로그인공유
ตอนที่ 71 ศัตรูมิอาจพ่าย
최신 업데이트:
2025-07-30 19:25:37
최신 챕터
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 75 รอดั่งขุนเขามิไหวติง
ห้องบรรทมในตำหนักชิงอวิ๋น เสียงฝีเท้าแผ่วเบา บนพื้นหินเจียระไนดังก้องสะท้อนในโถงเงียบสงัดของตำหนักชิงอวิ๋น ซูเหวินก้าวเข้ามาในห้องด้านใน ซึ่งมีเพียงตะเกียงน้ำนมดวงเดียวให้แสงสลัว กลิ่นยาสมุนไพรคละคลุ้งไปทั่ว ดวงตาคมใต้คิ้วหนาหรี่ลงเล็กน้อย เมื่อพบว่าองค์ชายสามยังคงนั่งเอนกายพิงหมอนอยู่บนเตียง มีผ้าคลุมหนาห่มกายอยู่ แม้บาดแผลยังไม่หายสนิท แต่สีหน้าดูดีขึ้นกว่าก่อนหน้า ทว่าผู้เป็นนายกลับมิยอมพักผ่อน ยังคงรอคอยการรายงานจากเขา “องค์ชาย กระหม่อมขอรายงาน…” ซูเหวินกล่าวเสียงเบา ขณะเดินเข้ามาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าประสานมือคารวะ หลงเจิ้งหยางเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ปรายตามองเขานิ่ง ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงแผ่วทว่าเด็ดขาด “ได้ความว่าอย่างไร..ว่ามา” เขาหยุดพูดไปครู่ ดวงตาทอดมองความมืดนอกหน้าต่าง ราวกับจับจ้องอะไรบางอย่าง ซูเหวินค้อมศีรษะก่อนกล่าวเสียงเบา “กระหม่อมเริ่มตามร่องรอยได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ผู้ที่ลงมือในวันนั้น…” เขาหยุดเว้นจังหวะ ก่อนกล่าวต่อ “มือสังหารมิใช่พวกจากแคว้นเรา หากแต่เป็นผู้ที่มีฝีมือ เป็นนักฆ่าที่ชำนาญวิชาจากแดนใต้…เรียกตนว่ากระบี่ม่วง กลุ่มนี้รับงานเฉพาะจากสกุลขุนนางใหญ่เพีย
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 74 ผิดแผน แค้นมิสร่างซา
ระเบียงทางเดินในวังหลวง “ท่านเสนาบดีหลี่…” เสียงทุ้มนุ่มฟังดูสุภาพดังขึ้นจากด้านข้าง ทำให้ผู้เป็นขุนนางเฒ่าหยุดชะงัก หันไปพบกับบุรุษในอาภรณ์สีม่วงปักลายมังกรห้ากรงเล็บ ใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้มแต่แววตากลับลึกล้ำ “องค์ชายสอง กระหม่อมคารวะพ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีหลี่รีบประสานมือคารวะหลงเหวินหยาง องค์ชายสูงศักดิ์เพียงยกมือขึ้นเบา ๆ “ไม่ต้องเกรงใจท่านเสนาบดี ข้าเพียงผ่านมาพอดี เห็นท่านยังมีแววหมองในดวงตา คงเป็นเรื่องของคุณหนูหลี่กระมัง” “พระองค์ทรงเอ่ยถึง…” เสนาบดีหลี่สบตาอีกฝ่าย สีหน้าเจือรอยระวัง “ข้าเองก็ได้ยินขุนนางกล่าวถึงเรื่องในงานชมบุปผาวันนั้น... ข้าเจ็บใจแทน คุณหนูหลี่เป็นหญิงงามมีความสามารถ หาได้ควรถูกลบแสงด้วยอุบะดอกไม้เช่นนั้น...” หลงเหวินหยางถอนใจแผ่วเบาอย่างคนมีเมตตา ดวงตาของเขาฉายความเจ็บใจแทนอย่างจริงใจ แต่เพียงพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มละมุน “น่าเสียดายที่บางผู้ไม่เห็นคุณค่า กลับไปลุ่มหลงสิ่งเดิมที่มีอยู่และคิดว่าดีที่สุดแล้ว” ดวงตาคมจับจ้องขุนนางคู่สนทนาอย่างสื่อความหมาย “แต่บางที...อาจถึงเวลาที่สวรรค์ควรมอบเวทีใหม่ให้นางได้เจิดจรัสในที่ที่เหมาะสมกว่า” ขุนนางหลี่ยืน
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 73 สายใยใต้ความเจ็บ
“ท่านพ่อ…เจ็บมากหรือไม่…” เสียงโอรสน้อยถามบิดา ทว่าไม่มีคำตอบจากบุรุษที่ยังนอนนิ่งอยู่ ดวงตาที่เพิ่งลืมเมื่อครู่ปิดลงอีกครั้ง เสียงลมหายใจแผ่วเบาแต่สม่ำเสมอ เป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันว่าเขายังอยู่ตรงนี้ ไป๋ลี่เยว่นั่งนิ่งเฝ้ามองลูกน้อยที่จับมือพระบิดาราวกับกลัวอีกฝ่ายจะหายไป สายตานางทอดยาวไปยังร่างที่นอนแน่นิ่ง ใบหน้าที่เคยดุดันบัดนี้ซีดขาวไร้สีเลือด “…ดื้อด้านเพียงใด ตัวเองเจ็บเจียนตายยังตื่นมาห่วงลูก…” แม้ปากจะบ่น แต่ร่างบางที่ดูอ่อนแรงจากการเฝ้าดูแผล กลับไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปพักแม้เพียงครู่ เดิมทีคิดจะเพียงรักษาให้เสร็จแล้วเดินจากไป…แต่กลับทำไม่ได้ “ท่านแม่…” เด็กน้อยเอ่ยเสียงงัวเงีย “ถ้าท่านพ่อฟื้นอีกที จะเจ็บอีกไหม” นางไม่ตอบในทันที…เพียงแค่มองใบหน้าที่ซีดขาวของบุรุษตรงหน้า ดวงตานั้นปิดสนิท ไร้แววแห่งความทรมาน แต่กลับคล้ายหลับลึกยิ่งกว่าครั้งไหน “ไม่หรอก แม่ให้ยาระงับปวดแล้ว…เจ้ากลัวหรือไม่ เสี่ยวเป่า” นางถาม พลางเอื้อมมือไปลูบผมโอรส หลงจิ่นอวิ๋นพยักหน้าช้า ๆ “กลัว…แต่ก็…สงสารท่านพ่อ” คำตอบสั้น ๆ ของเด็กน้อย ทำให้หัวใจของนางคล้ายถูกมือใครบางคนบีบไว้เบา ๆ เขาเงียบไปชั่วครู่แล้
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 72 ใจร้ายแม้ยามเจ็บ
“เปิดทาง! เปิดประตูตำหนักเดี๋ยวนี้!”เสียงตะโกนของซูเหวินกึกก้องสะท้อนลั่นลานด้านหน้าตำหนักชิงอวิ๋น อีกทั้งเสียงฝีเท้าดังระรัวประหนึ่งกลองรบกลางรัตติกาล กลบความเงียบสงบของตำหนักให้แตกกระเจิง ทหารเวรยามวิ่งกรูมาอย่างตื่นตระหนก ก่อนชะงักไปเมื่อภาพตรงหน้ากระแทกใจร่างสูงใหญ่ไร้สติขององค์ชายสาม ถูกซูเหวินแบกไว้บนแผ่นหลัง เสื้อคลุมโชกโลหิต และไหล่ซ้ายมีลูกศรยาวปักคาไว้ ข้างกายคือเสียงร้องสะอื้นของเด็กน้อยผู้สูงศักดิ์ องค์ชายน้อยหลงจิ่นอวิ๋นที่หลินซ่างอุ้มวิ่งตามมาร้องน้ำตานองแก้ม“เสด็จพ่อ พ่อข้า ท่านพ่อ..ฮึก…”เสียงเล็กนั้นสั่นเครือ ประดุจมีดกรีดกลางหัวใจ ก่อนที่จะบอกให้หลินซ่างปล่อยตัวเองลง ฝีเท้าเล็กเร่งตามซูเหวินไม่ต่างจากใจที่แทบหลุดออกจากอก“รีบ! ส่งข่าวถึงหมอหลวงโดยไว! ให้คนไปเชิญหมอหลวงเดี๋ยวนี้” หลินซ่างตะโกนก้อง พลางวิ่งตามซูเหวินไปทว่า…ทุกเสียงหยุดกึกทันที เมื่อม่านผ้าแพรหน้าตำหนักพลันแหวกออกเงาร่างหนึ่งปรากฏกาย ร่างระหงในชุดสีขาวสะอาดราวม่านหมอกใต้แสงจันทรา พระชายาไป๋ลี่เยว่ ผู้งามเลิศล้ำแห่งตำหนัก ยามนี้ดวงหน้างามซีดเผือด ทว่าสง่าราศีมิได้ลดถอยนางยืนนิ่ง…ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 71 ศัตรูมิอาจพ่าย
“เสี่ยวเป่า เหนื่อยหรือยัง”เสียงทุ้มนุ่มของหลงเจิ้งหยางเอ่ยถาม หลังจากพาโอรสชมตลาดจนทั่ว ซื้อของจนเป็นที่น่าพอใจแล้ว ร่างสูงย่อตัวลงเล็กน้อย แบกโอรสน้อยไว้บนบ่าอีกคราแล้วค่อยๆ พาโอรสน้อย เดินออกจากเขตพาณิชย์ แสงแดดยามอัสดงทอดเงายาวบนพื้นดิน เสียงหัวเราะของผู้คนเริ่มจางหาย เหลือเพียงเสียงฝีเท้าและเสียงลมยามเย็นหวิวเบา ๆ ที่พัดผ่านยอดไม้“ไม่เหนื่อยเลยขอรับ ท่านดูที่มือซูเหวินกับหลินซ่างสิ ข้าได้ขนมที่ข้าชอบมาเยอะแยะเลย”หลงจิ่นอวิ๋นยิ้มตาหยี ตอบอย่างร่าเริง เพราะข้างกายมีองครักษ์สองนายคอยตามติดถือของและเฝ้าระแวดระวังเคียงข้างทว่าในขณะที่บรรยากาศยังอบอวลด้วยความอบอุ่น สายตาเฉียบคมของแม่ทัพผู้เคยผ่านศึกสมรภูมิรบพลันแข็งกร้าว เมื่อรู้สึกได้ถึงบางสิ่งผิดแผกในอากาศ ฝีเท้าไร้เสียงจากเงามืด เหมือนสัตว์ป่าลอบล่าเหยื่อในราตรี“...บังอาจเกินไปแล้ว”เสียงคำรามต่ำลอดจากลำคอ สายตาเหลือบมองเงาดำที่พาดยาวแนวไม้ใหญ่เบื้องหน้าฉับพลัน เงาดำหลายสายพุ่งทะยานออกมาจากสองฝั่งทาง ราวหมาป่ากลางคืนกระโจนใส่เหยื่อ เสียงหวีดของใบมีดแหวกอากาศดั่งอสรพิษพุ่งฉก วูบแรกก็มุ่งตรงมายังองค์ชายน้อยบนบ่าของบิดาเคร้ง!
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 70 เด็กก็คือเด็ก
หลงเจิ้งหยางเห็นโอรสยังคงนั่งเฉย หน้านนิ่งไม่ไหวติง ก็ยิ่งอยากแหย่ให้อีกฝ่ายเผยสีหน้าอื่นนอกเหนือจากแววตานิ่งเฉยที่แสนจะคุ้นชิน“ซูเหวิน…อืม… ข้าได้ยินว่าช่วงนี้ร้าน ต้าเซิงเกาอู๋ มีขนมกุ้ยฮัวเกา มาขายรอบพิเศษ อร่อยจนฮองเฮาให้ทหารออกมาซื้อให้ ตอนเช้าขายแค่สี่สิบชิ้นก็หมดเกลี้ยง…เห็นว่ารอบบ่ายนี้จะเปิดขายอีกแค่ยี่สิบชิ้น ข้าต้องรีบไปแล้ว”ร่างสูงพูดพลางสวมเสื้อคลุมตัวนอกแล้วเอ่ยคล้ายรีบ แต่เสียงชัดเจนพอจะเข้าหูเด็กน้อยที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล“เสร็จแล้วข้าว่าจะไปลอง ขนมหนวดมังกรของร้าน จินอวี๋ถัง ดีไหม… ข้าได้ยินว่าเด็กๆ ชอบกันนัก หนวดน้ำตาลฝอย ๆ พันนิ้ว ยืดได้เหมือนกล้ามงู… เจ้าเคยลองหรือยัง ซูเหวิน”“ยังพ่ะย่ะค่ะ แต่วันนี้กระหม่อมคงมิพลาด” ซูเหวินตอบพลางชำเลืองมององค์ชายน้อยหลงจิ่นอวิ๋นยังคงฟังนิ่ง แต่หางตาเริ่มชำเลืองมาอย่างอดไม่ได้หลงเจิ้งหยางแกล้งยิ้มมุมปาก “เดี๋ยวเราแวะซื้อโคมกระดาษรูปมังกรจากร้าน เยว่เหยียนฟาง มาสักอันก็ได้… ข้าจำได้ว่าท่านหวางซื่อเว่ยอยากได้ไปให้หลานที่ชอบโคมที่มีหางพลิ้วลู่ลมกับลวดลายมังกรมิใช่หรือ”“ขอบพระทัยองค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่พระองค์จะทรงหิ้วมาไหวแน่นะเ
다른 추천
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน18.0K 조회수ข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ11.3K 조회수ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์27.6K 조회수ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน40.8K 조회수ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง8.8K 조회수ทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น30.4K 조회수ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่64.5K 조회수เกิดใหม่เป็นนายหญิงมากสามี
ประดับดิน1.9K 조회수
