนไปอย่างหัวเสีย " มึงใจเย็นดิ ยังไม่ลองแล้วจะรู้เหรอวะ อีกอย่างดูท่าน้องแพรวจะไม่ได้ชอบน้องภพนะ " ฝนบอกพีไปตามที่เธอเห็น " จริงเหรอวะ " พีถามฝนอย่างมีหวัง " เอ่อ ผู้หญิงด้วยกันดูออก มึงมีหวังเพื่อน " ฝนตอบพีไปอย่างจริงจัง แบงค์ ผมที่มานั่งดูประกวดดาวเดือน แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมดูจริงๆจังๆหรอก ผมไม่ได้มองบนเวทีด้วยซ้ำ แต่พอรุ่นน้องที่คณะผมทำการแสดงผมก็ค่อยเงยหน้าขึ้นไปมองบนเวที พอตอนไอ้รุ่นน้องที่ชื่อภพมาทำการแสดงผมเห็นมันจ้องอะไรบางอย่างไม่ละสายตา ตาเยิ้มยิ้มหวานจนผมหันไปมองตามสายตาของมัน จนผมหันไปเห็นว่ามันกำลังมองรุ่นน้องโรงเรียนเก่าของผม คือ...น้องแพรวนั่นเอง เห่อะ! ไม่ธรรมดานิ ผมคิดในใจ ไม่ธรรมดาจริงๆ เข้ามหาลัยได้ไม่ถึงเดือนก็มีหนุ่มๆตามติดกันตรึม ทั้งๆที่ก็ไม่ได้สวยอะไรมากซะหน่อย(มั้ง) พอไอ้รุ่นน้องภพแสดงจบผมก็ละสายตาออกจากเวทีประกวดทันที แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถๆเล่นอย่างเซ็งๆ จนผมที่นั่งอยู่ด้านหลังไอ้พีรุ่นน้องผม แถมมันก็ยังเป็นน้องรหัสของผมด้วย แอบได้ยินมันคุยกับรุ่นน้องที่ชื่อฟ้า ฝน อะไรนั่นมั้ง ผมไม่ค่อยจำชื่อใครได้หรอก แอบได้ยินมันคุยกันว่าไอ้พีกำลังจะจีบรุ่นน้องผมอีกคน อะไรกันว่ะเนี่ย!ผมที่พาแพรวมาถึงที่คอนโดของผมแล้ว ผมก็จัดการกับร่างบางที่นอนเมาอยู่บนเตียง" ร้อนจัง " แพรวที่ใส่กระโปรงสั้นๆ และใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่นอนราบอยู่บนเตียง มันทำให้ผมที่อดทนรอวันที่เธออายุครบ 20 ปีบริบูรณ์มานานถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหักห้ามใจ จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะ ผมได้แต่คิดวกไปวนมาอยู่ในหัว" จะทำอะไรคนเมาไม่ได้นะเว้ย! " ผมพึมพำออกมาอย่างขาดสติ เซ็กซี่และขาวเป็นบ้าเลยเด็กอะไรวะผิวเนียนไปทั้งตัว" รุ่นพี่ " แพรวที่พูดจาด้วยน้ำเสียงงัวเงียจากน้ำเมาพูดขึ้นมาพร้อมกับที่เธอยันตัวเองให้ลุกนั่งขึ้นมาอยู่บนเตียง" ครับ " ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ พร้อมกับเอื้อมมือไปเขี่ยไรผมของเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น" ดื่มอะไรเยอะขนาดนั้น หืม " ผมถามเธอออกไปอย่างเป็นห่วง ถ้าวันนั้นผมไม่ได้ไปอยู่ที่ผับนั่นแล้วเห็นเธอมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างผมก็ไม่รู้เลยจริงๆ ผมไม่ได้ห้ามให้เธอไม่ไปเที่ยวในที่แบบนั้น แต่ผมก็แค่อยากจะไปด้วย ไปดูแลเธอใกล้ๆไม่ให้คาดสายตาของผม" เครียด เครียด " แพรวบอกผมพร้อมกับส่ายหัวของเธอไปมาอย่างน่ารัก" หืม เครียดอะไรครับ " ผมจับหัวทุยของเธอเข้
หลังจากที่พวกสาวๆได้เต้นกันจนหนำใจแล้วพวกเธอก็คงเหนื่อยและพากันนั่งลงที่โต๊ะกันเหมือนเดิม" ดีเจร้านนี้เปิดเพลงมานนนนจริงๆ " แพมแพมเพื่อนของแพรวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยานยาวเพราะเกิดจากอาการเมา " งื้อ " แพรวที่ตอนนี้เมาจนหน้าแดงไปหมดได้ทำแก้มป่องอย่างน่ารัก จนผมเห็นแล้วอดที่จะไปคว้าร่างบางมาซบลงที่อกของผมเอาไว้ไม่ให้ใครมองใบหน้าของเธอเลย " แบงค์คะ กลับกันเถอะค่ะ " ปิ่นที่ยังนั่งรอผมอยู่ไม่ไปไหนพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ" แพรว " ผมเรียกแพรวที่ทำแก้มป่องอย่างนึกเอ็นดูและก็หวงเธอด้วย" หื้ม รุ่นพี่หรา มาตั้งแต่เมื่อหร่ายยยย " แพรวที่เมาจนจำผมไม่ได้ว่าผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้น พร้อมกับที่เธอโน้มหน้าลงมามองผม ใกล้ๆผม จนผมที่เห็นแก้มแดงๆนั่นถึงกับเขิล ออกมาทันที ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน คิดถึงใบหน้าจิ่มลิ้มของเธอจัง -/////-" เมาแล้ว กลับกันเถอะนะ " ผมลุกขึ้นยืนและจับแขนของเธอให้ลุกขึ้นไปกับผม" แต่พี่เลิกกับแพรวแล้วนะครับ " ภพที่นั่งเงียบอยู่นานลุกขึ้นยืนพูดกับผม พร้อมกับมองหน้าผมอย่างไม่พอใจนัก" ใครบอกว่าเลิก! " ผมตวัดหางตาไปมองไอ้ภพอย่างไม่พอใจ " ก็...พี่กับแพรวห่างกัน " ภพยังพยายามหาเหตุผ
ฉันที่ตอนนี้เริ่มเมาแล้ว เพราะเต้นไปและยกแก้วขึ้นจิบเหล้าไปพลางๆ " ไหวไหม " ภพลุกขึ้นมาพยุงฉันเมื่อเขาเห็นฉันเริ่มจะเซเล็กน้อย" มึนหัวนิดหน่อย " ฉันตอบภพไป" นั่งลงก่อน " ภพบอกฉันพร้อมกับพยุงหลังของฉันเอาไว้" แพรวอยากไปเข้าห้องน้ำ " ฉันที่ตอนนี้ปวดฉี่เอามากๆ น่าจะเป็นเพราะกินเหล้าเยอะไป" งั้นเราพาไปนะ " ภพเสนอ" ได้จ๊ะ ขอบใจนะ " ฉันพยักหน้าภพค่อยๆพยุงฉันที่เดินไม่ค่อยจะตรงจนมาถึงหน้าห้องน้ำหญิง" เดี๋ยวภพยืนรอแพรวตรงนี้นะ " ภพหันหน้ามาบอกฉันก่อนจะปล่อยมือของเขาที่พยุงหลังของฉันเอาไว้" อื้อ " ฉันพยักหน้าตอบกลับภพไป แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที" มึนหัวจัง " ฉันที่นั่งอยู่ในห้องน้ำพึมพำออกมาเบาๆอยู่คนเดียว นี่เป็นการกินเหล้าครั้งแรกของฉัน และฉันก็ยังไม่ชินกับสถานที่แบบนี้เท่าไหร่นัก" แพรว!! " เสียงภพร้องตะโกนขึ้นอย่างตกใจ เพราะฉันที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและได้ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันทีีเมาอยู่ก่อนแล้วเลยล้มลงไปกองอยู่กับพื้น" เป็นอะไรมากไหม " ภพรีบวิ่งมาพยุงฉันขึ้นในทันที พร้อมกับหันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นตาขวาง เพราะภพเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เธอจงใจเดินเข้ามาชนแพรวเพื่อนของเ
" แพรวไม่ไปค่ะ "แพรวสะบัดมือผมออกทันทีในระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปจับแขนของเธอเอาไว้" แพรว อย่าดื้อสิ " ผมบอกเธอไปอย่างกล้าๆกลัวๆ นี่เธอโกรธผมจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเองไม่ใช่เหรอที่จะต้องเป็นฝ่ายโกรธเธอก่อนไหม เพราะเธอไปให้ไอจีกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ!" ว่าแพรวดื้อเหรอคะ " เธอขมวดคิ้วเขาหากันเป็นปมทวนคำที่ผมว่าเธออย่างไม่ชอบใจ" แพรว จะอะไรนักหนาว่ะ พี่ควรจะเป็นคนที่โกรธเรานะที่เราไปให้ไอจีผู้ชายคนอื่นน่ะ! " ผมที่หมดความอดทนเลยพูดขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้งอย่างลืมตัว" เหตุผลแพรวก็อธิบายไปหมดแล้วนิ่ค่ะ เป็นรุ่นพี่เองที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ไม่รับฟังอะไรเลยสักอย่าง แพรวเหนื่อยค่ะที่ต้องมาคอยรองรับอารมณ์รุ่นพี่กับเรื่องแบบนี้บ่อยๆ แพรวอธิบายไปรุ่นพี่ก็ไม่เคยจะฟังเหตุผลกันบ้างเลย ทุกอย่างรุ่นพี่คิดแค่ว่าแพรวเป็นฝ่ายผิด และที่ผ่านมารุ่นพี่ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเลยสักนิด " ฉันที่อัดอั้นมานานก็ระเบิดอารมณ์และพูดออกมาจนหมดเปลือก ฉันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยกายฉันยังพอจะทนไหวนะ แต่เหนื่อยใจฉันไม่อยากจะอดทนมันแล้วจริงๆ" แพรวว่าเรา... " ฉันที่กำลังจะพูดออกไป" เลิกกันเถอะ " รุ่นพ
" คะ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับคำพูดของรุ่นพี่เมื่อสักครู่ นี่เดินเข้ามาทักกันหรือเดินเข้ามาหาเรื่องกันกันแน่" หมายความว่ายังไงคะ " ฉันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที" ให้ไอจีกันไปแล้วนิ ไม่เห็นหัวแฟนตัวเองที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง " รุ่นพี่ต่อว่าฉันพร้อมกับทำใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนกำลังข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้อยู่" น้องเขาแค่มาขอไว้ปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ น้องคนอื่นๆเขาก็ทำแบบนี้กับรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะ เลยค่ะ ไม่ใช่แค่กับน้องนี่คะ " ฉันอธิบายเหตุผลกลับไปให้รุ่นพี่ฟัง แต่รุ่นพี่กับทำหูทวนลมไม่ได้สนใจคำอธิบายของฉันเลยสักนิด " หึ! " รุ่นพี่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอเหมือนไม่พอใจกับคำพูดของฉันและเขาก็เดินออกไปจากฉันทันที เอาจริงๆถามว่าฉันเหนื่อยกับอาการหึงไปทั่วของรุ่นพี่ไหม ฉันก็มีเหนื่อยบ้างนะ แต่ฉันก็เข้าใจรุ่นพี่มาตลอด แต่ว่ารอบนี้ฉันรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ความไว้ใจกันไม่มีสักนิดเลยหรือไงการที่รุ่นน้องมาขอเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือไอจี น้องๆทุกคนก็ไปขอรุ่นพี่คนอื่นๆกันเยอะแยะไม่ใช่แค่กับฉัน และก็มีรุ่นน้องหลายคนมาขอฉันเยอะแยะเหมือนกันไม่ใช่แค่กับน้องบาส ฉันเป็นคนเฟรนลี่เข้าถึงคนง่
ตอนนี้พวกฉันก็พาน้องๆปี1 คณะนิติศาสตร์มารวมตัวกันที่คณะเป็นทีีเรียบร้อย และพวกเราก็พาน้องๆทำกิจกรรมต่างๆที่ได้เตรียมกันเอาไว้แล้วดั่งเช่นทุกปี ส่วนผู้นำหรือพิธีกรในการพูดคุยถือไมค์ในปีนี้ก็คือ แพมแพม และภพ เพื่อนทั้งสองคนของฉันเอง ส่วนฉันก็ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ส่วนพูดคุยแนะนำกับน้องๆก็มีทำหน้าที่เป็นพิธีกรรายงานแทนแพมแพมบ้างเล็กน้อยพอผ่านวันปฐมนิเทศไปก็เป็นการให้น้องๆทุกคนค้นหาป้ายชื่อของตัวเอง ซึ่งป้ายชื่อก็อยู่กับรุ่นพี่ปี3 เหมือนเดิมที่เคยทำกันมาเป็นธรรมเนียมของคณะเรา และในตอนนี้น้องๆทุกคนก็ได้ป้ายชื่อกันครบแล้ว ส่วนรุ่นพี่กับแก็งค์ท่านเทพที่อยู่ปี4 ก็มารวมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของสาวๆน้องๆปี1 ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกรี๊ดแก็งค์ท่านเทพเหมือนที่เคยเป็นมาในทุกๆปี พักเที่ยงรุ่นพี่ที่คอยแต่ยืนๆนั่งๆ จ้องมองฉันเต้นและพาน้องๆทำกิจกรรมอยู่ตั้งนานในรอบเช้าก็เดินเข้ามาหาฉันในตอนนี้ เพราะพวกฉันได้ปล่อยน้องๆที่ทำกิจกรรมไปทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว " แพรวครับ " รุ่นพี่เดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ ทำไมยิ้มแบบนั้นกันนะ " คะ ? " ฉันหันหน้าไปส่งยิ้มหวาน