บทที่10 ต้องการอะไรกันแน่ 1/1

บทที่10

ต้องการอะไรกันแน่

“พี่น้ำ ในข่าวเป็นเรื่องจริงเหรอคะ?” กอหญ้าขึ้นไปหาพี่สาวทันทีที่น้ำอิงกลับมาถึงบ้าน เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่สาวถึงไปยุ่งกับอัลฟ่าได้ ทั้งที่น้ำอิงเคยบอกไม่ให้เธอยุ่งกับคนอันตรายอย่างอัลฟ่าแท้ ๆ

“ใช่! ช่วงนี้คุณอัลฟ่ากำลังจะมีโปรเจคงานร่วมกันกับพี่ และดูเหมือนเขาจะใส่ใจพี่อยู่ ตามข่าวเลย” ไม่รู้ว่าคืนนั้นเรียกว่าเดตได้มั้ย เพราะมีการเซ็นสัญญางานร่วมกัน แต่ข่าวก็เอาไปตีพิมพ์ต่างๆนาๆว่าเธอออกเดตกับเขา ซึ่งอัลฟ่าก็ไม่มีทีท่าออกมาปฏิเสธแต่อย่างใด เธอเองก็เลยแสร้งมึนเช่นกัน

“พี่! พี่ก็รู้ว่าเขาเป็นพี่ชายของเมียคุณกายนะคะ” การที่เขาทำแบบนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ดีแน่นอน!

“พี่เลิกกับคุณกายแล้วนี่ และเขาไม่รู้ด้วยว่าพี่เป็นเมียน้อยคุณกาย” น้ำอิงเอ่ย โดยไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย

“แต่เขาคิดว่าหญ้าเป็นเมียคุณกายนะคะ การที่เขาเข้าหาพี่มันต้องมีจุดประสงค์สิ!” กอหญ้าเป็นห่วงพี่สาว ไม่อยากให้น้ำอิงไปยุ่งกับอัลฟ่าเลย!

“ไม่ว่าจะจุดประสงค์อะไร แต่เขาป้อนงานให้พี่ และเงินก็ดีด้วย ทำไมพี่จะต้องไม่รับล่ะ” อัลฟ่าทำดีกับเธอ และเชื่อว่าเขาจะแยกแยะออก ว่าเธอกับกอหญ้าคนล่ะคนกัน แม้เมียน้อยตัวจริงจะเป็นเธอ แต่เขาไม่ได้รู้หนิ

เขาจะไม่มีวันเกลียดเธอแน่!

“พี่…” คำพูดพี่สาวเหมือนน็อคเธอกลางอากาศ

"หญ้าอย่าคิดมากสิ หญ้าควรยินดีกับพี่ ที่พี่กำลังจะได้คบกับผู้นำของตระกูลมาเวลลินเลยนะ” กอหญ้าส่ายหน้า เรื่องนี้มันแปลก แปลกมาก แปลกจนเธอไม่อาจไว้ใจเขา!

อัลฟ่าคิดจะทำอะไรอีกกันแน่!

“หน่าหญ้า ใจเย็นนะ พี่จะระวังตัวแล้วกัน ส่วนเรื่องที่หญ้าบอกจะเก็บไว้เป็นความลับ พี่ขอให้หญ้าเก็บไว้ให้มิดเลยนะ” กอหญ้าเงยมองพี่สาวของเธออีกครั้ง น้ำตาแทบร่วง ที่พี่สาวพูดออกมาได้โดยไม่รู้สึกผิด ละอายใจอะไรเลย

“หญ้าเคยสัญญาแล้ว หญ้าไม่ผิดคำสัญญาแน่นอนค่ะ แต่พี่อย่าไว้ใจคุณอัลฟ่ามากได้มั้ย” เมื่อพี่สาวคิดจะไปต่อกับอัลฟ่า เธอก็ขอเพียงแค่พี่สาวจะระวังและไม่ไว้ใจเขามากจนเกินไป

“พี่รู้ว่าเราเป็นห่วงพี่ พี่จะทำตามที่หญ้าบอก …แต่พี่คิดว่าพี่เอาเขาอยู่” กอหญ้านิ่งคิด รู้สึกไม่สบายใจเลย

"พี่เลิกยุ่งกับเขาไม่ได้เหรอ…” ในที่สุดเธอก็เอ่ยถามน้ำอิงอีกครั้ง ครั้งนี้มันมาจากใจเธอจริง ๆ เธอไม่อยากให้พี่เข้าไปยุ่งกับคนเจ้าเล่ห์แบบเขาเลยจริง ๆ

“ไม่ต้องห่วงพี่ยัยหญ้า ถ้าพี่ไปได้ไกล ครอบครัวเราก็จะสบายไปด้วย” เรื่องนั้นเธอไม่เคยต้องการ หากความสุขสบายแลกมาพร้อมกับการได้เป็นครอบครัวเดียวกับอัลฟ่าเธอขอเลือกไม่เป็นดีกว่า

“แต่ว่า…”

“หรือแกชอบคุณอัลฟ่า?”

“หญ้าไม่ได้ชอบเขา พี่ก็รู้ว่าหญ้าเป็นห่วงเพราะอะไร!?” กอหญ้าไม่รู้จะพูดกับพี่สาวยังไงแล้ว ตอนนั้นก็บอกเธอไม่ควรยุ่งกับเขาแท้ ๆ ตอนนี้เธอขอบ้าง น้ำอิงไม่สนใจจะทำตาม

ยังจะไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก!

"อย่าห่วงเลย เขาจะไม่ทำอะไรพี่" สุดท้ายเธอก็ไม่อาจโน้มน้าวใจพี่สาวของเธอได้ จึงเลือกที่พยักหน้าเข้าใจพี่สาว และคิดว่าจากนี้เธอจะเฝ้าระวังและจะไม่ยอมให้อัลฟ่าใช้พี่สาวของเธอมาเป็นเครื่องมือทำร้ายกันแน่!

ครืด~

เสียงเรียกเข้าของพี่สาวทำให้กอหญ้าตื่นจากภวังค์ มองรายชื่อที่โทรเข้ามาจึงเงยมองพี่สาวทันที

"ค่ะ คุณฟ่า" น้ำอิงรับสายของอัลฟ่า มองน้องสาวไปด้วย ส่วนกอหญ้าเพียงแค่เธอได้ยินเสียงของเขา เธอก็รู้สึกปวดหน่วงที่หัวใจแล้ว

[วันนี้คุณน้ำพอจะมีเวลาว่างมาคุยกับผมสักชั่วโมงสองชั่วโมงมั้ยครับ ผมอยากคุยเรื่องข่าว]

"ได้ค่ะ ที่ไหน กี่โมงดีคะ?" น้ำอิงพูดไปหน้าแดงไป กอหญ้าเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อได้ยินเวลาและสถานที่นัดของเขา

[สองทุ่มที่โรงแรมเครือมาเวลลินครับ]

"ได้เลยค่ะ" น้ำอิงตอบตกลงทันทีด้วยรอยยิ้มดีใจและพึงใจอย่างที่สุด

เขาคิดจะทำอะไรกันแน่…

กอหญ้าขมวดคิ้ว กำมือแน่นจนจิกเล็บบนฝ่ามือจนรู้สึกเจ็บ…

เธอเริ่มคิดหนัก และนึกคิดไม่ออกเลยว่า อัลฟ่ากำลังคิดจะทำอะไร

ช่างเถอะ! รอดูไปก่อนก็แล้วกัน ถ้าเขากล้าทำร้ายพี่ของเธอเมื่อไหร่ เธอจะจัดการเขาแน่!

แต่เธอจะจัดการเขาได้จริง ๆเหรอยัยหญ้า…

โรงแรมเครือมาเวลลิน

กอหญ้าก้าวลงจากรถแท็กซี่อย่างเชื่องช้า หัวใจเต้นแรงเล็กน้อยที่วันนี้เธอมาเหยียบถึงถิ่นของอัลฟ่า ทั้งที่คิดว่าเราสองคนไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีก และจะไม่รู้จักข้องเกี่ยวกันอีกแท้ ๆ

ตอนนี้เธอกลับต้องมาที่นี่ เพื่อมาแอบดูพี่สาวกับเขา!

วันนี้เธอสวมเสื้อฮู้ด สวมแว่นกันแดดสีดำปิดบังใบหน้า หวังว่าอัลฟ่าหรือพี่สาวของเธอจะจำเธอไม่ได้!

วันนี้เธอจะต้องปกป้องพี่สาว หากเขาคิดจะหลอกล่อพี่สาวของเธอล่ะก็ เธอน่ะ! จะรีบเข้าไปขัดขวางทันที…

เรือนร่างบอบบางรีบตามพี่สาวของเธอไปอย่างเงียบ ๆ จนรู้ว่าโต๊ะที่ถูกจองไว้อยู่ตรงไหน กอหญ้าจึงรีบหาโต๊ะที่อยู่ใกล้ ๆพวกเขาทันที

อัลฟ่ายังไม่มา เธอจึงรีบยกเมนูขึ้นมาสั่งอาหารรอพวกเขา

อู้หู!

อาหารแพงเป็นบ้า!

ราคาสี่ร้อยเก้าสิบเก้าขึ้นไป เธอไม่เคยทานมื้อที่แพงขนาดนี้มาก่อนเลย…

น้ำตาจะไหล! แต่ไม่สั่งเลยคงไม่ได้ กอหญ้าจึงเลือกอาหารจานที่ถูกที่สุดพร้อมกับน้ำส้มคั้น เพื่อรอคอยอัลฟ่ามาพบกับพี่สาวของเธอ เธออยากจะรู้ว่าเขาจะพูดคุยอะไรกับพี่สาวของเธอ!

…แต่รอแล้วรอเล่า กอหญ้าเริ่มขบเม้มริมฝีปาก มันนานเกินไปมั้ยนะ ทำไมเขายังไม่มาอีก…

กอหญ้าเริ่มทานสเต๊กเนื้อจนจะหมดแล้ว น้ำส้มก็จะหมดแก้วแล้วด้วย ถ้าเขายังไม่มาเธอไม่มีเงินสั่งอาหารราคาแพงพวกนี้แล้วนะ!

กอหญ้าคิดในใจ เริ่มร้อน ๆหนาว ๆ ถ้าเธอต้องสั่งอาหารมาทานอีก…

"ขอโทษครับ คุณอัลฟ่าฝากบอกคุณผู้หญิงให้ขึ้นไปรอที่ห้อง 734 ก่อนนะครับ พอดีว่าท่านติดงานด่วน ไม่อยากให้คุณผู้หญิงต้องรอนาน เชิญครับ" กอหญ้าขมวดคิ้ว เขากำลังคิดจะหลอกให้พี่สาวของเธอขึ้นไปรอในห้องของโรงแรมสินะ

อย่าหวังเลย!

"อะอ้าว หายไวจัด" เธอกำลังจะรีบไปห้ามพี่สาว แต่พี่สาวเธอดันก้าวฉับไปขึ้นลิฟต์ด้วยรอยยิ้มหวานเสียแล้ว

อัลฟ่าคุณมันสารเลวที่สุด!

เขาเคยลวงให้เธอรัก ตอนนี้ก็คิดวางแผนลวงพี่สาวของเธออีกคน!

734 ก็คงเป็นชั้นเจ็ด ตอนนี้เธอคาดกับพี่สาวแล้ว เธอต้องรีบไปตามหาพี่สาว แล้วพากลับบ้าน

ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยให้แผนของอัลฟ่าสำเร็จ!

กอหญ้ากดลิฟต์ชั้นเจ็ดทันที โดยไม่คิดลังเลสิ่งใด…

ชั้นเจ็ด…

กอหญ้ารีบเดินหาห้อง734ทันที เมื่อขึ้นมาถึง ร่างบางเดินหาห้องพักจนเจอ เธอจึงรีบเคาะประตูทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่น้ำ เปิดประตู นี่หญ้าเองนะ!" เธอเคาะพร้อมเรียกพี่สาวของเธอ จนประตูห้องถูกเปิดออก เธอจึงถอยหลังหนึ่งก้าว …แต่คนที่เปิดประตูกลับไม่ใช่น้ำอิงพี่สาวของเธอ

อัลฟ่า…

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!

"ปล่อยพี่สาวของฉันออกมานะ คุณคิดจะทำอะไรพี่สาวของฉัน!" กอหญ้าขึ้นเสียง คิดจะผลักอัลฟ่าให้พ้นทาง แต่เขากลับยังยืนนิ่ง กอดอกพิงประตูมองขว้างเธอ ไม่หลบหลีกไปไหน…

"คุณเป็นใคร?" เขาเลิกคิ้วถามกวน ๆ

"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ!" เขากำลังกวนประสาทเธอ เขาทำเหมือนไม่รู้จักเธอ!

"เล่นลิ้น? ทำไมฉันต้องเล่นลิ้นกันคนอย่างเธอด้วย!" คิดจะทำตัวเหมือนไม่รู้จักกันอย่างที่เธอเคยบอกกับเขาสินะ!!

"คนเลว!"

"คุณนี่ด่าคนที่ไม่รู้จักกันมั่วซั่วแบบนี้บ่อยหรือเปล่า หืม?" เขายังทำสีหน้ายียวนกวนเธอ กอหญ้ากำหมัดแน่น เมื่อเขากวนเธอด้วยการบอกไม่รู้จักกัน!

"ช่างคุณเถอะ! ฉันมาหาพี่สาวของฉัน! ปล่อยพี่สาวฉันออกมา!" กอหญ้าผลักอัลฟ่าออกไปให้พ้นทาง ซึ่งครั้งนี้เขาปล่อยเธอเข้าไปในห้องอย่างง่ายดาย

"บอกเลยว่าคนที่คุณตามหาไม่ได้อยู่ที่นี่!" เขาว่า พลางปิดประตู

เดิมทีวันนี้เขาต้องการนัดคุยเรื่องข่าวกับน้ำอิง ไม่คิดว่าจะเจอสาวถ้ำมอง แอบตามพี่สาวมาด้วย หากให้เลือก เขาเลือกที่จะแกล้งเธอก่อนอยู่แล้ว ยังไงซะเธอก็อยู่ในแผนกระดานทั้งหมด

บอกให้เขาทำเป็นไม่รู้จักเธอ…

เหอะ! ตอนนี้กลับเป็นเธอที่เดินเข้ามาหาเขาเอง รู้จักกับเขาเอง!!

อัลฟ่าแค่นยิ้มร้าย สะใจ! เมื่อหมากที่เขาวางไว้ ได้ผลเกินคาด!

คลิก~

อัลฟ่าล็อกประตู ทำให้กอหญ้าที่ก้าวตามหาพี่สาวทุกมุมของห้องหยุดชะงักนิ่ง เธอหันกลับไปมองเขาที่กำลังย่างขุมเข้ามาหา

"คุณคิดจะทำอะไร!" กอหญ้าถอยรน เธอเริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองถูกอัลฟ่าหลอก!

"คุณหลอกฉัน!" เธอตะคอกต่อว่าเขา ทำสีหน้าปั้นปึงใส่เขาในทันที

"ฉันไม่ได้หลอก ฉันบอกแล้วว่าพี่สาวของเธอไม่อยู่ที่นี่ …เธอก็ไม่เชื่อเอง!" เขามองสบตาเธอด้วยแววตากวน ๆ กอหญ้าแอบกลืนน้ำลายลงคอ

"…" ตั้งสติ ตัดสินใจก้าวผ่านเขาไป เพื่อที่จะพาตัวเองออกไปจากห้องนี้

หมับ!

"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน เธอมาหาฉันถึงที่เลยนะ ไม่อยากเล่นสนุกด้วยกันก่อนเหรอ?" เขาเหยียดยิ้มมุมปาก กอหญ้ามักจะเกลียดรอยยิ้มนี่ของเขานัก เพราะมันทำให้เขาดูร้ายและทำให้เธอกลัว

กลัวจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกกดให้ต่ำลง!

"ไม่! แล้วก็ปล่อยหญ้าด้วย หญ้าจะไปหาพี่สาว คุณเอาพี่สาวหญ้าไปไว้ที่ไหน?!" เธอไม่สนใจเรื่องสนุกบ้าๆ นั่น ตอนนี้เธอต้องการรู้ว่า อัลฟ่าเอาพี่สาวของเธอไปไว้ที่ไหน!

"แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ ฉันก็อยู่ของฉันที่นี่!" กอหญ้าเม้มริมฝีปากแน่น ดูแล้วเขาไม่มีทางบอกเธอแน่

ช่างเถอะ! เธอควรออกไปจากที่นี่ ดีกว่ายืนทะเลาะต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ

"โอเคค่ะ ถือว่าฉันเข้าใจผิด ตอนนี้ขอตัวก่อน!" กอหญ้าตีหน้ามึน สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของอัลฟ่า ก่อนจะมุ่งหน้าออกไปจากห้องของเขา อัลฟ่าแสยะยิ้มร้ายเดินตามไปดึงเธอกลับมา

แต่กอหญ้ารู้ทัน เธอหลบเขาพร้อมทั้งจะกระทืบเท้าเขาเหมือนครั้งก่อน ทว่าด้วยความที่อัลฟ่าถูกฝึกให้ป้องกันมาตั้งแต่เด็กจึงรู้ทันเธอเช่นกัน เขาหลบเท้าของเธอได้อย่างหวุดหวิด จากนั้นจึงใช้ความรวดเร็วจับไปที่ข้อมือของกอหญ้าบิดแขนเธอจนไขว้หลัง ไม่สามารถดิ้นหนีไปจากเขาได้อีก!

พึ่บ!

"อ๊ะ!"

อัลฟ่าบิดแขนเธอเอาไว้แบบนั้นจนเธอเจ็บ พร้อมทั้งยังดันกายของเธอเดินไปข้างหน้าจนเธอล้มลงไปที่นอนบนเตียงหนานุ่มระดับคิงไซส์

"คนเลว ปล่อยหญ้านะ คิดจะทำอะไรอีก ไอ้คนสารเลว ไอ้คนนิสัยไม่ อ๊ะ!" จากที่เจ็บอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเจ็บมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาบิดแขนเธอแรงขึ้นไปอีก!

"ฉันเลว ก็คงเลวไม่ต่างจากเธอนักหรอกกอหญ้า" อัลฟ่าว่า พลางขึ้นคร่อมกอหญ้าจากทางด้านหลังทันที

"ปล่อยนะ!"

"ปล่อยแน่ แต่หลังจากที่เราสนุกด้วยกันเสร็จ!" อัลฟ่าคิดอยากจะแกล้งกอหญ้า

"ไม่นะ" กอหญ้าพยายามดิ้นรนขัดขืน เมื่อเขาคิดจะดึงเสื้อผ้าของเธอออกจากทางศีรษะ

พึ่บ!

และเขาก็ทำมันสำเร็จ! มือหนาทิ้งเสื้อฮู้ดที่กอหญ้าสวมลงไปบนพื้นห้องอย่างไม่ไยดี ตามติดด้วยเสื้อยืด จนตอนนี้เหลือเพียงบราสีดำประดับเรือนร่าง

คลิก

เสียงปลดเข็มขัดของเขาทำให้กอหญ้ากลัวจนตัวสั่น ไม่นานเขาก็ดึงมันออกมาได้ อัลฟ่าใช้สายเข็มขัดมัดข้อมือเธอเอาไว้ทั้งสองข้าง

"อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!" กอหญ้าแนบหน้าลงบนที่นอน เธอพยายามดิ้นรนให้เขาปล่อย จนเธอเริ่มหมดแรง ยิ่งคนที่นั่งคร่อมอยู่บนเอวของเธอไม่ยอมลุกไปไหนเธอยิ่งหมดแรงจะสู้

ดวงหน้าหวานแนบหน้าที่เริ่มเต็มไปด้วยเหงื่อเข้ากับที่นอน ผมเผ้ายุ่งเหยิง จนอัลฟ่ายิ้มสะใจ ที่เขากำราบเธอได้

อื้ออ~

อัลฟ่าโน้มตัวเข้าไปหาเธอ จับคางเรียวให้หันขึ้นมองหน้าเขา

"สิ้นฤทธิ์สักทีนะ" เขายิ้ม กอหญ้ามองเขาด้วยความเคืองโกรธล้นใจ น้ำตาก็พาลจะไหลที่ตนทำอะไรเขาไม่ได้

ไม่ได้อีกแล้ว!

อื้ออ~

กอหญ้าพยายามเบือนหน้าหนี ยามที่ริมฝีปากหนาโน้มลงมาจูบซับ กัดกลืนกินไปตามริมฝีปากบางของเธอ ไม่เพียงแค่นั้นเขายังไล้เลือนลงไปตามลำคอ ท้ายทอย ขบเม้มเล่นจนกอหญ้าพยายามที่จะดิ้นรนอีกครั้ง

"ดิ้นแล้วคิดว่าจะหลุดพ้นก็ดิ้นไปเรื่อย ๆ เลยนะ ส่วนฉันจะเล่นกับร่างกายของเธอเอง…"

"ไม่… ได้โปรด ฮื้ออ…" อัลฟ่าปลดตะขอบราของเธอ ทำให้กอหญ้ายิ่งกลัวเขา ไม่เคยมีครั้งไหนที่อัลฟ่าจะทำถึงขนาดนี้

วันนี้เขาแกล้งเธอแรงเกินไปแล้ว!

"อย่า อย่าแกล้งกันแบบนี้…" สายตาคมมองสำรวจแผ่นหลังบางที่เนียนไร้ที่ติ ทำให้ชะงักคิดขึ้นมาได้ เขาอยากแกล้งเธอ แต่ตอนนี้กลับอยากทำมากกว่านั้น!

พึ่บ!

อัลฟ่าดึงบราของกอหญ้าทิ้งตามเสื้อยืดของเธอไป กอหญ้าเริ่มอยากร้องไห้ เมื่อตอนนี้มือหนาพลิกตัวเธอให้กลับมาเผชิญหน้ากับเขา

ริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจกับสิ่งที่เห็น กอหญ้างดงามมาก สายตาคมจ้องมองไปที่ยอดถันอมชมพูอ่อนเม็ดเล็ก…

"อย่ามอง คุณไม่มีสิทธิ์มองมัน!" กอหญ้าเสียใจ ร่างกายของเธอไม่ควรเปิดเผยให้คนอย่างเขาได้มอง!

และคำว่าไม่มีสิทธิ์ ทำให้อัลฟ่าชะงักนิ่ง เลื่อนสายตากลับไปสบตากับเธออีกครั้ง…

"แน่ใจเหรอว่าฉันจะไม่มีสิทธิ์ แต่ถึงไม่มีสิทธิ์อย่างที่เธอว่า ฉันก็สามารถทำมันได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีสิทธิ์…"

ยอดถันที่ล่อสายตา ไม่เท่ากับคำพูดของกอหญ้าที่คิดท้าทายเขา

เมื่อเธอบอกว่าเขาไม่มีสิทธิ์ เขาก็จะทำให้เธอดูว่า ร่างกายของเธอ หากเขาต้องการ สิทธิ์ที่ว่านั้นก็ไม่จำเป็นต้องมี!

"มะ ไม่ อ๊ะ อื้ออ~" กอหญ้าไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้อีก เธอทำได้เพียงแค่ดิ้นรนยามที่ริมฝีปากหนาครอบครองยอดถันของเธอ

กอหญ้าเบิกตากว้างดิ้นรน เมื่อร่างกายที่ไม่เคยต้องมือชายใด ตอนนี้ถูกอัลฟ่ารังแกแล้ว!

เขาดูดกลืน เลียละเลียดมัน โดยไม่คิดสนใจร่างบางที่พยายามขัดขืน ความหอมหวานจากเรือนร่างของเธอทำเอาเขาถูกใจไม่น้อย

…เมื่อดูดกลืนเม็ดทับทิมจนอิ่มหนำสำราญแล้ว อัลฟ่าจึงไล้ลิ้นเลียลงไปที่หน้าท้องแบบราบ เขาขบเม้มเล่นไปตามผิวบาง สะดื้อสวย ลูบวน ยกมือขึ้นบีบเคล้นอกอิ่ม สูดดมกลิ่นกาย จวบจนถึงขอบกางเกง

"อยากให้ฉันถอดให้มั้ย?" เขาเงยหน้าถาม กอหญ้าส่ายหน้าปฏิเสธน้ำตาเอ่อซึม แต่ตอนนั้นอัลฟ่ากลับไม่มีความเห็นใจใด ๆ

ในความคิดของเขาในตอนนี้ มีเพียงความอยากที่ครอบงำ อยากเห็น อยากสัมผัสทุกอย่างท่ีเป็นเธอ…

ครืด…

เสียงปลดรูดซิปกางเกงของเธอดังขึ้น กอหญ้ารีบใช้เท้ายันอัลฟ่าทันที ซึ่งเขารู้ทันเธอเช่นเคย มือหนาทั้งสองขาจับล็อกเรียวขาของเธอเอาไว้ พร้อมทั้งดึงรั้งกางเกงออกไปจนสุดปลายเท้า

"อย่ามองนะ!" กอหญ้าอายมาก อายที่สุดในชีวิตของเธอ เมื่อเขาแทรกกายเข้าระหว่างขาของเธอ เอาแต่จ้องมองสิ่งที่เธอสงวนมันเอาไว้ให้คนที่รัก!

เขาไม่คู่ควรที่จะมองของ ๆ เธอเลยด้วยซ้ำ เขามันสารเลว!

"สวย" สวยเกินไป เนินเนื้ออมชมพูปกคลุมด้วยไรขนอ่อน ๆ คล้ายกับว่ายังไม่เคยมีใครได้แตะต้อง

ทั้ง ๆ ที่เขารู้ดีแก่ใจว่าทุกอย่างบนร่างกายของกอหญ้าไอ้กายมันได้สัมผัสไปหมดแล้ว

เสียดายที่เขาได้สัมผัสเธอทีหลัง หึ!

"ไม่! บอกว่าอย่ามองไง ทำไมต้องแกล้งกันขนาดนี้ด้วย!" กอหญ้าไม่อาจอดกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกแล้ว เธอปล่อยมันออกมาอย่างเสียใจ

เสียใจที่ตอนนี้เธอไม่สามารถปกป้องตัวเองได้!

"ไม่ได้แกล้งแต่ฉันคิดว่า ฉันควรทำให้เธอรู้ และเข้าใจ คำว่าสิทธิ์ที่เธอเอ่ยถึง …มันไม่สำคัญเลยสำหรับฉัน ถ้าฉันต้องการคำว่าสิทธิ์ที่เธอยกมันขึ้นมาปกป้องตัวเอง บอกเลยว่ามันไม่สามารถห้ามฉันสัมผัสเธอได้…" นิ้วเรียววางลงที่ผิวบางที่เนียนอวบทันทีที่พูดจบ เขาใช้นิ้วแหวก กลีบชมพู สำรวจความงามตรงหน้า

ซึ่งความงามของเธอกำลังครอบงำจิตใจของเขาให้ลืมสิ้นทุกอย่าง…

อื้อออ~

กอหญ้าบิดเร้ายามที่อัลฟ่าวางมือลง ขยี้เล่นเม็ดเสียวของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า และนั่นมันยังไม่ยังไม่สาแก่ใจเขา เมื่ออัลฟ่าใช้นิ้วเรียว สอดสัมผัสเข้าไปสำรวจภายในให้กับเธอด้วย…

"รีแพร์มาเหรอ แน่นชิบ"