LOGINShare
ตอนที่29/2
Last Updated:
2025-06-07 07:30:07หิมะแรกของปีโปรยปรายในวันมงคล ทั่วทั้งเมืองตกแต่งด้วยผ้าสีแดงชาดสวยงาม หนึ่งบุรุษสวมชุดเจ้าบ่าวแดงสง่าขี่ม้านำหน้าขบวนเจ้าสาวด้วยสีหน้าเครียดขรึมราวกับจะไปออกสนามรบมากกว่า
ส่วนสตรีบนเกี้ยวใต้ผ้าคลุมศีรษะสีแดงลายปักหงส์ทองใบหน้าหวานของนางยิ้มอย่างมีความสุขที่ตน ‘กำลัง’ สมหวัง
หลี่เหมยซินยืนปะปนอยู่กับผู้คนที่ต่างก็มาร่วมสรรเสริญยินดีกับงานอภิเษกสมรสของอดีตองค์ชายสามที่ขึ้นแท่งเป็นท่านอ๋องกับคุณหนูหม่าฉวี่หลิน เสียงประทัดและเสียงโห่ร้องยินดีมีให้ได้ยินตลอดทางเดินผ่านของเกี้ยวเจ้าสาว
ทันทีที่พิธีกราบไหว้ฟ้าดินกำลังเริ่มขึ้นกลับมีสตรีนางหนึ่งที่ไม่ได้รับเชิญก้าวเข้ามาในงานขัดขวางพิธีด้วยมีดบินที่ปักบนพื้นจุดที่เจ้าสาวควรยื่นอยู่ วาจาของสตรีผู้นี้ทำให้เกิดความเงียบทั่วงาน “จัดงานซะใหญ่โตเชียว คนต่างแคว้นเห็นเข้าคงคิดว่าเจ้าจะแต่งเข้าวังหลังเป็นสนมฮ่องเต้เสียอีก ฮ่าๆ”
“นังหลี่เหมยซิน!” หม่าฉวี่หลินกัดฟันพูดเมื่อสตรีที่นางเกลียดเข้าใส่ปรากฏตัวในวันมงคลของนาง
“เสี่ยวซิน” อ๋องสามเว่ยเหยียนเฟิ่งเอ่ยนามของนางแผ่วเบา เขาจ้องมองสตรีร่างบางในชุดสีดำขอบชายผ้าสีแด
Latest chapter
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่31/1
บุรุษอาภรณ์ขาวสะอาดนอนแน่นิ่งบนเตียงมานาน คิ้วหนาย่นเข้าหากันเขาเริ่มรู้สึกตัวและค่อยปรือตาขึ้นมาช้าๆ มือหนาบังแสงอาทิตย์ที่ส่องหน้าจึงหรี่ตามองเพื่อปรับแสงที่เข้าตาเขาเริ่มสังเกตสถานที่แห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเตียงที่ตนนอนหรือข้าวของเครื่องตกแต่งทั้งหมดในเรือนหลังนี้แปลกตาไปหมด พอลุกขึ้นนั่งสายลมอ่อนๆ ก็พัดเข้ามาในห้อง ราวกับเชิญชวนให้เขาออกมาสูดอากาศที่ระเบียงทิวทัศน์ธรรมชาติงดงามแปลกตา ภูเขาน้อยใหญ่เหมือนมีเสาหินมากมายตั้งสูงกระจัดกระจายในหุบเขา มันถูกแต่งแต้มด้วยสีเขียวของต้นไม้ที่ขึ้นแทรกบนเสาตัดกับสีหิน ด้านล่างเป็นป่าที่มีต้นไม้และลำธารเล็กๆ สีเขียวมรกตใสสะอาด น่าจะไหลจากเขาเทือกเขาขนาดใหญ่ไกลสุดลูกตาของเขาซึ่งมันบังทิวทัศน์ด้านหลังจนมิดชิดมัน“นี่สวรรค์รึ?” เว่ยเหยียนเฟิ่งคิดว่าตัวเองตายแล้ว เขาโดนเสนาบดีหม่าวางยาพิษเป็นเวลาหลายปีแล้วถ้าเขาตายแล้วจริงๆ ที่นี่คงไม่ใช่โลกมนุษย์แน่นอนเขาเดินออกมาหน้าเรือนเพื่อดูว่ามีใครอยู่ที่นี่บ้าง ก็ไม่พบผู้ใดแต่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนมีกาน้ำร้อนและจอกชาที่รินแล้วยังดื่มไม่หมด“ท่านมีแรงออกมาข้างนอกเช่นนี้ดีขึ้นแล้
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่30/2
จุดที่นางยืนอยู่เป็นหน้าผาหินสูงโดยมีสะพานไม้เชื่อมต่อกับแผ่นดินที่ลอยอยู่ซึ่งพื้นนั้นลอยแบบไม่มีอะไรค้ำไว้ แล้วตรงนั้นก็เป็นเหมือนบ้านหลังหนึ่งที่มีต้นไม้สูงใหญ่เป็นองค์ประกอบหลัก สิ่งที่เหลือเชื่อยิ่งกว่าความงดงามของบ้านหลังนี้คือ ทิวทัศน์หลังหน้าผานี้มันสวรรค์ชัดๆเพราะเวลามีจำกัดพระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว นางจึงรีบพาเว่ยเหยียนเฟิ่งที่ยังสะลึมสะลือไม่ค่อยมีสติ นางพยุงกึ่งแบกร่างหนาเข้าเรือนมาที่เตียงนอน แล้วเริ่มทำอาหารเย็นยังดีที่ระหว่างทางเดินเข้าป่าต้องมนต์ได้ไก่ป่าเนื้ออวบมาหนึ่งตัว‘การอาศัยอยู่ในป่าต้องมนต์ถือว่าอันตรายมากขอรับ เวลากลางวันดูเป็นป่าธรรมดาที่อุดมสมบูรณ์และเงียบสงบเหมือนป่าทั่วไปแต่เมื่อพระอาทิตย์ตกดินไร้แสงสว่างแล้วสิ่งชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ทุกรูปแบบจะออกตามล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรอยู่ในป่าต้องมนต์ซึ่งก็คือมนุษย์’“แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น ต้องอยู่ให้ได้” นางพึมพำระหว่างย่างไก่ให้สุก“เจ้าทำอะไร”หลี่เหมยซินหันตามเสียง สิ่งมีชีวิตที่พูดได้ในที่นี้มีแค่นางกับเว่ยเหยียนเฟิ่ง ใช่เขากำลังยืนมองนางย่างไก่ เดี๋ยวนะเขาฟื้นตัวเร็วขนาดนี้เชียว
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่30/1
1วันก่อน“หนึ่งเดือนนานไป ข้าต้องใช้ยาแก้พิษน้ำค้างแข็งภายในสองวัน”“ปกติแล้วทางเราไม่ได้ปรุงยาไว้เยอะ ของเก่าก็เสื่อมสภาพไม่มีคุณสมบัติรักษาพิษแล้วขอรับ สมุนไพรที่ใช้ปรุงก็หายากผู้ที่จะปรุงยาตัวนี้ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ หากต้องการยาต้องใช้เวลาร่วมเดือนขอรับ”หลี่เหมยซินมีสีหน้ากังวล ลุงจินจึงกล่าวต่อ “พิษน้ำค้างแข็งมีขายอยู่ที่เดียวคือที่นี่ ตัวยารักษาก็เช่นกัน หลายปีมานี้มีแต่คนซื้อยาพิษแต่ไม่ซื้อยาถอนพิษเพราะราคาสูง แม่นางโชคดีที่มีตราวิหคแล้วข้าน้อยทราบดีว่าท่านต้องการช่วยคนผู้หนึ่ง มีทางเดียวที่จะช่วยยืดเวลาของคนถูกพิษนี้ได้ แต่วิธีเสี่ยงมากเลยนะขอรับ”“หมายถึงให้เขากินยาพิษต่อไปเหมือนที่ทำอยู่รึ”“แม้จะดื่มยาพิษทุก6ชั่วยามเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดแต่นั่นเป็นการฆ่าคนอย่างเลือดเย็นเลยนะขอรับ เพราะร่างกายที่รับสารพิษจะค่อยๆ หยุดทำงานระยะสุดท้ายของคนถูกพิษคือเขาจะไม่รู้สึกเจ็บเวลาตัวเองมีแผล อากาศจะร้อนจะหนาวเขาก็จะไม่รู้สึกเลยสักนิด สุดท้ายก็แข็งตาย ส่วนใหญ่มีชีวิตรอดไม่เกิน 8 ปีขอรับ”หลี่เหมยซินถึงขั้นกุมขมับ นางปวดหัวเหมือนเส้นเลือดจะแตกต
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่29/3
“หลี่เหมยซินตัวเจ้าคนเดียว ต่อให้ดิ้นรนมากขนาดไหนสุดท้ายเจ้าก็ต้องถูกจับประหาร” หม่าฉวี่หลินกล่าว“เกิดเป็นมนุษย์ย่อมมีวันตายเป็นเรื่องธรรมดา แต่ข้าไม่ได้จะมาตายที่นี่ ข้ามาเอาของของข้าของคืน ไม่คิดว่าจะได้ออกกำลังกายกับทหารของเจ้าโลหิตสีแดงนี้ถือว่าเป็นของขวัญแต่งงานให้เจ้า หึๆ” หลี่เหมยซินยิ้มเย็นเห็นหม่าฉวี่หลินโกรธจนตัวสั่นแต่ไม่กล้าเข้าใกล้นาง คงกลัวโดนปาดคอตาย“อย่าพูดซี้ซั้ว ในที่นี้ไม่มีสิ่งใดเป็นของเจ้า เจ้าต้องการมาเพื่อทำลายงานแต่งข้า!”หลี่เหมยซินหัวเราะราวกับปีศาจชั่วร้ายที่พร้อมจะฆ่าทุกคนได้ในพริบตาเดียว นางหันไปมองเว่ยเหยียนเฟิ่งที่จ้องมองมาที่นางไม่เลิกแววตาของเขาเผยความรู้สึกบางอย่างที่อันตรายต่อจิตใจนางมาก นางจึงแสดงสีหน้าถึงความหลงใหลในตัวเขาเพื่อยั่วโมโหหม่าฉวี่หลินเป็นการกลบเกลื่อน“ดูเหมือนของของข้าจะคิดถึงข้ามากเสียด้วยสิ” ยิ้มเยาะเย้ยเจ้าสาวชุดแดง หม่าฉวี่หลินเข้าใจว่านางมาเอาอะไรจึงก้าวเท้าตรงมาหานางหมายจะเอาเรื่อง ทว่าปลายดาบหลี่เหมยซินก็พาดบ่านางเรียบร้อย“ข้าไม่ใช่หลี่เหมยซินคนเดิมที่จะยอมเป็นบันไดให้เจ้าเหยียบขึ้นไปเหมื
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่29/2
หิมะแรกของปีโปรยปรายในวันมงคล ทั่วทั้งเมืองตกแต่งด้วยผ้าสีแดงชาดสวยงาม หนึ่งบุรุษสวมชุดเจ้าบ่าวแดงสง่าขี่ม้านำหน้าขบวนเจ้าสาวด้วยสีหน้าเครียดขรึมราวกับจะไปออกสนามรบมากกว่าส่วนสตรีบนเกี้ยวใต้ผ้าคลุมศีรษะสีแดงลายปักหงส์ทองใบหน้าหวานของนางยิ้มอย่างมีความสุขที่ตน ‘กำลัง’ สมหวังหลี่เหมยซินยืนปะปนอยู่กับผู้คนที่ต่างก็มาร่วมสรรเสริญยินดีกับงานอภิเษกสมรสของอดีตองค์ชายสามที่ขึ้นแท่งเป็นท่านอ๋องกับคุณหนูหม่าฉวี่หลิน เสียงประทัดและเสียงโห่ร้องยินดีมีให้ได้ยินตลอดทางเดินผ่านของเกี้ยวเจ้าสาวทันทีที่พิธีกราบไหว้ฟ้าดินกำลังเริ่มขึ้นกลับมีสตรีนางหนึ่งที่ไม่ได้รับเชิญก้าวเข้ามาในงานขัดขวางพิธีด้วยมีดบินที่ปักบนพื้นจุดที่เจ้าสาวควรยื่นอยู่ วาจาของสตรีผู้นี้ทำให้เกิดความเงียบทั่วงาน “จัดงานซะใหญ่โตเชียว คนต่างแคว้นเห็นเข้าคงคิดว่าเจ้าจะแต่งเข้าวังหลังเป็นสนมฮ่องเต้เสียอีก ฮ่าๆ”“นังหลี่เหมยซิน!” หม่าฉวี่หลินกัดฟันพูดเมื่อสตรีที่นางเกลียดเข้าใส่ปรากฏตัวในวันมงคลของนาง“เสี่ยวซิน” อ๋องสามเว่ยเหยียนเฟิ่งเอ่ยนามของนางแผ่วเบา เขาจ้องมองสตรีร่างบางในชุดสีดำขอบชายผ้าสีแด
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่29/1
ณ ป่าแห่งหนึ่งในเขตแดนทางเข้าเมืองฉางอัน ผืนป่าที่เงียบสงบร่มรื่นน่าอยู่นี้เป็นเพียงภาพมายาให้มนุษย์หลงเข้าไปเจอกับหายนะ ใครก็ตามเมื่อก้าวข้ามเขตแดนนั้นแล้วยากที่จะมีชีวิตรอดกลับออกมาสายลมพร้อมเสียงกระทบของกิ่งไม้ต่างๆ เป็นที่สังเกตได้ชัดราวกับมีบางอย่างเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ทิ้งพลังงานอันบางเบาไว้ตามทางให้หล่อเลี้ยงทุกสรรพสิ่งที่มีชีวิตในเขตแดนแห่งนี้“ไม่เจอกันนานพวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” สตรีอาภรณ์ขาวดั่งเพชรงามเปล่งประกายแสงราวกับเทพธิดากล่าวทักทายสหายที่พึ่งพบหน้าหลังจากไม่ได้เจอกันนาน“สนใจสลับหน้าที่กันไหมล่ะ ข้าเริ่มจะเบื่องานที่ทำอยู่นี้เต็มทีแล้ว” บุรุษอาภรณ์สีแดงราวกับเปลวเพลิงที่พร้อมจะมอดไหม้ทุกสิ่งกล่าว“สบายมาก เจ้าดูแลฉางอันคนเดียวลำบากแล้ว” สตรีอาภรณ์สีเขียวมรกตกล่าวทั้งยิ้มอ่อน“มีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟังเยอะแยะเลยแหละ เดี๋ยวไว้ตอนฟื้นฟูพลังคอยเม้าท์มอย” สตรีอาภรณ์สีเหลืองอ่อนกล่าวพลางเดินไปเกาะแขนสตรีอาภรณ์ขาวอย่างเป็นมิตร“ช้าอยู่ได้ ข้าคิดถึงฉางอันใจจะขาดแล้ว” บุรุษอาภรณ์สีส้มถือพัดคู่ใจเดินผ่านสหายที่มัวยืนขวางทาง โดยม
You may also like
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง33.8K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน103.2K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง214.5K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.6K viewsเซ็ทนิยายทะลุมิติ ยุค 70-80
จันทร์สว่าง746 viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง2.6K views1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี
จินเหมยเทียน2.2K viewsข้านี่แหละหลาน(ไม่แท้)ของท่านอ๋องจอมโหด
ชาไทยเย็น1.5K views
