หมากในมือ
กอหญ้าถอนหายใจโล่ง เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว และสิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดใจตัวเองก็คือ ความขี้หลงขี้ลืม!
เธอลืมเอาเสื้อผ้า มือถือกลับมาด้วย!
ช่างเถอะ! ถือว่าทิ้งมันไปซะ! ทิ้งไปพร้อม ๆ กับความรู้สึกบ้าๆ ที่อัดแน่นอยู่ในอกของเธอในตอนนี้
สภาพที่ดูไม่ดีเท่าไรทำให้คนเป็นพ่อแม่ที่นั่งรอเธอกลับบ้านมา มองด้วยความเป็นห่วง
“ไปไหนมายัยหญ้า แม่เป็นห่วงแทบแย่ แล้วนี่ไปฟัดกับใครมาผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด!"
“ตกน้ำค่ะ”
“พ่อโทรไปก็ไม่รับ!” อดิศรเอ่ยถามต่อจากภรรยา
“มือถือตกหล่นหายไปแล้วค่ะ หนูเดินไม่ระวังก็เลยลื่นตกน้ำพุหน้าห้าง ตอนนี้น่าจะจมอยู่ใต้น้ำไปแล้ว” กอหญ้าเบะปากทำหน้าเศร้าจะร้องไห้ พ่อแม่ของเธอจึงรีบเข้าไปกกกอดปลอบประโลมทันที
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพ่อซื้อให้ใหม่นะ มากอดๆ อย่าร้องไห้” กอหญ้ายิ่งปล่อยโฮ โอบกอดพ่อกับแม่แน่น กอหญ้าซุกซบอกอุ่นของทั้งสองทันที
วันนี้เธอเจอเรื่องที่หนักหนามา อัลฟ่ากลั่นแกล้งเธอ และเธอก็เกือบถูกเขารังแก ทุกอย่างมันอัดแน่นในใจของเธอ ยิ่งพ่อแม่กอดปลอบ เธอยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก!
ตอนนี้เธออ่อนแอมาก แต่เธอก็ต้องแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง!
"หญ้าจะไม่อ่อนแอ จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว" พูดทั้งยังกอดพ่อกับแม่ น้ำตาไหลรินเป็นสาย…
"ดีแล้ว ๆ ไม่อ่อนแอ แค่มือถือหายเอง พ่อกับแม่จะซื้อใหม่ให้" เรือนรองกอดปลอบลูกสาว พยายามเช็ดน้ำตาให้กอหญ้าไปด้วย กอหญ้าจึงพยายามไม่ร้องไห้
คอยบอกกับตัวเอง ต่อไปเธอจะต้องระวังตัวให้มากขึ้น อย่าให้อัลฟ่ามาทำอะไรกับเธอแบบวันนี้อีก
ห่างจากเขาได้เท่าไรก็ยิ่งดี…
หลายวันต่อมา…
“แม่คะ สองสามวันนี้หนูไม่กลับบ้านนะคะ” น้ำอิงมาขออนุญาตพ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด อดิศรและเรือนรองพยักหน้ารับรู้ กอหญ้าที่เดินลงมาจากชั้นบนได้ยินพอดี จึงรีบเดินตามพี่สาวที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางออกไปหน้าบ้าน
“พี่จะไปไหนคะ?”
“พี่ว่าเราได้ยินแล้วนะหญ้า” เพราะกลัวถูกจับได้ น้ำอิงจึงขึ้นเสียงเล็กน้อย
“พี่ไปทำงานจริงๆ ใช่มั้ย?” กอหญ้าไม่อยากวางใจเท่าไร พี่สาวเธออาจจะไม่อะไร แต่ไอ้คุณกาย ถ้ามันไม่ยอมเลิกกับพี่สาวเธอล่ะ ยังคงตามติดตอแย เธอกลัวพี่จะใจอ่อน…
ยิ่งหลัง ๆ มานี้ อัลฟ่าคล้ายเตือนอะไรบางอย่างอยู่ แม้ไม่ได้กระทำอย่างโจ่งแจ้ง แต่เธอก็รู้สึกว่าเขายังไม่ยอมหยุด ยังคงเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลา
“ใช่สิ จะให้พี่ไปไหนได้อีก”
“ก็…”
“ถ้าเรื่องนั้นวางใจได้ บอกแล้วว่าพี่เลิกยุ่งกับเขาแล้ว” กอหญ้าขบริมฝีปากแน่น เธอควรเชื่อใจพี่สาวของเธอ
“โอเคค่ะ เดินทางปลอดภัย ตั้งใจทำงานนะคะ” กอหญ้ายิ้มให้น้ำอิง น้ำอิงจึงเดินเข้าไปกอดกอหญ้าเบาๆ
"วางใจ อย่าคิดมาก" พูดเพียงแค่นั้น ก็ลากกระเป๋าเดินออกจากบ้านไป โดยมีผู้จัดการเป็นคนมารับ กอหญ้าจึงมองตามหลังพี่สาวจนลับสายตา…
หวังว่ามันจะไม่มีอะไรจริง ๆ
บริษัทมาเวลลิน
“หานางแบบได้หรือยัง” อัลฟ่าเอ่ยถามเฟย์ต้าลูกน้องคนสนิทของเขา เขากำลังหานางแบบมาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของบริษัท เพื่อโปรโมทเครื่องประดับชิ้นใหม่
“ได้แล้วครับ มีให้นายเลือกทั้งหมดสี่คน” มือหนายื่นแฟ้มประวัติของนางแบบที่ถูกคัดเลือกจากฝ่ายออแกไนซ์ อัลฟ่ารับแฟ้มประวัติมาพลิกเปิดดู ก่อนจะชะงักสะดุดตากับนามสกุลของนางแบบคนหนึ่ง
‘บรรทัดศร'
"นางแบบคนนี้เป็นอะไรกับกอหญ้าหรือเปล่า?" มือหนาหมุนแฟ้มให้เฟย์ต้าดู เฟย์ต้ามองเพียงแวบหนึ่งก็เอ่ยขึ้น
“พี่สาวของคุณกอหญ้าครับ ในประวัติที่คุณรามิลสืบมาให้ มีบอกอยู่นะครับ” เฟย์ต้าเตือนสติ ซึ่งอัลฟ่ารู้ดีว่าตนไม่ได้สนใจประวัติเหล่านั้นนอกจากชื่อของกอหญ้า…
“โอเค กอหญ้ามีพี่สาวสินะ หน้าตาไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไร” คนพี่ดูสวยกว่ามาก อาจเพราะเป็นนางแบบด้วยกระมังเลยทำให้ดูดีกว่า
"เห็นว่าเป็นพี่สาวบุญธรรมครับ" เฟย์ต้าเอ่ยรายงานต่อ
“งันก็เลือกคนนี้” เฟย์ต้าขมวดคิ้วทันที นายกำลังคิดจะทำอะไร ทำไมถึงป้อนงานให้คนในครอบครัวของกอหญ้า ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยของน้องเขยตนเอง
"ไม่ต้องสงสัยหรอก ก็แค่เก็บไว้เป็นหมากสำคัญในวันที่กอหญ้าผิดคำสัญญา"
“ครับ งันผมจะติดต่อให้” เมื่อนายอธิบายจุดประสงค์ที่แท้จริง เฟย์ต้าจึงเข้าใจและทำตามคำสั่งของนายทันที
“เธอทำงานที่ไหนวันนี้ ส่งดอกไม้ไปให้ด้วยแล้วกัน” การที่จะจีบดารา นางแบบมาร่วมงานด้วย อัลฟ่ามักจะส่งดอกไม้ไปให้พวกเธอด้วย เพราะอนาคตนอกจากทำงานแล้ว อาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้นเล็กน้อยให้เล่นๆ กันด้วยความสมัครใจ…
เขาเองก็ผู้ชายคนหนึ่ง ยิ่งดารา นางแบบ คนในวงการที่ร่วมงานด้วย จะเสนอตัวให้เขาในบางครั้ง เขาไม่คิดปฏิเสธ จบหนึ่งคืนแลกกับเงินตอบแทนมหาศาล ดารา นางแบบพวกนั้นก็ไม่มาวุ่นวายให้เขารำคาญใจอีก
งานส่วนงาน เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว
ใครทำผลประโยชน์ให้บริษัทมากหน่อย เขาก็เอาใจมากหน่อยก็เท่านั้น…
ตอนนี้เป็น พี่สาวของกอหญ้า เขาเองก็เกิดอยากเล่นอะไรสนุก ๆ ขึ้นมาเสียแล้วสิ!
กอหญ้าอยากให้เขาทำเป็นไม่รู้จักกับเธอ แต่ตอนนี้เขากำลังจะร่วมงานกับพี่สาวของเธอ …อยากจะรู้นักว่าถ้าเธอรู้เรื่องนี้ กอหญ้าจะนั่งนิ่งเฉยหรือนั่งไม่ติดจนต้องเสนอหน้ามาทำความรู้จักกับเขาเอง…
หัวหิน
“น้องน้ำพี่มีข่าวดีมาบอกจ้ะ” เสียงดีดี้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอดังขึ้นในห้องแต่งตัว วันนี้เธอมีถ่ายแบบที่หัวหิน
“ข่าวอะไรคะ?” น้ำอิงนั่งนิ่งให้ช่างทำผม มองผู้จัดการส่วนตัวเองผ่านกระจก
“บริษัทมาเวลลินติดต่อมา ขอให้น้องน้ำเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์เครื่องประดับคอลเลคชั่นใหม่ของบริษัทน่ะ และพี่ก็ตกลงไปแล้วด้วยนะ งานดีเงินดี ต้องรับนะจ๊ะ” มาเวลลิน นามสกุลของอัลฟ่า…
“เจ้าของชื่อคุณอัลฟ่าหรือเปล่าคะ?” น้ำอิงถาม หัวใจเต้นแรง ในที่สุดเธอก็เข้าตาเขา และจะได้ร่วมงานกับอัลฟ่าแล้ว!
“ใช่จ้ะ” ดีดี้ยิ้ม ขยิบตาใส่น้ำอิงพลางกระซิบ จีบปากจีบคอไปด้วย
“เห็นว่าเจาะจงเลือกน้องน้ำเลยนะ และคุณเฟย์ก็บอกว่าคุณอัลฟ่าสนใจที่จะร่วมงานกับน้องน้ำมากๆ ด้วย” น้ำอิงได้ยินก็ยิ้มกริ่ม
เขาอาจจะสนใจเธอ…
“น้ำก็สนใจเขา” น้ำอิงพูดเสียงเบา แววตามีเลศนัย พลางมองดีดี้แล้วยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ที่เธอจะได้ร่วมงานกับอัลฟ่า ผู้ชายที่เธอหมายตามองเขามาเนิ่นนาน
“ทำตัวดีๆ คุณเขาจะต้องเอ็นดูน้องน้ำแน่ค่ะ” ดีดี้ว่า เพราะหากน้ำอิงตกถังข้าวสารถังใหญ่ เธอก็จะสบายไปด้วย!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูเรียกสติของทั้งสอง ดีดี้จึงเดินไปเปิดประตู ช่อดอกไม้ช่อโตถูกส่งมาให้กับน้ำอิง ดีดี้ถึงกับตาลุกวาว รับช่อดอกไม้นั้นมา และรีบมอบให้น้ำอิงทันที
“ไม่ทันไรคุณอัลฟ่าก็ส่งดอกไม้มาให้น้องน้ำแล้ว! มายก็อต!” น้ำอิงยิ้มดีใจ รู้สึกมีความสุขยังไงบอกไม่ถูก เมื่อตอนนี้เธอได้รับข่าวดีพร้อมกับดอกไม้จากอัลฟ่า และได้รับความใส่ใจจากเขา!
ให้ตายสิ!
“น้ำดีใจจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ” น้ำอิงมองดีดี้ ใบหน้าเขินอายและพอใจอย่างถึงที่สุด!
ไม่คิดว่าอัลฟ่าจะสนใจ ใส่ใจกันขนาดนี้…
ตึ่ง~
'อัลฟ่า' คิ้วเรียวขมวด เมื่อข้อความไลน์ถูกแอดเพื่อนเข้ามา เป็นชื่อของอัลฟ่า…
“พี่ดีดี้ คุณอัลฟ่าแอดไลน์น้ำมา” น้ำอิงเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ ใจสั่นเทาเพราะความตื่นเต้น
“แหมม น้องน้ำเสน่ห์แรงจริงๆ เลย ไม่ทันไรคุณอัลฟ่าก็รุกแรงเลยอ่ะ” ดีดี้ยกยอ น้ำอิงยิ้มเขิน ในใจนี่ลอยขึ้นไปเสียดฟ้าแล้ว
ตึ่ง~
[ผมอัลฟ่านะครับ]
"ค่ะ" น้ำอิงตอบไปสั้น ๆ ก่อน
[ทานข้าวพูดคุยกันสักมื้อมั้ยครับ] กรี๊ด~~ ไม่ให้ตื่นเต้นคงเป็นไปไม่ได้ อัลฟ่า ไฮโซที่มีแต่คนจับจ้อง แม้ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังจะมีธุรกิจสีเทา เป็นมาเฟีย แต่ด้วยความหล่อรวย สุดเพอร์เฟค ทำให้ดารา นางแบบ แอบชอบแอบมองเขาอยู่ไม่น้อย
และหนึ่งในนั้นต้องมีเธออยู่ด้วยอย่างแน่นอน!
“คุณอัลฟ่าชวนน้ำไปทานข้าวค่ะ” มือบางสั่น เอ่ยบอกดีดี้อย่างตื่นเต้น
“ตกลงไปเลย! ไม่ต้องเล่นตัว ไม่งันชวดแน่!”
“ได้ค่ะ” ในที่สุดน้ำอิงก็รับนัดอัลฟ่า แม้เธอจะขอนัดเป็นวันอื่นเหตุเพราะเธอมาถ่ายแบบที่หัวหิน แต่อัลฟ่ากลับบอกกับเธอว่าเขาจะบินมาหาเธอที่นี่เอง
นั่นยิ่งทำให้น้ำอิงเขินจนตัวลอย และมั่นใจว่า อัลฟ่าสนใจในตัวเธออยู่แน่นอน…
โดยอีกฝั่งนั้น อัลฟ่ากำลังนั่งเอนตัวลงกับเบาะนั่งในห้องทำงานของตัวเองอย่างมีความสุข เขาแสยะยิ้มร้ายเมื่อมีเรื่องสนุกให้ทำ
'กอหญ้าเธอจะดิ้นพล่านมั้ยนะ ถ้ารู้ว่าฉันกำลังยุ่งกับพี่สาวของเธอ' คนที่เธอบอกไม่อยากรู้จักกันคนนี้ พอจะทำให้เธอทุกข์ใจ ทรมานได้บ้างมั้ย…
และอยากจะรู้นัก ว่าหากเห็นข่าวระหว่างเขากับพี่สาวของเธอ เธอจะเป็นยังไง…
จะรู้สึกยังไงเมื่อคนที่เธอเคยคบกำลังจะตามจีบพี่สาวของเธออยู่…
แววตาแสนร้ายกาจมองออกไปนอกกระจกที่มีทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามกลางวัน ริมฝีปากหนาก็เหยียดยิ้มขึ้นมาทันที…
เขาจะรอวันที่เธอเดินเข้ามาหาเขา และพูดคุยกับเขา กลืนน้ำลายตัวเองอึกใหญ่เลยล่ะ!…
***
“น้องน้ำเสร็จยัง ใกล้เวลานัดแล้วนะ” ดีดี้ตะโกนถามคนที่เข้าห้องน้ำนานสองนาน
“เสร็จแล้วค่ะ ไปเจอคุณอัลฟ่าทั้งทีนะคะ น้ำขอสวยหน่อย” เพราะคืนนี้อาจจะได้ไปต่อก็ได้ใครจะรู้ล่ะ!
“เคๆ พี่รอข้างนอกนะ”
“ค่ะ!” เสียงเงียบไป จวบจนมีเสียงเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวอีกครั้ง
“พี่ดีดี้รอแปปนะ น้ำจะเสร็จแล้ว อ๊ะ!!” จู่ๆ ก็มีคนมากอดเธอจากข้างหลัง กลิ่นกายน้ำหอมที่คุ้นเคยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร
'กาศิต' นั่นเอง…
“มาได้ยังไงคะ? เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า น้ำจะแย่เอานะ” น้ำอิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงฉุน ๆ เธอนัดให้ไปเจอกันที่ห้องพักส่วนตัว ไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอถึงที่กอง!
“ดีดี้เฝ้าหน้าประตูให้แล้ว พี่คิดถึงน้ำ น้ำไม่ติดต่อพี่ อยู่ก็ห่างกัน พี่ทนคิดถึงน้ำไม่ได้แล้ว แล้วยังจะเลื่อนนัดพี่อีก พี่ก็ต้องมาหาน้ำที่นี่สิ” ร่างสูงกกกอดเธอแน่น โน้มตัวซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนอย่างคิดถึง
น้ำอิงแอบเบะปาก กลอกตามองบนอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะกอดตอบกาศิตกลับไปเช่นกัน และเริ่มคิดหาทางตีตัวออกจากเขา เพราะเป้าหมายของเธอในตอนนี้ คือ อัลฟ่า…
“เรื่องของเรามันกำลังจะแดง ยัยหญ้ารู้ความจริงหมดแล้ว และเมียคุณก็จ้องจะทำร้ายยัยหญ้า น้ำไม่มีวันให้ยัยหญ้าเจ็บเพราะน้ำเด็ดขาด”
“ช่างปะไรล่ะ แผนเราก็กำลังไปได้ดี”
“กอหญ้าเป็นน้องของน้ำ!” เธอย้ำ “ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็เลิก จบทุกอย่างวันนี้ค่ะ” แค่ยอมรับนัดเขาในคืนนี้เธอก็เสี่ยงมากพอแล้ว!
“ไม่นะ! พี่ไม่จบกับเรา!” น้ำอิงกำหมัดแน่น ตอนนี้เธอมีเป้าหมายใหม่แล้ว เธอควรโล๊ะกาศิตทิ้งได้แล้ว!
“ถ้าไม่จบแล้วจะทำยังไง? หย่ากับเมียพี่มั้ย แล้วมาคบกับน้ำ” น้ำอิงรู้ว่ากายจะไม่ยอมเลิกกับอันนาเพื่อมาหาเธอแน่ และเหตุผลนี่แหละที่จะทำให้กายไม่มายุ่งกับเธออีก!
“…” คำขอของน้ำอิง ทำเอากาศิตอึ้งไปเช่นกัน เขาไม่รู้จะตอบเธอยังไง!
“ได้มั้ยคะ?” กาศิตยังคงนิ่ง ให้คำตอบน้ำอิงไม่ได้!
เขารักน้ำอิงมากกว่าอันนาก็จริง แต่สำหรับอันนาเธอมีเงินและรวยล้นฟ้า เขาจึงอดทน
แต่หากให้เลือกเขาเลือกไม่ได้
เขาอยู่กับอันนาแล้วสบายกว่า แต่เขาก็ไม่อยากตกเป็นรองอันนาตลอดเวลาเช่นกัน เขาอึดอัด!
แต่กับน้ำอิงเธอมีเซ็กส์ที่อันนาให้เขาไม่ได้! และมันก็เร่าร้อนจนเขาติดใจและรักเธอ
รักกับความสบาย เขาเลือกความสบาย เขาหย่ากับอันนาไม่ได้! และเขาต้องการน้ำอิงเป็นเมียน้อยแบบนี้ต่อไปเช่นกัน!
“พี่หย่ากับอันนาไม่ได้” น้ำอิงยิ้มพอใจกับคำตอบของกาย ก่อนจะแสร้งสะบัดมือออกจากกาศิตทันทีที่ทุกอย่างเข้าทางเธอ
“งันก็พอเถอะค่ะ ต่อไปอย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก น้ำไม่ใช่เมียน้อยของพี่อีกต่อไป ปล่อยน้ำ!” น้ำอิงสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของกาศิต เธอก้าวเดินจากไปอย่างสง่างาม กาศิตมองตามพลันกำมือแน่น
ที่ยอมให้เธอไปง่ายๆ เพราะยังคิดไม่ตก แต่ไม่ว่ายังไง เขาจะไม่ยอมเสียใครไปทั้งนั้น!
น้ำอิงออกมาทานข้าวกับอัลฟ่าที่ร้านอาหารชื่อดังของหัวหิน เธอยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้นั่งคุยนั่งทานข้าวกับอัลฟ่าแบบนี้…
เมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว อัลฟ่าก็ขึ้นหัวข้อสนทนาถึงเรื่องงาน น้ำอิงตกลงร่วมงานกับเขาและยอมรับทุกข้อเสนอของเขาในทันที มือหนาจึงยื่นมือออกไปเพื่อแสดงความยินดีที่ได้ร่วมงานกับเธอ
มองสัญญาข้อตกลงในมือด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ที่แสนร้ายกาจ…
เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น… ข่าวการเดตของนางแบบสาวและไฮโซชื่อดังก็ดังขึ้นทั่วทุกโซเซียล รอยยิ้มหยักเหยียดยิ้มขึ้นอย่างพอใจ เมื่อภาพทานข้าวของเขากับน้ำอิงถูกเผยแพร่ออกไป
ซึ่งข่าวพวกนี้ เป็นเขาเองที่สั่งให้เฟย์ต้าทำ ร่วมถึงภาพที่เขาส่งดอกไม้ให้กับน้ำอิงด้วย…
ตอนนี้คงมีคนร้อนจนลุกเป็นไฟ นั่งไม่ติดแล้วคนหนึ่งแน่!
กอหญ้า… เขาอยากจะรู้ว่าต่อจากนี้เธอจะทำยังไง ยังจะทำเป็นไม่รู้จักเขาอยู่มั้ย!!
“นายคิดจะทำอะไรครับ” ที่นายใกล้ชิดสนิทสนมกับน้ำอิงเพื่อเก็บเธอไว้เป็นหมากสำคัญ หรือจริง ๆ แล้วกำลังยืมมือน้ำอิงเพื่อกลั่นแกล้งกอหญ้ากันแน่
“กูเคยบอกไปแล้ว” น้ำเสียงยังคงนิ่ง แต้มไปด้วยใบหน้าที่แสนเย็นชา
“…”
“มึงแค่นั่งดูละครสนุกๆ ก็พอ…”
บทที่27คนผิดคำพูดเมื่อวาลิจากไป อัลฟ่าจึงรีบออกมาตามหากอหญ้า เขาเห็นเธอเดินหนีออกไปทางหน้าบ้าน จึงคิดว่าน่าจะออกมาเดินเล่นแถบริมหาดทราย"เดินไวจริง!" ทว่าพอเขาหยุดยืนอยู่ริมหาดทรายหน้าบ้านก็มองหากอหญ้าไม่เจอเสียแล้วไปไหนของเธอ!“โธ่เว้ย!” อารมณ์เสีย! ตามหาเมียไม่เจอ เมียดันไม่หึงอีก!ไม่หวงฉันเลยเหรอว่ะ!?อัลฟ่าก้าวขายาวๆ บ่นพึมพำ ขัดใจที่เมียไม่หึงตน ไม่พอยังปล่อยเขาให้อยู่กับวาลิตามลำพังอีกไม่โวยวายที่เขามีผู้หญิงคนอื่นมาเกาะเกะด้วย!แค่นี้ยังไม่เท่าไรนะ! คำพูดที่เธอพูดกับวาลิ เขาได้ยินทั้งหมด และมันทำให้เขาหัวเสียมาก กะอยากจะประชดเธอให้หวงเล่นเสียหน่อยสรุปกอหญ้าช็อตฟิลเขากลับ ด้วยการเดินหนีออกมา ปล่อยให้เขาอยู่กับวาลิเพียงลำพังจริง ๆเหอะ!!เด็กบ้า!ร่างสูงกระแทกเท้าเดินตามหากอหญ้าตามชายหาดอยู่นาน แต่กลับหาไม่เจอ อัลฟ่าเท้าสะเอวดูก็รู้ว่ากอหญ้าคงจะหล
บทที่26คำขอโทษของคนเห็นแก่ตัวตนกอหญ้าใช้เวลากับอัลฟ่าจนถึงเที่ยงวัน กว่าเขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ กำปั้นน้อยทุบเขาแล้วทุบอีก กว่าที่อัลฟ่าจะยอมผละออกไปจากเธอตอนนี้เขาจึงนอนตะแคงตระกองกอดเธออยู่จากด้านหลัง…เคล้นคลึงเต้าสองเต้า ของเธอเล่นอย่างสนุกมือ ส่วนจมูกคมสันเริ่มเกาะเกี่ยวขบเม้มลงที่ต้นคอของเธอเบาๆเซ็กส์ครั้งนี้ของอัลฟ่าไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อคืนเท่าไหร่นักหากทว่าผสมผสานไปด้วยความอ่อนโยนเสียมากกว่า หากให้เลือกเธอเพียงอยากให้เขาปฏิบัติกับเธอเช่นนี้มากกว่าปฏิบัติต่อเธอเหมือนสัตว์เลี้ยง…มือหนาเชยดวงหน้าหวานให้หันมองสบตา นิ้วโป้งของเขาลูบลงที่ริมฝีปากบางอวบอิ่มเบาๆ“หญ้าหวังว่าคุณจะไม่โกหกหญ้าแบบครั้งก่อน…” สายตาคมวูบไหว เธอยังจำได้ดี ใช่! เธออาจจะคิดกลัวว่าเขาจะไม่ทำตามที่พูดซึ่งมันก็ถูกอย่างที่เธอคิดกลัวเขาไม่คิดทำตามที่เธอขอร้อง!เหตุใดเขาต้องปฏิบ
บทที่25ความจริงปัง!มือหนาทุบลงบนโต๊ะเมื่อได้ยินคำรายงานทุกคำจากเฟย์ต้า“มึงหมายความว่ายังไง!?” ภาพตรงหน้าทำให้มือหนากำหมัดแน่น ตัวสั่นจนแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ นักสืบจากรามิลทำงานได้ดี แกะรอยรถที่ชนอันนาได้ภายในวันเดียว รวมถึงไอ้กายที่มันหนีไปได้อย่างไร้ร่องรอยแต่มันจะหนีไปจากดวงตาของนักสืบไอ้รามิลไม่ได้นานหรอก!วันเดียวก็เกินพอแล้ว!ตอนนี้ภาพของกาศิตกำลังหนีคนของรามิลหัวซุกหัวซุน หนีไปพร้อมๆ กับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งจากที่เฟย์ต้ารายงานคือพี่สาวของกอหญ้าน้ำอิง…“เมียน้อยคุณกาศิตคือคุณน้ำอิงครับ”ความจริงจากปากไอ้เฟย์ต้า ทำเอาหัวใจแกร่งกระตุก เมียน้อยตัวจริงของไอ้กาศิตคือน้ำอิงไม่ใช่กอหญ้า!ที่ผ่านมาเขาเข้าใจผิดกอหญ้ามาโดยตลอด!ตอนนี้ความรู้สึกผิดกำลังโจมตีเขาอย่างหนักหน่วง เมื่อความจริงถูกเปิดเผย!"นี่ครับหลักฐาน" เฟย์ต้าตอกย้ำความผิดพลาดที่เขาก
บทที่23ขอของเล่นคืนปัง ปัง ปัง!“ใคร!?” ลีโอตะโกนถาม หันไปมองประตูที่มีเงารองเท้าเยอะผิดปกติ คิ้วเรียวขมวดพลางหันกลับมาสบตากับกอหญ้าเงียบๆ"เปิดประตู!" เสียงของอัลฟ่าทุบประตูด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ตั้งแต่ที่ได้รับรายงานว่า กอหญ้ากำลังสนุกกับไอ้ลีโอ!ผู้หญิงบ้าอะไรโคตรร่านฉิบหาย!แควก!ไม่พูดพร่ำทำเพลง มือหนารีบปลดสายคล้องคอขอวกอหญ้าออก ตอนนี้เนินอกของเธอแทบเปลือยจมูกคมสัน ริมฝีปากหนา กดจูบขบเม้มลงบนผิวกายของเธอซ้ำ ๆ จนกอหญ้าทุบตีเขาอย่างตื่นตกใจปัง ปัง ปัง!“นี่! เดี๋ยว! ไหนบอกจะไม่ทำไง” กอหญ้าต่อว่าลีโอ ทั้งตกใจกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง“ต้องทำ ใครมาไม่รู้หรือไง?”“อัลฟ่า…” เธอจำเสียงเขาได้“ใช่! ดังนั้นก็เล่นละครกับฉัน” กอหญ้าหยุดนิ่งทันที บทบาทที่เธอเพิ่งได้รับ ทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง กอหญ้าจ
บทที่22เปิดตัวประมูลกอหญ้ายืนน้ำตาคลอหลังจากที่ออกจากห้องทำงานของอัลฟ่า ตอนนี้เธอยืนนิ่ง ๆอยู่หน้ากรงขนาดใหญ่ ถูกวาลิถอดชุดคลุมออกให้เหลือเพียงชุดเมดผ้าลูกไม้ที่แสนเซ็กซี่วาลิยิ้มกริ่มพอใจกับพนักงานคนใหม่ของคลับ กอหญ้าสวยมากจริง ๆสวยขนาดที่พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า 'สวยจนไร้ที่ติ…'สายตากลมโตของกอหญ้าน้ำตาเอ่อซึมเธอกำลังยืนมองกรงทองขนาดใหญ่ ตรงกลางมีโซฟาหรูสีแดงสด …สิ่งที่ปรากฏตรงหน้า เธอคิดว่ามันคงเป็นที่ที่เธอต้องเข้าไปนั่งอวดโฉมประมูลในค่ำคืนนี้พอนึกคิดหัวใจบางก็พลันวูบไหว เต้นแรงไม่เป็นส่ำ ยิ่งประตูกรงทองนั้นถูกเคลื่อนออก หัวใจของเธอยิ่งเต้นแรงมากขึ้น มือบางกุมมือกันแน่น เธอไม่สามารถรอดพ้นไปจากตรงนี้ได้เลยจะมีใครสักคนมั้ยที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอได้…ช่วย… ถ้าจะมีคนมาช่วยที่นี่ก็คงมีเพียงอัลฟ่าเท่านั้น ที่สามารถช่วยเธอได้!ซึ่งเขาประกาศก้องแล้วว่าเขาไม่มีทางช่วยเ
บทที่21เกาะลับมาเวลลินใช้เวลาไม่นาน… กอหญ้าก็เดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดนอนกระโปรงยาวแขนสั้นสีชมพูน่ารัก เธอพยายามตั้งสติ และไม่ร้องไห้ให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง การห่างไกลจากบ้านครั้งนี้ทำให้ใจเธอรู้สึกหวิว ไม่อยากไป ไม่อยากต้องห่างพ่อกับแม่แต่สุดท้ายไม่ว่าเธอจะอยากไป หรือไม่อยากไป เธอก็ต้องไปอยู่ดี…“มาแล้วเหรอ ทานข้าวทานปลามาหรือยัง?” เรือนรองเอ่ยถามบุตรสาวที่กำลังย่ำก้าวมาหาพวกเธอ“ทานแล้วจ้ะ”“งันมีเรื่องอะไรจะคุยกับพ่อแม่?” อดิศรถามต่อ กอหญ้าจึงคลานไปนั่งตรงหน้าพ่อกับแม่“วันนี้หนูไปทำงานมาค่ะแล้วหัวหน้าหญ้าเขาแนะนำงานให้ รายได้ดีมาก หนูสนใจเลยอยากไปทำ”"พ่อไม่อยากให้เราไป…" พอได้ยินว่าลูกสาวขอไปทำงานที่อื่น ที่ไม่ใช่ร้านของตัวเอง อดิศรก็ไม่เห็นด้วย…"…" กอหญ้าเริ่มคิดหนัก จะหาเหตุผลอะไรให้พ่อยอม"ไหนบอกว่าร้าน