ท่องเอาไว้เมียป่วยอยู่

จากนั้นเมิ่งหย่งชวนสวมเสื้อนวมที่นางซื้อให้ ในใจรู้สึกอบอุ่นไม่น้อยแม้ภายนอกนางจะดูก้าวร้าวไปสักนิด แต่รู้จักใส่ใจคนอื่น เมิ่งหย่งชวนเดินออกมาจากรั้วบ้าน

ท้องฟ้ามืดครึ้มมาจริงๆ เขาจะทำเช่นไรหากเดินไปกลับไม่ทันแน่น จึงจำเป็นต้องใช้วิชาตัวเบาที่ไม่อยากจะใช้เท่าไหร่นัก เมิ่งหย่งชวนดีดตัวเองไม่นานก็มาถึงบ้านของเมิ่งหลง ประตูบ้านปิดแล้วเนื่องจากลมแรงเพราะพายุกำลังมา เมิ่งหย่งชวนร้องเรียกคนด้านใน

"ท่านปู่หลงท่านอยู่หรือไม่ขอรับ ข้าน้อยเองอาชวนขอรับ"

"ใครน่ะ อ้าวๆอาชวนหรือฝนจะตกแล้วมีเรื่องอะไรหรือ เจ้าป่วยอยู่มาถูกลมเช่นนี้ไม่ดีเท่าไหร่"

"ท่านปู่ ข้าขอซื้อสุราสักหน่อยขอรับ สักสามไห"

"เจ้าป่วยอยู่จะดื่มได้อย่างไรกันอาชวน"

"ข้ามิได้ดื่มขอรับ แต่จะเอาไปล้างแผลให้เสี่ยวฟาง แผลนางอักเสบขอรับ อีกอย่างนางตัวร้อนนักเห็นท่านหมอบอกว่าสุราสามารเช็ดตัวช่วยให้ไข้ลดลงได้ขอรับ"

"ถ้าเป็นเช่นนั้นเจ้ารอข้าสักครู่เอาสามไหใช่หรือไม่"

เมิ่งหลงเดินเข้าไปในบ้านหยิบสุรามาสามไหจากนั้นก็ส่งให้เมิ่งหย่งชวน

"ได้แล้ว ไหละแปดสิบอีแปะ สามไหเป็นเงินสองร้อยสี่สิบอีแปะข้าคิดเจ้าแค่สองร้อยอีแปะเท่านั้นรีบกลับเถอะฝนจะลงเม็ดแล้วหากป่วยกันทั้งบ้านจะลำบาก"

"ขอบคุณท่านปู่หลงมากขอรับ"

"เอ่อ รอเดี๋ยวข้าจะไปหยิบร่มให้ เผื่อกลางทางฝนตกเจ้าจะเปียกเอาได้ เอ่อ อาชวนปู่กับย่าเจ้าแม้จะร้ายกาจแต่อย่างไรก็เป็นผู้อาวุโส เจ้าต้องสอบชื่อเสียงนั้นสำคัญมาก อย่าลืมไปดูสักหน่อย ข้าเห็นใจเจ้าและเข้าใจเมียเจ้าที่นางโมโห แต่ว่าอาชวนนะอย่างไรก็ตัดไม่ขาดหรอก พอพวกเขาหายดีค่อยว่ากัน ตอนนี้มีแต่คนเจ็บ เมียเจ้ามือเท้าหนักใช่เล่น"

"ข้าจะทำตามที่ท่านปู่หลงบอกขอรับ ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ เสี่ยวฟางไข้สูงนัก อาเจินยังเด็กอาจจะทำอะไรไม่ถูก"

เมิ่งหย่งชวนไปแล้วเมิ่งหลงก็ได้แต่ถอนหายใจจนเสิ่นซื่อภรรยาของเขาที่เพิ่งออกมากเอ่ยขึ้น

"นี่ปู่เสี่ยวหว่าน ข้าไม่เข้าใจท่านจะห่วงใยอันใดน้องชายท่านหนักหนา ทำกับอาชวนถึงเพียงนี้ยังจะให้ไปดูแลอีกหรือ หากข้าเป็นเมียอาชวนนะจะฝังพวกเขาด้วยซ้ำ หลานสาวท่านเมิ่งจื่อนั่นตัวดีนัก อายุไม่น้อยแล้วยังไม่มีใครมาทาบทาม อย่าให้เสี่ยวหว่านของข้าต้องพลอยเดือดร้อนแต่งไม่ออกไปด้วยเล่า ไม่เช่นนั้นข้าเอาท่านตายแน่ๆตาเฒ่า"

ทันทีที่บ่นสามีจบเสิ่นซื่อก็เดินเข้าบ้าน เมิ่งหลงเองได้แต่ถอนหายใจ ท่านพ่อสั่งไว้ให้พี่น้องดูแลกัน พี่น้องเก้าคนมีแค่เจ้ารองที่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง มีเมียก็ไม่ได้เรื่อง เฮ้อสุดแท้แต่กรรมเวรเถอะถ้าเช่นนั้น

เมิ่งหย่งชวนพ้นจากบ้านเรือนชาวบ้านก็ดีดตัวเหินกลับบ้านทันที พอเขาเข้าประตูบ้านฝนก็ตกลงมาพอดี เปาแปะๆๆๆซู่ๆๆๆๆ เสียงฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างแรง ลมกรรโชกจนต้นไม้หักโค่น ดีที่บ้านเขาไม่ใกล้ต้นไม่ใหญ่เท่าไหร่นัก

บ้านนี้เป็นอิฐ หลังคากระเบื้องอย่างดี แต่กลับถูกท่านปู่กับท่านย่ามาถอดถอนเอาไปจนเกือบหมด ชาวบ้านสงสารจึงไปตัดหญ้าคามาช่วยกันมุงให้เขา เมิ่งหย่งชวนกับน้องชายเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ห้าวัน สิ่นเยี่ยนฟางแต่งให้เขามาสามวันแล้ว

ตั้งแต่เมื่อเช้าที่นางฟื้นขึ้นมาหลังจากตกน้ำเขารู้สึกว่านางป็นสตรีที่ไม่กลัวใครพร้อมท้ารบกับทุกคน คนที่ไปสืบข่าวมาให้บอกแค่ว่านางเป็นคนแข็งแรง มีพละกำลังจนอาสาวรังเกียจหาว่าเป็นตัวประหลาด อาเขยของนางพยายามลวนลามนางจนถูกนางเอาหมอนไม้ฟาดหัวแตกก็ยังไม่ยอมล้มเลิก เสิ่นเยี่ยนฟางจึงจับเขาเหวี่ยงออกไปกระแทกกับประตูบ้านจนพัง นั่นทำให้อาหญิงของนางโกรธจัดถึงขั้นประกาศขับไล่

เมิ่งหย่งชวนเห็นคนตัวเล็กที่นอนหลับไหลก็เทสุราใส่ชามก่อนจะค่อยๆใช้ผ้าสะอาดที่ซื้อมาวันนี้ชุบสุราเช็ดบาดแผลให้นาง เมิ่งจื่อลงมือโหดเหี้ยมจริงๆ เด็กคนนี้ไม่รู้ว่าใครจะโชคร้ายได้นางไปกันนะ

ทันทีที่สุราถูกเข้ากับบาดแผล เสิ่นเยี่ยนฟางก็นิ่วหน้าทันที นางรู้สึกแสบๆ สะลึมสะลือก็เห็นเมิ่งหย่งชวนกำลังล้างแผลให้นางอยู่จึงพยายามลุกขึ้น

"นอนลงเถอะข้าเช็ดให้ เจ้าไข้สูงเพียงนี้เสี่ยวฟางนอนนิ่งๆ"

"ขอบคุณ"

"ระหว่างเรามีอะไรต้องขอบคุณ เจ้าเกรงใจข้าทำไมเจ้าเป็นเมียข้า เมียป่วยข้าดูแลก็เป็นเรื่องถูกต้อง นอนนิ่งๆอย่าดื้อ เจ้าหายแล้วจะได้มาดูแลข้า แค่กๆๆ"

เมิ่งหย่งชวนไอออกมา เสิ่นเยียนฟางเห็นใบหน้าเขาที่กระทบแสงเทียนก็เผลอมอง เขารูปงามจริงๆเกิดมาไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อนเลย จากนั้นก็ผล็อยหลับไป

เมิ่งหย่งชวนที่เช็ดแผลเสร็จแล้วเห็นนางกระสับกระส่ายก็ค่อยๆถอดชุดชั้นนอกนางออก ก่อนจะเริ่มเช็ดตัวให้ เมิ่งหย่งชวนสะกดกลั้นอารมณ์ปราถนาของตน เบื้องหน้านั้นเป็นสตรีสมส่วนจริงๆ เอวคอดกิ่ว หน้าอวบอิ่ม ลำคอระหง

"นางป่วยยอยู่นะเมิ่งหย่งชวนเจ้าท่องไว้ รอนางหายก่อนเจ้ามีเวลาอีกเยอะ เสิ่นเยี่ยฟางเจ้าเป็นปีศาจราคะหรือไร อยู่ใกล้เจ้าทำข้าควบคุมตนเองไม่ได้ทุกทีเลย"

เมิ่งหย่งชวนบ่นไปเช็ดตัวให้นางไปจนกระทั่งเขาเช็ดเสร็จ เขาอิดออดอยู่นานเช็ดตัวนางไปแอบจูบนางไปฝากรอยรักทั่วตัว คนตัวเล็กถูกพิษไข้เล่นงานจนหลับไม่รู้เรื่อง