ตอนที่ 9 เหมราชกลั่นแกล้ง

เหมราชมีท่าทีเหนื่อยหน่าย แล้วยังร้อนกับอากาศข้างนอก ตอนนี้เขาอยากอาบน้ำชำระคราบสกปรกที่หมักหมมอยู่ตามร่างกาย ถอดเนคไทที่อยู่บนคอ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มแล้วตามด้วยกางเกงสแลกสีดำสนิท สลัดกองลงกับพื้นไปคนละทิศทางตามนิสัยไม่มีระเบียบ พลันดวงตาคมก็มองหาผ้าเช็ดตัวเพื่อจะห่อไว้ที่เอวแล้วออกไปดูดบุหรี่สักมวนก่อนจะเข้ามาอาบน้ำ คิ้วเข้มขมวดสงสัย ครั้นโดยปกติผ้าเช็ดตัวของเขาจะแขวนไว้ข้างตู้ เดินตัวเปลือยล่อนจ้อนตามหาผ้าเช็ดตัวที่ถูกเก็บไว้ตำแหน่งใหม่ ประตูตู้เสื้อผ้าปิดดังตึ้ง เป็นผลให้คนที่กำลังใช้แปรงเล็กขัดซอกกระเบื้องชะงักในทันที มะลิขมวดคิ้วเช่นกันนึกสงสัยกับเสียงที่ได้ยิน ก่อนจะลุกแล้วเดินย่องมาส่องผ่านรอยแง้มของประตูห้องน้ำ

!!

พระเจ้าช่วยกล้วยยาวมาก!!

มะลิแทบอยากกรี๊ดออกมา แต่ต้องเม้มปากเงียบไว้อย่างสุดกำลัง เหมราชเดินไปเดินมาเหมือนหาอะไรบางอย่าง ร่างหนาอัดแน่นไปด้วยซิกแพ็กไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เขาหยุดยืนเท้าสะเอวหันหน้ามาทางห้องน้ำด้วยท่าทางหงุดหงิด อากาศก็ร้อนยังหาผ้าเช็ดตัวไม่เจอก็หัวเสียไปใหญ่ ทำดวงตาคู่หวานเห็นความเป็นชายที่ห้อยลงมาอย่างชัดเจน

ไม่ต่างจากภาพอุจาดตา ส่วนนั้นของเหมราชมันใหญ่ราวแตงกวาแล้วยังยาวอีกด้วย รอบล้อมด้วยขนดกดำราวกับเป็นพงหญ้าที่แย่งกันเกิด ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นสาวอวัยวะเดียวที่เคยเห็นคือหำหมาจรจัด แต่ไม่นึกว่าวันนี้จะได้มาเห็นหำเหมราชชัดเจนขนาดนี้

ขณะที่เหมราชก็สงสัยไม่น้อยว่าใครขึ้นมาบนห้องของตน หากเป็นอ้อยควั่นไม่มีทางที่จะเก็บของใช้ส่วนตัวเขาผิดจากตำแหน่งเดิม ก่อนที่ดวงตาจะมองเห็นถุงเท้าเล็กสีหวานย่นกองกันไว้หน้าห้องน้ำ

มะลิแน่ๆ ...

ความนึกโกรธก็อยากเกิดขึ้น เหมราชไม่ชอบให้ใครมาย้ายข้าวของของเขา เคยอยู่ตรงไหนต้องอยู่ตรงนั้น แต่ก็เข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งก้าวเท้าเข้ามาอยู่คฤหาสน์หลังนี้ในฐานะลูกหนี้ได้ไม่นาน จากที่ต้องโกรธและโมโหหนักเปลี่ยนเป็นอยากนึกแกล้งขึ้นมาทันที มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขยับมาใกล้ประตูห้องน้ำแล้วยืนบิดขี้เกียจให้ส่วนนั้นเด้งมาด้านหน้าเพื่อให้มะลิเห็นเต็มตา

กรี๊ดดดดด!! ร้องได้เพียงในใจ มะลิปิดปากแล้วตาเหลือกขึ้น ท่อนลำอ่อนนั้นเห็นชัดเกินไป ชัดจนเห็นว่าเหมราชมีไฝสีดำที่หนังหุ้ม ส่วนหัวก็ยังล้นออกมา แต่มันคล้ำมากเหมือนคนใช้งานมาหนักหน่วง ร่างกายของมะลิวูบวาบคล้ายคนจะเป็นลม สูดหายใจโกยเอาออกซิเจนเข้าและพยายามตั้งสติ ก็เหมือนจะเตลิดเมื่อเห็นว่าเจ้าหนี้จะเดินเข้ามาในห้องน้ำ

ซ่อนตัว ต้องซ่อนตัวเดี๋ยวรู้ว่าเราเห็นหมดแล้ว

มะลิหาที่บังตัวไม่ได้ ลงไปนั่งใต้อ่างล้างมือและมีไว้สำหรับล้างหน้า หากเดินเข้ามายังไงก็ต้องมองเห็นเพราะมันโลงไม่มีอะไรบัง แต่เหมราชก็แกล้งทำเป็นยืนไม่เห็น ผิวปากไปพร้อมกับการล้างมือ มะลิที่นั่งขดค่อยๆ ลืมตา ครั้นความเด็กน้อยนึกเอาว่าหลับตาลงเหมราชก็คงไม่เห็นว่านั่งอยู่ตรงนี้ พอเปลือกตาเปิดขึ้นมาเท่านั้น มะลิก็แทบสิ้นสติ ท่อนลำอ่อนของเหมราชมันแข็งและชี้หน้าตัวเองในระยะแค่คืบ

ความใหญ่ยาวอีกนิดเดียวจะโดนปาก นาทีนี้มะลิร้องหายาย กลัวความเป็นชายของมาเฟียหนุ่มที่มันอลังการมากเกินไป แค่เห็นมะลิก็รู้สึกจุกคอและส่วนนั้นทั้งที่ไม่เคยรู้ว่ามันจะรู้สึกยังไง ส่วนคนยืนก็ล้างมือนานจนแทบเปื่อยก็ไม่เดินออกไปสักที มะลิคล้ายคนหายใจไม่ออก มันอึดอัดไปหมดจนกระทั่งทนไม่ไหวส่งเสียงร้องออกมา

“ยายจ๋าช่วยมะลิด้วย!!”

“มะลิ”

เหมราชถอยตัว ก้มมองคนที่ตาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะเห็นว่าผ้าเช็ดตัวสีขาวของตนแขวนไว้ในห้องน้ำ หยิบมันมาพันรอบเอวแบบหมิ่นเหม่แล้วนั่งย่อลงนั่งมองลูกหนี้ที่ทำหน้าคล้ายจะร้องไห้อยู่รอมร่อ

“คุณเหมมมม”

“ออกมา”

“ฮือ...มันจะโดนปากมะลิอยู่แล้ว”

ได้ยินก็หัวเราะออกมา มองคนอายุน้อยกอดเข่าตัวสั่นๆ เพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ ค่อยๆคลานแล้วนั่งแบะขาเอามือปิดหน้าปิดตาเพราะทั้งกลัวทั้งอายในเวลาเดียวกัน ก่อนจะถูกเหมราชลากแขนออกมาจากห้องน้ำ

“เข้ามาทำอะไร”

“ทำความสะอาดจ้ะ”

“แล้วคือหยิบของฉันไปวางที่อื่นหมดเลย”

“ของคุณเหม...”

ดวงตาแดงก่ำกวาดมองรอบๆ ห้อง ทุกอย่างมันเป็นระเบียบเรียบร้อยดี เพียงแต่มะลิไม่รู้ว่ามันต้องวางที่เดิม พลันนั้นใบหน้ากลมมน ก็ยู่ขึ้นแบบงงๆ

“ฉันไม่ชอบให้มันเปลี่ยนตำแหน่ง”

“มะลิไม่รู้นี้จ๊ะ”

“งั้นก็เอามันกลับมาไว้ที่เดิม”

เหมราชเดินมาที่เตียง เอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอน ใช้มือรองที่ท้ายทอยมองลูกหนี้ตัวแคระของตนกำลังเอาของออกมา มะลิจัดการวางของลงตำแหน่งเดิม โดยมีเหมราชคอยสั่งว่าอะไรอยู่ตรงไหน

“อันนี้ล่ะจ๊ะ เก็บไว้ตรงไหน”

“อะไร”

“ถุง...ยางอนามัย”

มะลิพูดออกมาอย่างอายๆ ถึงไม่ประสีประสาแต่ก็รู้ว่ากล่องที่ถือมันคือกล่องถุงยางอนามัย เหมราชเอาไว้ป้องกันตอนมีอะไรกับผู้หญิงของเขา

“แยกก่อนนะ ไซซ์ 54 เอาทิ้ง ของฉัน 58 ยังจำเป็นต้องใช้ แล้วเก็บไว้ลิ้นชักข้าหัวเตียงตรงนี้”

“...จ้ะ”

ได้ยินก็มือสั่น ถึงจะเดาไม่ออกว่าขนาดตามที่มาเฟียหนุ่มพูดมามันจะใหญ่มากแค่ไหน แต่หากนึกถึงภาพที่ได้เห็นแล้วมาอยู่ในร่างกายเธอ บอกได้คำเดียวว่าตายแบบสิ้นชีพ รีบหยิบแยกไซซ์ตามที่เขาบอก ก่อนจะจัดอย่างที่ต่อเพื่อให้เสร็จโดยเร็ว ขณะที่ดวงตาคมก็แอบมองลูกหนี้ตัวอวบก้มๆ เงยๆ เก็บของใช้ของตนลงที่เดิม พลันนั้นก็อมยิ้มอย่างชอบใจที่แกล้งมะลิได้สำเร็จ

เด็กแคระคนนี้ไม่เคยเห็นอะไรใหญ่ๆ เหรอเนี่ย เป็นไปได้ยังไง...