ระลึกความหลัง(1)

หางตายังคงชำเลืองมองไปทางด้านข้างเป็นระยะ ๆ หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ดีนะ ขอให้แก้วสุนีย์ยุ่งจนลืมโทรหาเธอ อย่างน้อย ๆ ตอนนี้ไอ้มืดนั่นมันก็ติดต่อเธอไม่ได้ชั่วคราว และตอนนี้ดูเธอจะมีความสุขกับลูก และหวังเหลือเกินว่าเขาจะทำให้เธอมีความสุขจนลืมคิดถึงคนอื่นไปบ้าง

ร้านอาหารที่ทั้งสองมาเป็นร้านข้าวต้มเก่าแก่ที่อยู่ในตลาดสด ตอนนี้ร้านเปลี่ยนไปมากมีการปรับปรุงสภาพภายในร้านดีขึ้นกว่าเดิม เก้าอี้ที่นั่งดูสะอาดเเละได้มาตรฐานปลอดภัยคงเป็นเพราะตอนนี้มีคู่แข่งมากขึ้น บวกกับรุ่นลูกหลานมาทำต่อจึงทำให้กิจการต่อยอดก้าวหน้าไปอีกขั้น

ภพธรอุ้มมดยิ้มเดินนำเข้าไปในร้าน ชายหนุ่มดูสนิทกับที่นี่เพราะยังมีแม่ครัวและพนักงานทักทายเขา ก่อนจะร้องแซวกันเมื่อรู้ว่าเขากับเธอมีลูกด้วยกันแล้ว ลูกชายเจ้าของร้านเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนมัธยม มินรญาจำได้ว่าหมอนั่นค่อนข้างติดภพธร เพราะเขาเป็นนักกีฬาประจำโรงเรียน

เมื่อหาที่นั่งได้ภพธรก็จัดการให้มดยิ้มนั่งข้างเขาโดยให้มินรญานั่งฝั่งตรงข้าม มินรญานั่งลงเมื่อเห็นว่าลูกนั่งตรงไหนก็เหมือนกันเธอก็ยังดูแลลูกได้จึงไม่ได้ขอมดยิ้มมานั่งฝั่งเดียวกันกับเธอ