LOGINShare
ตอนที่14 บ่ายวันนั้น
Last Updated:
2025-03-16 22:58:03
Related chapters
ลูกอนุ ตอนที่15 ได้รับเชิญ
วันรุ่งขึ้น… เกี้ยวเล็กสองคันจากจวนไท่ชินอ๋องก็ถูกส่งมายังจวนของอำมาตย์หลี่ไฉ หลิวกงกงผู้ขี่ม้ากำกับเกี้ยวมาด้วย ได้รับเชิญให้เข้าไปนั่งในห้องโถงใหญ่ ซึ่งฟูเหรินผู้เฒ่าและฟูเหรินใหญ่ออกมาให้การต้อนรับ เพราะอำมาตย์หลี่ไฉไปประชุมขุนนางที่ท้องพระโรงยังไม่ได้กลับจวนมา “ไท่ชินอ๋องสั่งให้ข้ามารับคุณหนูจินฮวาและคุณหนูอวี้ฮวาขอรับ” หลิวกงกงกล่าวน้ำเสียงสุภาพ ฟูเหรินผู้เฒ่ากับฟูเหรินใหญ่สบตากันด้วยสีหน้ายินดีปรีดา “กงกงโปรดดื่มชารอสักครู่นะเจ้าคะ ข้าจะรีบไปพาพวกนางออกมา” ฟูเหรินใหญ่กล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง “เชิญฟูเหรินใหญ่ตามสบาย” หลิวกงกงกล่าวเสียงนุ่มนวล ฟูเหรินใหญ่จึงรีบออกไปจากห้องโถงนั้น ตรงไปยังเรือนพักของบุตรสาวทั้งสองด้วยใจที่เต้นระทึกเพราะความสุขล้น “คราวนี้แหละ…จะเขี่ยเจ้าเด็กบัดซบนั่นให้ตกจากตำแหน่งกุ้ยหวางเฟย คอยดู!” ขณะเดียวกัน…ในห้องโถงใหญ่ ฟูเหรินผู้เฒ่าเอ่ยสนทนากับหลิวกงกงว่า “อาชิง…เอ้อ…ไม่ใช่สิ เดี๋ยวนี้ต้องเรียกว่า กุ้ยหวางเฟย…สบายดีหรือ?” หลิวกงกงยิ้มเล็กน้อย “ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นขอรับ” “กงกงกล่าวเช่นนี้ ข้ามิเข้าใจ” ฟูเหรินผู้เ
Last Updated : 2025-03-16ลูกอนุ ตอนที่16 ข้าไม่ผิด
ณ ท้องพระโรง…เวลาประชุมขุนนางเช้า ขันทีชั้นผู้ใหญ่อ่านราชโองการ “เนื่องจากมหาอำมาตย์เฉาฉุน ได้ทำความผิดอย่างมหันต์ กระทำปิตุฆาต(ฆ่าพ่อ) และสังหารน้องชาย ฮ่องเต้จึงมีราชโองการให้ถอดออกจากตำแหน่งมหาอำมาตย์ และขังไว้รอการประหารในอีกสามวัน”พอขันทีชั้นผู้ใหญ่อ่านราชโองการจบ…ขุนนางทุกคนก็ประสานมือน้อมคำนับเอ่ยอย่างพร้อมเพรียงว่า “ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี” ฮ่องเต้วัยสามพรรษา(ขวบ)ยังคงปีนขึ้นปีนลงราชบัลลังก์อย่างไร้เดียงสา “หลานกงกง…เชิญเสด็จ(อุ้ม)ฮ่องเต้เข้าไปพักผ่อนเถอะ” “ขอรับ ไท่ชินอ๋อง” แล้วหลานกงกงขันทีคนสนิทของฮ่องเต้ ก็เข้าไปอุ้มองค์ฮ่องเต้ที่กำลังเล่นซนออกไปจากท้องพระโรง ในขณะที่ราชองครักษ์เข้าจับกุมอดีตมหาอำมาตย์เฉาฉุน เฉาฉุนพยายามขัดขืนและร้องตะโกนว่า “ข้าไม่ผิด…ข้าไม่ผิด…” แต่ก็ถูกลากตัวออกไปจากท้องพระโรงพอในท้องพระโรงเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง…ไท่ชินอ๋องที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทองคำหรูหราเบื้องขวาของราชบัลลังก์ก็กล่าวขึ้นว่า “ตำแหน่งมหาอำมาตย์เป็นตำแหน่งสำคัญ จะปล่อยให้ว่างไม่ได้…ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจแต่งตั้งอำมาตย์ไห่สุยจากก
Last Updated : 2025-03-17ลูกอนุ ตอนที่17 เป็นไปไม่ได้
“เฉาฉุนต้องการพบข้าน้อยหรือขอรับ?” หลี่ชิงถามไท่ชินอ๋อง ที่กลับมาจวนเพื่อที่จะมารับเขาไปยังคุกของกรมอาญาซึ่งไท่ชินอ๋องยังคงให้องครักษ์คนสนิททั้งสองคอยควบคุมเฉาฉุนอยู่…สั่งห้ามเยี่ยม ห้ามส่งอาหารหรือแม้แต่น้ำดื่ม เพราะไม่ต้องการให้นักโทษถูกวางยาพิษ “ใช่” ไท่ชินอ๋องตอบเสียงเรียบๆ “เขาขอพบเจ้าแลกกับการเปิดเผยรายชื่อของผู้สนับสนุนอ๋องสาม…ข้าจึงมาถามความสมัครใจของเจ้า” หลี่ชิงนิ่งคิดตรึกตรองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเบาๆ ว่า “ชีวิตของข้าน้อยเป็นท่านอ๋องช่วยเอาไว้ ดังนั้นข้าน้อยยินดีเป็นเบี้ยเป็นหมากให้ท่านอ๋องใช้” ไท่ชินอ๋องเดินเข้าชิดร่างบอบบาง แล้วโอบกอดเอาไว้แนบอก กระซิบถามว่า “ชิงชิง…เจ้าคิดอย่างไรกับข้ากันแน่?” “ข้าน้อยคิดว่า…ท่านอ๋องมีจุดประสงค์บางอย่างต่อตระกูลเฉาอยู่แล้ว และข้าน้อยอาจจะมีประโยชน์ให้ใช้สอยบ้าง ท่านอ๋องจึงช่วยชีวิตข้าน้อยไว้” หลี่ชิงกล่าวตรงๆ เพราะรู้ว่าการปิดบังคนอย่างไท่ชินอ๋องนั้นไม่มีประโยชน์ “เจ้าไม่คิดว่าเพราะข้ารักเจ้าหรอกหรือ?” ไท่ชินอ๋องกระซิบบอก “เป็นไปไม่ได้…” เด็กหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้…เจ้าไม่รู้ตัวหรือ ว่าเ
Last Updated : 2025-03-17ลูกอนุ ตอนที่18 สู้อย่างสุนัขจนตรอก
“ยัง…เสี่ยวชิง สิ่งที่ข้าอยากพูดกับเจ้ามีมากกว่าภูเขา กล่าวร้อยปีพันปีก็ยังไม่หมดสิ้น” เฉาฉุนกล่าวเสียงเครือ “แต่ทั้งหมดทั้งมวลรวมอยู่ในคำคำเดียว ก็คือ…รัก!” “คราวนี้…ท่านกล่าวจบแล้วหรือไม่?” หลี่ชิงถามขึ้นอีก “คำกล่าวของข้าไม่มีวันจบ” เฉาฉุนเอ่ย “ทว่าเจ้าเล่า จะไม่กล่าวอะไรกับข้าบ้างหรือ?” “ให้ข้ากล่าวหรือ?” “ใช่” หลี่ชิงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกล่าวว่า “การพบกับท่านในวันนั้น นับเป็นโชคร้ายของข้า ท่านเป็นต้นเหตุให้ความหวังความฝันของข้าพังทลาย ข้าสมควรเกลียดท่านแค้นท่าน แต่ความเกลียดความแค้นล้วนเป็นขยะในใจ ข้าไม่ต้องการให้ใจของตนเองสกปรกด้วยขยะ ข้าจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับท่านเสียให้หมดสิ้น เหมือนเราสองคนไม่เคยพบพานกันมาก่อน” เฉาฉุนร่ำไห้จนตัวสั่นสะท้าน “ข้าไม่มีค่าแม้แต่จะให้เจ้าเกลียดเลยหรือ?” หลี่ชิงไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด จึงนิ่งเสียไม่กล่าวอะไรอีก ไท่ชินอ๋องประคองร่างบอบบางให้ลุกขึ้นยืน เตรียมจะพาจากไป “เดี๋ยวก่อน…” เฉาฉุนเรียกรั้ง “ข้าจะบอกที่ซ่อนสมุดรายชื่อผู้สนับสนุนอ๋องสามกับเสี่ยวชิงเท่านั้น ให้เขาเข้ามาใกล้ๆข้า” “ไม่ได้”
Last Updated : 2025-03-17ลูกอนุ ตอนที่19 ในห้องนอนใหญ่
ในห้องนอนใหญ่… ไท่ชินอ๋องที่นั่งบนเตียงข้างๆ หลี่ชิง ยื่นจดหมายฉบับนั้นให้แก่เด็กหนุ่ม พลางเอ่ยเสียงนุ่มว่า “อ่านสิชิงชิง อ่านจดหมายของท่านแม่เจ้า อ่านออกเสียงให้ข้าฟังด้วยได้หรือไม่?” “ได้ขอรับ” หลี่ชิงรับจดหมายไปคลี่ออก แล้วอ่านออกเสียง “อาชิงลูกรัก…แม่ก็คิดถึงลูกมากเช่นกัน แต่แม่ก็สบายใจอย่างหนึ่งว่าเวลานี้ลูกอยู่ดีกินดี มีไท่ชินอ๋องคุ้มครอง ไท่ชินอ๋องเป็นผู้สูงศักดิ์เปรียบดังต้นไม้ใหญ่ ย่อมต้องมีสัตว์เล็กสัตว์น้อยมาพึ่งพาอาศัยจำนวนมาก ลูกก็เป็นเพียงผู้อาศัยผู้หนึ่งเช่นกัน อย่าได้ทะนงตนเย่อหยิ่ง อย่าได้หึงหวง ให้ทำตัวสุภาพ เรียบร้อย เชื่อฟังท่านอ๋องให้มากๆ …แม่รักลูกมากที่สุด…จากแม่” พอหลี่ชิงอ่านจบ…ไท่ชินอ๋องกล่าวว่า “ข้าก็รักเจ้ามากที่สุด ชิงชิง” แล้วถือโอกาสหอมแก้มนุ่มฟอดหนึ่ง “แม่พูดตักเตือนข้ากลายๆ” หลี่ชิงกล่าวเบาๆ “ฟูเหรินใหญ่คงไปอวดเรื่องบุตรสาวทั้งสองกับท่านแม่ยาย” คงไปข่มแม่ข้ามากกว่า…หลี่ชิงคิดในใจ “เรื่องนี้ความจริงข้าใช้หลิวกงกงไปรับพวกนางมาเอง เพราะฟูเหรินใหญ่ไปกดดันท่านแม่ยายให้มาสั่งเจ้าอีกต่อหนึ่ง ข้ารำคาญเลยให้รับพวกนางมา ส่งไปอย
Last Updated : 2025-03-17ลูกอนุ ตอนที่20 เพื่อเอาชีวิตรอด
หวังกงกงมารายงานไท่ชินอ๋องที่ห้องทำงานว่า “เรียนท่านอ๋อง…คนของพวกเรารายงานว่า สมุดรายชื่อหายไปขอรับ เฉาฉุนเองก็ไม่รู้ว่า มันหายไปได้อย่างไร แต่ทว่ามีนักฆ่าตามล่าสังหารเฉาฉุน เป็นนักฆ่าที่อ๋องสามส่งมา เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าสมุดรายชื่ออยู่ในมืออ๋องสามแล้วขอรับ” “อืม” ไท่ชินอ๋องครุ่นคิดนิดหนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าให้คนของพวกเราเปิดเผยตัวต่อเฉาฉุน ให้เขาบอกรายชื่อในสมุดเล่มนั้นออกมา ถ้าเขาบอก…ส่งเขาออกนอกด่าน ถ้าไม่บอก…ส่งเขาให้กรมอาญา” “ท่านอ๋องหลักแหลมยิ่งนัก…ถึงไม่มีสมุดรายชื่อ แต่ยังมีคนเป็น” หวังกงกงตาเป็นประกาย แต่ไท่ชินอ๋องกลับกล่าวอย่างชืดชา “ไม่ค่อยจะมีประโยชน์สักเท่าไหร่หรอกหวังเสียง” “ทำไมละขอรับ?” “เพื่อเอาชีวิตรอด…เฉาฉุนกล่าวได้ทั้งความจริงและความเท็จ ดีไม่ดีอาจจะถือโอกาสนี้แก้แค้นส่วนตัวก็ได้” “จริงด้วย” หวังกงกงขมวดคิ้ว “แล้วเช่นนี้…จะปล่อยเขาไปเฉยๆ หรือขอรับ?” “เอาเขาเป็นเหยื่อล่อหมาป่าอย่างอ๋องสาม” ไท่ชินอ๋องอธิบาย “อ๋องสามไม่รู้ว่าเขาสารภาพอะไรกับพวกเรา จะต้องหาทางเก็บเขาอย่างแน่นอน ส่วนเฉาฉุนก็ต้องย้อนกลับมาเมืองหลวงเพื่อสืบดูว่าใครคือ
Last Updated : 2025-03-17ลูกอนุ ตอนที่21 เล่นงาน
“ตบอีก” เสียงพระชายาฟางหมิงซินดุดันสาวใช้ร่างใหญ่ที่ได้รับคำสั่งมาตั้งแต่ตำหนักพระชายาว่า…ให้เล่นงานอาเฟยให้จงหนัก เพราะไม่สามารถเล่นงานกุ้ยหวางเฟยโดยตรงได้ ก็เล่นงานบ่าวคนสำคัญที่สุดของกุ้ยหวางเฟยแทน สาวใช้พลังช้างสารปรี่เข้าหาอาเฟย…ขณะเดียวกันหลี่ชิงก็กระโจนเข้าไปขวาง ผัวะ…ฝ่ามือใหญ่ยักษ์หนักหน่วงฟาดเข้าครึ่งแก้มครึ่งหูของหลี่ชิง พร้อมกันนั้นแขนของสาวใช้ร่างใหญ่นางนั้นก็ถูกเสี่ยวฉีจื่อหักกระดูกดัง…กร๊อบ ในเวลาเดียวกัน…ร่างบอบบางถูกแรงตบจนผงะหงายออกไปด้านหลัง เสี่ยวจางจื่อพุ่งตัวเข้าไปรับ ก็ปะทะกับพลังปราณของไท่ชินอ๋อง ซึ่งปราดเข้ามารับร่างของหลี่ชิงแทน “ชิงชิง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” ไท่ชินอ๋องถามคนในอ้อมแขนอย่างเป็นห่วง หลี่ชิงไม่รู้จะตอบอะไรเพราะยังมึนงงอยู่…จึงถูกไท่ชินอ๋องช้อนร่างขึ้นอุ้ม พาไปวางบนเก้าอี้ยาวให้นอนนิ่ง แล้วไท่ชินอ๋องเองนั่งลงที่ข้างๆ ถามเสียงเข้มว่า “เกิดอะไรขึ้น?” พระชายาฟางหมิงซินรีบชิงฟ้องว่า “คนของกุ้ยหวางเฟยก้าวร้าวข้าน้อยเจ้าค่ะ” ไท่ชินอ๋องยกมือลูบผมนุ่มของร่างบอบบางที่นอนอยู่ข้างๆ “แต่ที่ข้าเห็น…คนของเจ้าตบ
Last Updated : 2025-03-18ลูกอนุ ตอนที่22 ตำหนิ
ท่านหมอถูกตามตัวมาดูบาดแผลของกุ้ยหวางเฟยก่อน แล้วดูบาดแผลให้อาเฟยด้วย…สองนายบ่าวจึงถูกขันทีคนสนิททั้งสองใช้ผ้าเย็นประคบแก้มที่บวมแดง ตามด้วยยาทาแก้ช้ำบวม พอท่านหมอกลับไปแล้ว…หลี่ชิงก็ถูกไท่ชินอ๋องตำหนิ “ชิงชิง…ครั้งนี้เจ้าทำไม่ถูก ที่เอาตัวเองเข้าสู่อันตราย ทีหลังหากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ให้สั่งเสี่ยวฉีจื่อ หรือเสี่ยวจางจื่อ เข้าไปช่วยอาเฟย ไม่ใช่กระโจนเข้าไปช่วยเอง” “ขอรับ” หลี่ชิงรับคำเสียงเบา “ส่วนเสี่ยวฉีจื่อกับเสี่ยวจางจื่อ รับคำสั่งของข้านับแต่บัดนี้ หากเกิดเรื่องอะไรก็ตามที่เป็นอันตรายต่อกุ้ยหวางเฟย พวกเจ้าปฏิบัติการปกป้องกุ้ยหวางเฟยได้ทันที โดยไม่ต้องรอคำสั่งจากกุ้ยหวางเฟยก่อน” “ขอรับ” ทั้งสองรับคำพร้อมเพรียง พอดี…สาวใช้เข้ามารายงานว่า “อาหารกลางวันตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ” ไท่ชินอ๋องจึงจูงมือหลี่ชิงไปที่ห้องอาหาร อาเฟยก็จะปลีกตัวไปยังโรงครัว แต่ถูกหลิวกงกงขวางหน้าไว้ ถามว่า “อาเฟย…จะไปไหนหรือ?” “ไปโรงครัวขอรับ” “ไม่ต้องไปโรงครัวหรอก เพราะต่อจากนี้ไป เจ้ามีงานสำคัญมากกว่านั้น” “อะไรขอรับ?” “เจ้าจะต้องดูแลกุ้ย
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
ลูกอนุ ตอนที่85 จบ
"ดังนั้น...ข้ามีทางเลือกสามทาง คือ...หนึ่ง ปฏิเสธองค์ชายสาม สองรับองค์ชายสามเอาไว้ แล้วจะจัดการอย่างไรค่อยว่ากันอีกที อาจจะนำไปขังไว้ในคุก หรือกักบริเวณไว้ที่เรือนแห่งใดแห่งหนึ่ง" ไท่ชินอ๋องกล่าวเสียงเรียบๆ "แต่ข้าเลือกวิธีที่สาม ส่งเขากลับไปเป็นหอกทิ่มแทงองค์ชายใหญ่หลี่เผิง และใช้โอกาสนี้กวาดล้างตระกูลเฉาที่หนีเล็ดลอดไปภักดีต่อซีเป่ยด้วย" "ท่านอ๋องมั่นใจหรือว่าองค์ชายสามอ้ายหยางจะกลับซีเป่ยไปกำจัดเฉาฮั่น?" หลี่ชิงถาม "ยิ่งกว่ามั่นใจเสียอีก...เพราะดูจากรูปการณ์แล้ว เฉาฮั่นสนับสนุนองค์ชายใหญ่ ช่วยวางแผนการกำจัดองค์ชายสาม เมื่อองค์ชายสามสามารถกลับไปยังซีเป่ย ก็ต้องจัดการกับเฉาฮั่นและครอบครัวเป็นอันดับแรก" หลี่ชิงพยักหน้าเห็นด้วย "แต่นั่น...องค์ชายสามจะต้องกลับให้ถึงเมืองหลวงของแคว้นซีเป่ยเสียก่อน" "ท่านอ๋องกล่าวเช่นนี้ หมายความว่าองค์ชายสามอาจจะกลับไปไม่ถึงเมืองหลวงของแคว้นตนเองหรือ?" หลี่ชิงเอ่ยถาม ไท่ชินอ๋องไม่ได้ตอบในทันที แต่ดึงร่างบอบบางไปกอดเอาไว้ แล้วย้อนถามว่า "ถ้าเจ้าเป็นองค์ชายใหญ่ เจ้าจะทำอย่างไร หากคนของตนในคณะทูตส่งข่าวว่า องค์ชายสามกำลังจ
ลูกอนุ ตอนที่84 กอดร่างบอบบางแนบอก
องค์ชายสามอ้ายหยางหน้าเปลี่ยนสี"พระบิดาและพี่ชายของเจ้ามั่นใจมากหรือว่าเจ้าจะครอบครองหนานหยางได้สำเร็จ?" ไท่ชินอ๋องกล่าวชัดถ้อยชัดคำ "ท่านอ๋อง...ท่านกล่าวอันใด ข้าน้อยมิรู้เรื่อง" องค์ชายสามอ้ายหยางยังพยายามจะปฏิเสธ "องค์ชาย..." ไท่ชินอ๋องเรียกเสียงหนักๆ "มีสารลับจากซีเป่ยถึงข้า บอกว่า...กวางตัวงามมาถึงปาก เคี้ยวเล่นสักเดือนสองเดือนแล้วฆ่าทิ้ง ก็ไม่เป็นที่ผิดสังเกตอะไร....เจ้าลองคิดดู ถ้าข้ารับเจ้าเป็นพระชายา เล่นสนุกสักเดือนสองเดือน แล้วประกาศว่าเจ้าป่วยตาย...พระบิดาและพี่ชายของเจ้าจะยกทัพมาแก้แค้นให้เจ้าหรือไม่?" องค์ชายสามอ้ายหยางขบริมฝีปากจนเลือดซิบ "การตายของเจ้า...พระบิดาของเจ้าอาจจะเสียใจอยู่บ้าง แต่รับรองว่าไม่มากพอที่จะยกทัพมาล้างแค้นให้กับเจ้า...ส่วนพี่ชายของเจ้านั้น เขาคงโล่งใจจนอยากจะหัวเราะเสียงดังๆ เสียด้วยซ้ำ" "ความหมายของท่านอ๋องคือ...?" องค์ชายสามอ้ายหยางเอ่ยถามเสียงเบา "อะไรที่ไม่ใช่ของเจ้า อย่าตะเกียกตะกายให้ลำบากเลย...ส่วนอะไรที่สมควรเป็นของเจ้า ไยจึงไม่ไขว่คว้า...เจ้าทิ้งซีเป่ยมาคว้าหนานหยางมิเป็นการทิ้งของในกำมือไปไขว่คว้าเงาหรอกหรื
ลูกอนุ ตอนที่83 เจตนาไม่ดีชัดๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น...คณะทูตเข้าพบไท่ชินอ๋องที่ท้องพระโรงอีกครั้ง ท่านทูตน้อมคำนับแล้วกล่าวว่า "เพื่อเป็นการกระชับสัมพันธไมตรีอันดีงามระหว่างแคว้นซีเป่ยกับแคว้นหนานหยาง...ทางซีเป่ยจึงขอมอบองค์ชายสามอ้ายหยางให้เป็นพระชายาของไท่ชินอ๋อง หวังว่าไท่ชินอ๋องและไท่หวางเฟยจะยินดีต้อนรับองค์ชายแห่งซีเป่ยขอรับ" หลี่ชิงนึกไม่ถึงว่า...อีกฝ่ายจะเล่นไม้นี้ พอชิงตำแหน่งไท่หวางเฟยไม่ได้ ก็ยอมเป็นน้อยเพื่อเข้ามาอยู่วงใน...เจตนาไม่ดีชัดๆ แต่เขาอยู่ในฐานะที่พูดอะไรก็มีแต่เสีย...เพราะทุกคนจะลงความเห็นเป็นว่า เขาใจแคบหึงหวง ไม่สมกับเป็นไท่หวางเฟย! ทว่าเขามั่นใจว่า...ไท่ชินอ๋องก็ต้องดูออกเช่นกัน ...จึงลอบชำเลืองมองผู้เป็นสามี ไท่ชินอ๋องมีสีหน้ายิ้มแย้ม ตอบว่า"เรื่องนี้มิใช่เรื่องใหญ่อันใด...เพียงแต่ข้าต้องการจะสนทนากับองค์ชายสามอ้ายหยางตามลำพังสักครู่หนึ่ง ขอให้ทุกท่านรออยู่ที่นี้" ว่าแล้ว...ไท่ชินอ๋องก็ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งเดินมาจูงมือหลี่ชิงไปด้วย ทั้งสามเข้าไปในห้องรับรองส่วนตัว "ไท่ชินอ๋องมิใช่ว่าจะสนทนากับข้าน้อยตามลำพังหรอกหรือ?" องค์ชายสามอ้ายหยางกล่าวถาม พลาง
ลูกอนุ ตอนที่82 จูงมือ
หลังจากองค์ชายสามอ้ายหยางกับท่านทูตจากแคว้นซีเป่ยแยกไปแล้ว...ไท่ชินอ๋องก็พาทุกคนกลับพระราชวังแล้วไท่ชินอ๋องได้พาหลี่ชิงไปยังห้องทำงานสำคัญที่แยกต่างหากจากห้องทำงานที่ใช้พิจารณาฎีกา ห้องนี้หลี่ชิงเพิ่งจะได้เข้ามาเป็นครั้งแรก อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ห้องตกแต่งเรียบหรูด้วยโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีเก้าอี้ตัวใหญ่ตั้งอยู่หลังโต๊ะ ซึ่งเป็นเก้าอี้ที่นั่งของไท่ชินอ๋องพอหลี่ชิงถูกจูงมือเข้ามาด้วย...ราชองครักษ์ก็จัดแจงยกเก้าอี้ที่มีพนักและเท้าแขนมาตั้งข้างๆ เก้าอี้ของไท่ชินอ๋องให้หลี่ชิงนั่ง และยกอีกตัวมาให้อ๋องสี่นั่ง เมื่อทั้งสามคนสำคัญนั่งลงเรียบร้อย...หวังกงกงก็ประสานมือน้อมคำนับ "คารวะไท่ชินอ๋อง ไท่หวางเฟย และท่านอ๋องสี่" "ไม่ต้องมากพิธี" ไท่ชินอ๋องเอ่ย "หวังเสียงได้ความว่าอย่างไร เล่ามาซิ" "ขอรับ" หวังกงกงรับคำ แล้วรายงานว่า "เรื่องที่องค์ชายสามอ้ายหยางมาที่แคว้นหนานหยางมีเบื้องหลังเกิดจากคนขายชาติขอรับ คนผู้นั้นก็คือเฉาฮั่นน้องชายของเฉาฮั่ว และเป็นอาของเฉาฉุน...เฉาฮั่นพาครอบครัวตระกูลเฉาที่เหลือไปอยู่ที่ซีเป่ย เขามีสหายอยู่ที่นั่น สหายของเขาเป็นขุนนางยศสูงพอส
ลูกอนุ ตอนที่81 ไม่อาจหลีกเลี่ยง
หลังจากกินอาหารเสร็จ...ไท่ชินอ๋องก็เอ่ยชวนหลี่ชิงว่า "ชิงชิง...เดี๋ยวพวกเราไปเดินเที่ยวเล่นชมตลาดกันดีกว่า" "ขอรับ" หลี่ชิงรับคำเบาๆ "เชิญองค์ชายสามและท่านทูตด้วย" ไท่ชินอ๋องออกปากชวนผู้เป็นแขกบ้านแขกเมือง องค์ชายสามอ้ายหยางเริ่มไม่ค่อยไว้วางใจในตัวไท่ชินอ๋องนัก ว่าจะเล่นงานอะไรเขาอีก จึงปฏิเสธว่า "ข้าน้อยมิชอบผู้คนเบียดเสียด ขอตัวกลับที่พักก่อนขอรับ" "เจ้ามิใช่บอกว่าชอบศึกษาศิลปะและวัฒนธรรมของหนานหยางหรอกหรือ?" ไท่ชินอ๋องกล่าว "ข้าจึงใคร่จะทำหน้าที่เจ้าบ้านพาเจ้าและท่านทูตชมชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านชาวเมืองของหนานหยางที่แท้จริง มิใช่อ่านเพียงในตำหรับตำรา" ทำให้องค์ชายสามอ้ายหยางไม่อาจหลีกเลี่ยง "เช่นนั้น...ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง" "มิใช่คำสั่งแต่เป็นคำเชิญ" ไท่ชินอ๋องแก้ แล้วจูงมือหลี่ชิงเดินออกจากเหลาสุราไปยังจัตุรัสกลางเมือง ซึ่งคึกคักด้วยผู้คนและร้านรวงตลอดจนแผงค้าขาย โดยมีท่านทูต และองค์ชายสามจากซีเป่ย อ๋องสี่และพระชายาอาเฟย ติดตามมาด้วย ราชองครักษ์และทหารรักษาความปลอดภัยปะปนอยู่ในฝูงชน โดยไม่ได้ขับไล่หรือรบกวนกิจกรรมของชาวบ้านแต่อย่างไร เพร
ลูกอนุ ตอนที่80 ตอนพิเศษ องค์ชาย 3
องค์ชายสามอ้ายหยางรู้สึกขัดใจอย่างยิ่ง...ให้เขาแข่งม้ากับเด็กจูงม้านะหรือ? ชนะก็ไม่ได้เกียรติอันใด แต่ถ้าแพ้จะต้องอับอายขายหน้าแน่ๆ ยิ่งกว่านั้น...เขาไม่มีวันแข่งขันกันคนชั้นต่ำแบบนั้นหรอก! จึงลงจากม้าแล้วเดินเข้าไปยังพลับพลา ค้อมศีรษะให้แก่ไท่ชินอ๋อง "น้อมเรียนไท่ชินอ๋อง หากไท่หวางเฟยหลี่ชิงไม่สะดวกที่จะร่วมสนุกกับข้าน้อย ข้าน้อยก็ไม่สนใจจะร่วมแข่งขันกับผู้อื่นขอรับ" "น่าเสียดาย มาถึงสนามม้าทั้งที ถ้ามิได้ดูการแข่งม้าก็เสียรสชาติยิ่ง" ไท่ชินอ๋องกล่าว และสั่งราชองครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างว่า "สั่งลงไป...ให้จัดเด็กฝึกหัดเลี้ยงม้า มาแข่งขันกันให้ชมดูหน่อย" "ขอรับ" ราชองครักษ์น้อมรับคำ แล้วไปปฏิบัติ ส่วนองค์ชายสามอ้ายหยางนั้นกลับไปนั่งที่ของตน ซึ่งอยู่ในพลับพลาเดียวกันไม่ห่างนักเพียงครู่เดียว...เด็กอายุสิบสองสิบสามจำนวนสิบห้าคนต่างขี่ม้าตัวใหญ่ให้เดินเรียงแถวเข้ามาอย่างเป็นระเบียบ แล้วเริ่มแสดงการขี่ม้าแบบต่างๆ อย่างโลดโผน "ชิงชิง...เจ้าดูเด็กพวกนี้สิ มีผู้ใดบ้างที่ขี่ม้าด้อยกว่าองค์ชายสาม?" ไท่ชินอ๋องกระซิบถามหลี่ชิงที่เขาโอบกอดไม่ปล่อย "หากเ
ลูกอนุ ตอนที่71 ตอนพิเศษ องค์ชาย 2
พอเสียงปรบมือซาลง...องค์ชายสามอ้ายหยางก็ค้อมคำนับให้แก่ไท่ชินอ๋อง แล้วกล่าว "ข้าน้อยด้อยฝีมือทางอักษรศาสตร์ ทำขายหน้าต่อหน้าไท่ชินอ๋องแล้ว" พระชายาอาเฟยได้ยินได้แต่ขบฟัน...เจ้าเสมอกับเกอเกอของข้า เจ้าบอกว่าขายหน้า อย่างนี้ก็หมายความว่า เกอเกอของข้าก็ต้องขายหน้าด้วยนะสิ...ข้าโมโหยิ่งนัก อยากเอาฝุ่นสกปรกริมทางเดินมาใส่ในน้ำชาให้เจ้ากินยิ่งนัก! "อาเฟย...สายตาประสงค์ร้ายของเจ้าโจ่งแจ้งมากเกินไป" อ๋องสี่กระซิบบอกพระชายาของตน "เก็บอาการหน่อย" "ช่างข้า" พระชายาอาเฟยเสียงสะบัด "ไม่สนับสนุนข้าก็เฉยไปเลย ไม่ต้องมาซ้ำเติมข้า... จะอย่างไร องค์ชายเทียนเป่าก็เข้าใจข้ามากที่สุด" ก็เจ้าทั้งสองคนมันเด็กเมื่อวานซืนเหมือนกันนี่...อ๋องสี่คิดในใจ องค์ชายสามอ้ายหยางคลี่ยิ้มเย้ายวนใจแล้วกล่าวต่อ "แต่ข้าน้อยยังใคร่ขอโอกาสขอการชี้แนะทางดนตรีจากไท่หวางเฟยหลี่ชิงสักครั้ง" แล้วหันไปทางไท่หวางเฟยหลี่ชิงพลางค้อมศีรษะให้ "หวังว่าไท่หวางเฟยจะไม่ปฏิเสธเรื่องเล็กน้อยนี้นะขอรับ" "ชิงชิง...ถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ" ไท่ชินอ๋องเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบๆ ทว่าหนักแน่นหลี่ชิงมอง
ลูกอนุ ตอนที่70 ตอนพิเศษ องค์ชาย
องค์ชายสามอ้ายหยางเม้มปากนิดหนึ่ง แล้วหันมายิ้มให้แก่ไท่หวางเฟยหลี่ชิงอย่างอ่อนหวาน ก่อนจะน้อมคำนับแล้วกล่าวว่า "ข้าได้ยินกิตติศัพท์อันโด่งดังของไท่หวางเฟยหลี่ชิงว่า...มีความสามารถจนได้รับการยกเว้นจากกฎมนเทียรบาลที่ห้ามมิให้ฝ่ายในเกี่ยวข้องกับราชกิจ ไท่หวางเฟยจึงสามารถช่วยไท่ชินอ๋องอ่านฎีกาได้ ความรู้ความสามารถของไท่หวางเฟยย่อมต้องมีมากล้น ข้าขอบังอาจขอศึกษาจากท่านสักเล็กน้อย เพราะข้านั้นมีความรักในภาษาและวัฒนธรรมของหนานหยางยิ่งนัก หากได้รับการชี้แนะจากไท่หวางเฟยบ้าง นับว่าเป็นวาสนาของข้ายิ่งนัก""องค์ชายกล่าวยกย่องเกินไป" หลี่ชิงได้แต่ตอบตามแบบแผน เพราะอีกฝ่ายไล่ต้อนด้วยคำพูดที่ฟังดูอ่อนหวาน ทว่าเคลือบอาบด้วยยาพิษ "ความรู้ของข้ามีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น""ข้าเองก็มีความรู้เพียงหางอึ่ง...แต่ใคร่ขอแลกเปลี่ยนความรู้กับท่าน หวังว่าท่านจะให้เกียรติ" องค์ชายสามอ้ายหยางยังคงยืนกราน"เช่นนั้น...นับถือมิสู้ทำตาม" หลี่ชิงจำต้องรับปากในที่สุดเจ้ากรมพิธีการเห็นไท่ชินอ๋องมิได้คัดค้านอันใด ก็สั่งให้ยกโต๊ะเก้าอี้และกระดาษพร้อมเครื่องเขียนมาให้ไท่หวางเฟยหลี่ชิงกับองค์ชายสามอ้ายหยางคนละชุดอาเฟยเอียงต
ลูกอนุ ตอนที่69 ตอนพิเศษ องค์ชายโฉมงาม
ที่ท้องพระโรง...ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินไท่ชินอ๋อง ไท่หวางเฟยหลี่ชิง มหาเสนาบดีอ๋องสี่ และพระชายาอาเฟย ล้วนนั่งประจำตำแหน่งเพื่อต้อนรับคณะทูตจากแคว้นซีเป่ย เพียงแต่ฮ่องเต้น้อยมิได้เสด็จเนื่องเพราะเมื่อวานอากาศร้อน ฮ่องเต้น้อยจึงทรงเล่นน้ำนานไปหน่อย เมื่อเช้าก็เลยพระวรกายร้อน มีไข้เล็กน้อยไท่ชินอ๋องสั่งให้หมอหลวงมาดูพระอาการ แล้วให้หลานกงกงดูแลฮ่องเต้น้อยพักผ่อน และสั่งเด็ดขาด...ห้ามซนเล่นน้ำอย่างเมื่อวานอีก!ดังนั้น...ฮ่องเต้น้อยจึงมิได้ออกนั่งบัลลังก์ว่าราชการคณะทูตแคว้นซีเป่ยนำเครื่องราชบรรณาการมาถวายแด่แคว้นหนานหยางตามธรรมเนียม เพราะเมื่อเจ็ดปีก่อนไท่ชินอ๋องได้กรีฑาทัพไปปราบแคว้นซีเป่ย และปราบสำเร็จเมื่อสี่ปีที่แล้ว นับจากนั้นแคว้นซีเป่ยก็ส่งบรรณาการมาให้แก่แคว้นหนานหยางเป็นประจำทุกปีแต่ปีนี้พิเศษ...เพราะคณะทูตที่คุมเครื่องบรรณาการมาด้วยเป็นคณะใหญ่เต็มยศ"ข้าในนามของแคว้นหนานหยางยินดีต้อนรับคณะทูตจากแคว้นซีเป่ย" ไท่ชินอ๋องกล่าวต้อนรับอย่างเป็นทางการ"พวกข้าน้อยในนามของคณะทูตจากแคว้นซีเป่ยรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง" หัวหน้าคณะทูตน้อมคำนับพลางกล่าว "ปีนี้นอกจากของบรรณาการตามธรรมเนี
