Share

บทที่ 4 เช้าวันใหม่ 20%

last update Last Updated: 2024-11-03 20:30:04

เช้าวันใหม่

      เสียงดังกุกกักอยู่ในครัว ทำให้คีรินรู้สึกตัวตื่น เมื่อคืนนี้เขารู้สึกนอนหลับสนิทอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คิดว่าอาจจะเป็นเพราะอดนอนด้วยเศร้าเสียใจมาหลายวัน รวมทั้งการขับรถทางไกลที่ทำให้ร่างกายเหนื่อยอ่อน เมื่อกลับมาถึงบ้าน ได้นอนหลับในห้องที่เคยนอนมาตั้งแต่เด็กจึงรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย และหลับลึกได้อย่างง่ายดาย

       ชายหนุ่มหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาดู เป็นเวลาเกือบเจ็ดโมงเช้าแล้ว เสียงที่ดังอยู่ข้างนอก ก็คงเป็นเพื่อนน้องสาวของเขา ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ ตอนนี้เธอชื่ออะไรเขาก็จำไม่ค่อยได้แล้วสิ จำได้แค่ว่าเป็นหญิงสาวร่างเล็กบอบบาง หน้าตาเหมือนเด็กมัธยม มากกว่าจะเป็นหญิงสาวรุ่นเดียวกับนภาธรน้องสาวของเขา เพราะขานั้นชอบแฟชั่นและแต่งหน้าจัด แต่เธอคนนี้ดูเรียบง่ายธรรมดา ทว่ากล้าหาญชาญชัยถึงขั้นมาอยู่ตามลำพังในบ้านร้างได้

ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งแล้วเรียบเรียงว่า วันนี้เขาจะต้องทำอะไรบ้าง โดยเฉพาะการซ่อมแซมบ้านอย่างเร่งด่วน ซึ่งต้องใช้เงินจำนวนมากทีเดียว แต่ตอนนี้เขาแทบไม่มีเงินสดติดตัวเลย โชคดีที่ยังมีเงินสดในบัญชีสำรองที่เก็บไว้ใช้จ่ายส่วนตัวราว ๆ ห้าหมื่นบาท เงินที่เหลือก็อยู่ในรูปของกองทุนรวม ที่เขาตั้งใจเก็บสะสมเอาไว้ระยะยาวเพื่อใช้ในยามเกษียณ

ซึ่งเงินสดที่มีอยู่ตอนนี้หากต้องนำมาเพื่อปรับปรุงบ้านหลังนี้ เชื่อว่าน่าจะไม่พอ เพราะค่าวัสดุก่อสร้างโดยเฉพาะเหล็กที่ช่วงนี้ราคาขึ้นกว่าเดิมมากกว่าเท่าตัว และวัสดุอื่น ๆ ก็ตบเท้าขึ้นราคาตาม ๆ กันมา ด้วยผลกระทบจากสงครามระหว่างยูเครนกับรัสเซียที่ทำให้ทั่วโลกต่างก็ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจเหมือนกันแทบทุกประเทศ

เขาครุ่นคิดอยู่อึดใจหนึ่งก่อนจะสไลด์หน้าจอไปหาไอคอนแอปพลิเคชั่นของบริษัทบริการกระดานซื้อขายเหรียญบิตคอยน์แห่งหนึ่ง ซึ่งเขาทดลองเทรดเหรียญคริปโตเคอเรนซีไว้หนึ่งแสนบาท แต่เพราะเขาอยากถือไว้ระยะยาวจึงไม่ได้เทขายออกไปในช่วงที่ราคาสูง จนแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีมันอยู่

ด้วยงานที่กำลังยุ่งจึงไม่ได้ติดตามข่าวสารมากนัก รู้เพียงว่าบริษัทให้บริการกระดานซื้อขายเหรียญบิตคอยน์แห่งนี้ที่มีแผนจะขายหุ้นให้กับธนาคารแห่งหนึ่ง จึงทำให้ราคาเหรียญสูงขึ้นพรวด ๆ ทันทีหลายร้อยบาทต่อเหรียญ เพราะความเชื่อมั่นที่สูงขึ้น เมื่อมีสถาบันการเงินหลักของประเทศจะเข้าร่วมทุนด้วย แต่เพิ่งรู้ว่าตอนนี้ถูกธนาคารใหญ่แห่งนั้นเทดีล ทำให้ราคาเหรียญตกต่ำลงเหลือเพียงเหรียญละห้าสิบถึงหกสิบบาทเพียงในเวลาไม่กี่นาที

แต่โชคดีที่เขายังไม่ขาดทุนเพราะซื้อไว้ตั้งแต่การเทรดบิตคอยน์ยังไม่เป็นที่นิยมในประเทศไทย ตอนนั้นเขาซื้อมาในราคาเพียงเหรียญละยี่สิบบาท ตอนนี้มันก็ยังได้กำไรอยู่ เขานั่งมองตัวเลขที่ขยับขึ้นลงอย่างชั่งใจว่าจะขายในราคานี้ดีไหม ก่อนจะตัดสินใจเทขายไปครึ่งหนึ่งเพื่อเอาเงินมาใช้เฉพาะหน้าไปก่อน ส่วนอีกครึ่งเก็บไว้เผื่อว่าราคาจะขึ้นมากกว่านี้

“ราคาห้าสิบเอ็ดบาทก็ยังดี ยังได้กำไรสามสิบเอ็ดบาท” เขาพึมพำกับตัวเองก่อนจะนั่งลุ้นว่าเงินจะเข้าบัญชีไหม เพราะช่วงนี้มีข่าวว่าบริษัทให้บริการซื้อขายเหรียญคริปโตเคอเรนซี่หลายแห่ง ทั้งในประเทศและต่างประเทศประสบปัญหาการเงิน ทำให้ผู้ที่ซื้อขายเหรียญไม่สามารถถอนเงินได้

คีรินถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเพียงไม่นานก็มียอดเงินเข้ามาในบัญชีเงินฝากของเขา ที่ผูกไว้กับบัญชีของบริษัทกระดานซื้อขายเหรียญบิตคอยน์

ชายหนุ่มเห็นยอดเงินสองแสนกว่าบาทอยู่ในบัญชีก็รู้สึกสบายใจขึ้น เพราะมันน่าจะเพียงพอสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ของเขาที่นี่

เขาลุกขึ้นแล้วจัดเก็บที่นอนเรียบร้อย ก่อนจะหยิบกระดาษเอสี่และปากกาบนโต๊ะญี่ปุ่นที่เพียงฤดีวางไว้ตรงมุมห้อง แล้วเดินไปสำรวจบ้านว่าจะต้องซ่อมแซมจุดไหนก่อนเป็นพิเศษ เพื่อให้สามารถอยู่อาศัยได้ก่อน โดยเฉพาะหลังคาที่จะต้องรีบเปลี่ยนแผ่นที่แตกร้าวในทันที อาชีพสถาปนิกทำให้เขาคำนวนความเสียหายและวางแผนออกแบบการปรับปรุงเบื้องต้นได้ไม่ยากนัก

หลังจากขึ้นไปชั้นบนก็พบว่าชำรุดมากเต็มที ทั้งบานหน้าต่างและบางช่วงที่เป็นพื้นและผนังที่ทำด้วยไม้กระดานก็ผุเพราะปลวกกินไปจำนวนมาก เขาคำนวนสิ่งที่ต้องซื้อเบื้องต้นแล้วจดบันทึกลงกระดาษ

คีรินเอามือผลักหน้าต่างบานหนึ่งที่แง้มอยู่ มันก็ร่วงลงไปข้างล่างทันที เขาได้ยินคนที่อยู่ข้างล่างกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อเสียงดังโครมครามของบานหน้าต่างที่หล่นลงมากระแทกกับพื้นที่อยู่ชั้นล่าง

หญิงสาวรีบวางมือจากการล้างจานแล้วออกมาจากครัวทันที เปิดประตูห้องนอนดู ก็เห็นว่าเขาไม่อยู่แล้ว จึงเดินขึ้นไปชั้นบน

เมื่อคืนนี้เธอแทบไม่ได้มองหน้าเขาด้วยซ้ำเพราะความตกใจกลัวจึงไม่กล้าที่จะมอง รู้แต่ว่าเขาเป็นผู้ชายร่างใหญ่ สูงกำยำ ตัดผมรองทรง ผิวค่อนไปทางขาว ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้ากับสวมกางเกงยีนส์สีเข้ม

“เกิดอะไรขึ้นคะพี่คีริน” หญิงสาวถามด้วยท่าทางตกใจ

“เปล่า พี่แค่ทำบานหน้าต่างร่วงลงไป” เพียงฤดีหันมองไปรอบ ๆ เห็นว่าชั้นบนนั้นมีห้องนอนอยู่หลายห้องทีเดียว แต่ไม่มีเครื่องเรือนใด ๆ เหลืออยู่แล้ว มีเพียงเศษข้าวของเครื่องใช้ที่ชำรุดแล้ววางระเกะระกะ โดยมีฝุ่นและหยากไย่เต็มไปหมด

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 100%

    “นายไปเถอะ ฤดีทำกับข้าวไว้แล้ว บอกแม่ว่าพรุ่งนี้จะพาฤดีไปกินข้าวด้วย” คีรินว่าพลางโอบเอวของภรรยาข้าวใหม่ปลามันเข้ามาชิด “โอเค งั้นผมไปละ โคตรหิว” ปรัชญาโบกมือลาแล้วเดินดุ่ม ๆ มุ่งหน้าไปยังบ้านหลังน้อยของเพียงฤดีที่ตอนนี้เปิดไฟสว่างขึ้น คีรินและเพียงฤดีมองตามร่างสูงของปรัชญาที่เดินเข้าไปยังบ้านหลังเล็กที่อยู่ไกล ๆ เพียงฤดีมองภาพนั้นอย่างมีความสุข เพราะบ้านหลังน้อยของเธอนอกจากจะเป็นบ้านที่ให้แม่และน้องได้อยู่อย่างมีความสุขแล้วยังเป็นที่พึ่งพิงของชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ทำตัวเป็นคนโปรดของมารดาเธอได้อย่างน่าเอ็นดู แถมยังทำให้มารดามีความสุขกับการได้มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ต้องมีเรื่องทุกข์ร้อนให้ต้องกังวลใจอีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่ายที่เคยชักหน้าไม่ถึงหลัง ใช้เดือนไม่เคยชนเดือน ตอนนี้ท่านก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินทองอีก เพราะเดือนละหนึ่งหมื่นบาทที่เธอให้ ท่านแทบไม่ได้เอาไปซื้ออะไรเลย เพราะใช้เงินจากที่นภดลนำผักไปขายเอาเงินไปซื้ออาหารสด และนภดลก็เริ่มมีรายได้เป็นของตัวเอง

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 70%

    หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็ใช้ความพยายามกล่อมภรรยาจนได้กินเธออีกรอบอย่างที่ต้องการ นอนคลอเคลียด้วยกันอยู่บนที่นอนจนถึงอาหารมื้อเที่ยง ถึงได้ออกจากห้องคีรินเปิดประตูออกไปหน้าบ้าน เห็นคนงานกำลังเคลียร์สถานที่ที่ใช้จัดงาน โดยมีปรัชญาคอยดูแล“อ้าว พี่คี ออกมาได้แล้วเหรอ เมื่อคืนคงหนักสินะ” รุ่นน้องหนุ่มเอ่ยแซวพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย“แล้วมึงละ หนักเหมือนกันละสิไอ้เป้ ป่านนี้ถึงได้เพิ่งมาเก็บของ”“แหม ก็ยันเช้าอ่ะพี่ พี่ณัฐกับไอ้บุ๋มยังไม่ตื่นเลย พี่เทพพาเมียไปเดินเล่นในสวน ส่วนไอ้หนึ่งพาเมียไปออกไปซื้อของตลาดเดี๋ยวคงจะมา เห็นว่าจะกลับกันเย็นนี้” ปรัชญารายงาน“แล้วยายนภาล่ะ เมื่อคืนนอนที่ไหน”“เห็นพี่ชลพากลับไปนอนบ้านโน้น แต่รถยังอยู่ที่นี่เห็นว่าค่อยกลับมาเอาตอนจะกลับกรุงเทพฯ” ปรัชญาตอบ“อืม งั้นนายก็ทำงานไปเถอะ ฝากช่วยหน่อยนะ วันนี้เพลีย ๆ เดี๋ยวพี่ไปช่วยเมียทำกับข้าวก่อน นายก็หากินเอาเองนะ”“ไปเลยพี่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องกินน่ะผมฝากท้องกับแม่แล้ว ผูกปิ่นโตทุกวัน เดี๋ยวก็ว่าจะย้ายของในห้องไปอยู่กระท่อมแล้วละ ส่วนพี่ก็เก็บแ

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 50%

    “งั้นเดี๋ยวพี่ป้อนให้” ว่าแล้วก็ดันร่างบางของหญิงสาวให้มาเผชิญหน้า เห็นเธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย มือเรียวปิดหน้าอกเอาไว้ เขาเพิ่งรู้ว่ามันไม่ได้เล็กอย่างที่เขาคิด แต่ความอวบอิ่มนั้นล้นมือของเธอทีเดียว ปกติเขาจะเห็นเธอแต่งชุดเรียบร้อย เสื้อผ้าก็ใส่แบบหลวม ๆ ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับมีจนเขาต้องแอบกลืนน้ำลาย เขาเอาองุ่นใส่ปากหญิงสาวที่กำลังจะอ้าปากท้วง “อร่อยไหม” ถามด้วยดวงตามระยิบระยับ ที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา “พี่คีริน ไปอาบน้ำสิคะ ฤดีกินเองได้ค่ะ” เธอหลบสายตาหวานฉ่ำนั้นด้วยความเขินอาย พลางไล่ให้เขาไปอาบน้ำก่อน “พี่ไม่อาบคนเดียวหรอก เราต้องไปอาบกับพี่ด้วย รู้ไหมตอนตกแต่งห้องนี้ พี่แอบคิดว่าถ้าวันหนึ่งพี่แต่งงานกับฤดี ก็อยากอาบน้ำด้วยกันทุกวัน จึงได้ติดตั้งอ่างจากุชซี่ไว้ในห้องนอนด้วย” “อะไรน

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 22 วิวาห์แสนหวาน 30%

    ๒๒วิวาห์แสนหวาน งานแต่งงานที่จัดขึ้นที่ไร่คีรินจบลงอย่างสวยงาม แม้ว่าเพื่อนเจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าสาวออกอาการเขม่นกันอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ไม่ได้ทำให้งานแต่งงานเสียบรรยากาศแต่อย่างใดส่วนเอกกมลผู้เป็นพี่ชายของเจ้าสาวนั้นพาภรรยาวัยสาวน้อยมาด้วย แต่อยู่ร่วมงานเพียงไม่นาน เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ก็พาภรรยากลับไปซึ่งเพียงฤดีก็เข้าใจและเห็นใจในความลำบากใจของพี่ชาย ซึ่งรู้ว่าภรรยาของตนกับมารดานั้นไม่ค่อยลงรอยกันนัก จึงไม่ได้ว่าอะไรที่เขาไม่ได้อยู่จนจบงาน แค่เขาได้มาร่วมงาน เธอก็ดีใจมากแล้ว และเห็นว่าเอกกมลเปลี่ยนตัวเองให้ใจเย็นลงได้อย่างมากก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว “น้องฝากยายฤดีด้วยนะพี่คีริน ดูแลให้ดีนะ ไม่งั้นน้องโกรธจริง ๆ ด้วย” นภาธรว่า ขณะที่อยู่ในห้องหอของบ่าวสาวที่เพิ่งทำพิธีจบลง และหมดหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวของเธอแล้ว&nb

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 100%

    ปรัชญาเดินดุ่มขึ้นมาบนบ้านหลังเล็กของเพียงฤดีเมื่อเห็นคีรินนั่งอยู่หน้าบ้าน เขาเดินขึ้นระเบียง ถอดหมวกแก๊ปวางบนโต๊ะด้วยท่าทางหงุดหงิด แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่“เป็นอะไรไอ้เป้” คีรินถาม“ก็ผู้หญิงอะไรไม่รู้ หน้าตาก็ดี แต่เหมือนคนบ้า ผมจอดรถของผมอยู่ดี ๆ ก็มาเคาะกระจกเรียก ด่าผมว่าเสียมารยาทไปจอดรถตรงที่ที่เขาจองไว้แล้ว บ้าบอมาก มันตลาดนัด ใครไปถึงก็จอดก่อน ผมก็ไม่เห็นว่าเขากำลังจะเข้าจอด เห็นรถถอยออกก็เสียบเข้าไป ยังไม่ทันได้ดับเครื่องก็มาเคาะเรียก บังคับให้ผมเอารถออกทั้ง ๆ ที่ตรงอื่นก็จอดได้เยอะแยะ ผมขี้เกียจรำคาญก็เลยถอยรถออกมานี่แหละ จะแวะซื้อเป็ดตุ๋นมากินสักหน่อยเลยไม่ได้กินเลย”“เออน่า อย่าเพิ่งโมโหหิว แม่กับฤดีทำกับข้าวอยู่ น่าจะใกล้เสร็จแล้วละ เดี๋ยวก็กินด้วยกันที่นี่แหละ แล้วว่าไง ออกไปหาลูกค้าไร่พิงอรุณมาเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดี ลุงแกก็โอเคแหละ คนแก่น่ะ ให้เราออกแบบระบบให้แล้วเสนอราคาไปก่อน เห็นบอกว่าลูกสาวที่อยู่กรุงเทพฯ อยากให้วางระบบฟาร์มอัจฉริยะไว้ก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอยู่บ้านแล้ว”“อืม เห็นลุงแกจะขายที่ดินให

  • ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา   บทที่ 21 ปรับตัวเองง่ายกว่า 70%

    งานแต่งงานกำลังจะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า วันนี้ทั้งประสิทธิ์ สายชล และชลธรมาช่วยเตรียมงานในไร่ตั้งแต่เช้า ไหนจะช่วยจัดเตรียมวางแผนเรื่องอาหาร การจัดสถานที่ รวมทั้งชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว แม้ว่าทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะบอกว่าอยากได้งานเล็ก ๆ อบอุ่น ๆ ภายในครอบครัวแต่ในที่สุดก็ไม่สามารถจัดแบบนั้นได้ เมื่อพ่อแม่เจ้าบ่าวไม่ยอม เนื่องจากเป็นลูกชายคนแรกที่ได้แต่งงาน และไม่รู้ว่าลูกชายคนโตและลูกสาวคนเล็กจะมีโอกาสได้แต่งงานไหม จึงขอจัดงานให้ถูกใจพ่อแม่เจ้าบ่าวก่อน“อย่าว่าฉันอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะแม่หทัย ฉันน่ะก็ไม่อยากให้ทุกคนเหนื่อยกันหรอก แต่ฉันก็มีลูกอยู่แค่สามคน อีกสองคนยังไม่มีวี่แววว่าจะได้แต่งงาน เลยขอจัดงานพ่อคีรินให้มันใหญ่หน่อย ให้พออวดเพื่อนได้ว่าฉันได้ลูกสะใภ้ดี แม่หทัยนี่สอนลูกดีจริง ๆ น่ารักน่าเอ็นดู ขยันขันแข็ง อ่อนน้อมถ่อมตน ฉันเห็นครั้งแรกก็หลงรักแล้ว” สายชลว่าพลางนั่งตรวจเช็คของชำร่วยไปพลาง ว่าจำนวนชิ้นพอกับแขกเหรื่อที่เชิญไว้หรือไม่ขณะคนที่ถูกชมกลับยิ้มเจื่อน ๆ เพราะตนเองก็ไม่ได้สอนอะไรลูกสาวมากนัก มีแต่ใช้งานหนักให้ทำโน่น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status