LOGINShare
ตอนที่ 93 ท่านห้ามหยุด NC
Last Updated:
2025-08-15 19:10:42
Latest chapter
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 94 คืนหิมะ ฤทธิ์ใจใต้หลังคา NC
“อ้าาา ซี๊ดดด มะ...หม่อมฉันเจ็บ องค์ชาย อ๋ายยย ท่านเบาก่อน” “ประตูหยินของเจ้า รัดข้าแน่นดีเหลือเกิน อ๊าาาา เยว่เอ๋อร์ เจ้าค่อยยังชั่วบ้างหรือยัง ก่อนที่ข้าจะทนแรงบีบรัดของเจ้าไม่ไหว” แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่อดทนต่อคมดาบมามาก แต่กลับแทบทนไม่ได้ต่อแรงบีบรัดที่ได้รับจากพระชายา ก่อนที่เขาจะได้ขายหน้า ใบหน้าสวยของพระชายาก็พยักหน้าเชิงอนุญาต หลังจากใช้เวลาปรับตัวกับความคับแน่น ไม่นานก็สามารถปรับลมหายใจเข้าออกได้ เขาเริ่มเคลื่อนสะโพกช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นด้วยความกระหาย จนร่างกายของทั้งสองสั่นคลอนเป็นจังหวะ มือเรียวของนางยื่นไปรั้งลำคอแกร่ง สายตาเว้าวอนให้เขามอบจูบให้ ตลอดเวลาที่ทั้งสองมอบความสุขให้กับริมฝีปากของพวกเขาประกบกันแน่นไม่เว้นห่าง พร้อมกับที่สะโพกนางยกร่อนตอบรับการกระแทกลำเอ็นของเขาด้วยความกระสัน ไม่ต่างจากบุรุษตรงหน้า อื้อออ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ เสียงเนื้อกระทบเนื้อยามร่างแนบกัน ทำให้สติของทั้งสองพร่าเลือนในวังวนของเพลิงรัก “ไม่ไหวแล้ว เยว่เอ๋อร์... ข้าจะทนไม่ไหวอีกแล้ว...ข้าต้องการพ่นพิษใส่เจ้าแล้ว อ๊าาา” ร่างหนาจะกระแทก
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 93 ท่านห้ามหยุด NC
“เยว่เอ๋อร์ คืนนี้เจ้าจะไม่ได้นอน ข้าจะมอบจูบให้เจ้าทั้งคืน”พูดจบ ใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาหานางอย่างไม่ลังเล ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันนิ่งไม่ขยับ ก่อนที่หลงเจิ้งหยางจะกระชับมือตัวเองประคองศีรษะนางไว้ ริมฝีปากหยักบดริมฝีปากอวบอิ่มของนางอย่างดุดันด้วยฤทธิ์ยาและฤทธิ์เสน่หา ไป๋ลี่เยว่ก็ตอบรับด้วยการเผยอปาก รับเอาลิ้นร้อนที่เต็มไปด้วยความกระหายเข้ามาในโพรงปาก ทั้งสองมอบจูบดื่มด่ำดูดดื่มเต็มไปด้วยความกระหายให้แก่กัน ใบหน้าหวานผละออกมาจ้องใบหน้าคมที่ห่างเพียงฝ่ามือ“องค์ชาย หม่อมฉันอยากได้มากกว่าจูบ ที่ท่านมอบให้ได้หรือไม่” เขาจ้องใบหน้างามและเหลือบมองด้วยสายตาตกตะลึงพร้อมกับพยายามกวาดมองเพื่อจะหาท่าทางล้อเล่น แต่ก็ไม่ว่าจะมองอย่างไรเค้าก็ไม่พบท่าทางเหล่านั้นในดวงตาของนางเลย“นี่จะ…เจ้าพูดจริง หรือเพียงเพราะชาถ้วยเดียวของฮองเฮา”“ไม่ใช่เพราะชา... แต่เพราะท่าน” นางเอ่ยเบา ราวจะกล่าวโทษเขาทั้งที่ใจรู้สึกวูบหวามหลงเจิ้งหยางเลื่อนใบหน้าลงซบไหล่บาง กดจูบแผ่วเบาที่ซอกคอพลางกระซิบเสียงสั่นข้างหู “เยว่เอ๋อร์... คืนนี้ หากเจ้าห้าม ข้าจะหยุด” คำพูดนั้นแฝงไว้ด้วยความเคารพการตัดสินใจ แต่ร่างกายของเข
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 92 โอสถลับ รักมิรู้ดับ
ตำหนักชิงอวิ๋นยามพลบค่ำ เงาไม้สะท้อนผนังดั่งภาพวาดหมึกจีน กลีบดอกชิงเถิงร่วงโรยเบา ๆ ตามสายลม ภายนอกหิมะโปรยปรายบางเบา โคมไฟหน้าตำหนักเพิ่งจุดใหม่ ๆ แสงอ่อนสีนวลทาบทั่วลาน ไป๋ลี่เยว่นั่งจิบชาเงียบ ๆ ในโถงห้องบรรทม ท่าทางสงบนิ่งแม้ใจยังครุ่นคิดด้วยความประหลาดใจ เหตุใดฮองเฮาจึงให้มาค้างตำหนักนี้เพียงลำพัง…แล้วคืนนี้ยังจะส่งองค์ชายสามมาห้องของนางอีก ใจนางตอนนี้กำลังเต้นโครมคราม ลุ้นว่าเมื่อใดเขาจะเข้ามา แล้วนางต้องกล่าวเช่นไรกับเขา เพื่อไม่ให้เขาคิดว่านางยินดีที่จะให้เขามาร่วมเตียงด้วย นางเหลือบมองถ้วยชาร้อนที่นางกำนัลของฮองเฮานำมาถวาย ชานี้มีกลิ่นหอมแปลกประหลาด “ชาหอมประหลาด…รสชาติละมุนนัก” นางพึมพำกับตนเอง ในขณะที่ลมเย็นโชยผ่านหน้าต่าง กระทบผิวกายจนนางรู้สึกเย็บวาบสลับกับอุ่นร้อนขึ้น…ความรุ่มร้อนได้ปลุกเร้าจากภายใน ร่างกายอันเย็นชากลับรู้สึกแผดเผาต้องการปลดปล่อย ไป๋ลี่เยว่รู้สึกหน้าร้อนวาบ แก้มแดงระเรื่อโดยไม่ทราบสาเหตุ นางมองถ้วยชาที่เพิ่งจิบหมดอย่างครุ่นคิด เสียงประตูกระทบเบา ๆ เสียงฝีเท้าแน่นหนัก ตามด้วยเงาร่างสูงที่เดินข้ามเขิงประตู …เข้ามา อย่างอ้อยอิ่งราวคนกำลัง
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 91 แผนลับย่าหลาน
“ชาหอมดีรสละมุนลิ้นเหลือเกิน ฝีมือชงของเจ้าไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ เยว่เอ๋อร์” ฮองเฮากล่าวยิ้ม ๆไป๋ลี่เยว่ค้อมศีรษะ “หม่อมฉันเพียงทำตามเคล็ดวิธีเดิมที่เสด็จแม่เคยประทานถ่ายทอดไว้เท่านั้นเองเพคะ...หาได้มีฝีมืออันใดไม่”“แต่ข้าก็สอนนางกำนัล เช่นเดียวกับเจ้า” พระนางแย้มยิ้มแฝงแววแกล้งรู้“แต่…ชาที่นางกำนัลชงถวาย สู้รสชาติของเจ้าไม่ได้เลย ของนางกำนัลรสชาติฝาดไม่ก็จืดทุกครั้งไป”ไป๋ลี่เยว่ยิ้มละมุล ก่อนเอ่ยเสียงเบา “เสด็จแม่ทรงชมเกินไปแล้วเพคะ”“เสียดาย เจิ้งหยางมีโอกาสชิมบ้างหรือยัง”“ยังเพคะ องค์ชายอาจจะไม่ทรงโปรด”ฮองเฮาวางถ้วยชาอย่างช้าๆ สายตาสงบนิ่ง“ยังไม่ได้ลองเลย เขาอาจจะโปรดก็ได้…อดีตลบไม่ได้ แต่ปัจจุบันแก้ไขได้ และอนาคตก็เขียนใหม่ได้เสมอ” พระนางทอดเสียงนุ่ม สายพระเนตรที่มองมาอ่อนโยนและเมตตายิ่งนัก“เจ้าเคยมีหัวใจที่กล้าเผชิญ แม้ถูกตราหน้า แม้ถูกหันหลังใส่…แล้วเหตุใดตอนนี้จึงปิดประตูหัวใจตนเองเสีย เขาเคยเป็นคนที่เจ้ารักมิใช่หรือ ข้าว่าเจ้าลองเปิดใจให้โอกาสตัวเองและเจิ้งหยางดูสักครั้ง อย่างน้อยก็เพื่อจิ่นอวิ๋น”ไป๋ลี่เยว่นิ่งงัน หัวใจสะเทือนเพียงเล็กน้อยพระนางยิ้มอีกครั้ง ครานี้ดูจริง
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 90 ซาลาเปาของหัวใจ
“ท่านพ่อ ข้าได้กลิ่นหอม ท่านทำอะไรอยู่ขอรับ” เสียงเจื้อยแจ้วของหลงจิ่นอวิ๋นเสียงดังก้องมาแต่ไกล ก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งกระโจนโครมครามมาจากอีกฟากตำหนัก แล้วพรวดเข้ามาในห้องเครื่อง องค์ชายน้อยมาหยุดข้างโต๊ะบิดา ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นบิดาร่างสูงสง่าในชุดเรียบง่าย กำลังนั่งประคองมีดลอกเปลือกเผือกด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ หน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ มีซั่งซูห้องเครื่องนั่งถวายคำปรึกษาอยู่ใกล้ๆ “ทะ...ท่านพ่อ…อย่าบอกนะว่า ท่านกำลังจะทำขนม”“อืม…” หลงเจิ้งหยางยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดเหงื่อ ยิ้มบาง ๆ“ข้ากำลังจะทำซาลาเปาเผือกหวานให้มารดาของเจ้า…ตอนอยู่ข้าเคยอยู่ในจวนไป๋ นางเคยบอกว่า นางชอบกินซาลาเปาเผือกที่ท่านแม่ของนางทำ มันอร่อยที่สุดในใต้หล้า ข้าไม่เคยแม้แต่จะจำ วันนี้...ข้าจำได้แล้ว แต่ข้าไม่เคยทำ…”โอรสน้อยทำตาโต อ้าปากพะงาบ ๆ “ถ้าท่านแม่เห็น นางต้องร้องไห้แน่เลย” เด็กชายหัวเราะคิก จากนั้นก็เอียงคอ พินิจเผือกที่ยังไม่หมดหัว“ว่าแต่…ท่านพ่อปลอกเป็นแน่นะขอรับ”“เป็นสิ เจ้าเห็นหรือไม่บิดาของเจ้าปลอกได้สองหัวแล้ว” “แต่ เวลาผ่านมาได้สักหนึ่งชั่วยามแล้วขอรับ” ขันทีเอ่ยกระซิบองค์ชายน้อยเสียงดัง“ก็ เ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 89 ยากที่จะให้อภัย แต่ใจไม่รักดี
“ท่านแม่”เสียงสดใสเจื้อยแจ้วของหลงจิ่นอวิ๋น มาพร้อมกับบานประตูไม้ถูกผลักออกอย่างแรงจนบานหนึ่งสั่นไหว ทำให้ไป๋ลี่เยว่ที่นั่งปักผ้าอยู่กลางสวนเงียบๆ ข้างกายมีนางกำนัลนั่งรอรับใช้อยู่ใกล้ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ผู้เป็นมารดาละสายตาจากเข็มปัก ดวงตาคู่งามทอดมองพระโอรสอย่างอ่อนโยน เด็กน้อยวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในชุดผ้าแพรลายเมฆา ดวงตากลมโตเปล่งประกาย“ช้า ๆ เสี่ยวเป่า เดี๋ยวได้หกล้มเอา”“ข้าระวังตัวอยู่ขอรับ ท่านแม่ข้าไม่ได้มามือเปล่านะขอรับ” เด็กน้อยยื่นกล่องไม้ผูกริบบิ้นสีม่วงให้ นัยน์ตาแพรวพราวราวประกายดวงดาว“มีคนฝากมาให้ขอรับ…คนที่อยากให้ท่านแม่ยิ้ม”ไป๋ลี่เยว่ชะงัก ริมฝีปากที่กำลังยิ้มพลันแนบสนิทก่อนเม้มแน่นเล็กน้อย…มือเรียวยื่นไปรับกล่องไม้นั้นมาอย่างลังเลเมื่อเปิดออก ภายในคือปิ่นปักผมดอกเหมยแกะจากหยกขาว แกะลายประณีตจนแทบมองเห็นเส้นเกสร ใต้ปิ่นนั้นมีกระดาษแผ่นหนึ่ง มีตัวอักษรเรียงร้อยเป็นประโยค“โปรดรับไว้ อย่างน้อย…ก็ให้มันได้อยู่ใกล้เจ้าแทนข้า”นิ้วเรียวบางสั่นเล็กน้อย ไป๋ลี่เยว่หลุบตาลง ครู่หนึ่งก็กล่าวเสียงเรียบ“ของฝากจากบิดาเจ้าอีกแล้วหรือ”“อื้ม” เด็กน้อยพยักหน้าหงึก“แต่ไม่ใช่
You may also like
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ24.0K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง15.3K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน675.8K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง37.3K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ23.8K viewsฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น
ซินเหมย / ณศิกมล1.3K viewsในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน5.9K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง2.5K views
