คำโปรย

พัทธุ์ หรือ ธณพัทธุ์ รุ่นพี่ปี3รองประธาน นิสิต และ พี่ว๊ากสุดหล่อ ที่รุ่นน้องทุกระดับชั้นสุดเกรงขาม และสาวๆ กริ๊ดทุกระดับชั้นปี ดังมาก ดังไกลถึงมหาลัยอื่น ๆ เพราะหน้าตาที่หล่อเหลา เล่นกีฬาเก่ง ดนตรีเก่ง เรียน เก่ง ว่าที่วิศวะเกรียตินิยมเหรียญทอง ของมหาลัย ทุนเรียนดี ฟรีตลอดชาติ และยังจะได้รับทุนเรียนเป็นอาจารย์ ของมหาวิทยาลัยอีกด้วย เฟอร์เฟค สุดๆ ความรวยนั้นไม่ต้องพูดถึงสายเปย์สุดๆๆ

ส่วนฉัน ลักศิกา หรือ ลัก น้องใหม่คณะวิศวกรรมศาสตร์ และเป็นสายรหัสของพี่พัทธุ์ หรือเค้าจะเรียกกันว่าลุงรหัส

รุ่นน้องปีหนึ่งผู้สดใสร่างเริง หนุ่มรุมจีบเพียบ ทั้งสายพี่เทค พี่รหัส มีแต่คนอยากดูแลน้องปีหนึ่งคนนี้กันทั้งนั้น ไม่เว้นแม่แต่ลุงพัทธุ์สายรหัส ซึ่งปกติจะดูเฉยชากับผู้หญิง แต่ทำไมคนนี้ถึงยอมลงสนามแย่งกับคนอื่นได้

มาติดตามลุงขี้อ้อน จอมวางแผน กับ สาวน้อยจอมจุ้น ว่าจะเป็นอย่างไร

===============================================

"ลัก ใช่ไหม" พัทธ์ทักหญิงสาวเสียงหวาน

"ลักค่ะ" หญิงสาวตอบ

"ยังไม่ทันจีบ รักแล้วเหรอ" พัทธุ์ เอียงคอยิ้มหวาน

"ลุง เป็นไรมากเปล่า เนี่ย " ลักศิกา ขำท่าทีของพัทธุ์

===============

นิยายใน ซีรีส์

1.ลุงรหัสที่รัก

2.ขอจีบได้ไหมถ้าใจยังว่าง

3.สาววิศวะกับหนุ่มบริหาร

4.เมียบังเอิญ

5.รักร้ายนายข้างบ้าน

6.รักร้ายยัยรุ่นพี่

7.เพื่อนนอนไร้สถานะ

8.เพื่อนนอนสถานะแฟนเก่า

9.สถานะแค่รู้สึกดี

10.เมื่อรักอยู่แค่บนเตียง

========

มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

“มีคนดำน้ำ!” เสียงเฮดว้ากตะโกนลั่นจนลักศิกาตกใจ เพราะเธอเองก็เป็นหนึ่งในคนดำน้ำที่เขาเอ่ยถึง

“ร้องเพลงแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ!” ยังจะถามอีก ถ้าเธอร้องได้จะดำน้ำเหรอ คนอื่นก็เหมือนกันที่ดำน้ำไม่ต่างจากเธอ

“เพลงสถาบันก็ร้องไม่ได้ ยังมีความรักสถาบันอยู่หรือเปล่า” แค่ร้องเพลงไม่ได้ ทำไมต้องต่อว่ากันถึงขนาดนั้น เธอเองก็ไม่เข้าใจ

“วิ่งรอบสนามห้ารอบ ปฏิบัติ!” คำสั่งนี้สิที่ทำให้เธอและเพื่อนหน้าเสียกันหมด คนที่ร้องเพลงไม่ได้ แถมตอนนี้ยังมีสาหร่ายขึ้นเต็มหัวไปหมดเพราะดำน้ำไม่ผุดไม่โผล่ ทุกคนจึงต้องลุกขึ้นและออกวิ่งไปยังสนามฟุตบอลเบื้องหน้า

เสียงพี่ว้ากยังตะโกนใส่รุ่นน้องปีหนึ่งไม่หยุด นี่เป็นกิจกรรมหนึ่งของการรับน้องหรือเนี่ย

“ฉันเหนื่อยแล้วหนูนา ไม่ไหวแล้ว...” ลักศิกา นักศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่หนึ่งหันไปบ่นกับหนูนาซึ่งเป็นเพื่อนรักและเพื่อนสนิทตั้งแต่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้

“อดทนอีกนิดนะลัก อีกรอบเดียว” หนูนาให้กำลังใจเพื่อนรักเต็มที่ ตอนนี้เธอกับลักศิกาวิ่งได้รอบที่สี่แล้ว เหลืออีกแค่รอบเดียวก็จะครบตามที่พี่ว้ากสั่ง

“เฮ้ย! ลัก ลัก...พี่คะ พี่ เพื่อนหนู...เป็นลม...”

หนูนาร้องโวยวายเมื่อลักศิกาล้มลงไปกองกับพื้น เสียงร้องโวยวายของหนูนาสร้างความตกใจให้ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องกันอย่างมาก

“อย่ามุง!”

คำสั่งเด็ดขาดจากเจ้าของเสียงเข้ม พัทธุ์ หรือธนพัทธุ์ นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ชั้นปีที่สาม ร่างสูงใหญ่สาวเท้าก้าวเข้ามาหาหนูนากับลักศิกาที่นอนหมดสติอยู่

“เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาล เธอตามมาเฝ้าเพื่อนด้วย” เสียงเข้มของธนพัทธุ์ที่ใคร ๆ ต่างกล่าวขวัญถึงหันไปบอกหนูนา ตอนเขายืนทำหน้านิ่งอยู่กลางหอประชุมว่าหล่อมากแล้ว แต่พออยู่ในระยะประชิดยิ่งหล่อจนหนูนาอดเขินแทนลักศิกาที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดเขาไม่ได้

ความสูงที่คาดว่าน่าจะเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร แผ่นอกกว้างหนาอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ ขายาว เส้นเอ็นตามแขนขึ้นเด่นชัดตอนที่เขายกลักศิกาขึ้นอุ้ม นอกจากความหน้าตาดีของเขาแล้ว ความดีงามของเขายังไม่หมดเท่านี้ เพราะเขาคือเจ้าของนักเรียนทุนเรียนดีตลอดสามปีที่ผ่านมาเพราะผลการเรียนที่โดดเด่น

หนูนารีบสลัดความเขินอายแทนเพื่อนแล้วรีบวิ่งตามชายหนุ่มไป เพราะเขาขายาวจนเธอต้องวิ่งตาม

“เพื่อนเธอกินช้างเข้าไปหรือไง ถึงได้หนักขนาดนี้”

ธนพัทธุ์หันมาบ่นกับหนูนาตอนที่เดินไปห้องพยาบาล ส่วนหนูนาเองก็ไม่รู้ว่าเธอต้องตอบคำถามนี้อย่างไรดี เพราะเท่าที่กินข้าวด้วยกันที่โรงอาหารก็ไม่มีเมนูช้างผัดกะเพรานะ