LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-10-13 05:55:54ชายผู้นั้นก้มหน้า กล่าวเสียงสั่นเล็กน้อย
“หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดคนขอรับ ข้าน้อยได้จัดการดูแลร่างให้พวกเขาแล้ว…” เสียงยังไม่ทันจบ เพล้ง! เสียงแตกของถ้วยชา พู่กัน หมึก และกระดาษ! ทั้งหมด หล่นกระจาย เกลื่อนพื้น! เสียงนั้นดังลั่น เสียดแทงหูราวกับสายฟ้าฟาดกลางห้อง เป็นเสียงระเบิดของโทสะที่อัดแน่นจนแทบคลั่ง! แม้ไม่มีคำใดหลุดจากปากนาง แต่ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น ต่างรับรู้ได้ ว่าไฟในอกของหลินซี… กำลังลุกไหม้จนเผาผลาญแม้กระทั่งอากาศรอบตัว! หลังความเงียบที่ยาวนานชั่วหนึ่ง เสียงของหลินซีก็เอ่ยออกมา เสียงนั้นต่ำ เยือกเย็น ดั่งคำพิพากษาจากฟากฟ้า “ไปเตรียมตัวให้พร้อม…อีกห้าวัน ข้าจะเข้าวังหลวงด้วยตนเอง” “รับคำสั่งขอรับ!” ชายผู้นั้นรีบลุกขึ้นทันที ก้าวออกไปเพียงไม่กี่ก้าว แต่แล้วก็หยุดลง ลังเลเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาถามเสียงแผ่ว “คุณหนูแล้วคุณชายน้อยกับคุณหนูน้อย… จะให้พาไปด้วยหรือไม่ขอรับ” หลินซีกำลังจะเอ่ยคำตอบ… แต่ก่อนที่ถ้อยคำใดจะทันหลุดจากริมฝีปาก พ่อบ้านใหญ่ก็วิ่งกระหืดกระหอบพุ่งเข้ามาในห้อง! ไม่มีมารยาท ไม่มีการเคาะประตู ไม่มีการคุกเข่า เขาโยนทุกกฎพิธีทิ้งลงใต้ฝ่าเท้า! ถึงหน้าประตูเขาใช้มือหนึ่งคว้ากรอบประตูไว้แน่น อีกมือกดที่หน้าอก หอบหายใจจนอกกระเพื่อมแรง ริมฝีปากอ้ากว้างจะเอ่ยถ้อยคำ แต่หลินซีกลับหายวับไปประหนึ่งสายลมแล้ว! ยังไม่ทันที่ใครจะทันตั้งสติ ร่างของนางก็พุ่งออกนอกเรือนราวกับจ้าวพายุฟาดฟัน! ชายใต้บังคับบัญชาข้างกาย…สะดุ้งเพียงพริบตา ก่อนรีบตามออกไปอย่างไม่ลังเล! เหลือเพียงพ่อบ้านที่ร่างค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น นั่งพิงกรอบประตู ดวงหน้าเปื้อนเหงื่อเต็มใบหน้า น้ำเสียงของเขาสั่นระริก เอ่ยออกมาทั้งที่น้ำตาเริ่มเอ่อล้น เสียงสะอื้นขาดๆ หายๆ ราวกับจะขาดใจ “ข้า…ข้าเพียงจะมา…รายงาน…ว่า…คุณชายน้อย…กับคุณหนูน้อย…พิษกำเริบแล้ว…ฮือๆ ฮือๆ ฮือๆๆ…” หลินซีเพิ่งมาถึงลานหน้าเรือน กลิ่นคาวโลหิตปนกลิ่นยาสมุนไพรขมขื่นก็ลอยอบอวลไปทั่วอากาศ! กลิ่นนั้น…รุนแรงนัก! ขมเสียจนแสบจมูก เหมือนกลิ่นที่ลอยออกมาจากความตาย! ตรงกลางลาน มีโอ่งยักษ์สองใบถูกตั้งอยู่บนกองไฟเปลวไฟกำลังลุกโชน ควันดำหนาทึบพวยพุ่งขึ้นฟ้า ไม่หยุด!หลินซีเร่งฝีเท้าเข้าไปยังห้องด้านในทันที! สิ่งที่นางเห็น คือภาพของเด็กน้อยสองคน ที่ครั้งหนึ่งเคยงดงามดั่งหยกแกะสลักแต่บัดนี้…กลับขดตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างน่าเวทนาร่างเล็กสั่นเทา ราวกับจะขาดใจทุกวินาที ริมฝีปากเล็กๆ ที่เคยแดงเรื่อ บัดนี้ ดำคล้ำ ราวกับหมึก! ข้างกายของเด็กทั้งสอง มีชายชราผู้หนึ่ง สวมชุดขาวสะอาด ในมือคือเข็มเงิน ที่ควรนิ่งมั่น แต่ในยามนี้…กลับ สั่นระริก จนเกือบหลุดจากมือ! สายตาเยียบเย็นของหลินซีกวาดไปเพียงนิด ใบหน้าของนางเยียบชาดุจน้ำแข็งพันปี เสียงที่หลุดจากริมฝีปากกลับแหลมคมยิ่งกว่าคำพิพากษา “เจ้าสองตัวนั้น…อยู่ที่ใด!” เสียงยังไม่ทันจบสิ้น พลันปรากฏเงาขาวกลิ้งพรวดเข้ามาจากนอกประตู สองก้อนขนปุยสีขาวราวหิมะบริสุทธิ์ คลานเข่ามาหยุดลงเบื้องหน้าของหลินซี กายสั่นระริก ดวงตากลมโตใสดั่งหยดน้ำ ฉายชัดเพียงความหวาดกลัวสุดขีด! นางมองพวกมันด้วยสายตาเยียบเย็น จากนั้นตวาดด้วยเสียงขุ่นกร้าว “มองหน้าข้าทำไม! ยังไม่รีบไปทำหน้าที่ของเจ้าอีก?!” นางยกเท้าขึ้นอย่างแรง หมายจะเตะก้อนขนทั้งสองให้ปลิวกระเด็น! แต่สองก้อนขนกลับกระโดดหลบอย่างว่องไว ราวกับเคยชินกับโทสะนี้มานาน จากนั้นพวกมันพุ่งตัวเข้าหาเด็กสองคนทันที หนิงหนิงและเป่าเป่าที่กำลังนอนอ่อนแรงอยู่ไม่ไกล! ชายชราในชุดแพรขาวที่เฝ้าอยู่ด้านข้าง รีบคว้าข้อมือของเด็กทั้งสองยื่นออกมาให้พวกมันทันที! และในวินาทีนั้น สองก้อนขนขาวไม่รีรอ พุ่งฟันฝังลงบนข้อมือเล็กๆ อย่างแม่นยำ! กัดลึก! ดูดแรง! เสียงซู่วเบาๆ ของการดูดกลืนเลือดดั่งเสียงปีศาจกลางคืน ฝ่ามือของเด็กทั้งสองเริ่มซีด แต่ริมฝีปากที่ดำคล้ำเมื่อครู่…ก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ หลินซียืนนิ่งอยู่กับที่ สีหน้าของนางไม่ได้อ่อนลงแม้แต่น้อย ราวกับคนที่ตัดใจให้ลูกตายได้ หากนั่นคือทางรอดเดียว สองก้อนขนดูดโลหิตไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งคู่เริ่มสั่นหัว คล้ายจะหมดสติ เดินเซไปมา ไม่รู้เหนือใต้สายตาเลื่อนลอยดั่งเมายา จนถึงจุดนั้น หลินซีจึงแค่นเสียงเย็นชา “พอแล้ว!” เสียงนั้นไม่ดัง แต่แหลมและหนัก พอให้สั่นสะเทือนไปถึงกระดูกสันหลังของทุกคนในห้อง นางก้าวเข้าไปไม่ลังเล ตบฝ่ามือลงบนตัวก้อนขนเบาๆ เพียงหนึ่งครั้ง แต่กลับปลิวกระเด็นราวกับแรงฟ้าฟาด! จากนั้น นางโผเข้ากอดร่างเล็กของเป่าเป่าไว้แน่น! เด็กน้อยในอ้อมแขน ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “ท่านแม่… ข้าจะตายหรือไม่”
Latest chapter
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 55
“ต่อให้เทียนซานเสวี่ยเหลียนไม่ตกอยู่ในมือพวกเราตั้งแต่แรก หากเมื่อใดมันเผยโฉม เราก็ต้อง แย่งมาให้ได้…ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม!” เสียงของนางราวสายลมหนาวในหุบเหว ฉูเหวินทรุดกายคุกเข่าทันที “ขอรับ!” ศึกหญิงงามชิงเด่น ข่าวลือเรื่องที่อ๋องผู้สำเร็จราชการจะจัดการคัดเลือกหญิงงาม เพียงแพร่สะพัดออกไป ก็สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งแผ่นดิน ขุนนางผู้ทรงอำนาจและตระกูลมั่งคั่งต่างรีบส่งบุตรีที่งดงามที่สุดของตนออกมาอวดโฉม บ้างว่าจ้างครูผู้ชำนาญมาสอนศิลปะสารพัดแขนง บ้างสั่งตัดชุดงามล้ำจากหอจิ่นซ่านเก๋อ ยิ่งใครปรารถนาผลลัพธ์มากเท่าไร ยิ่งทุ่มเทมากเท่านั้น โชคดีที่หอจิ่นซ่านเก๋อมีหญิงปักผ้าฝีมือเอกมากพอ แม้จะสั่งทำเฉพาะ ก็ยังสามารถส่งมอบได้ภายในสามวัน แน่นอนว่า สิ่งแรกที่ถูกนำมานับถือคือเงินทอง หากเจ้ามีเงิน เจ้าก็เป็นได้ถึงขั้นบงการ หากขัดสนแต่ยังอยากรักษาหน้า ก็เลือกซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปแขวนอยู่ตรงนั้น จ่ายเงินแล้วนำกลับไปอวดอ้างก็ยังได้อยู่ดี เพราะเสื้อผ้าของหอจิ่นซ่านเก๋อขึ้นชื่อมาแต่เดิมว่า หรูหรา งดงาม และสูงศักดิ์ “คุณหนู ฮะฮะฮะ ช่วงนี้รายได้งามนัก” ฉูเหวินถือสมุดบัญชีเดินยิ้มเข้ามาใ
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 54
คืนนั้น… คงทำให้ตาเฒ่าชราผู้นั้น ตกใจไม่น้อยเลยกระมัง ไม่อย่างนั้น ตลอดหลายวันที่ผ่านมาผู้คนมากมายยังแวะเวียนมาดูอาการนาง ทว่าเพียงเขาผู้เดียวที่ไม่เคยปรากฏตัว“ตาเฒ่าเป็นอย่างไรบ้าง?” ซือหรงชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบเสียงเรียบ “ท่านอาวุโสยังแข็งแรงดีเจ้าค่ะ!” หลินซีส่ายหน้าเบา ๆ แววตาเศร้าลึกจนยากจะเอ่ย “ข้าไม่ได้หมายถึงยามนี้ แต่หมายถึงคืนนั้น หลังจากเขาส่งข้ากลับมาแล้ว… เขาเป็นอย่างไรบ้าง?” ซือหรงเม้มปากแน่น หันมองรอบกายอย่างระวัง พอแน่ใจว่าไม่มีผู้ใดอยู่ใกล้ จึงโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา “คืนนั้น หลังจากผู้อาวุโสอุ้มคุณหนูกลับถึงเรือน เขาก็หมดสติลงทันทีเจ้าค่ะ ” คำพูดแผ่วๆ เหล่านั้น กลับดังกึกก้องในห้วงจิตของหลินซี หัวใจพลันบีบรัดแน่น ราวถูกมือใครบีบไว้เต็มแรง “ข้าคิดว่า… เทียนซานเสวี่ยเหลียน หาได้ง่ายดายนัก เหมือนของที่หยิบออกมาจากกระเป๋า แต่เปล่าเลย…” เสียงนางสั่นเครือ มือเรียวค่อย ๆ ยกขึ้นปิดริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงสะอื้นที่แทบจะทะลักออกมา สูดลมหายใจเข้าลึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งหมด… คือความประมาทของนางเอง นางควรระลึกไว้ให้มั่น ว่า… หวงจิ่วเยี่ยคือผู้ใด เขาไม่ใช่ชายคนหน
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 53
เด็กน้อยสองคน วัยเพียงห้าขวบเท่านั้น กลับกอดกันแน่นราวกับโลกทั้งใบพังทลาย และมีเพียงอ้อมกอดนี้เท่านั้น… ที่ยังหลงเหลือ หลายวันที่ผ่านมา พวกเขาไม่เคยร้อง ไม่เคยเอะอะ แม้กระทั่งคำพูดก็ยังต้องเอื้อนเอ่ยเบาที่สุด เพราะกลัวจะรบกวนผู้เป็นมารดาที่นอนหลับไม่รู้สึกตัว แม้จะยังเล็กนัก แต่กลับเข้าใจทุกอย่างเข้าใจมากเกินกว่าที่เด็กวัยนี้ควรจะเข้าใจ และเพราะเข้าใจ พวกเขาจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ ในความเงียบที่กดทับ บนใบหน้าที่ฝืนแววกล้า ไม่มีใครรู้เลยว่าในใจของเด็กน้อยสองคนนี้ เต็มไปด้วยความกลัว ความว้าเหว่ และความหวังเพียงริบหรี่ที่เกาะกุมอยู่ ซือหรงยืนเงียบอยู่หน้าประตูห้อง สายตาแน่วนิ่งไปยังภาพบนเตียง เด็กน้อยสองคนกอดกันแน่นจนแทบเป็นเนื้อเดียว ริมฝีปากบางเม้มแน่น ดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะหันหน้าหนีเงียบๆ น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงอาบแก้ม ไร้เสียงสะอื้น แต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนแทบกลืนไม่ลง ในห้วงขณะนั้นเอง มือของหลินซีก็ขยับไหวเพียงเล็กน้อย เปลือกตาคู่งามค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ อย่างยากเย็นและภาพแรกที่แลเข้ามาในสายตา คือภาพของเป่าเป่าและหนิงหนิง เด็กน้อยทั้งสองที่กอดกันแน่น เฝ้านา
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 52
เพราะเขารู้ดี หวงจิ่วเยี่ยไม่เคยเป็นเช่นนี้ เขาไม่ใช่คนชอบดื่มสุรา และต่อให้ดื่ม… ก็ไม่เคยเมา แต่ยามนี้… เขากลับดื่มราวกับไม่ต้องการตื่นขึ้นมาอีกเลย เหมือนคนที่ไม่เหลืออะไรให้หวงแหนในโลกนี้อีกแล้ว “ท่านอ๋อง?” จิ่นอู่เอ่ยขึ้นเบา ๆ พักใหญ่ กว่าหวงจิ่วเยี่ยจะค่อย ๆ ลืมตา เขาหันมามองจิ่นอู่ตรง ๆ สายตานิ่งราวกับคนสิ้นใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว “จิ่นอู่… เจ้ารู้ไหม ที่จริง ข้ามีความลับข้อหนึ่ง ไม่เคยบอกใครมาก่อนเลยจริงๆ” จิ่นอู่ขมวดคิ้วทันที “ความลับ? ท่านน่ะ มีมากเกินพอแล้ว ข้าไม่อยากรู้ ” แต่หวงจิ่วเยี่ยกลับจับไหล่เขาไว้แน่น มือที่ยังอุ่นด้วยสุรา แต่กลับสั่นอย่างรุนแรง “ไม่… เจ้าต้องฟัง! จิ่นอู่… ข้าขอแค่ครั้งเดียว เจ้าต้องฟังให้จบ!” จิ่นอู่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว “ก็ได้ ว่ามา ข้าฟังอยู่” เงียบไปชั่วอึดใจ แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นเบาๆ “จริง ๆ แล้ว ข้า...”หวงจิ่วเยี่ยกระดกสุราลงคอหลายอึกติดกัน สุราร้อนลวกราวเปลวเพลิง ไหลผ่านลำคอจนแทบหายใจไม่ออก ในห้วงขณะหนึ่ง เขากลับรู้สึก อยากกลับไป… อยากกลับไปเสียเถอะ… เสียงไอแห้งๆ ดังขึ้นถี่รัว ก่อนที่ร่างสูงจะโซเซเดินออกจากลานอย่างเ
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 51
แต่กลับ… ไม่อาจสลัดหลุดและในอ้อมแขนนั้น ร่างของหญิงสาวผู้แกร่งกล้า ค่อย ๆ เย็นเยียบลงทุกที เลือดสีเข้มไหลรินจากมุมปาก หยดลงบนอกเสื้อของเขาเป็นดวง ๆ “เจ้าหนู…?” เสียงเรียกนั้นเบาหวิว ราวตาเฒ่ากำลังร้องเรียกวิญญาณใกล้พราก หลินซีฝืนลืมตา ใบหน้าซีดขาวไร้สีเลือด “ข้าไม่เป็นไร… พาข้ากลับไป ข้า… ข้าจะไปหาหนิงหนิงกับเป่าเป่า ข้ายัง… ยังต้องไปหา…ลูก…ของข้า…” เสียงของนางแผ่วจนแทบไร้ลมหายใจ แต่ทุกคำกลับหนักแน่นดุจภูผา ชายชรากัดฟันแน่น น้ำเสียงพลันแปรเป็นเกรี้ยวกราด “ไม่! คนดีมักอายุสั้น แต่คนอย่างเจ้า ไม่ใช่แน่นอน! เจ้ายังต้องอยู่ต่อไป!” เขาแหงนหน้าสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหยุดวิ่ง หันกลับทันควัน แล้วพาร่างในอ้อมแขนพุ่งตรงไปยัง “สาขาหลักของสำนักกุ้ยเซี่ย” ที่ตั้งอยู่กลางเมือง! หากหวงจิ่วเยี่ยมันจะตาม ก็ให้มันตามมา! หากมันกล้าขวาง ข้าจะฆ่ามันเสียด้วยมือของข้าเอง!และหวงจิ่วเยี่ยก็ไล่ตามไม่ลดละ สีหน้าของเขาแข็งกร้าว ดวงตาแดงฉาน มือแน่นดั่งกรงเหล็ก เขาไม่ได้ไล่เพื่อฆ่า เขาแค่จะชิงตัวนางกลับคืนมา แต่แล้ว… เมื่อแสงจันทร์ทอดตัวลงกระทบใบหน้าหญิงสาวในอ้อมแขนของกู่เซี่ย เขาก็ต้องชะงัก ใบหน้าท
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 50
เขาไม่เคยต้องการให้นางเจ็บ ไม่เคยเลย… เขาปล่อยกระบี่ลง ปล่อยให้นางแทงเข้ามาโดยไม่หลบเลี่ยง ขณะเดียวกัน หวงจิ่วเยี่ยรวบรวมพลังไว้ที่มือข้างหนึ่งก่อนปลายกระบี่ของหลินซีจะสัมผัสถึงอก เขากลับยื่นมือออกอย่างรวดเร็ว ใช้เคล็ด “ดูดพลัง” ดูดลมปราณทั้งหมดของนางกลับเข้าสู่ร่างตน! “เคล็ดดูดพลัง! เจ้าหนู ระวัง!” เสียงคำรามของชายชรากู่เซี่ยดังลั่นราวฟ้าผ่า เขากระโจนเข้าหานางทันที ทว่า มังกรหนึ่งกับองครักษ์เงาสองคน พุ่งมาขวางไว้ในพริบตา! เสียงกระบี่ปะทะดังแหลมสนั่นกลางอากาศ ประกายโลหิตกระเซ็นวาบ แต่กู่เซี่ยไม่มีทางฝ่าเข้าไปได้ หลินซีเบิกตาโพลง จ้องหน้าเขาด้วยความไม่อยากเชื่อขณะพลังภายในร่างไหลออกอย่างไม่อาจควบคุม มือเรียวไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะจับกระบี่ไว้ให้มั่น ร่างทั้งร่างอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ สุดท้าย… กระบี่ร่วงหล่นจากมือ และร่างของนางก็ตกจากอากาศอย่างหมดเรี่ยวแรง แต่หลินซี… ยังไม่ยอมแพ้! ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร นางจะตายไม่ได้! ภาพในใจแวบขึ้นมา เสียงหัวเราะใสๆของหนิงหนิงรอยยิ้มอบอุ่นของเป่าเป่า หัวใจที่แทบหยุดเต้นของนางกลับเต้นแรงอีกครั้ง นางยังมีลูก นางต้องอยู่ต่อ! ทันใดนั้น ร่างที่ใกล้
You may also like
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง
ปลายฝนต้นหนาว14.6K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน18.9K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน57.1K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน14.6K views“เจ้าสาวของขุนศึกเงา”
mafath9700 viewsเกิดใหม่มาตบตีกับแม่ผัว
จางหลิงมี่2.7K viewsองค์หญิงใหญ่ดวงใจท่านแม่ทัพทมิฬ
sanvittayam3.2K viewsกลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1
Iris_2.0K views
