LOGINShare
42
Last Updated:
2025-09-21 00:27:36
Latest chapter
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 46
ผู้ติดตามทั้งสี่ที่นั่งคุยกันอยู่อีกโต๊ะใกล้ ๆ กัน ลุกขึ้นยืนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อเห็นอวี่หย่วนเจี่ยเข้ามาแทะโลมท่านหญิงถึงที่โต๊ะ“พวกเจ้านั่งลงเถิด” เธอหันไปพูดกับผู้ติดตาม ส่งสายตาบอกพวกเขาว่าไม่เป็นไร“ความงามของแม่นางทำให้ใคร ๆ ก็อยากยื่นมือทำความรู้จัก” หย่วนเจี่ยมองหนุ่มสาวที่โต๊ะข้างเคียง ไม่ได้คิดสักนิดว่าพวกนั้นมากับหญิงสาว แต่คิดว่าสามีของพวกนางทนความงามของหญิงสาวไม่ได้ ต้องการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือมากกว่า“คราวที่แล้วเจ้าคงเจ็บจนเลอะเลือนสินะ” หญิงสาวอมยิ้ม ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพราะคราวที่แล้วเขาก็เจอกับพวกนั้น ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะเจอพวกนั้นก่อนโดนเธอทุ่มนะเฮ้อ! วันนี้มันวันอะไรนะ ทำไมเจอแต่ผู้ชายชีกอ คิดแล้วจึงยกถ้วยน้ำเต้าหู้ขึ้นซดทีละนิด ๆ เพราะความร้อนของมันชายหนุ่มเห็นหญิงสาวใช้เพียงสองนิ้วหนีบถ้วยขึ้นมาและเป่าก่อนดื่ม ก็มั่นใจว่านางไม่ใช่คนแคว้นนี้แน่ ทำให้ยิ่งลำพองใจ เพราะอะไรที่อยากทำก็คงง่ายดายขึ้นมาก เขาอมยิ้มพึงพอใจกับความคิดของตัวเอง“เจ้าไม่ได้ยินที่ข
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 45
“ท่าเรือแห่งนี้ยาวสุดลูกหูลูกตามาก เดินทั้งวันก็คงไม่สุดท่า” เธอหันไปคุยกับเสี่ยวหลัน “ถ้าท่านหญิงเดินแบบนี้สองวันก็คงไม่ทั่วเจ้าค่ะ” “แต่ถ้านั่งรถม้าแล้วเลือกชมเฉพาะจุดที่น่าสนใจก็ได้นะเจ้าคะ หรือไม่ก็ไปดูท่าเรือที่ท่านอ๋องเทียบท่าขนส่งเกลือก็ได้ ตรงนั้นจะมีแต่เรือเกลือและมีโรงงานเกลือของท่านอ๋องอยู่ด้วยเจ้าค่ะ” เสี่ยวซิงเสนอ “ข้าก็อยากไปดูอยู่หรอก แต่ท่านอ๋องของพวกเจ้ากำชับเราตั้งแต่นั่งอยู่ในรถม้าว่าห้ามไปเด็ดขาด เพราะอะไรพวกเจ้ารู้มั้ย” เธอถามกับทุกคนด้วยความอยากรู้ องครักษ์ฉียิ้มอยู่ในใจเพราะรู้คำตอบอยู่เต็มอก ก็ท่าเรือทิศนั้นมีหอคณิกาอยู่มากมาย รวมถึงหอร้อยบุปผาของคุณชายอวี่หย่วนเจี่ยด้วยน่ะสิท่านอ๋องคงกลัวความงามของนางถูกตาต้องใจบ
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 44
คิดแล้วก็รีบลงมือทันที ริมฝีปากของเขาพรมจูบไปทั่วร่างของนาง สัมผัสหยอกเย้าเนิ่นนานกับบางจุดที่ไวต่อความรู้สึกอย่างรู้ดี ไม่นานร่างบางก็เริ่มตอบรับด้วยความเต็มใจพุทธิญาแอ่นกายรับสัมผัสของเขา ครางด้วยความซ่านเสียวที่แผ่ไปทั่วร่าง โมโหตัวเองที่เผลอใจไปกับเขา สาวมั่นอย่างเธอทำไมต้องมาตกหลุมคนเจ้าเล่ห์แบบเขาด้วยนะแล้วความคิดก็เลื่อนลอย แปรเป็นความหฤหรรษ์เกินห้ามใจในทันที นั่นก็เพราะปลายชิวหาพลิกพลิ้วของเขาใบหน้าคมคายของชายหนุ่มผงกขึ้นจากลำตัวของหญิงสาว มองใบหน้าเคลิบเคลิ้มแดงระเรื่อแล้วยิ่งฮึกเหิม จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเอง แล้วยัดเยียดความสุขกระสันที่ตัวเองต้องการให้นางได้รับเช่นกัน“อา!” เธอสะดุ้งและอุทานด้วยความเจ็บแปลบ เมื่อเขาประสานกายเข้ามาสุดแรงอย่างรวดเร็ว แต่มันก็แปรเปลี่ยนเป็นความหอมหวานปานน้ำผึ้งเมื่อเริ่มเคลื่อนไหวนานแสนนานที่เขาใช้เวลาพลอดรักกับเธอ นานจนแทบขาดใจตายกับการทรมานของเขา เขาไม่ยอมพาเธอไปพบกับแก่นแท้ของความสุขสักที ทั้ง ๆ ที่เธอใกล้จะพบกับมันหลายครั้งแล้ว“ท่านอ๋อง ยิปซีไม่ไหวแล้ว” เธออ้อนวอนเสียงสั่นพร่า“เจ้าหายโกรธข้าแล้วใช่มั้ย” ถึงจะสุขสมและเสียวซ่านกับ
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 43
พุทธิญามองแกงเลียงกับไข่ลูกเขยที่เธอตั้งใจทำให้คนรักกินแล้วก็อมยิ้ม ‘ป่านนี้เขาคงได้ลองชิมแล้ว’ เธอคิดแล้วตักแกงเลียงมาทานเล่น ตามด้วยไข่ลูกเขยอีกครึ่งลูก“อิ่มแล้วหรือท่านหญิง” เสี่ยวหลันถามเมื่อเห็นนางวางช้อนแล้วดื่มน้ำ“อือ เอาไปเก็บเถอะ”“แต่ท่านหญิงแทบไม่ได้แตะอาหาร” เสี่ยวซิงแย้ง“ข้าไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เอาไปเก็บเถิด เสร็จแล้วเจ้าสองคนก็ไปพักผ่อนได้เลย ที่เหลือข้าจัดการเอง” จะให้เธอบอกหรือว่าที่กินไม่ลงเพราะไม่มีเขาอยู่ด้วย พวกนางได้แอบหัวเราะเยาะเอานะสิสาวใช้ทั้งสองทำตามคำสั่ง แต่เพิ่งเดินพ้นออกมาจากประตูไม่ถึงสิบก้าวก็ต้องหยุดเท้า“ท่านอ๋อง” ทั้งสองรีบวางโต๊ะอาหารแล้วทำความเคารพเห็นอาหารบนโต๊ะแทบไม่พร่องหัวคิ้วจึงกระตุกเข้าหากัน“ท่านหญิงกินข้าวแล้วหรือ”“เรียนท่านอ๋อง ท่านหญิงแทบไม่ได้แตะอาหาร นางเพียงชิมน้ำแกงกับไข่เล็กน้อยเท่านั้นค่ะ” เสี่ยวหลันรายงาน นางรู้ดีว่าทำไมท่านหญิงถึงกินน้อย ก็เพราะไม่ได้กินพร้อมกับท่านอ๋องนั่นแหละ“ไปจัดอาหารชุดใหม่เข้ามา ข้าจะกินกับนาง”“เจ้าค่ะ” เสี่ยวหลันรับคำด้วยความดีใจ......................“คิดไว้ไม่ผิดจริง ๆ ท่านอ๋องต้องกลับมากินข้าวกับ
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 42
กุ้ยหย่งหมิงนั่งพูดคุยกับแขกที่มาเยือนถึงคฤหาสน์ ตอนที่เขากลับมาถึงพ่อบ้านก็รายงานว่าคุณชายอวี่กับคุณหนูหมิ่งฟู่มารอพบตั้งนานแล้ว แรกทีเดียวที่ได้ยินชื่อของชายหนุ่มเขานึกอยากจะตัดคอมันให้หลุดจากบ่า แต่ก็ทนทำเฉยไว้ เพราะมันได้รับบทเรียนจากนางไปแล้ว“บ่าวบอกกับทั้งสองแล้วว่าอีกนานกว่าท่านอ๋องจะกลับ แต่พวกเขายืนยันว่าจะรอ บ่าวก็จนปัญญา”“ไม่ต้องพูดแล้ว” เขานึกถึงตอนที่พ่อบ้านรายงาน ถ้ารู้อย่างนี้เขาคงใช้วิชาตัวเบาทะยานขึ้นหลังคาแล้วกลับไปที่เรือนใหญ่ ปล่อยให้พี่น้องคู่นี้รอเก้อต่อไป“ท่านอ๋อง ไม่ลองชิมอาหารกับขนมฝีมือฟู่ฟู่สักหน่อยหรือเจ้าคะ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ใช้คำพูดแบบสนิทชิดเชื้อ หลบสายตาที่มองมาด้วยความเอียงอาย“ข้าเป็นคนกินยาก อาหารผิดรสมือก็ทำให้ข้าบันดาลโทสะแล้ว”คำปฏิเสธแบบไม่รักษาน้ำใจของเขา ทำให้หญิงสาวถึงกับวางสีหน้าไม่ถูก ทั้งอับอายทั้งเสียใจอวี่หย่วนเจี่ยเห็นน้องสาวหน้าแดงปากสั่นก็สงสารยิ่งนัก นึกโมโหชายหนุ่มที่ไม่รักษาน้ำใจของนาง“ถ้าท่านอ๋องได้กินของที่นางทำมา ข้ามั่นใจว่าต้องถูกปากท่านสักเก้าส่วน” เขาไม่ได้ป้อยอแต่น้องสาวเขามีฝีมือเรื่องการทำอาหารจริง ๆ
ลิขิตรักข้ามกาลเวลา 41
ชายหนุ่มมองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มหวานละมุนนั้นทั่วทั้งร่าง“งามมาก” ความหมายของเขารวมถึงเสื้อผ้าที่ตัดเย็บอย่างแปลกตาไปจากชุดที่เคยเห็น และคนสวมใส่ที่อยู่ในอาภรณ์แบบไหนก็งามไร้ที่ติ“ต้องชมซินเหม่ยเจ้าค่ะ” เธอชี้ไปที่ช่างตัดเสื้อ“เจ้าหรือซินเหม่ย”“เพคะท่านอ๋อง”“เงยหน้าขึ้น” เขาออกคำสั่งเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ผิดเพี้ยนกับชื่อของอีกฝ่ายสายตาที่จ้องมาของอ๋องกุ้ยหย่งหมิง ทำให้ซินเหม่ยต้องเบนสายตาไปทางอื่นด้วยความเกรงกลัว เหงื่อกาฬไหลท่วมกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.. เจอกับสายตาดูถูกเหยียดหยามและคำด่าว่าหยาบคายของชาวบ้านสารพัดชนิดยังไม่เคยกลัว แต่กับท่านอ๋องคนนี้เขารู้สึกถึงรัศมีความอำมหิตที่เปล่งแสงออกมา“ท่านอ๋อง” มือบางวางลงบนบ่าของชายคนรักเสี่ยวหลันและเสี่ยวซิงหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย พวกนางไม่อยู่แค่สามวันทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปมากโข ท่านหญิงของพวกนางกล้าแตะต้องท่านอ๋องได้อย่างสนิทชิดเชื้อขนาดนี้เชียวหรือในทางกลับกัน ถ้าเป็นผู้อื่นแตะต้องท่านอ๋องแบบนางเล่า คนผู้นั้นจะมีโทษขนาดไหนกันหนออย่าว่าแต่ท่านหญิงที่เปลี่ยนเลย ท่านอ๋องก็เปลี่ยนไปมาก“ข้าจะให้เจ้ามาเป็นช่างตัดเสื
You may also like
ร้ายพ่ายกลายรัก
LiHong19.9K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง487.0K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ15.2K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง125.3K viewsฮ่องเต้เพคะ หม่อมฉันเป็นนักบวช
เสี่ยวเทีย3.0K viewsเกิดใหม่เป็นภรรยาของท่านแม่ทัพ
ฮาจิฮาจิ376 viewsบุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!
ไฉ่เลี่ยงหรง3.9K viewsวสันต์ค่อยๆเลือนหายไป
moonlight -mini1.5K views
