บทที่ 8 ผี...

กลางดึกคืนนั้นเซียวเหมยลี่รู้สึกว่านอนไม่หลับ อาจจะเพราะแปลกที่ผิดทาง นางจึงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอย่างทรมาน ไม่นานนักก็รู้สึกว่าตนเองปวดเบาขึ้นมาจนกลั้นไม่ไหว แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของฟางเทียนอวี้นางก็พยายามขมิบเอาไว้อย่างเต็มกำลัง 

ให้ตายเถิด!!! จวนประหลาด หากบ่าวไพร่ปวดหนักจะทำเช่นไรกันนะ!!! 

"ทนไม่ไหวแล้ว!!!" 

ท้ายที่สุดเซียวเหมยลี่ก็ทนไม่ไหว นางจึงลุกจากเตียงนอน ก่อนจะเดินออกจากเรือนเพื่อไปหาที่ปลดทุกข์ นางทนไม่ไหวแล้ว จะผีหรือสิ่งใดนางก็ไม่กลัวทั้งนั้น 

เมื่อจัดการธุระของตนเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซียวเหมยลี่จึงเดินลัดเลาะไปตามริมสระน้ำเพื่อกลับเรือนนอน แต่ทว่าระหว่างทางนางกลับได้ยินเสียงประหลาดเสียงหนึ่งเข้า 

โอวววว อื้มมมม ซี้ดดดดด

เซียวเหมยลี่พยายามเงี่ยหูฟัง ก่อนจะยกมือขึ้นทาบอก 

ตายแล้ว!!! เสียงผีร้องหรือ!!! 

แล้วเหตุใดมันจึงร้องว่า ซี้ดดดด เล่า!!!

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเซียวเหมยลี่ก็รู้สึกขนลุกขนชันขึ้นมาเสียดื้อ ๆ นางรีบเร่งฝีเท้าก้าวเดินกลับเรือนนอน ก่อนที่สายตาของนางจะเหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างเข้า 

เซียวเหมยลี่พยายามเพ่งสายตามองดูฝ่าความมืด ก่อนจะพบกับใครบางคนที่นางคุ้นตา 

ฟางเทียนอวี้!!! 

เขามาทำอะไรมืด ๆ กันนะ!!!

"โอววว สวรรค์ ข้าจะหลั่งแล้ว!!!" 

"หลั่งสิ่งใดกัน?" 

เซียวเหมยลี่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ฟางเทียนอวี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะพบว่าฟางเทียนอวี้มีอาการกระตุกเกร็งสองถึงสามครา เซียวเหมยลี่ตื่นตระหนกเป็นอย่างมากคิดว่าเขาต้องมีอาการชักเกร็งเป็นแน่ จึงรีบวิ่งเข้าไปจับไหล่ของฟางเทียนอวี้ ด้วยกลัวว่าหากเขาเกิดตายขึ้นมาในระหว่างที่นางพักอยู่ในจวนอ๋องแห่งนี้ นางจะซวยเอาได้ 

ฟางเทียนอวี้สะดุ้งตัวโยนก่อนจะหันมามอง เมื่อพบว่าเป็นเซียวเหมยลี่เขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ 

เซียวเหมยลี่เองก็ไม่ต่างกัน เมื่อฟางเทียนอวี้หันมานางก็อ้าปากค้างเอ่ยสิ่งใดไม่ออก 

ภาพที่เห็นคือฟางเทียนอวี้กำลังใช้มือสาวชักลำแท่งแก่นกายของตนเองอย่างเมามัน ยามที่หันมาทางนางน้ำกามสีขาวขุ่นกำลังพุ่งทะลักเลอะฝ่ามือของเขาเต็มไปหมด 

เซียวเหมยลี่ตกใจจนแข้งขาอ่อน นางล้มพับลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะพยายามเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา 

ฟางเทียนอวี้รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี เขาจึงรีบยื่นมือไปจับศีรษะของนาง ก่อนจะยัดลำแท่งเอ็นร้อนเข้าไปในปากของนางจนมิดลำ 

มารดามันเถอะ!!! หาอย่างอื่นยัดปากนางไม่ได้ ใช้แท่งสวรรค์ยัดแทนไปก่อนก็แล้วกัน 

เซียวเหมยลี่ตาเหลือกค้างพยายามจะผลักไสเขาออก แต่ฟางเทียนอวี้กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน 

"เงียบ!!! ไม่เงียบข้าจะฆ่าเจ้าเสีย!!!" 

เซียวเหมยลี่พยักหน้าด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นว่านางเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาจึงรีบผละออกจากนางทันที เซียวเหมยลี่ที่ถูกปล่อยจากพันธนาการแล้วก็รีบสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มแรง 

"ข้าบอกว่าอย่าออกมา!!!" 

"ผู้ใดจะไปรู้กันเพคะ หม่อมฉันก็นึกว่าจวนท่านอ๋องมีผี ที่ไหนได้มีผีจริง ๆ ผีหื่นกามเสียด้วย!!!" 

"หุบปาก!!!" 

"อย่านะเพคะ!!! ยัดเข้ามาอีกหม่อมฉันอมสู้นะเพคะ!!!" 

ฟางเทียนอวี้ "..." 

เซียวเหมยลี่ยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากของตน ด้านฟางเทียนอวี้เองก็รีบจัดการเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองให้เรียบร้อย 

มิใช่ว่าเขาไม่เคยผ่านสตรีมา เขาเป็นบุรุษวัยฉกรรจ์ย่อมเคยหลับนอนกับสตรีเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่นี่เป็นคราแรกที่เขานำสิ่งนั้นยัดเข้าปากของสตรี 

อืม มันก็รู้สึกสนุกไปอีกแบบ 

"หุบปากของเจ้าให้สนิท อย่านำเรื่องนี้ไปบอกผู้ใด เข้าใจหรือไม่!!!" 

"ไม่บอกหรอกเพคะ เหอะ อยากจะอาเจียนยิ่งนัก!!!" 

ฟางเทียนอวี้ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถลึงตามองนางทันที 

"เจ้านี่ช่างกล้าดีนะ สตรีในใต้หล้ามีนางใดไม่อยากใกล้ชิดข้า พวกนางล้วนพยายามเข้าหาข้ากันทั้งนั้น มีแต่เจ้าที่ตาบอด!!!" 

"หม่อมฉันยอมตาบอดเพคะ ยกเว้นหม่อมฉันไว้สักคนเถอะเพคะ!!!" 

"เหอะ!!!" 

ฟางเทียนอวี้จ้องมองเซียวเหมยลี่อีกครา ยามที่แสงจันทร์ยามราตรีสาดส่องต้องใบหน้าของนาง เขากลับรู้สึกว่านางช่างงดงามเหลือเกิน 

ที่ผ่านมาเพราะมัวแต่ถกเถียงกัน ทำให้เขาไม่ทันได้มองนางให้ถนัดตา ครานี้ได้มองก็พบว่านางช่างงดงามยิ่งนัก 

แต่งดงามแล้วอย่างไร เขาไม่ชอบสตรีสกปรก!!! 

เซียวเหมยลี่รู้สึกประหม่าไม่น้อยที่ถูกฟางเทียนอวี้จ้องมองเช่นนี้ นางจึงเอ่ยขึ้นมาทันที 

"หม่อมฉันขอตัวนะเพคะ" 

"เดี๋ยว เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยว่าเจ้าเสนอหน้าออกมาทำสิ่งใดยามดึกดื่นเช่นนี้!!!" 

"ปวดเบาเพคะ อั้นไม่อยู่ จะนั่งยอง ๆ ริมหน้าต่างก็กลัวคนจะมาเห็นเพคะ จึงออกมาข้างนอก มาเจอผีชัก..." 

"หุบปาก!!!" 

"ถึงว่าสิเหตุใดต้นหญ้าแถวนี้จึงเฉาตายหมด ที่แท้เพราะเจอปุ๋ยพิสดารนี่เอง" 

"ไสหัวไปก่อนที่ข้าจะหมดความอดทน!!!"