Share

ตอนที่ 41 มึงมันบ้า...!!

last update Last Updated: 2025-08-04 04:46:39

ดวงตาคมเข้มถูกหนังตาปิดลงมาอย่างใช้ความคิด ว่ายังโชคดีแค่ไหนที่ตัวเองไม่เคยให้ใครปิดเครื่องปรับอากาศในชั้นห้องทำงานเลย เพราะไม่อย่างงั้นด้วยพิษไข้ของหญิงสาวแล้วนั้น ถ้าหากไม่มีอากาศหมุนเวียนแล้วละก็วันนี้ร่างที่ผมอุ้มออกมาคงเป็นร่างที่ไร้วิญญาณแน่ ๆ

“ฟู่ววววว ~~ มึงมันบ้า…!! ไอ้คิม...!!”

ผมสบถด่าตัวเองเบา ๆ พร้อมกับความรู้สึกสมเพชตัวเองที่เริ่มจะเด่นชัด เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ตัวเองมั่นใจนักหนาว่าจะละเลยได้กลับทำได้เพียงไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำ

ร่างกำยำยังคงนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองอีกสักพัก กระทั่งเมื่อด้านข้างได้มีเสียงคุ้นเคยเรียกดังขึ้น นั่นจึงทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์...

“นายครับ” ปราบเรียกชื่อนายตัวเองเบา ๆ หลังจากที่เขาได้รับข่าวจากเรย์ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“อ้าว...มาได้ไงล่ะ” ผมถามออกไปด้วยความแปลกใจ เพราะผมยังไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับคนตรงหน้าได้ฟังเลย

“เอ่อ...พอดีเรย์มันติดต่อมาหาผมนะครับนาย ผมเป็นห่วงนายเผื่อว่านายอยากจะได้อะไรเพิ่มหรืออยากไหว้วานให้ผมไปทำอะไรให้” ปราบก้มหน้าประสานมือเล็กน้อยบอกไปตามความจริง แม้จะรู้สึกหวั่นใจอยู่บ้างก็ตาม เพราะในเวลาน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 48 (NC) ให้จบในครั้งเดียว

    จุ๊บ ~~“อื้อออออ ~~” (O///O)ความอ่อนโยนที่ถูกส่งออกมาจากการที่คนตัวโตค่อย ๆ บรรจงสัมผัส ทำให้หญิงสาวที่ออกอาการขัดขืนด้วยความตกใจในหะแรกค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นยอมรับแล้วปล่อยให้ความรู้สึกไหลตามไปกับรสสัมผัสของเขาจากนั้น...เจ้าของริมฝีปากทรงเสน่ห์ก็ค่อย ๆ ส่งลิ้นเรียวอุ่นชื้นให้แทรกเข้ามายังโพรงปากสวยเพื่อหาอวัยวะที่มีลักษณะเดียวกัน แล้วจัดการปลุกปั่นคล้ายกับต้องการสอนวิชาให้กับลิ้นเล็กที่ไร้เดียงสาให้เป็นชำนาญงานมากยิ่งขึ้นจ๊วบ ~~“อืมมมมม ~~” เสียงครางที่ส่งออกมาจากลำคอเรียวระหงเบา ๆ หลังจากความรู้สึกวาบหวามได้ก่อตัวตีมวนมากขึ้น และในขณะเดียวกันมือหนาที่เคยโอบกอดเอวบางนิ่ง ๆ ก็ค่อย ๆ เริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเอื่อย ๆการสัมผัสแสนอบอุ่นนุ่มนวลจากมือหนาที่ผสานเข้ากับความหอมหวานที่คละคลุ้งอยู่ในโพรงปากทำให้ร่างบางยอมโอนอ่อนผ่อนตามสัมผัสที่คนตัวโตมอบให้สองปากสองมือจากคนสองคนที่ต่างปรนเปรอกอดก่ายกันอย่างเนิ่นนานเสมือนว่าทั้งสองถูกห้อมล้อมด้วยบรรยากาศที่มีเพียงเรา นั่นจึงทำให้กว่าที่เราสองคนจะยอมถอดถอนความหวานออกจากกันก็เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างมอบความชุ่มฉ่ำจนทั้งเรียวปากนุ่มนิ่มและริมฝีป

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 47 อดใจไม่ไหว

    ฉันกลับเข้ามาด้วยความรู้สึกที่ไม่ยินยอมมากนัก เนื่องจากฉันกำลังเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศและความคิดมากมายหลังจากที่เราเพิ่งจะมีโอกาสได้คุยกันอย่างสบาย ๆ แม้ว่าหลังจากในบทสนทนาสุดท้ายจะเป็นคำหลอกด่าของฉันก็ตามหลังจากที่เราเข้ามาในห้องโถงแล้ว เราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่อ เพราะต่างฝ่ายต่างดื่มด่ำจมอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างเราที่มันเกิดขึ้น และไม่รู้ว่ามันจะไปจบ ณ ที่ตรงไหน...เพราะในเมื่อคนคนหนึ่งก็ยังไม่มั่นใจถึงความรู้สึกที่ทั้งเปลี่ยนแปลงไปและเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหันเกินจะเข้าใจได้ นั่นจึงทำให้เขาเองก็ยังไม่อยากให้สถานะกับเธอในตอนนี้ได้เช่นกันส่วนอีกคนที่แม้จะหวั่นไหวต่อการกระทำการแสดงออกของอีกคนที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาดูจะเป็นห่วงเป็นใยในตัวของหญิงสาวมากน่าดู อีกทั้งดูแล้วสิ่งที่เขาแสดงออกมานั้นก็ดูท่าจะออกมาจากใจมิได้เสแสร้งแต่อย่างใด นั่นจึงทำให้ความรู้สึกที่ได้รับก็ยิ่งพร้อมจะพุ่งทะยานอยากให้คนตรงหน้าชัดเจนมากขึ้น เพียงแต่ว่า...ทุกอย่างมันดันกลับถูกกดเอาไว้ด้วยคำว่าของสนองตัณหา หรือถ้าจะเรียกสั้น ๆ ง่าย ๆ เลยก็คือ นางบำเรอ นั่นเอง และด้วยคำตราหน้า

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 46 อยากนอนกอด

    กระทั่งเมื่อเขาอุ้มฉันเข้ามาในลิฟต์แล้ว ฉันที่รู้ดีว่าชั้นที่พักอาศัยของฉันนั้นถึงก่อนที่พักของเขาก็ได้เอ่ยปากบอกให้เขาปล่อยให้ฉันลงเพื่อเตรียมตัวเมื่อลิฟต์เคลื่อนตัวใกล้ไปถึง“ปล่อยมนต์ลงได้แล้วค่ะใกล้จะถึงชั้นที่มนต์พักแล้ว” ฉันบอกเขาด้วยเสียงไม่ดังมากนัก“ใครบอกว่าผมจะให้คุณกลับห้องพักล่ะ”และด้วยคำพูดของเขาก็ทำให้ถึงกับตาโต พร้อมกับหลุดอุทานออกมาด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ“หา...!!”“ไม่ต้องหาผมไม่ได้หายไปไหน”“มุกเก่ามากเลยค่ะ” ฉันที่ยังไม่ทันหายตกใจกับเจตนารมณ์ของเขา ถึงกับถอนหายใจให้กลับมุกโบราณที่เขาส่งมาแต่ก่อนที่ฉันจะเผลอลืมสิ่งสำคัญไป ฉันก็ได้ถามเขาขึ้นอีกครั้ง...ถึงเหตุที่ทำไมเขาไม่ปล่อยให้ฉันกลับห้องของฉัน“ข้อเหตุผลดี ๆ ให้มนต์หน่อยได้ไหมคะว่าทำไมถึงต้องพามนต์ไปห้องคุณด้วย” ฉันยู่ปากถามใส่คนเจ้าเล่ห์“อยากนอนกอด”และเพียงแค่ประโยคสั้น ๆ ที่ส่งมานั้นกลับทำใจสาวเต้นระรัว“บนรถก็กอดไปแล้วไงคะ” ฉันบ่นอุบอิบแต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนตัวโตได้ยิน เนื่องจากเราอยู่ในลิฟต์กันเพียงลำพัง“ก็ยังไม่หายคิดถึง” เขาที่ได้ยินตอบกลับหน้าตาเฉย“ไม่หายคิดถึงอะไรกันค่ะก็อยู่ด้วยกันทุกวันไ

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 45 ให้จบแค่บนที่นอน

    ดวงตากลมสวยจ้องมองไปยังคนตรงหน้าที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างปลงตกและพยายามใจเย็นเพื่อพูดกับเขาดี ๆ อีกครั้ง“คุณวาคิมค่ะ มนต์ขอพูดเรื่องนี้หน่อยได้ไหมคะ” ฉันค่อย ๆ ลดมือที่ถูกกอบกุมลงแล้วใช้มืออีกข้างของตัวเองวางไว้บนมือเขาเบา ๆ“ผมไม่อยากฟัง แค่ทำตามที่ผมบอกมันยากนักเหรอไง” เขายังคงแสดงท่าทีไม่ยินยอมหน้าบึ้งหน้าบูด“แต่มนต์ขอร้องในฐานะมนุษย์ ไม่ใช่ฐานะนางบำเรอได้ไหมคะ” ฉันพยายามพูดให้เขาได้ฉุกคิด“หมายความว่าไง คุณจะหาว่าผมทำกับคุณเหมือนไม่ใช่คนงั้นเหรอ” เขาที่แปลสารฉันผิดไปไกลมากเริ่มพูดจาด้วยอารมณ์ที่รุนแรงยิ่งขึ้น“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ มนต์ไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย” ฉันเริ่มเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้งี่เง่าแบบนี้“แต่สิ่งที่มนต์อย่างจะบอก ในฐานะที่มนต์เป็นอยู่คุณอาจจะมองมนต์เป็นเพียงสิ่งของบรรเทาความใคร่ แต่ถึงอย่างนั้นในฐานะมนุษย์มนต์ก็อยากให้คุณให้เกียรติมนต์บ้าง มนต์อยากให้เกียรติคนอื่นในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ควรจะมีต่อกัน มนต์ไม่ได้มีฐานะสูงส่งไปกว่าพี่เรย์หรือพี่ปราบ มนต์ไม่อยากถูกพวกเขาเกลียด” ฉันเริ่มร่ายยาวอธิบาย แต่ก็ไม่วายถูกเ

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 44 ขนลุก

    --- วาคิม Talk ---เสียงลมหายใจที่ถูกพ่นออกมาอย่างสม่ำเสมอเป็นดั่งสัญญาณที่บอกได้ดีว่าคนบนร่างผมตอนนี้ได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วผมเหลือบมองหัวทุยที่เกยอยู่บนหน้าอกของผมพร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบลงไปอย่างแผ่วเบา ก่อนจะพานคิดไปว่าถ้าหากตอนนี้เธอไม่ได้กำลังเข้าสู่ห้วงนิทราก็คงน่าจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นโครมครามของผมอย่างแน่นอนความรู้สึกสบายใจ ผ่อนคลาย และอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกแผ่ซ่านผ่านร่างเล็ก ๆ แทรกซึมเข้ามาตามผิวหนังลงไปยังก้อนเนื้อในอกข้างซ้าย แม้ว่าตัวเองจะพยายามคิดหาเหตุผลมากมายแค่ไหนแต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีผลต่อตนเองมากขนาดนี้ การตั้งคำถามกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าตามแบบฉบับนักธุรกิจหนุ่มที่ต้องหาเหตุผลมารองรับอย่างรอบคอบ แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่เขาจำต้องยอมศิโรราบให้กับมันนั่นก็คือ ความรู้สึกที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขานั้น...คงชอบเธอเข้าให้แล้ว...จากนั้นภาพเลขาสาวที่มักจะแต่งตัวเฉิ่มเชยใส่แว่นหนาเพื่อบดบังความงามของดวงตาคู่นั้นก็ได้ฉายเข้ามาในโสตประสาทเพื่อให้ตัวเองได้ขบขันอีกครั้ง พร้อมกันที่รอยยิ้มบางเบาได้ผุดขึ้นบนใบหน้าให้กับความโง่เง่าของตัวเอง ยามคิดไปว่า

  • ลวงสวาทท่านประธานธงแดง   ตอนที่ 43 อย่าให้พูดซ้ำ

    วันเวลาเคลื่อนคล้อยผ่านพ้นไปเข้าสู่วันที่สามที่ฉันนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ อาการของฉันดีขึ้นตามลำดับเพียงแต่ว่าใช้เวลานานไปกว่าที่คุณหมอคาดคะเนเอาไว้ กระทั่งวันนี้ข่าวดีก็มาถึงเมื่อคุณหมอบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้แล้ว“ดีใจไหมจะได้กลับบ้าน” คนตัวโตที่คอยดูแลฉันตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เอ่ยถามขึ้น“ดีใจค่ะ มนต์เบื่อแล้วอยากไปทำงานแล้วค่ะ” ฉันพูดในสิ่งที่ฉันคิด และวินาทีเดียวกันนั้นเองภาพบางอย่างก็ปรากฏขึ้นเพื่อย้ำในบางอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้“คุณวาคิมค่ะ มนต์ยังไม่ได้”และในขณะที่ฉันยังพูดไม่จบ คนฟังที่เหมือนจะล่วงรู้ว่าฉันต้องการจะพูดอะไรก็ได้ตอบออกมาก่อน“เรื่องนั้นผมสั่งให้คนเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว” เขาพูดเสียงเรียบหน้าตานิ่งเหมือนเป็นเรื่องปกติทั่วไป แต่สำหรับฉันไม่ใช่...!! มันเป็นเรื่องน่าอายและมันทำให้ฉันตื่นตระหนกทันที“ได้ยังไงคะ ความจริงแล้วมนต์ตั้งใจจะเก็บกวาดเอง ตายแล้วขายขี้หน้าชะมัด” (>///ฉันยกมือขึ้นมาปิดหน้าจนรับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวผ่านจากใบหน้าลงมายังฝ่ามือ“หึหึ...ไม่มีอะไรน่าอายสักหน่อยก็แค่...เกลื่อนเต็มห้องก็เท่านั้นเอง” คนเจ้าเล่ห์ที่เห็นอากัปกิริยาของหญิงสาวแล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status