บทที่ 33 ~ fxxx เดเมียน ไอ้คนเฮงซวย

บทที่ 33 ~

fxxx เดเมียน ไอ้คนเฮงซวย

ร่างยั่วยวนอวบอิ่มยกตัวขึ้นเตรียมลดตัวลงจ่อกับปลายมนฉ่ำ  เขาผลักให้เธอหันหลังในท่าคาวเกิร์ล กดเอวให้ลดลงแล้วร่องสวาทฉ่ำชื้นก็รับเขาเข้าไปทั้งหมดในคราวเดียว

“เบลล่า”

เสียงทุ้มพร่าเริ่มชัดขึ้นด้วยแรงอารมณ์ มิซาโกะหยุดชะงัก กรุ่นโกรธ พยายามสะบัดตัวออกแต่ชายหนุ่มยังจับเอวไว้

“ไม่ คุณต้องทำให้เสร็จ คุณเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดและคุณต้องชดใช้”

“บ้าไปแล้วเดเมียน คิดว่าฉันจะยอมเป็นตัวแทนของใครหรือไง”

มิซาโกะสะบัดตัวขณะที่ชายหนุ่มดันตัวขึ้นให้ความใหญ่โตเสียดแทรกเข้าไปอีก

“เบลล่า” เสียงแหบพร่าทนไม่ไหวดังขึ้นมาเมื่อความสาวตอดรัดแท่งร้อน

“ไอ้บ้า! เดเมียนหยุด!”

ร่างแกร่งไม่ฟังเสียงกระแทกตัวขึ้นแรงถี่สอดใส่ข้างในโพลงตอดแน่น มิซาโกะสะบัดตัวแรงอีกครั้งจนหลุดจากมือแกร่ง คลานลงเตียงตะกายหาชุดชั้นที่เธอถอดไว้ ก่อนหันกลับมา

“fxxx เดเมียน ไอ้คนเฮงซวย ไปตายซะ!”

ปัง!

เสียงรองเท้าส้นสูงกระแทกพื้นขึ้นบันไดเรือออกไป แต่เขาไม่สนใจจะตาม

ร่างแกร่งนอนแผ่หราอยู่ที่เดิม กายแกร่งแข็งโด่ผงกชูชันอยู่ตรงกลางลำตัว หลับตาลงพร้อมจินตนาการถึงสาวผมดำคนที่เขาเฝ้าฝัน

“เบล”

เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นเมื่อมือใหญ่โอบอุ้มแท่งร้อนผ่าวในอุ้งมือ จิตนาการถึงร่างระหงใต้ร่าง เปลือยเปล่า ร้องครางหวานใส ร่างนุ่มบิดเร้ายามเขาสอดแทรกกระแทกกระทั้น ร้องเรียกชื่อเขา

‘เดเมียน’

“เบล”

ไม่นานท่อนเนื้อแกร่งโป่งพองขึ้นเอ็น มือใหญ่กอบกุมเร่งจังหวะเร็วขึ้น เปลือกตาปิดลงหัวคิ้วขมวดเป็นเกลียวด้วยแรงอารมณ์ กระทั่งไอร้อนพุ่งออกอยู่ในถุงยางที่เขาไม่ทันได้ถอด อกแกร่งขยับจังหวะเร็วถี่จากการหอบหายใจลึกและลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมิด

รูดถุงยางออกโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ ลุกขึ้นเดินไปริมหน้าต่างที่เดิมแล้วหยิบบุหรี่มวนใหม่ออกมา เสียงสบถทุ้มต่ำดังขึ้นอีกครั้ง

บ้าฉิบ! เบลล่า

“ลุค บอสมาแล้ว”

โซเฟียสะกิดลูคัสให้ลืมตาขึ้นมองบอสใหญ่ของทีมเดินขึ้นเรือยอชร์หน้าบูดบึ้งยิ่งกว่าเดิม

ร่างแกร่งกระแทกตัวลงด้านโซนหน้าเรือ ลูคัสลุกขึ้นเดินไปนั่งด้วย โซเฟียลอบมองสังเกตว่าสองหนุ่มหน้าตาอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ บอสหันหน้าหนี ก่อนที่ลูคัสจะลุกกลับมานั่งกับโซเฟีย

“เมื่อกี้ลุคไปพูดอะไร”

“ไม่มีอะไร แค่บอกว่าให้เลิกทำหน้าเป็นหมีถูกต่อยได้แล้ว ลูกทีมกลัวหัวหดหมด”

“แค่นี้?”

“แล้วก็บอกให้ไปคุยกับเบลล่า”

“แล้วเรื่องเมื่อคืน?”

“นั่นมันเรื่องของเดเมียน จะเข้าไปยุ่งทำไม”

“ตอนนี้ลือกันไปทั่วว่ามิซาโกะไม่ได้กลับห้องทั้งคืน แถมเมื่อเช้าเจ้าหล่อนเดินโผเผมากินข้าวเช้าที่ห้องอาหาร คองี้มีแต่รอยจ้ำเต็มไปหมด”

ลูคัสจ้องหน้าโซเฟียส่งเสียงพูดเจื้อยแจ้วทำมือประกอบ

“ถามจริงโซเฟีย ใจคิดจะให้ลุกขึ้นไปถามบอสใหญ่ของโซเฟียว่า เฮ้! เพื่อน เมื่อคืนเป็นไง มันส์มากไหม ยังงั้นเหรอ?”

หญิงสาวสะดุ้งโบกมือส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ ไม่ต้อง ประเดี๋ยวโซเฟียโดนบอสเล่นงาน”

แว่วได้ยินเสียงลูกทีมด้านหลังกระซิบกระซาบเรื่องรอยจ้ำที่คอมิซาโกะ บอสยิ่งหน้าบึ้งหนักกว่าเดิม

โซเฟียเอนตัวพิงลูคัสอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร มองดูวิวท้องทะเลข้างนอก เห็นเรือยอชร์อีกลำของทีมเรนเจอร์วันกำลังออกท่าเช่นกัน ประเทศโมนาโกไม่มีสนามบิน ดังนั้นทีมทั้งหมดจึงต้องเดินทางกลับไปฝรั่งเศสเพื่อขึ้นเครื่องไปสนามต่อไป

ป่านนี้เพื่อนรักของเธอจะเห็นคลิปจูบหรือยังนะ

“เบล กินข้าวหรือยัง”

เบลล่าเอนตัวออกจากเก้าอี้หน้ากระจก เห็นคุณแม่เดินเข้ามาในห้องนอนสีหน้าห่วงใย

“ยังค่ะ เบลกำลังจะลงไป”

รภีมองหน้าเศร้าหมองของลูกสาว ตั้งแต่กลับจากบ้านลอเรนมาหลายวันยังไม่มีทีท่าว่าจะร่าเริงขึ้น

“ไป ลงไปพร้อมแม่ ไหนว่าวันนี้จะกลับคอนโดเลย”

“ค่ะ เบลกลับวันนี้ค่ะ พี่คริสคงถึงวันพรุ่งนี้ เบลต้องเข้าอู่”

“งั้นลงไปทานข้าวก่อนนะลูก แล้วค่อยกลับ”

เบลล่าพาร่างอ่อนระโหยขอบตาคล้ำอดนอน ตามแม่ลงไปด้านล่าง กลับบ้านมาพักใจหลายวัน พอเริ่มดีขึ้นมาเห็นคลิปเดเมียนจูบกับมิซาโกะ

ความหึงหวงระเบิดขึ้นทันที ก่อนกลายเป็นเสียใจ เศร้าใจ ทั้งคู่จูบกันเร่าร้อน มิซาโกะโอบคอเดเมียนไว้ ส่วนเขาช้อนก้นงอนขึ้น

“เบล อาทิตย์นี้ไปทานข้าวเย็นกับแม่นะ แม่นัดเพื่อนไว้”

“ค่ะแม่ เตือนเบลอีกทีนะคะ”

“ได้จ๊ะลูก”

จนกระทั่งเบลล่าขับรถออกจากบ้าน รภีจึงตัดสินใจโทรศัพท์หาลูกเลี้ยง คริสโตเฟอร์

“ไฮลูก รอขึ้นเครื่องอยู่เหรอ แม่มีเรื่องจะถาม”

“ครับแม่”

“เบลเป็นอะไร มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า เบลกลับมาบ้านแล้วแทบไม่ออกจากห้องเลย”

น้ำเสียงร้อนอกร้อนใจของคุณแม่รภีทำให้คริสโตเฟอร์นึกภาพน้องสาวออกเลยว่าอาการหนักหนาสาหัสขนาดไหน

“อ้อ เรื่องเดเมียนครับแม่ ไม่มีอะไรมากแม่อย่าห่วงเลยครับ เบลโตแล้วครับ”

“เดเมียนอีกแล้วเหรอ?”

“ใช่ครับ เดเมียนอีกแล้ว”

รภีวางสายจากคริสโตเฟอร์ลูกเลี้ยงติดสามีที่เธอเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เดเมียน? เธอจำชื่อนี้ได้ดี ชายหนุ่มที่เคยทำให้ลูกสาวของเธอใจสลาย เจ้าของทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์

“บิ๊กบอส”

คริสโตเฟอร์หันมองตามเสียงเดอะคิดที่เพิ่งหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ท่าอากาศยานนานาชาติฝรั่งเศสระหว่างรอตรวจเอกสาร

“พวกแกทำเรื่องกันไว้ เรียนผูกต้องเรียนแก้กันเอาเองนะ”

“เฮ้อ บิ๊กบอสจะให้ผมทำไง ถ้าเป็นบิ๊กบอสจะช่วยเบลไหม น้องสาวบอสซื่อขนาดนั้น ตัวสั่นงันงกเพราะกลัวหมาป่าเขมือบ”

“ก็เบา ๆ กันหน่อย เล่นหนักขนาดนั้น โน้นแกเห็นไหม หมาบ้าหน้าบูดพร้อมฟัดแกได้ทุกเมื่อ”

นิคทำท่าขนลุก ดวงตาคมกริบจ้องอามาตมาทางเขา ส่วนมิซาโกะมองอาฆาตแค้นเดเมียน เสื้อคอเว้าลึกโชว์ร่องรอยเมื่อคืน

“เจ้าเดเมียนขย้ำจนหนักมือเลยมั้ง”

นิคสะดุ้งหันมองคริสโตเฟอร์

“อะไรบิ๊กบอส”

“มิซาโกะไง ดีแล้วที่เบลไม่หลวมตัวเสร็จเจ้าเดเมียน ดูท่ามันจะหื่นกามมากเกินไปหน่อย”

เดอะคิดนั่งฟังนิ่งเงียบ ไม่ปริปากออกความเห็น ใจกระหวัดถึงเมื่อคืนแสนเร่าร้อนบนเรือยอชที่เขาบังเอิญเจอมิซาโกะเดินหัวเสียมา

เดเมียนไม่ได้หื่นกามอย่างที่คริสโตเฟอร์พูดมาหรอก มันเรื่องปกติธรรมดาหรือเปล่าแค่รอยจูบ แต่นั่นถือว่านับไม่ได้

ถ้าบิ๊กบอสรู้ว่าเมื่อคืนเขาใช้เชือกมัดร่างอวบอิ่มไว้ที่เก้าอี้จนเธอทำได้เพียงดิ้นพล่า ส่งเสียงอ้อนวอน แล้วเขาก็กระหน่ำร่างของหล่อนปลดปล่อยอะดรีนาลินแห่งชัยชนะใส่ความอวบอิ่ม นี่สิถึงเรียกว่าหื่นกาม

รอยยิ้มอิ่มเอมพลันปรากฏบนใบหน้าหญิงสาวในแถว เธอส่งสายตาเป็นที่รู้กันเพียงแค่สองคน นิคสัญญากับเธอไว้แล้วว่าจะไม่บอกใครโดยเฉพาะเบลล่า