Share

บทที่ 32

last update Last Updated: 2025-03-16 22:01:15

"เรื่องนั้นมันนานแล้ว คุณอยากจะรู้ไปทำไม"

"แต่มันเหมือนเมื่อวานสำหรับผม"

ชมจันทร์ก็แปลกใจ เขาไม่ใช้คำว่าผมกับคุณ ตั้งแต่กลับมาพบกันอีกครั้ง วันนี้คำพูดคำจาของเขาเหมือนสมัยที่ทั้งสองยังคบกันอยู่

"ตอนนั้นฉันก็บอกเหตุผลคุณไปแล้วไง"

"คุณยังไม่มีคนใหม่"

"คุณรู้?" หญิงสาวเผลอพูดออกมา "เออ..ก็อย่างที่ฉันบอกว่าเรื่องนี้มันผ่านมาหลายปีแล้ว ถ้าคุณไม่ทำอะไรฉันขอกลับบ้าน" หญิงสาวแกะมือที่โอบเอวอยู่ออก แต่พอเขาปล่อยผ้าเช็ดตัวผืนนั้นก็หลุดลงไปด้วย

"ชมจันทร์ คุณรู้ไหมว่าคำตอบของคุณ แค่ประโยคเดียว มันอาจจะเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างระหว่างเราในตอนนี้ได้" ขณะที่พูดสายตาเขาก็อดมองเรือนร่างระหงที่สวยงามอยู่เบื้องหน้าไม่ได้

"อย่างเช่นอะไรคะ"

"ความรู้สึกของผมที่เสียไปไง"

"ฉันขอโทษ คุณก็เห็นแล้วว่าชีวิตฉันเป็นยังไง"

"ถ้าคุณจะบอกว่าไม่คู่ควรกับผม มันไม่ใช่เหตุผลเลยนะชม"

"ตอนที่พ่อเสีย แม่ก็เริ่มไม่สบาย"

"แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกผม"

"คุณช่วยเรื่องพ่อมันก็มากพอแล้วค่ะ ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวดึงรั้งคุณไว้"

"หึ.." ที่เขาขำในลำคอ เพราะมันเป็นเหมือนที่แม่พูดจริงๆ เธอยอมปล่อยเขาไปเพราะเรื่องนี้เองเหรอ

"คุณจะไม่เช
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 33

    "?" พอมาถึงแผนกที่เคยทำงาน มองไปโต๊ะของเพื่อนตอนนี้ไม่มีแม้ข้าวของของเพื่อนทั้งสองอยู่เลย "วิ? อัน?" นี่อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนๆ ของเรา"ชม" จังหวะที่ชมจันทร์กำลังจะกลับขึ้นไปหาเขา เพื่อถามว่าย้ายเพื่อนเธอไปไว้ที่ไหน เสียงของอันนาก็เรียกชมจันทร์ไว้"อัน?""ยัยชมมาเหรอ" วิเวียร์ที่กำลังวุ่นจัดโต๊ะอยู่รีบวางแล้วก็เดินตามอันนาออกจากห้องของหัวหน้ามา"พวกเธอไปทำอะไรในห้องนั้น""เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเรามาทำอะไรในห้องนี้""ฉันจะไปรู้ได้ยังไง หัวหน้าคนใหม่เป็นใครเหรอ" ชมจันทร์คิดว่าหัวหน้าคนใหม่เรียกเพื่อนของเธอเข้าไปเล่นงานเหมือนที่เธอเคยเจอมา ก็เลยเข้าไปดูว่าใครรับตำแหน่งหัวหน้าแผนกคนใหม่แต่พอเข้ามาก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในนี้ สิ่งที่มีคือโต๊ะทำงานเพิ่มมาอีกหนึ่งตัว แถมกระเป๋าและข้าวของของเพื่อนเธอก็อยู่บนโต๊ะในห้องนี้ด้วยชมจันทร์หันมองไปดูหน้าเพื่อนทั้งสองทันที"ใช่แล้วล่ะ อันนาเป็นหัวหน้า ส่วนฉันเป็นรองหัวหน้า""จริงเหรอ?" จากใบหน้าที่บึ้งตึงอยู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา"ขอบใจแกมากนะชม เราดีใจนะที่แกได้ดีแล้วไม่ทิ้งพวกเรา""ได้ดีที่ไหน" ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะให้เธอทำงานอะไร"เรื่องนั้นอย่าเพิ่

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 34

    ทั้งสองคุยกันอยู่หน้าห้องประชุม ชุติมาก็เลยไม่รู้ว่าทัพไทบอกให้ชมจันทร์เข้ามารอในห้องทำงานและชมจันทร์ก็ไม่กล้าละลาบละล้วงเข้าไปในห้องทำงานของเขา เธอก็เลยมานั่งรออยู่จุดที่มีไว้สำหรับแขกจนการประชุมจบลงผู้บริหารก็เริ่มทยอยกันออกมาจากห้อง"ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้""นั่งรอตรงนี้ก็ได้ค่ะ""คุณชุ""คะ" เลขาที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานห่างจากจุดที่ชมจันทร์นั่งไม่ไกลนักก็รีบเดินเข้ามา"ผมบอกให้คุณชมจันทร์เข้าไปรอในห้องทำงาน ทำไมเธอถึงยังอยู่ตรงนี้"ชุติมาเหลือบตามองมาดูชมจันทร์ เพราะเธอไม่ได้ไปแจ้งเรื่องนี้เลย"ชุไม่รู้ค่ะ ว่าท่านสั่งมาแบบนี้""คุณทัพคะ" ชมจันทร์เห็นว่าชุติมากำลังทำงานอยู่ ก็เลยไม่อยากเข้าไปกวน"ชมจันทร์เป็นแฟนของผม ถ้าเธอขึ้นมาให้เข้าไปที่ห้องทำงานเลย ไม่ต้องให้อยู่ข้างนอกแบบนี้""คะ?" ชุติมาถึงกับอ้าปากค้าง และจังหวะนั้นเพลงพิณก็เดินออกมาจากห้องประชุมพอดี"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เพลงพิณเห็นสายตาชุติมามองดูตัวเองก็เลยแอบสงสัย"คุณเพลงจะให้ชมทำงานอะไรคะ" ชมจันทร์ไม่อยากให้ตัวเองเป็นตัวปัญหา และตอนนี้ผู้บริหารต่างก็มอง ในเมื่อเขาไม่มอบหมายงานให้ เธอก็จะขอทำกับน้องสาวของเขานี่แหละ"คุณชม

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 35

    "ชม?""แม่.."เดือนมองดูลูกสาวที่เดินออกมาจากบ้านอีกหลังกับผู้ชายแบบตกใจรั้วบ้านทั้งสองไม่ได้ปิดทึบ ยังมีช่องให้มองเห็น และจังหวะที่ชมจันทร์ออกมาพร้อมกับทัพไท แม่ของเธอกำลังดูแลพืชผักสวนครัวที่นางนำมาปลูกเองแถวข้างรั้ว"แม่คะ" ชมจันทร์รีบออกมาแล้วเดินอ้อมไปเข้าประตูบ้านอีกหลังที่เธออาศัยอยู่กับแม่"สวัสดีครับคุณแม่" ทัพไทเดินตามเธอมาติดๆ"สวัสดี" ขณะที่รับไหว้สายตานางก็ได้จับจ้องมองดูใบหน้าผู้ชายคนนี้เพราะดูคุ้นมาก แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน"ผมชื่อทัพไทครับ ผมเป็นแฟนกับชมจันทร์ครับ""แฟน?""เมื่อหลายปีก่อนผมเคยมาไหว้แม่แล้วครั้งหนึ่งครับ" เมื่อหลายปีก่อนที่เขาพูดถึงก็คือตอนที่พ่อของเธอเสีย แต่ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา เดือนก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้อีกเลย นั่นเพราะชมจันทร์บอกเลิกเขา และเขาก็ได้เดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศถึงว่าทำไมนางคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้จัง"หมายความว่าเราสองคน..?" ตอนนั้นเดือนจำได้ว่าลูกสาวเคยแนะนำว่าผู้ชายคนนี้คือแฟนที่คบหาดูใจกัน แต่นางก็ไม่ได้ถามว่าเขาหายไปไหน ช่วงหลังเห็นลูกสาวเศร้าๆ คิดว่าคงเลิกลากันไป"เรากลับมาคบกันอีกครั้งค่ะแม่" เธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปอีกแล้ว เพ

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 36

    "แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ" เพียงไม่นานแพทย์ผู้รักษาชมจันทร์ก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน"แม่ไม่เป็นอะไร แต่ทางเราเสียใจด้วยนะครับที่ช่วยเด็กไว้ไม่ได้""????""เราตรวจพบว่าคนไข้กำลังท้องอ่อนๆ เธอเกิดอาการตกเลือด""เจ้านายครับ" ธีรพันธ์รีบเข้ามารับร่างเจ้านายไว้เพราะเขาเกือบทรุดลงไป"ชม" วิเวียร์และอันนาได้แต่กอดกันร้องไห้ เรื่องที่วิเวียร์เห็นผู้ชายคนนั้นเธอเล่าให้ทัพไทฟังจนหมดแล้ว"ทำไมคนที่ถูกรถชนถึงไม่ใช่ฉัน ทำไมต้องเป็นเพื่อนฉันด้วย" อันนาเฝ้าแต่โทษตัวเอง ถ้าเธอเห็นรถคันนั้นคงเป็นคนผลักชมจันทร์ออกไป ไม่ใช่ให้ชมจันทร์ผลักเธอเท้าแกร่งค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องตรวจ แบบคนไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะเดิน"อึก อึก" ยิ่งเห็นเธอนอนสะอื้นไห้อยู่บนเตียง มันยิ่งทำให้เขาพูดอะไรไม่ออกเลย "ฉันขอโทษ""มันไม่ใช่ความผิดของคุณ พักผ่อนเยอะๆ นะ" มือที่สั่นอยู่เอื้อมไปลูบผมเธอเบาๆ ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงเขากัดฟัน"ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมาไวขนาดนี้" ตั้งแต่เกิดเรื่องยาคุมกำเนิด ชมจันทร์ก็ไม่ได้กินมันอีกเลย เพราะเวลาเห็นมันทีไรทำให้เธอรู้สึกไม่ดี"พักผ่อนเยอะๆ นะ ไม่นานหรอกเดี๋ยวลูกก็กลับมาหาเราอีก""อึก อึก อึก" ยิ่ง

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 37

    เช้าวันต่อมาที่โรงพยาบาล.."ขอกินอีกหน่อยค่ะ" ชมจันทร์ขอเขาทานข้าวอีกหน่อย ถึงแม้ว่าเธอจะกลืนไม่ค่อยลง"ทานแค่อิ่มก็พอแล้ว""ชมจะได้แข็งแรงเร็วๆ ไงคะ"มือหนาเอื้อมไปซับน้ำตาให้หญิงคนรักที่นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย"เราต้องใช้เวลาหน่อย เรื่องแบบนี้เราจะรีบไม่ได้" ถ้าเขาอ่อนแอแล้วใครจะดูแลเธอ ทัพไทก็เลยต้องเข้มแข็งให้ได้มากที่สุด"ลูกจะกลับมาอยู่กับเราอีกใช่ไหมคะ""กลับมาสิพ่อขยันทำการบ้านขนาดนี้"จากที่กำลังเศร้าอยู่ชมจันทร์ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา"ว่าแต่มือคุณไปถูกอะไรมาคะ" เธอก็ว่าจะถามอยู่เพราะเห็นมีผ้าพันแผล"ไม่มีอะไรหรอก คุณนอนพักนะ จะได้หายเร็วๆ"ชมจันทร์ทำตามอย่างว่าง่าย พอทานข้าวเสร็จเธอก็นอนพักพอเห็นว่าเธอหลับตาแล้ว เขาก็เลยมองดูผ้าพันแผลที่มือข้างขวาเพราะมันเป็นข้างที่ถนัดที่สุด แผลนี้เขาได้มาจากการที่เอาฟันของชาคริตแถวหน้าออกทั้งแถบวันเดียวกันนั้นที่บริษัท.."ทำไมฉันต้องออกด้วย" ชไมพรอุตส่าห์ไม่มีปากมีเสียงตั้งแต่อันนาและวิเวียร์เลื่อนตำแหน่ง รู้แบบนี้เข้าข้างสามคนนี้ดีกว่า"ฉันเป็นหัวหน้า ฉันไม่ปลื้มที่เธอทำงานในแผนกนี้""ย้ายฉันไปอยู่แผนกอื่นก็ได้นี่""คนที่เธอร่วมมือด้วย รู้ไหม

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 38

    คิดได้ยังไงว่าเรากั๊ก แล้วไอ้หมอนี่เป็นใครวะ เพลงพิณมองไปรอบๆ ดูท่าทางก็พอจะรู้ว่าต้องเป็นลูกชายของเพื่อนๆ คุณน้ากองทัพแน่ แต่เป็นลูกของใครล่ะวันนี้แขกมาร่วมงานก็หลายคนนอกจากพวกพี่ๆ เพลงพิณก็ไม่ค่อยรู้จักใคร เพราะเธอไปเรียนต่อต่างประเทศก่อนทัพไทและสโนไวท์ด้วยซ้ำ"พี่สะใภ้ดื่มไวน์ไหมครับ อ้อผมลืมไปเลยว่าพี่สะใภ้เพิ่งหายป่วย" สายลมพอจะได้ยินข่าวอยู่บ้าง ว่าแฟนของทัพไทประสบอุบัติเหตุ แต่ที่ไม่ได้มาเยี่ยมเพราะตอนนั้นยังอยู่กรุงเทพฯเพลงพิณไม่ได้ตอบเธอทำแค่มองหน้า ถ้าพูดอะไรออกไปกลัวเขาจะหน้าแตกจนสายลมพูดอะไรไปอีกตั้งมากมาย มีบางประโยคที่อวยทัพไทให้เธอฟังด้วย"ค่ะ""คุณนี่พูดน้อยจังเลยนะครับ หรือว่าผมพูดมากไปเอง""คงจะอย่างหลังมากกว่ามั้งคะ""อุ๊ย..""ถ้าคุณไม่มีอะไรพูดแล้วฉันขอตัวนะคะ" ว่าแล้วเพลงพิณก็เดินเข้าไปหาชมจันทร์ ซึ่งตอนนี้ยืนอยู่ข้างทัพไทกับผู้ใหญ่อีกหลายท่าน แค่นี้อีตาบ้านั่นก็ดูไม่ออกหรือไง ว่าใครเป็นแฟนของพี่ชายเธอไม่นะไอ้สายลม นั่นแฟนเพื่อน ..สายลมที่จ้องมองสะโพกของเธอเวลาก้าวเดินรีบเรียกสติตัวเองก่อนที่จะคิดไปไกลกว่านี้"ลม""ครับพ่อ" สายลมหันไปมองซันเดย์คนเป็นพ่อ ซึ่งยศ

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 39

    "ไหนบอกไม่อยากมาทำงานที่นี่ไง" ที่จริงทัพไทชวนสายลมก่อนที่จะชวนเพลงพิณด้วยซ้ำ แต่พอรู้ว่าจะมาทำงานที่บริษัทของคุณตา สายลมก็ปฏิเสธทันทีบริษัทนี้เป็นบริษัทคุณตาศักดาก็คือพ่อของศิลาและสาริศา ซึ่งสาริศาคือแม่ของสายลมนั่นเอง ที่สายลมไม่อยากมาทำงานที่นี่เพราะคุณตาได้มอบบริษัทให้กับเทวินลูกพี่ลูกน้องกัน แต่สายลมก็ไม่ได้โกรธเคืองเทวินกับเทวาเลย เขาแค่โกรธคุณตา คิดว่าคุณตารักหลานปู่มากกว่าหลานตาแต่ที่จริงแล้วไม่ใช่แบบนั้น เพราะเทวินชอบการบริหารงานมาก ถ้าจะแบ่งหุ้นออกให้หลานแต่ละคน กลัวว่าบริษัทจะตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ก็เลยต้องรวมหุ้นไว้กับคนคนเดียว"อยากรับตำแหน่งไหนล่ะ""ขอเป็นผู้ช่วย""นายจะบ้าเหรอ บริษัทนี้เป็นบริษัทของนายจะมาเป็นผู้ช่วยได้ยังไง" ทัพไทมีสิทธิ์น้อยกว่าสายลมด้วยซ้ำ เพราะเขาเป็นแค่พี่ชายของสะใภ้ตระกูลนี้"อย่าพูดแบบนี้ให้ใครได้ยิน""พูดอะไรวะ""ก็พูดว่าฉันเป็นเจ้าของที่นี่ไง แกก็รู้ว่าฉันไม่ใช่""ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้" เรื่องนี้ทัพไทก็พอจะรู้อยู่บ้าง"ให้เป็นผู้ช่วยได้ไหมล่ะ""ผู้ช่วยฉันมีแล้ว" เขาหมายถึงธีรพันธ์"ถ้างั้นขอเป็นผู้ช่วยใครก็ได้ที่ยังไม่มี""ผู้ช่วยใครก็ได้งั้น

    Last Updated : 2025-03-16
  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 40

    วันต่อมาที่บริษัท.."ใครอนุญาตให้เอาโต๊ะทำงานเข้ามาไว้ในห้องฉัน?" เพลงพิณมาถึงก็เห็นว่าในห้องมีโต๊ะทำงานเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัว แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเป็นของใคร แต่เธอยังไม่อนุญาตให้นำโต๊ะเข้ามาเลย"เออ.. คือว่าเป็นคำสั่งของ.." ลิลลี่ก็คือเลขาหน้าห้องของเพลงพิณ"ไม่ว่าจะคำสั่งของใคร แต่นี่มันห้องทำงานฉัน ให้คนมา.." เธอกำลังจะบอกว่าให้คนมายกออกไป แต่ยังพูดไม่จบเจ้าของโต๊ะทำงานนั้นก็มาถึง"Hi""นี่!""อุ้ยตกใจ คุณอย่าใช้เสียงแบบนี้อีกนะถ้าผมหัวใจวายตายจะทำยังไง" จากที่กำลังจะเดินไปนั่งเก้าอี้ สายลมถึงกับสะดุ้ง"ดีตายๆ ไปซะ คุณเอาโต๊ะทำงานของคุณออกไปจากห้องฉัน!""ใจร้าย""ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใคร แต่นี้มันห้องทำงานของฉัน คุณก็ไปหาห้องทำงานใหม่ทำสิ" เพลงพิณไม่พูดเปล่ายังเดินไปกระชากตัวของเขา หวังจะนำออกจากห้อง"แม่จ๋าา ช่วยด้วยยย" สายลมเกาะชั้นวางของแถวนั้นไว้แน่นไม่ให้เธอลากตัวเขาออกไปได้"มีอะไรกันเหรอ" ทัพไทมาถึงก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายในห้องของน้องสาว ก็เลยแวะมาดูก่อน"คุณเพลงพิณทะเลาะกับผู้ช่วยอีกแล้วค่ะ" ลิลลี่ถอยทัพออกมาก่อนหน้านั้นแล้วเห็นแบบนี้แล้วทัพไทก็นึกขำ แต่ก็หัวเราะไม่อ

    Last Updated : 2025-03-16

Latest chapter

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 108 ตอนจบ

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108🔞 ตอนจบงานแต่งวันนี้พายุจัดได้ใหญ่โตมาก เทียบเท่ากับงานของทศนได้เลย เพราะเขาไม่อยากให้เธอน้อยหน้าใคร แถมเจ้าสาวไม่ต้องลงแรงทำอะไรเลยแค่รอรับการเซอร์ไพรส์จากเขาเท่านั้นพอ"ผมรักคุณ" ชายหนุ่มล้วงเอาแหวนเพชรที่เตรียมมาให้กับเธอออกมาเพื่อจะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายคะน้ายื่นมือข้างซ้ายไปให้เขาได้สวมใส่"ถอดออกก่อนดีกว่าไหมครับ" ตรงนิ้วนางข้างซ้ายยังมีแหวนทองที่เขาขอหมั้นเธอ"ไม่ค่ะ สวมด้วยกันเลย" มันเป็นแหวนที่เขาให้คะน้าก็เลยไม่อยากจะถอดมันออกพายุก็เลยสวมแหวนเพชรเข้าไปนิ้วเดียวกับแหวนทอง วงที่ให้เธอก่อนหน้านั้นพอสวมแหวนเสร็จเสียงปรบมือก็ดังขึ้น "จูบเลย จูบเลย" กองเชียร์หลายคนต่างก็เชียร์ให้คู่บ่าวสาวแสดงความรักให้กับแขกได้เห็นมือหนาถูกยกขึ้นมาบังในขณะที่จูบปากเธออยู่ เพื่อไม่ให้มันเป็นภาพโจ่งแจ้งเกินไปสาวๆ ต่างก็กรี๊ดกันสนั่น เพราะมันเป็นฉากที่ฟินมาก ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขาให้เกียรติเจ้าสาวมากพอพายุปล่อยจูบออกสายตาคนเป็นเจ้าสาวยังคงจับจ้องที่ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอ"คะน้าขอโทษด้วยนะคะ""คุณขอโทษผมทำไม""ขอโทษเรื่องที่พ่อกับแม่ไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย"

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 107

    "แน่ใจนะว่านี่ชุดกินเลี้ยง?" คะน้าแปลกใจตั้งแต่ที่มุกงามเลือกชุดให้ลองใส่ดูแล้ว"รับชุดนี้แหละค่ะสวยดี" มุกงามไม่ได้ตอบคะน้าหรอกแต่หันไปพูดกับเจ้าของร้าน"เดี๋ยวก่อนนะงาม..""ไม่เดี๋ยวแล้วเอาชุดนี้แหละ" มุกงามก็เลยยื่นบัตรเครดิตไปให้เจ้าของร้านรูด แต่บัตรที่มุกงามให้ไปไม่ใช่ของตัวเองหรอก เป็นของใครบางคนที่วานให้เธอทำงานนี้ให้"คะน้าจ่ายเองก็ได้" คะน้าพูดแบบเกรงใจก่อนที่จะรับชุดจากเจ้าของร้านมา"กลับกัน"คะน้าเดินตามมุกงามออกมา ทำไมวันนี้เพื่อนดูแปลกๆ ถามอย่างก็ตอบอย่าง[บ้านพักข้าราชการ]"พวกเขาไม่อยู่เหรอ" เข้ามาในบ้านก็ไม่เจอทั้งพายุและทศน ทั้งๆ ที่พวกเขายังอยู่ในช่วงลาพัก"คงออกไปธุระเราไม่ต้องรอหรอก" มุกงามเป็นคนตอบคะน้าขอตัวเอาของเข้าไปเก็บในห้อง และเธอก็อดโทรถามไม่ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำไมโทรศัพท์ถึงไม่เปิด ..แต่โทรไปก็ไม่มีสัญญาณเลยค่ำมืดวันเดียวกัน.."อุ๊ย" ลงจากรถก็เห็นคะน้ายืนเท้าสะเอวอยู่หน้าประตู"ตัวใครตัวมันนะเว้ย" ทศนกระซิบพูดกับพายุก่อนที่จะเดินผ่านคะน้าเข้าไปในบ้าน"ผมไปทำธุระมาครับ""แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ""สงสัยว่าแบตผมจะหมดแน่เลย" พายุทำทีเป็นล้วงโทรศั

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 106

    พอได้ยินยอดเงินที่แม่ขอจากเขาแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปขอโทรศัพท์คืนไม่อยากให้เขาคุยต่อแล้ว {"ถ้าไม่มีเงินสินสอดถึงหนึ่งล้านบาท ก็อย่ามาคุยกับลูกสาวของฉัน"} เสียงนี้ยังดังเล็ดลอดออกมา"แม่หยุดนะ" พายุไม่ยอมส่งโทรศัพท์คืนให้ เธอก็เลยต้องร้องบอกให้แม่หยุดพูดก่อน>>{"ได้ครับ ผมให้คุณสองล้านเลย ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับคะน้าอีก"}"มันพูดเล่นหรือพูดจริงวะ" เสียงผู้ชายดังเข้ามาในสาย และคะน้าก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของพ่อ"ผู้พันคะ" คะน้าเรียกเขาให้หันกลับมามองเธอก่อน พอเขาหันกลับมาเธอก็ส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าไปคุยเรื่องเงินกับพ่อกับแม่"เอามาเดี๋ยวกูพูดเอง" เสียงผู้ชายที่ดังมาตามสายยังคงพูดต่อ เหมือนว่ากำลังแย่งโทรศัพท์กันคุย"ไม่ต้องมายุ่งนะนี่ลูกสาวฉัน!""อ้าวอีนี่ลูกมึงก็ลูกกูเหมือนกัน">>{"ผมอยากให้พวกคุณตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยโทรกลับมาแค่นี้นะครับ"} {"อย่าเพิ่งสิคุณ"} พอได้ยินว่าทางฝั่งนี้จะวางสายทางนั้นก็รีบเรียกเอาไว้ก่อน>>{"ถ้าจะตกลงอะไรก็ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะพวกคุณกำลังคุยกับข้าราชการระดับสูง จะผิดคำพูดไม่ได้"} {"ได้ๆ แม่ตกลง ถ้าได้เงินสองล้านบาทจริงแม

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 105

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105🔞"คิดถึงคุณจังเลย" พอเข้ามาในห้องนอนลับตาเพื่อนเท่านั้นแหละ พายุก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น"คะน้าก็คิดถึงคุณค่ะ" ใบหน้างามแนบลงแผ่นอกของชายคนรักเบาๆแต่กอดกันอยู่เพียงไม่นานเขาก็โน้มลงมาขอจูบหญิงสาวยื่นริมฝีปากขึ้นไปรับจูบนั้นแบบรู้งานเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกโดยการช่วยกันคนละไม้ละมือ"ซี๊ดด ขอก่อนนะแล้วค่อยออกไปอาบน้ำกัน""ค่ะ อืออ" เนินอวบถูกของแข็งที่เขา จับถูไถอยู่เมื่อสักครู่สอดใส่เข้ามา ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ต้องการสิ่งนี้..เธอก็ต้องการมันเหมือนกันขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเองแบบไม่ต้องให้เขาใช้แรง แต่พายุก็ช่วยจับเพราะเธอไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"เบาๆ นะคะ""ครับ" ใบหน้าคลอเคลียร์ฝังจูบลงซอกคอของหญิงอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ขยับ ดันสะโพกนั้นเข้าไปช่องกลางระหว่างขาเรียว "ไปที่เตียงดีไหมครับ"คะน้าส่ายหน้าตอบไป เขาคงอยากได้ในท่ายืนแต่คงกลัวว่าเธอจะเมื่อยขา"ซี๊ดด น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาพรมจูบและสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนพร้อมกับดันสะโพกเข้ามา"อ่ะ อ่ะ อื้อ" คนตัวเล็กเกาะร่างแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานพายุก็พาเธอมานอนลงที่เตียง เพราะตอนกระ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 104

    "ใครนั่งฮ.มาลงที่นี่" จากที่กำลังจะเม้าท์เรื่องของผู้พันคะน้า ตอนนี้เปลี่ยนมาพูดถึงเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งจะลงจอด"ใครจะรู้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรือกลางทะเลก็ต้องเป็นท่านๆ นั่นแหละ" เรือกลางทะเลหมายถึงทหารที่ออกทำภารกิจอยู่บนเรือ ถ้ามีเหตุด่วนฉุกเฉินสามารถขอกลับฝั่งได้โดยเฮลิคอปเตอร์ แต่นั่นต้องผ่านการเซ็นต์ยินยอมจากคนที่มีอำนาจถือว่าเฮลิคอปเตอร์มาช่วยชีวิตแล้วกัน คะน้าไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ดีไปที่ขาเม้าท์มีเรื่องอื่นพูดคุยกันหญิงสาวนั่งทำงานจนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน เธอก็รีบเก็บของแล้วกลับลงมาเพราะรู้สึกวิงเวียนศีรษะหนักมาก"?!?" ขาเรียวเก้าลงมาถึงขั้นสุดท้ายของบันได สายตามองไปเห็นผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ยืนอยู่เบื้องหน้า นี่เราคิดถึงเขามากเลยเหรอมองเห็นแสงตะวันที่สาดส่องมาเป็นเขาได้ยังไงเพื่อนๆ หลายคนที่ทยอยลงมาจากชั้นบนต่างก็หยุดไปตามๆ กัน ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรพิเศษก็คงทำให้คนอื่นหยุดมองไม่ได้ แต่นี่เขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาก จนเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่แถวนั้น"......" ชายหนุ่มที่ยืนหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่แปลกใจ ทำไมเธอถึงทำเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ตร

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 103

    "ฉันมาขอพบคุณพ่อค่ะ" ไม่มีใครไม่รู้จักเธอในฐานะลูกสะใภ้ของท่านนายพลทศกัณฐ์"เชิญผู้พันได้เลยครับ" ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะส่งสัญญาณบอกท่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูห้องให้"ว่าไงเรา" ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วชวนให้ลูกสะใภ้มานั่งอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมรับแขก"งามมีเรื่องจะมาขอร้องคุณพ่อค่ะ""มีเรื่องจะมาขอร้อง เรื่องอะไร""คือว่า..." มุกงามทนเห็นเพื่อนอุ้มท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้แล้ว เธอต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนที่ท้องของคะน้าจะโตขึ้นมา ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน แต่ความคิดของมุกงามก็ไม่ได้ต่างจากคะน้าเลย ถ้าท้องของคะน้าโตขึ้นมาโดยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งเธอเป็นข้าราชการด้วยแล้ว มันก็จะดูไม่ดีบางทีอาจจะถูกตรวจสอบเลยก็ได้[บนเรือ] เวลาผ่านไปเพียงไม่นานจากตอนที่มุกงามขอเข้าพบพ่อของสามี ก็ได้มีทหารที่ทำงานในห้องสื่อสารมาตามผู้พันพายุไปรับโทรศัพท์ถ้ามีคนโทรขึ้นมาบนเรือแบบนี้ทหารจะตกใจมาก เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนและคนที่โทรเข้ามาไม่ใหญ่พอตัวก็ไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้ ที่ตกใจส่วนมากคนที่ได้รับโทรศัพท์ มีแค่ไม่กี่เรื่องถ้าญาติไม่ป่วยหนักก็คือญาติเสีย"มันคงไม่มีอะไรหรอก ไ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 102

    "งามว่าไปหาหมอดีกว่า" คะน้าไม่ได้มีอาการแค่ตอนทำกับข้าว ตอนทานข้าวคะน้าก็ทานไม่ค่อยลง"นอนให้เต็มอิ่มสักคืนพรุ่งนี้ตื่นมาคงหายดี""ถ้าไม่หายพรุ่งนี้ต้องไปหาหมอกับงามนะ" มุกงามรู้สึกคาใจกับอาการที่เพื่อนเป็นอยู่ แต่เพื่อนยังไม่แต่งงานคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องก่อนแต่งหรอกมั้ง เธอก็เลยไม่กล้าพูดกล้าถามออกมา นอกเสียจากพาไปให้หมอเช็คให้แน่ใจคะน้าทานข้าวต้มที่มุกงามทำมาให้แล้วก็นอนพักผ่อน มุกงามสั่งไว้ว่าห้ามทานยาตัวไหนทั้งนั้น คะน้าก็เลยไม่ทานที่มุกงามสั่งไว้แบบนี้เพราะถ้าเป็นแบบที่คิดไว้จริง กลัวจะมีผลกระทบ...จนถึงเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้คะน้าพยายามนอนให้หลับ บังคับตัวเองไม่ให้คิดอะไร พอตื่นขึ้นมาก็อาการดีขึ้น"ดีขึ้นแล้วแน่นะ""ดีขึ้นแล้วไม่เวียนหัวเหมือนเมื่อวาน ขอบใจมากนะงาม""ถ้าไม่ไหวก็กลับมาพักผ่อนนะ""จ้ะ" ทั้งสองก็เลยออกมาทำงานพร้อมกันคะน้าทำงานปกติ และอาการแบบเมื่อวานก็ไม่ได้เกิดขึ้นอีกเลยจนมาถึงช่วงเย็น ทั้งสองกลับมาเจอกันที่บ้านอีกครั้ง"วันนี้เป็นยังไงบ้าง" มุกงามเป็นห่วงเพื่อนตอนเที่ยงก็ยังโทรไปถามอาการ ถึงตอนเย็นก็ยังถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ไม่เป็นอะไรแล้ว""อาการอาเ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 101

    "พอดีเลยค่ะ" คะน้ายกมือขึ้นมามองแหวนวงที่เขาเพิ่งสวมให้ด้วยรอยยิ้มที่ยากจะบรรยายพายุเห็นรอยยิ้มเธอก็อดที่จะอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ จะไม่ให้พอดีได้ยังไงเขาแอบวัดขนาดตอนที่เธอหลับอยู่"รอผมกลับมานะเราจะจัดงานแต่งกัน""ค่ะ" ใบหน้างามแนบลงกับอกแกร่งเบาๆเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหน แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขานอนอยู่ข้างๆ แล้ว"เขาไปแล้วเหรอ" หญิงสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่าแต่ก็มีผ้าห่มคลุมร่างของเธออยู่ รีบลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบร่างกายไว้ ก่อนที่จะรีบออกมาจากห้อง"ทำไมออกมาแบบนี้" พายุออกจากห้องน้ำก็เห็นเธอมีแค่ผ้าเช็ดตัว"ฉันคิดว่าคุณออกไปแล้ว""ถ้าไปผมก็ต้องปลุกสิ ผมแค่มาอาบน้ำ"พอได้ยินเสียงปลดล็อกประตูห้องของทศน พายุก็รีบพาเธอเข้ามาในห้อง"คุณจะไปลงเรือตอนไหนคะ""คงสายๆ หน่อย""สายๆ เหรอ" เมื่อวานนี้เธอก็ลางานครึ่งวันแล้ว ถ้าลาวันนี้ไปส่งเขาอีกจะเป็นอะไรไหม"ส่งผมแค่นี้ก็ได้" เขาพอจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่"โทรมาหาฉันบ่อยๆ นะคะ""ครับ"[ที่ทำงานของคะน้า]"ผู้พันมองอะไรอยู่คะ" เพื่อนร่วมงานเห็นคะน้ามองไปทางท่าเรือก็เลยสงสัย"ป่านนี้เรือจะออกหรือยัง""เห็นว่าต

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 100

    จากคนที่เคยพูดหยอกล้อ ตอนนี้นั่งเศร้าไม่ต่างกัน เพราะพรุ่งนี้มีคำสั่งขึ้นเรือแล้ว"เราขอย้ายดีไหมวะ""กว่าคำสั่งย้ายจะออกมา เป็นปีเลยนะ""ถ้ากูไม่อยู่แล้วเมียกูจะอยู่ยังไงล่ะ""เรียกเมียได้เต็มปากเลยนะ มึงขอเขาแต่งงานหรือยัง"เที่ยงวันเดียวกัน.."ทำไมคุณไม่โทรมาก่อนคะ" คะน้าลงมาก็เห็นเขายืนทำมาดเท่รออยู่หน้ารถแล้ว"ผมก็เพิ่งมาถึง" พายุพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้เธอขึ้น[ร้านอาหารนอกกอง]"ทำไมออกมาทานไกลจังคะ เดี๋ยวก็เข้างานไม่ทันหรอก""ผมอยากทำอะไรพิเศษๆ ให้กับคุณบ้าง""มีอะไรหรือเปล่าคะ" ทั้งสองคุยกันระหว่างรออาหารที่เพิ่งสั่งไป"พรุ่งนี้มีคำสั่งให้ขึ้นเรือแล้ว"ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า เพราะเธอพูดไม่ออก"ครั้งนี้ไม่รู้จะออกเรือกี่เดือน ถ้าทะเลสงบก็คงอยู่นานหน่อย""ค่ะ" เธอก็เป็นทหารเหมือนกันทำไมจะไม่รู้ แต่ถึงแม้เป็นทหารก็มีหัวใจ"ผมจะโทรมาหาคุณบ่อยๆ นะ" แต่ก่อนเคยเห็นแต่เพื่อนแย่งโทรขึ้นฝั่งกัน ครั้งนี้คงมีเขาร่วมด้วยอีกคนเพียงไม่นานอาหารก็ถูกยกมาบริการ ถ้าเขาบอกหลังทานข้าวก็คงจะดี แล้วตอนนี้ใครจะทานลงล่ะ"ทานนี่สิครับ" มือหนาตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้คะน้าพ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status