ในเมื่อชีวิตข้าต้องป่นปี้เพราะนางนั่น ข้าก็จะทำให้ชีวิตนางพังย่อยยับเช่นกัน

สิ่งที่หลินอวี้เหม่ยคิดนั้นถูกต้องทีเดียว

“โอ๊ย! เจ็บ...อูย...”

เสียงร้องครวญครางดังออกมาเป็นระยะๆ จากห้องเก็บฟืนหลังบ้าน ซึ่งใช้เป็นที่กักบริเวณของหลินซูหนิง ที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังนอนเปลือยแผ่นหลังแตกยับให้มารดาช่วยใส่ยาให้ หลังจากที่นางถูกบิดาสั่งโบยจนบาดเจ็บสาหัส

“อดทนเอาหน่อยนะลูกรัก”

นางเฉินปลอบลูกสาวไป น้ำตาไหลพรากไป วันนี้ใช่แต่บุตรีของนางที่โดนลงโทษ แต่มารดาอย่างนางเองก็มิวายโดนสามีตบตีเสียยกใหญ่โทษฐานที่ไม่ดูแลลูกให้ดี ปล่อยให้ไปก่อเรื่องงามหน้ากับบุรุษอย่างหานเจี้ยนจวิ้น

แถมยังต้องมาขายหน้าเป็นขี้ปากชาวบ้านที่มามุงดูงิ้วตอนที่นายท่านหลินไล่ทุบตีบุตรสาวในสภาพเกือบเปลือยล่อนจ้อนไปทั่ว ทำให้ชื่อเสียงของหลินซูหนิงตอนนี้ด่างพร้อยไม่ต่างจากหญิงนางโลมเลยทีเดียว

ส่วนหานเจี้ยนจวิ้นผู้นั้น นอกจากถูกตีจนหัวแตก และมีบาดแผลตามเนื้อตัวแล้ว เขายังถูกหลินจื่อชิงสั่งคนจับมัดตัวไว้กับเสาด้านนอกเพื่อให้สำนึกผิด จนกระทั่งยอมรับปากจะมาสู่ขอลูกสาวของนางแต่งงานให้ถูกต้อง

แต่ถึงกระนั้นชื่อเสียงฉาวโฉ่ป่นปี้ไปแล้วนี้ จะกอบกู้กลับมาได้ง่ายๆ หรือ หากหานเจี้ยนจวิ้นไม่มารับผิดชอบ ต่อไปจะหาบุรุษดีๆ มีชาติตระกูลจากที่ใดมาสู่ขอบุตรสาวของนางได้อีก นี่มันยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นสำหรับคุณหนูในห้องหอคนหนึ่งมิใช่หรือ

“ฮือๆ ท่านแม่ ข้าเจ็บยิ่งนัก” หลินซูหนิงร้องครวญครางไม่ขาดปาก นางร้องไห้จนตาบวมไปหมด

“จะโทษใครได้ ก็เจ้าทำตัวเองนี่นา” แม้จะสงสาร แต่ก็อดปากบ่นไม่ได้ “ทำไมจึงได้ทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ แถมไม่ระวังจนถูกท่านพ่อเจ้าจับได้อีก”

หลินซูหนิงได้แต่กัดฟันกรอด เมื่อคิดถึงตอนที่นางถูกท่านพ่อกระชากตัวลงจากรถม้าในสภาพหลุดลุ่ยเกือบเปลือยน่าอนาถต่อหน้าธารกำนัล ก็กรีดร้องและตีอกชกหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

ในขณะที่หลินอวี้เหม่ยได้แต่งงานกับท่านแม่ทัพใหญ่มีหน้ามีตา ได้อยู่ในจวนสกุลเซียวอันร่ำรวยมั่งคั่งในฐานะฮูหยิน เอกของท่านแม่ทัพ แต่ชีวิตนางกลับดิ่งลงก้นเหว ต้องมาถูกขังในห้องเก็บฟืนในสภาพน่าอนาถยิ่งกว่าเล้าหมูเช่นนี้

“กรี๊ด...ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ มันควรเป็นนางโง่หลินอวี้เหม่ยสิที่ถูกกระทำ ไม่ใช่ข้า ฮือๆ ต้องไม่ใช่แบบนี้ ข้าไม่ยอม”

เสียงร้องโวยวายอย่างเสียสติของลูกสาวทำให้คนเป็นแม่ต้องรีบตะปบปิดปาก เกรงว่าผู้เป็นสามีจะได้ยินแล้วเกิดโมโหขึ้นมาจนบันดาลโทสะพลั้งมือฆ่าลูกสาวของนางตายคามือ

“เจ้าหยุดโวยวายได้แล้ว หรือเจ้าอยากให้ท่านพ่อเจ้ารู้ว่าข้าแอบเข้ามาใส่ยาให้ จะได้เป็นเรื่องขึ้นมาอีก”

หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ในหัวตอนนี้มีแต่ภาพที่ตนถูกจับได้จนต้องอับอายต่อหน้าผู้คน และโดนลงโทษเต็มไปหมด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ นางเคยเป็นลูกรักของท่านพ่อ และเป็นคุณหนูที่งดงามเลื่องชื่อไม่แพ้ใคร แต่ชื่อเสียงของนางต้องมาพังป่นปี้ แผนการที่วางไว้ก็ผิดพลาดไปหมดเช่นนี้ มันเป็นเพราะอะไร

แล้วทำไมบิดาของนางถึงได้ตามไปเจอนางตอนพลอดรักอยู่กับหานเจี้ยนจวิ้นได้ล่ะ นี่มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ หรือมีใครไปฟ้องท่านพ่อ แต่จะเป็นใครไปได้ในเมื่อคนที่รู้แผนการของนางก็มีเพียงท่านแม่ผู้เดียว ซึ่งไม่มีทางที่ท่านแม่จะหักหลังนาง

ไม่สิ! ยังมีอีกคนที่ทำได้

“หลินอวี้เหม่ย! เจ้า...ต้องเป็นเจ้าที่ฟ้องท่านพ่อให้มาเล่นงานข้า”

“เจ้าว่าอะไรนะ” เฉินซิวเจินหันมาถามบุตรสาว

“ท่านแม่ ต้องเป็นหลินอวี้เหม่ย คนที่ไปฟ้องท่านพ่อให้มาเล่นงานข้า”

“เจ้ามั่นใจหรือ”

“ข้ามั่นใจ” หลินซูหนิงเข่นเขี้ยวอย่างแค้นใจ “คอยดูนะ ข้าจะต้องแก้แค้นมันให้สาสม”

“เจ้าจะทำอะไรอีก” คนเป็นแม่ถามอย่างอ่อนใจ แม้ว่าจะเจ็บแค้นแทนบุตรี แต่สถานการณ์ของนางตอนนี้ก็ไม่เอื้อให้ทำอะไรมากนัก

“ข้าจะทำให้นางมีสภาพเดียวกับข้า”

“แต่นางแต่งเข้าจวนท่านแม่ทัพไปแล้ว เจ้าจะไปเล่นงานนางได้อย่างไร” ยังไม่ทันที่หลินซูหนิงจะได้ตอบ ก็มีเสียงใครบางคนที่มุดเข้ามาในห้องเก็บฟืน

“คุณหนูเจ้าคะ บ่าวมีข่าวมารายงานเจ้าค่ะ” เป็นเสี่ยวชิงสาวใช้ประจำตัวของหลินซูหนิงนั่นเอง

“ได้ยินว่าวันนี้มีราชโองการให้ท่านแม่ทัพเซียวไปปราบโจร ทำให้คุณหนูรองยังไม่ได้เข้าพิธีแต่งงาน ตอนนี้พวกนางถูกส่งไปอยู่ที่เรือนนอกเมืองแล้วเจ้าค่ะ”

“เจ้าว่าอย่างไรนะ หลินอวี้เหม่ยไม่ได้แต่งงานแต่ถูกเฉดหัวไปอยู่นอกจวนแม่ทัพแทนแล้วงั้นหรือ ฮ่าๆ สวรรค์มีตาเข้าข้างพวกเราแล้วท่านแม่ ในเมื่อชีวิตข้าต้องป่นปี้เพราะนางนั่น ข้าก็จะทำให้ชีวิตนางพังย่อยยับเช่นกัน คอยดู!” หลินซูหนิงกล่าวอย่างอาฆาต