ลงทัณฑ์ : EP 11 เข้าโรงพยาบาล

บทที่ 11 

  "พอได้แล้วเพลงมีนา มันมากเกินไปแล้วนะเฮียผิดเองที่เลี้ยงน้องตามใจจนทำให้น้องเสียคนแบบนี้" มือหนาทั้งสองข้างของพี่ชายจับแขนน้องสาวเขย่าตะคอกเสียงใส่หน้าน้องบอกให้เธอนั้นหยุดโวยวาย

"เพลงไม่หยุดเพลงไม่ได้เปลี่ยนไป เพลงไม่ได้เอาแต่ใจเฮียนั่นแหละที่ไม่ใส่ใจไม่สนใจน้องตั้งแต่มีพราวมุกเข้ามาเพลงมีนาคนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของพี่ชายอีกเลยเพลงพูดจริงไหมล่ะคะ" 

เพี๊ยะ!! ฝ่ามือหนาของคุณเพลิงนั้นตบลงบนใบหน้าน้องสาวด้วยความโมโหทำให้ร่างบางล้มพับลงกับพื้น มือจับเข้าที่แก้มตัวเองทั้งเจ็บและแสบ ฝ่ามือของพี่ชายนั้นหนักจนทำให้ริมฝีปากเธอมีเลือดซิบออกมา

"เพลง" คุณเพลิงคุกเข่าลงตรงหน้าน้องสาวมือทั้งสองข้างจับประคองเข้าที่ต้นแขนของเธอเพลงมีนาเงยหน้าขึ้นทำให้เห็นเลือดออกตรงริมฝีปากสีหน้าของคุณเพลิงเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นรอยที่ฝ่ามือเด่นชัดเป็นรอยนิ้วมือทั้ง 5 ของตนเอง

"เฮียไม่ได้ตั้งใจ" เธอร้องไห้ไม่มีเสียงออกมา มีเพียงแต่หยดน้ำตาทั้งสองที่ไหลรินออกจากดวงตาคู่น้อยนั้นไม่ขาดสาย

"เพลง เพลงพูดกับเฮียก่อน อย่าเป็นแบบนี้" เฮือก!!! จู่ๆตัวของเพลงมีนานั้นกระตุกขึ้นเหมือนหายใจไม่ออกดั้นขึ้นจนสีหน้าเปลี่ยนไป คุณเพลิงรีบโอบกอดน้องสาวตัวเองเขย่า 

"เพลงมีนา ร้องออกมาอย่าเป็นแบบนี้ฮื่อๆเพลงได้ยินที่เฮียพูดไหม" เพลงมีนาเกิดอาการช็อคเหมือนกับคนที่กำลังขาดอากาศหายใจคุณเพลิงไม่รอช้ารีบคว้าน้องอุ้มขึ้นวิ่งออกมาข้างนอกทั้งพยายามเรียกน้องสาวให้รู้สึกตัว เสียงคุณเพลิงทำให้แตกตื่นกันทั้งบ้านลูกน้องของเขาได้ขับรถมาตรงหน้าเจ้านายทันที เพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาลตลอดทางอาการของเพลงมีนานั้นยังคงเหมือนเดิมแต่ยังมีลมหายใจอยู่เนื้อตัวของเธอเริ่มอ่อนลง มีเพียงแต่น้ำตาไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีเสียงตอบรับคุณเพลิงใช้มือหนาจับเข้าที่ใบหน้าน้องสาวพยายามเรียกให้ตื่น  

ณโรงพยาบาล 

ทั้งโรงพยาบาลแตกตื่นด้วยเสียงคุณเพลิงที่เอะอะโวยวายเรียกน้องสาวตลอดระยะทางที่วิ่งมาถึงห้องฉุกเฉินหลังจากนั้นเพลงมีนาถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อรักษา 

"ไม่เป็นอะไรนะครับนาย คุณหนูต้องไม่เป็นอะไร" ลูกน้องคนสนิทของคุณเพลิงได้เดินมาปลอบใจเจ้านายที่นั่งกุมขมับแววตาแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตา 

"มันเกิดอะไรขึ้นวะแม่ง กูไม่น่าทำกับน้องกูแบบนั้นเลยฮื่อๆ" เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาขอให้น้องสาวปลอดภัย กุมมือตัวเองนั่งร้องไห้ฟูมฟาย 

เวลาผ่านไป 

 ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกมาคุณเพลิงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงมาหาคุณหมอทันที

"คุณหมอครับน้องสาวของผมเป็นยังไงบ้าง"

"อาการเด่ากำเริบครับ โครหัวใจกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ เหมือนที่หมอเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ก็ยังเสี่ยงจนกลับมาเป็น ตอนนี้หมอของดเยี่ยมก่อนนะครับ และขอดูอาการอย่างใกล้ชิดก่อน" คุณเพลิงเดินออกมากับลูกน้องเหมือนกับคนที่หมดเรี่ยวแรง จนกระทั่งพราวมุกวิ่งมาถึงเขา

"คุณเพลิงคะเพลงมีนาเป็นยังไงบ้างแล้วมันเกิดอะไรขึ้น" อ้อมแขนหนาทั้งสองของคุณเพลิงโอบกอดพราวมุกมาไว้ในอ้อมอกร้องไห้โฮออกมาเสียใจในสิ่งที่ตัวเองนั้นทำกับน้องตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยตีน้องหรือว่าดุด่าเพลงมีนาเลยสักครั้ง 

"กูทำไม่ดีกับเพลงฮื่อๆ กูทำให้น้องกลับมาป่วยอีกครั้ง ฮื่อๆ " น้ำตาของคุณเพลิงไหลพรากมีแต่ความเสียใจ กับการกระทำที่ได้ทำกับน้องสาว เขากอดแฟนของเขาระบายความรู้สึกออกมาทั้งน้ำตา พราวมุกเธอได้แต่ปลอบใจคุณเพลิงให้พยายามใจเย็นๆ 

ทั้งสองคนนั่งลงที่เก้าอี้โรงพยาบาลอีกครั้งคุณเพลิงเล่าความจริงให้กับพราวมุกฟังทั้งหมด 

"แล้วสรุปเพลงมีนาได้เป็นคนผลักน้ำตาลหรือเปล่าคะ" คุณเพลิงหันมองหน้าพราวมุก เขาส่ายหน้าให้กับเธอ

"ไม่รู้ใช่ไหมคะ ที่ส่ายหน้าว่าเพลงมีนาเป็นคนผลักหรือว่าไม่ได้ผลัก"

"ไม่รู้เห็นแม่บ้านบอกว่าเพลงมีนาเป็นคนผลัก" 

"แล้วคุณถามเพลงมีนาหรือยังคะว่าเธอเป็นคนผลักหรือเปล่า แม่บ้านเห็นกับตาไหมว่าเพลงมีนาเป็นคนผลักน้ำตาลตกบันได" คุณเพลิงมองหน้าพราวมุกและส่ายหน้าให้กับเธออีกครั้ง

"คุณด่วนตัดสินใจเกินไปนะคะคุณเพลิง ถ้ามันเป็นอุบัติเหตุและน้ำตาลตกบันไดเองนั่นหมายความว่าคุณยกความผิดให้กับเพลง คุณโทษน้องสาวตัวเองแล้วคุณยังทำร้ายเพลงมีนาจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล"

"ฮื่อๆกูผิดเอง" เขาร้องไห้ด้วยความเสียใจที่ตัวเองนั้นพลาดพลั้งทำร้ายน้องสาวใช้มือกุมขมับตัวเองก้มหน้าลงเขากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว  

ครืด! เมื่อเสียงมือถือในกระเป๋าของพราวมุกดังขึ้นเธอจึงเปิดกระเป๋าและหยิบออกมาดู เป็นเบอร์ของเฮียธารามพี่ชายตัวเองพราวมุกลุกขึ้นจากตรงนั้นเดินออกมาคุยกับพี่ชายด้านนอกและบอกเรื่องคุณเพลิงกับเพลงมีนาที่เกิดขึ้น 

"คงเป็นอย่างที่ไอ้เพลิงคิด เพลงมีนาทำเกินหึงไปทั่ว" 

"หึงเฮียใช่ไหมคะ เฮียผู้หญิงมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมเฮียถึงไม่เลือก ทำไมถึงต้องเป็นเพลงมีนา" ธารามเงียบไม่ตอบน้องสาวสิ่งที่เขาทำนั้นคือการแก้แค้น เขาอยากให้เพลงมีนาเจ็บปวด เขาแค่อยากแก้แค้นทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งได้สำนึก แต่ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะพลิกผันทำให้เพลงมีนารักและหึงหวงเขาจนกระทั่งมีเรื่อง 

"ก็สมควรแล้วที่ไอ้เพลิงทำแบบนั้นไม่ต้องไปโทษมันหรอกนะพราวมุก เพลงมีนาสมควรโดรลงโทษเพราะว่าเธอนั้นเอาแต่ใจทำคนอื่นเดือดร้อนไปทั่ว" ธารามไม่ได้สงสารเพลงมีนาเลยสักนิด เขาวางสายจากน้องสาวทันทีหลังจากที่รับรู้เรื่องของเพลงมีนา 

"กลับบ้านไปพักผ่อนนะคะคุณเพลิง ส่วนเรื่องน้ำตาลเดี๋ยวพราวมุกจัดการเองค่ะ" พราวมุกจับเข้าที่แขนของคุณเพลิง พาเดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อที่จะกลับบ้านผู้เป็นพี่ชายนั้นรู้สึกผิดที่ทำน้องแบบนั้น