บทที่ 1 ~ เบลล่า

บทที่ 1 ~ เบลล่า

7 ปีต่อมา

“เหนื่อยไหมน้องรัก”

“ไม่ค่ะพี่คริส”

เบลล่า หญิงสาวสวยหุ่นทรมานใจชายหันมองพี่ชาย คริสโตเฟอร์ เวสต์ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผมน้ำตาลเข้มหล่อเหลา ทั้งคริสโตเฟอร์และเบลล่าเป็นพี่น้องคนละพ่อ แต่พวกเขารักใคร่กลมเกลียวกันเสมือนพี่น้องที่คลานตามกันมา

คริสโตเฟอร์ เป็นลูกติดคุณพ่อที่คุณแม่รภีแต่งงานด้วย คุณแม่ดูแลเลี้ยงคริสโตเฟอร์มาตั้งแต่เด็กเสมอดั่งลูกแท้ ๆ พอเธอเกิดมาพี่ชายของเธอก็รักและเฝ้าดูแลเธอไม่ห่าง

วันนี้แดดร้อนเช่นเคย อีกเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้นฤดูกาลใหม่แข่งเอฟวันจะเริ่มต้นขึ้น ตอนนี้ทีมเรนเจอร์วันเบลล่าเข้ามาช่วยจัดการดูแลเรื่องทั่วไปทั้งยังเป็นรองซีอีโอ ยิ่งนำพาให้ทีมแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นด้วยความฉลาดเฉลียวของหญิงสาวที่จบปริญญาโทด้านวิศวกรรมศาสตร์เครื่องยนต์ หากแต่มีเพียงทีมเดียวที่พวกเขายังต่อสู้ขับไล่กันมาสูสีไม่ขาดลอยเสียที คือ ทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์

“สนามแรกเดือนหน้าแล้ว น้องคิดว่าจะเดินทางไปวันไหน”

“เบลว่าจะออกเดินทางก่อนสักสองสัปดาห์ค่ะ ทีมยังไม่ต้องไปน้องไปดูที่พักและอู่ที่เราต้องนำรถไปก่อน หลังจากนั้นสักอาทิตย์ทีมค่อยตามไปก็ได้ค่ะ ปกติใช้เวลาเซตระบบไม่นาน ถ้าเราไปเร็วเกินไปเปลืองงบเปล่า ๆ เพราะยังไงเราลงซ้อมก่อนแข่งจริงแค่วันศุกร์วันเดียวอยู่ดี”

“ตามใจ แต่อากาศเดือนมีนาคมที่ซาอุดิอาระเบียคงร้อนน่าดู น้องดูแลพวกทีมหลังบ้านด้วยให้เตรียมตัวรับมืออากาศร้อน”

“ค่ะ แต่เราเคยไปแข่งที่ประเทศนี้เมื่อปีที่แล้วครั้งหนึ่งนะคะ ไม่น่ามีปัญหาอะไร”

“อย่าชะล่าใจไปเป็นดีที่สุดน้องรัก”

“ค่ะพี่คริส”

เบลล่ามองตามหลังพี่ชายร่างใหญ่ไปจนลับสายตาก่อนกลับมาสนใจงานตรงหน้า อู่เรนเจอร์ที่เธอและพี่ชายสร้างขึ้นมีทั้งส่วนเลนวิ่งสำหรับซ้อมและอู่ซ่อมทันสมัยอยู่ติดชายหาดแคลิฟอร์เนียห่างไปเพียงไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้นก็ถึงชายหาด

“เป็นไงบ้าง”

“ดีครับเบล เครื่องยนต์เราพร้อมตลอด พรุ่งนี้ให้นิคมาลองขับอีกรอบเช็ครอบสนามจริงกันหน่อยก็ดี”

“ตกลง ฉันจะโทรบอกนิคเอง”

เครื่องยนต์ระบบไฮบริคหนึ่งจุดหกลิตรวีหกเทอร์โบที่ออกแบบผลิตมาใช้ในรถเอฟวันโดยเฉพาะ แต่ในฤดูกาลใหม่นี้ทีมได้ดีไซน์รูปโฉมของรถใหม่เพื่อประสิทธิภาพในการเร่งความเร็วให้มีประสิทธิผลสูงสุด ทั้งยังเพิ่มแรงกดอากาศด้านหลังเพื่อให้รถมีแรงกดหนักมากยิ่งขึ้น

ร่างระหงทรงผมหางม้าเดินสับเท้าเร็วออกไปนอกตัวอาคารอู่ซ่อมทีมเรนเจอร์วันพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

กริ๊ง กริ๊ง

“นิค พรุ่งนี้สแตนบายนะ”

“ครับเบล เดี๋ยว ๆ ครับ ผมมีเรื่องอยากถาม”

“ว่า”

“รอบแรกเราไปประเทศซาอุดิอาระเบียใช่ไหมครับ”

“ใช่มีอะไร”

“เออ เบลพอทราบไหมว่าโซเฟียจะไปเมื่อไร”

ฮึ เบลถือโทรศัพท์ออกห่างก่อนจะพ่นลมใส่ให้ไอ้หนูนิค นักขับจอมเหยียบบ้าดีเดือดของทีม

“แล้วจะถามให้”

“ขอบคุณครับ”

นักแข่งรุ่นนี้เป็นอะไรกันหมดนะ เอะอะถามหาแต่โซเฟีย!

เบลล่าวางสายพลางคิดในใจ นั่นนักขับคู่แข่งแต่พากันถามหากันเป็นทิวแถว แต่เจ้าหล่อนสวยจริงสมฉายา เทพธิดานักแข่ง

สาวเท้าเดินกลับเข้าไปในอู่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มนึกถึงวันที่เจอโซเฟียวันแรก ณ สนามแข่งรถเล็ก ๆ แถบชานเมือง ชื่อเสียงเล่าลือถึงความเก่งกาจของสาวน้อยคนหนึ่งที่อายุเพียงสิบเก้าปี

ภาพเลนแสนแคบขนาดรถแซงได้เพียงคันเดียวยาวไม่กี่เมตร ไม่ได้มาตรฐานสำหรับแข่งรถชนิดใดได้เลยด้วยซ้ำ พลันปรากฎรถแข่งกรังปรีซ์ดัดแปลงหนึ่งคันแสนบุโรทั่ง แต่ด้วยความเร็วและความบ้าบิ่นตอนเข้าโค้งสุดแสนเร้าใจ ถึงขนาดลืมตัวชะโงกหน้าเข้าไปใกล้เพื่อมองให้เห็นคนขับ

เสียงเชียร์กระหึ่มอย่างกับเป็นการแข่งขันรายการใหญ่ และในที่สุดเจ้าหล่อนก็นำรถเก่าเข้าเส้นชัย เปิดประตูออกมายิ้มรับเสียงโห่ร้อง

ในวินาทีนั้นเบลล่าตัดสินใจแล้วว่าเธอต้องนำโซเฟียเข้าทีมให้ได้ ร่างบางแทบวิ่งเข้าไปแหวกผู้คนที่รุมล้อมจนเมื่อประจังหน้า เบลล่ายื่นมือเรียวยาวออกไปแนะนำตัวทันที

“สวัสดี ฉันเบลล่า เรนเจอร์วัน ฉันต้องการเธอเข้าร่วมทีม”

ฉับพลันเสียงผู้คนรอบข้างที่ล้อมโซเฟียอยู่เงียบสนิทลง ดวงตาสีฟ้าจ้องตอบเธอเป็นพักก่อนส่งเสียงใสก้องกังวานตอบกลับ

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโซเฟีย แต่เสียใจด้วยนะคะ ฉันตอบรับทีมอื่นแล้ว”

“ทีมอื่น?”

“ค่ะ ทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์”

“เสียใจด้วยเบล คุณมาช้าไปก้าวหนึ่ง”

เสียงทุ้มต่ำเข้มปนขบขันดังขึ้นด้านหลัง ขนท้ายทอยใต้หางม้าเบลล่าลุกชัน เธอจำเสียงนี้ได้ดีไม่มีวันลืม และเมื่อหมุนตัวกลับมา เป็นเขา เดเมียน ฮัทเตอร์

‘ให้ตายสิ ตาโรคจิตนี่อีกแล้ว!’

“สวัสดีค่ะ ฮัทเตอร์”

“พวกคุณรู้จักกัน?”

นักขับร่างน้อยเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจมองคนทั้งคู่สลับไปมาพลันสังเกตเห็นกระแสบางอย่างวิ่งวนรอบสองหนุ่มสาว

“วงการนี้มันเล็กน่ะโซเฟีย ฉันขอบคุณที่เสียสละเวลาคุยกับฉัน ไว้มีโอกาสฉันจะติดต่อมาใหม่ค่ะเผื่อคุณเปลี่ยนใจ”

“ได้ค่ะเบลล่า แต่คงยากเพราะลูคัสคือฮีโร่ของฉัน”

เบลล่ากรอกตามองบน ‘อีกแล้ว! นอกจากเดเมียนแล้วยังมีลูคัสปีศาจนักแข่ง’ มือทองของอัลฟ่าฮัทเตอร์ที่สามารถดึงดูดม้ามืดฝีมือดีไปหมด

“ไม่เป็นไรค่ะ เอาเป็นว่าเผื่อนัดทานข้าวกันบ้างตามประสาเพื่อนร่วมงานก็ได้ค่ะ ฉันเป็นคนเพื่อนน้อย ต้องการมีเพื่อนเพิ่มอีกสักคนหวังว่าโซเฟียจะไม่รังเกียจ”

“ฮึ คุณปากหวานตามเคยเบล”

เบลล่าไม่สนใจเสียงชายหนุ่มร่างสูงทางด้านหลังที่เอ่ยแทรกขัดจังหวะเข้ามา ก่อนลาโซเฟียกลับออกจากสนามไปโดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีสายตาสีเทาอมน้ำเงินมองตามอยู่กระทั่งลับสายตา

หลังจากวันนั้นเมื่อโซเฟียได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของทีม นักขับสาวก็กลายเป็นขุมกำลังสำคัญอีกคนของทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์ ลูคัสเจียระไนเพชรเม็ดนั้นจนเงางาม นอกจากสัญชาตญาณในการขับแล้วเธอยังมีไหวพริบ เยือกเย็น เฉลียวฉลาด และยิ่งไปกว่านั้นสาวน้อยเติบโตขึ้นมากลายเป็นสาวสวยจนได้ฉายา เทพธิดานักแข่ง

มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีอีกครั้งต่อสายหาเพื่อนรักโซเฟียที่เธอมักเรียกจนติดปากว่า ฟีฟี้

กริ๊ง กริ๊ง!

“ฮาโหลวเบล”

“ไฮ ฟีฟี้ ทำอะไรอยู่”

“ก็ไม่มีอะไรมาก กำลังอยู่ใต้ท้องรถ”

“พวกหนุ่ม ๆ ในทีม เขาอยากรู้ว่ารอบแรกฟีฟี้จะไปเมื่อไร”

“อ่า คงแล้วแต่บอส”

เสียงกรอกแกรกแทรกเข้ามาระหว่างบทสนทนา ดูท่าสาวน้อยคงกำลังซ่อมวุ่นวายอยู่กับรถขณะคุยโทรศัพท์

“แล้วฟีฟี้ไปทำอะไรใต้ท้องรถ”

“ก็เจ้าเบตตี้ อ้อ เราหมายถึงรถเชฟโรเลตคาเมโรปีเจ็ดศูนย์น่ะ เพิ่งได้มาใหม่เลยอยากยกเครื่องให้หล่อนเสียหน่อย เดี๋ยวถ้าเสร็จแล้วจะชวนไปนั่งรถเล่นกัน”

“โซเฟียอยู่ไหน!”

มีเสียงทุ้มต่ำคุ้นหูดังแว่ว ๆ แทรกเข้ามาในโทรศัพท์ ‘ตายยากเหลือเกินพ่อหนุ่มเพลย์บอย’

“ใต้ท้องรถบอส รอเดี๋ยวนะเบล”

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเสียงใคร ฉายาในทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์ของเดเมียนคือบอส ก็เหมือนพี่คริสโตเฟอร์ที่ลูกทีมพากันเรียกว่าบิ๊กบอส

“ใกล้เสร็จหรือยัง”

“ยังบอส เย็น ๆ น่าจะเรียบร้อย”

“แล้วนั่นคุยกับใครอยู่”

“คุยกับเบล มีอะไรอีกไหมบอส”

“ไม่มี”

“ตามนั้นนะเบล เดี๋ยวเราโทรไปหาถ้าซ่อมเจ้านี้เสร็จ บาย”

“ตกลงฟีฟี้ บาย”

โซเฟียรีบวางหูโทรศัพท์ทันที เหลือบสายตาลอดมองออกมาจากใต้ท้องรถเห็นรองเท้าของเจ้านายใหญ่เดเมียนที่ยังยืนจังก้าอยู่ข้างรถไม่ไปไหนเสียที

“บอส ทำไมยังไม่ไปอีก”

“ทำไม ฉันจะไปไหนทำอะไรเกี่ยวอะไรกับแก”

“อ้าว ถามดีดี ตอบดีดีก็ได้ไหม ไปกินรังแตนที่ไหนมา”

เดเมียนไม่ตอบคำถามยืนนิ่งเงียบพิงรถคาเมโรสีเหลืองแป๊ดคาดดำอย่างใช้ความคิด

“เบลล่าโทรมาทำไม”

ในที่สุดความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะความหยิ่งทะนง

“บอสอยากรู้ไปทำไม”

“ฉันถาม แกก็ตอบ แค่นี้มันจะไปยากอะไร”

โซเฟียนอนยักไหล่อยู่ใต้ท้องรถบนเบาะรางเลื่อนสำหรับซ่อมรถ

“ก็แค่โทรมาถามว่าแข่งรอบแรกโซเฟียไปเมื่อไร”

“เบลล่าไปเองหรือ? เมื่อไร?”

“ก็ถ้าไม่ไปจะโทรมาถามทำเพื่ออะไรบอส แล้วอีกอย่าง บอสจะ อยากรู้ไปทำไม เบลจะไปเมื่อไรก็เรื่องของเบล”

บอสหนุ่มเป็นแบบนี้เสมออยากรู้เรื่องของเบลล่าตลอดเวลาแต่ไม่ยอมขยับทำอะไรสักอย่าง

ครืด!!

เสียงลากล้อเหล็กรางนอนออกมาจากใต้ท้องรถ นักขับสาวผมบลอนด์ลุกขึ้นจากเบาะนอนแล้วนั่งพิงรถคาเมโร

“บอสถามจริ๊ง ทำไมบอสไม่จีบเบลสะให้รู้แล้วรู้รอด บอสจะเอาแต่ถามโซเฟียอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ไม่ได้ประโยชน์อะไร แล้วเจ้าหล่อนก็สวยสะขนาดนั้นหนุ่ม ๆ งี้ตามเป็นพรวน”

“พรวนเนี่ยเขาไม่ได้ใช้เรียกคนนะโว้ย” น้ำเสียงหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อลูกน้องสาวพูดแทงใจดำ

“แหม..บอสเปรียบเปรยน่ะบอส ไม่คุยกับบอสแล้ว ไปหาลุค ดีกว่า”

“ฮึ ว่าแต่คนอื่นเรื่องตัวเองเอาไม่รอด”

“อะไรบอส วกมาหาเรื่องอะไรโซเฟีย”

โซเฟียรีบโวยเสียงสูง หันมองด้านในกลัวลูคัสได้ยิน

“เมื่อไรเราจะเผด็จศึกลุคสักทีล่ะ ยักท่ากันอยู่นั่นล่ะ”

“โซเฟียพยายามอยู่นะบอส ยังไงลุคไม่รอดมือโซเฟียหรอก”

เดเมียนมองตามหลังร่างเล็กบอบบาง นักขับสาวสวยหนึ่งเดียวในทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์ เพชรเม็ดงามที่เขาเจอเมื่อหลายปีก่อนและชิงตัดหน้ามาจากเบลล่า

ตั้งแต่เขาพาโซเฟียเข้ามาอยู่ในทีม เพื่อนรักลูคัสก็เปลี่ยนไป ชายหนุ่มนักขับเงียบเสียงลงไปมากและเก็บตัวมากขึ้นเช่นกัน ความสำมะเลเทเมาเพลย์บอยที่เคย ๆ เป็นปกติ ลูคัสไม่ยอมแตะต้องมันอีก นั่นเป็นเพราะโซเฟีย เขารู้ว่าลุคชอบโซเฟียแต่เพราะเจ้าหล่อนเป็นเด็กในสังกัดทีมแข่ง

เฮ้อ! สมภารไม่กินไก่วัด จะรอดูไอ้ลุค

ตึง!

ใบหน้าคมเข้มเงยขึ้นมองตามเสียงลิฟต์ขนาดใหญ่สำหรับขนย้ายรถยนต์เมื่อโซเฟียขับรถขึ้นไปเก็บยังชั้นสาม

อาคารอู่ซ่อมแห่งนี้เขาและลูคัสสร้างมันขึ้นมาอยู่ข้างสนามแข่งอัลฟ่าฮัทเตอร์ขนาดใหญ่ เป็นอาคารคอนกรีตห้าชั้นที่มีพื้นที่ชั้นสองและสามทำเป็นอาคารจอดรถสำหรับรถแข่งและรถสะสมร่วม ๆ แล้วกว่ายี่สิบคัน

พวกเขาต่างชื่นชอบรถยนต์เหมือน ๆ กัน เวลาเจอรถดีดีนั่นหมายถึงยิ่งเก่ายิ่งดี มักพากันสอยกลับมาซ่อมใช้จนสภาพดีเยี่ยมยิ่งกว่ารถแข่ง

เดเมียน, ลูคัสและโซเฟียนอนที่นี่ในชั้นสี่และห้า ส่วนพนักงานคนอื่น ๆ ไม่ได้รับสิทธิ์เพราะอู่อัลฟ่าฮัทเตอร์มีความลับเรื่องเครื่องยนต์และดีไซน์มากเกินกว่าจะไว้ใจให้ใครเข้ามายุ่งย่าม

“เบลล่า”

เดเมียนเอ่ยกระซิบแผ่วเบา เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์โหยหา ไม่น่าเชื่อว่ากาลเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้ เจ็ดปีนับจากวันนั้นข้างสระน้ำ

เบลล่า สาวไร้เดียงสาในวันนั้นเติบโตขึ้นมากลายเป็นสาวสวยแสนเย้ายวน และทุกครั้งที่เจอกันในการแข่งขันเอฟวัน ความเย้ายวนยิ่งทวีแรงพร้อมกับความปวดร้าวแน่นหนึบของกายชายที่เพิ่มมากขึ้น

เขาไม่เคยเห็นผมลอนสีดำสยายประบ่าอีกเลย และเขาไม่เคยเห็นเบลล่าสวมบิกีนี่ด้วยเช่นกัน เธอไม่ไปปาร์ตี้หลังจบการแข่งขันประจำฤดูกาลอีก

การเป็นคู่แข่งของทั้งสองทีมทำให้เดเมียนและเบลล่ากลายเป็นเส้นขนาน เลนซ้ายและเลนขวาที่ไม่วันมาบรรจบกัน