ลงทัณฑ์ : EP 12 โกรธพี่ชาย

บทที่ 12

 ดวงตาคู่น้อยค่อยๆลืมขึ้นมาเจอแสงสว่างรอบด้านสายตาเริ่มเบิกกว้างขึ้นเมื่อหันมองรอบๆเธอจึงรู้ว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ร่างกายของเธอนั้นอ่อนแรงจึงไม่สามารถทำให้เธอขยับขึ้นนั่งได้ใบหน้าหันมองซ้ายและขวา ไปเห็นพี่ชายตนเองนั้นนอนขดอยู่ที่โซฟาเวลาผ่านไป 2 วันที่เพลงมีนาเธอหลับไป  

ตาทั้งสองเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาจนกระทั่งไหลรินเปียกเสื้อของโรงพยาบาลมองพี่ชายที่นอนอยู่โซฟาเพลงมีนาเธอจำเหตุการณ์ได้ทั้งหมด

"ฮึก" แขนทั้งสองข้างโอบกอดตัวเองในขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียงเธอเสียใจและน้อยใจในสิ่งที่พี่ชายทำกับเธอ 

"เพลงมีนา" ในขณะที่เขากำลังหลับอยู่นั้นได้ยินเหมือนเสียงร้องไห้จึงลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าน้องสาวนั้นฟื้นแล้วจึงรีบวิ่งมาที่เตียง พร้อมกับจับมือน้องสาว แต่เธอนั้นดึงมือออกจากพี่ชายหันหน้าหนีไปอีกทาง

"เฮียขอโทษเพลง เฮียไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเพลงแบบนั้นแต่...

"ออกไปค่ะ" เพลงมีนาพูด 1 ประโยค ยกมือชี้ไปที่ประตูไล่พี่ชายออกจากห้อง 

"ไม่ เพลงต้องคุยกับเฮียให้รู้เรื่องก่อน" 

"จะให้เพลงคุยอะไร! เพลงเป็นคนผลักน้ำตาลตกบันไดเพลงเป็นคนทำทุกอย่าง เพลงเป็นคนตามหึงหวงเฮียธาราม เพลงมันเป็นเด็กที่เอาแต่ใจ อย่าสนใจเด็กคนนี้เลยค่ะ คุณกลับไปมีความสุขกับชีวิตของคุณเถอะ" เธอพูดออกมาทั้งน้ำตาแต่ก็ยังไม่หันมองหน้าพี่ชายจนกระทั่งคุณเพลิงเดินไปอีกข้างพยายามจะมองหน้าน้องสาวเธอหันหนีกลับมาอีกข้างเช่นกัน

"รู้ไหมว่าเฮียเองก็เจ็บที่ทำน้องสาวแบบนั้น เฮียขอโทษ" 

"อย่างนั้นเฮียจำประโยคที่เคยพูดไว้ได้ไหมล่ะคะ ขอโทษแล้วมันเอาทุกอย่างกลับคืนมาได้ไหม ใช่มันก็ไม่ได้ สิ่งที่ทำไว้ประทับไว้บนหน้าน้องคนนี้เป็นรอยมือคงเห็นเด่นชัดมองเอาไว้นะคะ เพราะอีกไม่นานอาจจะไม่ได้เห็นมันไปตลอดชีวิต" เธอยอมหันมองหน้าพี่ชายตะคอกเสียงใส่ทั้งยังกัดฟันพูดออกมา 

"เพลงครับ เพลงไม่รักพี่ชายคนนี้แล้วหรอ ทำไมถึงพูดแบบนั้น เฮียอยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีเพลง ฮึก ขอโทษ เฮียขอโทษในสิ่งที่ผิดพลาด" 

"อย่ามายุ่งกับฉัน เราทั้งสองคนไม่รู้จักกันปล่อยให้ฉันใช้ชีวิตของฉันเองกลับไปมีความสุขกับคนของคุณเถอะ" เมื่อได้ยินคำพูดของน้องสาวที่ตัดขาดจากตัวเองคุณเพลิงทรุดลงกับพื้นเหมือนคนไร้เรี่ยวแรงยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ เพลงมีนาไม่ยอมให้อภัยง่ายๆ มีแต่คำพูดที่เยือกเย็นตัดขาดจากพี่ชาย พราวมุกเปิดประตูเข้ามาพอดีรีบเข้ามาประคองคุณเพลิง 

"คุณเพลิงคะน้ำตาลฟื้นแล้วนะ เธอบอกว่าเธอลื่นตกบันไดเองเพลงมีนาไม่ได้เป็นคนผลัก" เพลงมีนาได้ยินทุกอย่างเธอยังคงหันหน้าหนีไม่พูดแม้กระทั่งกับพราวมุก 

"ฮื่อๆเพลงเฮียขอ....

"พาเขาออกไปจากห้องของเราเดี๋ยวนี้พราวมุก ถ้าเขายังไม่ออกไปเดี๋ยวเพลงจะออกไปเอง" เธอเอ่ยบอกกับเพื่อนให้พาพี่ชายออกไปโดยที่ไม่มองหน้าใครทั้งนั้น

"ไม่เอาเพลง อย่าเป็นแบบนี้สิเฮียขอโทษ ทำเฮียคืนก็ได้นะ แต่อย่าตัดเฮียแบบนี้เฮียจะอยู่ยังไง" คุณเพลิงไม่ยอมลุกขึ้นยืนเขาจับมือของน้องสาวฟาดลงบนใบหน้าตัวเองแต่เพลงมีนานั้นกระชากมือกลับจ้องมองหน้าพี่ชายด้วยแววตาที่แดงก่ำ

"อย่ามายุ่งกับฉัน ไม่ได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดหรือไง ฉันมันไม่ใช่ความสุขของคุณอยู่แล้วนี่ คุณอยากให้ฉันออกจากชีวิตอยู่แล้วไม่ใช่หรอ เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับฉันและถ้ายังไม่ออกไปฉันจะออกไปเอง" เพลงมีนาทำท่าทีจะลุกขึ้นจากเตียงแต่ด้วยความที่เธอนั้นยังอ่อนแรงทำให้เธอเจ็บตรงช่วงหน้าอกจึงยกมือจับ

"โอ๊ย" คุณเพลิงรีบคว้าตัวน้องสาวมากอด เพราะรู้ว่าเธอนั้นกำลังอาการกำเริบ รีบยกมือกดออดเรียกพยาบาลและหมอจนกระทั่งพวกเขาวิ่งมาในไม่ช้า

"ออกไปรอด้านนอกก่อนนะครับ" คุณหมอบอกให้เพลงมีนาและคุณเพลิงนั้นออกไปรอนอกห้อง เพื่อที่เขานั้นจะดูอาการของเพลงมีนาที่กำลังเจ็บหน้าอก  

หลังจากที่หมอได้เข้ามาตรวจแล้วอาการของเพลงมีนานั้นแย่ลงโรคหัวใจเธอกำเริบถึงขั้นรุนแรง หมอจึงเชิญคุณเพลิงเข้าพบที่ห้องส่วนตัวพูดคุยเกี่ยวกับอาการน้องสาวของเขา

"หมายความว่ายังไงครับ"

"หมายความอย่างที่หมอบอกเลยครับถ้าไม่รีบผ่าตัดในตอนนี้คนไข้อาจจะอาการแย่ลง ถ้าเธอมีอาการเกิดขึ้นอีกเราจะไม่สามารถช่วยกลับมาได้อย่างแน่นอน" คุณเพลิงทิ้งตัวลงที่เก้าอี้นั่งเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดมีเพียงแต่พราวมุกที่ยืนประคองพยายามจับไหล่ของแฟนตัวเองเพื่อให้กำลังใจ

"และที่มีปัญหามากกว่าในตอนนี้คือคนไข้ปฏิเสธการรักษาทุกอย่างแม้กระทั่งน้ำเกลือจนต้องให้ยานอนหลับไป ถ้าสภาพจิตใจของเขายังไม่ดีเสี่ยงต่อการผ่าตัด 80% เขาอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาหรือว่าเขาฟื้นขึ้นมาก็อาจจะไม่ปกติเหมือนเดิม"

"คุณเพลิงคะ ตอนนี้เพลงไม่ยอมให้การรักษา แม้กระทั่งน้ำเกลือเพลงก็ไม่ยอม" พราวมุกเธอเองก็ร้องไห้หันบอกกับคุณเพลิงที่นั่งหมดเรี่ยวแรง 

"ผมอยากให้คนไข้ฟื้นตัวอยากให้เขามีสภาพจิตใจที่ดีกว่านี้ ผมหวังว่าญาติของคนไข้จะทำให้เขามีกำลังใจในการผ่าตัดครั้งนี้นะครับ" แทบจะไม่มีหนทางที่เพลงมีนานั้นจะยกโทษให้กับพี่ชายยิ่งเข้าไปคุยยิ่งเข้าไปขอโทษก็เหมือนยิ่งเข้าไปทำให้น้องสาวอาการกำเริบขึ้นมา 

"จะทำยังไงดีพราว ยิ่งคุยกันก็ยิ่งไม่รู้เรื่อง"

"คงจะมีคนเดียวแล้วล่ะค่ะ ที่จะทำให้สภาพจิตใจของเพลงมีนาดีขึ้น คุณบอกไม่ใช่หรอคะว่าเพลงมีนาเกิดอาการหึงหวง" คุณเพลิงหันมองหน้าพราวมุกคิ้วขมวดเข้าหากันในเชิงสงสัยความหมายของเธอ

"หมายความว่ายังไง"

"คุณเพลิงต้องไปคุยกับเฮียธาราม ให้เฮียธารามมาพูดกับเพลงมีนาให้เข้ารับในการรักษาครั้งนี้" 

"เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันรู้นิสัยของมันดีมันไม่มีวันทำให้หรอก" 

"ถ้าคำขอร้องของเพื่อนมันก็ไม่แน่นะคะ เดี๋ยวพราวจะช่วยขอร้องเฮียให้อีกแรง ดีกว่าปล่อยให้สถานการณ์เป็นแบบนี้ คนที่เสี่ยงอันตรายก็คือเพลงมีนา และถ้าทุกอย่างสายไปคุณเองก็น่าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเพลง"