Masukลูคัสยืนทำใจครู่ใหญ่สุดท้ายก็เดินเข้าไปในห้อง ลูกสาววัยยี่สิบของเขากำลังนอนกอดอกอยู่บนเตียงสีหน้าเอาเรื่อง คิดว่ากูกลัวว่างั้น นี่พ่อนะโว้ยยัยเดมี่!
“เธอมาทำไม” “เดมี่ก็มาจัดการคุณป๊าไง ไหนบอกว่าจะเลิกเอาผู้หญิงมานอนด้วย นี่ยังไม่ถึงเดือนเลยนะทำอีกแล้ว” เดมี่ส่งสายตาเคืองๆ ให้เขา “ฉันบอกแบบนั้นเหรอ” “ใช่ไง ทำไมถึงชอบเอาผู้หญิงพวกนั้นมานอนด้วยคราวนี้เดมี่งอนจริงๆ นะ มาง้อเลย” เดมี่ตบมือลงข้างเตียง แก้มป่องๆ น่าฟัดทำให้ลูคัสเดินลงไปนั่งบนเตียงเดียวกับเธอ “สัญญาแล้วไงว่าจะไม่เอาใครมาแทนแม่ของเดมี่” “เดมี่เธอก็รู้ว่าฉันกับแม่ของเธอแต่งงานกันเพราะอะไร” พอลูคัสพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเดมี่ก็ยกมือขึ้นปิดหู จะมาย้ำทำไมว่าเขาไม่ได้มีใจให้แม่ ที่ต้องแต่งงานก็เพราะอยากช่วยเหลือพวกเธอ.. “รู้แล้ว คุณป๊าไม่ต้องมาย้ำแต่เดมี่รักแล้วก็เคารพคุณป๊าเป็นพ่อจริงๆ” …เคารพเป็นพ่อถามกูสักคำหรือยังว่าอยากได้ลูกสาวมั้ย ตอบเลยว่าไม่ไอ้ที่อยากได้น่ะเมียโว้ย! “ฉันไม่ได้อยากมีเธอเป็นลูก” “คุณป๊า พูดแบบนี้อีกแล้วนะเดมี่เสียใจอ่ะ” ยัยตัวแสบทำปากยื่น เขาพูดกรอกหูเธออยู่บ่อยๆ จนเดมี่เลิกเสียใจไปแล้ว ไม่อยากได้เธอเป็นลูกก็ช่างปะไร ถึงยังไงเขาก็ต้องรักษาคำพูดที่ให้ไว้กับแพรพลอยแม่ของเธอว่าจะดูแลเธอไปตลอดชีวิต ถ้าคิดจะมีเมียล่ะก็เธอจะอาละวาดให้อยู่ไม่สุขกันเลย “ไม่อยากคุยกับเด็กเอาแต่ใจ กลับไปได้แล้ว” “ไม่เดมี่ไม่กลับ พอเดมี่กลับไปคุณป๊าก็เรียกผู้หญิงคนนั้นมานอนด้วย เดมี่จะอยู่ขวางแบบนี้แหละ” เดมี่ทิ้งตัวนอนบนเตียง ลูคัสมองหญิงสาวกลิ้งตัวไปมาด้วยความเหนื่อยใจ กูยิ่งคิดไม่ซื่อ ก็ยังมานอนยั่วกันจับทำเมียซะดีมั้ง! “ตามใจ” เจ้าของห้องเป็นฝ่ายเดินออกมาด้านนอก เดมี่ผงกหัวขึ้นมองตามแผ่นหลังของเขา แค่คิดว่าคุณป๊าเห็นผู้หญิงคนอื่นสำคัญกว่าเธอก็รู้สึกหายใจไม่ออก สายตาของเขาต้องมีไว้ให้เธอคนเดียว …พวกเราเป็นพ่อลูกกันนี่ เป็นครอบครัวเดียวกันจะเห็นคนอื่นสำคัญกว่าเธอได้ไงล่ะ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ลูคัสยังคงนั่งกระดกเหล้าอยู่ด้านนอกส่วนหญิงสาวด้านในก็คงหลับไปแล้ว ห้าปีแล้วที่เดมี่กลายมาเป็นลูกเลี้ยงของเขา ย้อนกลับไปเมื่อตอนเดมี่อายุสิบหก สองแม่ลูกพากันหนีตายมาขอให้เขาช่วย แพรพลอยแม่ของเธอเป็นรุ่นพี่ที่ลูคัสให้ความสนิทสนมกันมานาน หลังจากเธอแต่งงานไปกับนักธุรกิจชาวต่างชาติเขาก็ไม่ได้ข่าวคราวของอีกฝ่าย รู้เพียงสามีของแพรพลอยรวยมากและค่อนข้างมีอิทธิพลเวลาผ่านไปเป็นสิบๆ ปี แพรพลอยก็หอบลูกสาวเข้ามาขอความช่วยเหลือ ทีแรกลูคัสไม่อยากยื่นมือเข้าไปช่วยแต่เพราะดวงตากลมโตของเด็กหญิงอายุสิบหกทำให้เขาต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว พ่อของเดมี่ทำธรุกิจผิดกฏหมาย โดยไม่เคยบอกให้ภรรยารู้มาก่อนแพรพลอยมารู้ก็ตอนที่ถูกลอบยิง สองแม่ลูกตกเป็นเป้าการไล่ล่าของกลุ่มคนที่เกลียดสามีเธอ สุดท้ายแพรพลอยก็ขอเลิกกับสามีก่อนจะบินหนีกลับมาแน่นอนว่าพ่อเดมี่ไม่ยอม แพรพลอยจึงขอให้เขาตบตาด้วยการแสดงว่าเป็นคนรักใหม่ของเธอ จากนั้นไม่ถึงเดือนลูคัสก็แต่งงานกับแพรพลอย เห็นแบบนั้นพ่อเดมี่จึงล่าถอยไป สองแม่ลูกอาศัยอยู่ที่บ้านของเขา ลูคัสก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องพวกนี้ เขาตอบตัวเองไม่ได้ รู้เพียงอยากเห็นเดมี่อยู่ในสายตา.. …แพรพลอยเองก็เหมือนจะมองออก เธอฝากฝังเดมี่ไว้ก่อนจะจากโลกนี้ไปด้วยโลกประจำตัวเมื่อสองปีก่อน สามปีนี้เขาจึงกลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวฮอร์โมนพลุ่งพล่าน ลูคัสได้แต่หักห้ามใจตัวเอง สายตาของเดมี่เต็มไปด้วยความรักแบบเทิดทูน มองเขาเป็นเกราะคุ้มกันภัย แล้วจะให้เขาทำตัวเป็นผู้ชายมักมากจับเธอทำเมียได้ยังไงเดมี่ต้องเสียใจมากแน่ๆ ถ้ารู้ความคิดอันอกุศลของเขา มึงจะทำลายความเชื่อใจของลูกไม่ได้ไอ้ลูคัส มึงเงี่ยนก็แค่ไปปลดปล่อยกับผู้หญิงคนอื่น ท่องไว้นั่นลูกสาวมึง! ..ลูคัสสูดหายใจลึกพยายามข่มบางอย่างให้อ่อนลงแต่มันกลับดีดผางชี้เด่ไปทางประตู หัวเรดาร์ส่ายหาเป้าหมายทันที ร่างบางบนเตียงนอนหลับตาพริ้ม ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้ลูคัสเผลอยิ้มออกมาขี้เซาจริงๆ ยัยตัวเล็กของป๊า ต่อหน้าเธอเขามักจะแสดงท่าทีห่างเหิน ทำให้เดมี่รู้ว่าเขาไม่เคยรับเธอเป็นลูก มีแค่เธอที่เป็นฝ่ายเรียกเขาว่าป๊าอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งลูคัสไม่ชอบเลยที่เธอเรียกแบบนี้ ป๊าของเดมี่คือพ่อ ส่วนป๊าของเขาคือผัว พอได้ยินเธอเรียกด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ สมองเขาก็จินตนาการว่าตัวเองกำลังมีอีหนูคนสวยทรงโตคอยบีบนวดเอาใจ ป๊าคะ ป๊าขา นั่นแหละได้ยินแล้วค.มันลุก! “เดมี่..” ลูคัสลอบกลืนน้ำลายรู้สึกร้อนเมื่อเห็นเรือนร่างอรชรเต็มไม้เต็มมือของลูกเลี้ยง เธอนอนคาชุดนักศึกษา กระโปรงทรงเอร่นขึ้นจนเห็นปลีน่องขาว ลูคัสขยับตัวไปยืนปลายเท้าเธอ ใจเขาเต็นแรงเมื่อมองลอดเข้าไปจนเห็นกางเกงชั้นในสีดำสนิท “อื้อ” เดมี่พลิกตัวเอาขาไปก่ายหมอนข้าง จากที่เห็นวับๆ แวมตอนนี้ลูคัสเห็นก้นอวบเธอลอยเด่นเต็มสองตา ..แบบนี้จะให้พ่อทำยังไงครับลูก! .........หลายเดือนก่อนลุงดอมเรียกให้เขาไปพบที่บ้านก่อนจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง ว่าคุณแพรพลอยแม่ของเดมี่พาเธอหนีเพราะรับไม่ได้ที่สามีทำธุรกิจผิดกฏหมาย ซึ่งปัจจุบันลุงดอมวางมือจากงานพวกนั้นแล้ว“แม่ของเดมี่เสียแล้ว ดอมช่วยลุงตามหาเดมี่ได้มั้ย” ชายสูงวัยแววตาเต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อทราบข่าวจากสายสืบว่าแพรพลอยเสียชีวิตไปหลายปี ส่วนเดมี่ก็ไร้ซึ่งข่าวคราว แน่นอนว่าลุงดอมเป็นถึงอดีตมาเฟียใหญ่ ถ้าจะหาตัวใครสักคนคงไม่ใช่เรื่องยากเว้นก็แต่มีใครบางคนกำลังขัดขวาง ซึ่งใครคนนั้นคงเป็นผู้ชายที่เดมี่เดินตามหลังขึ้นไปบนรถ..…ถึงเวลานกน้อยต้องกลับกรงทองแล้ว“พวกมึงไปตามสืบมาว่ามันเป็นใคร”เดม่อนหันไปสั่งลูกน้องชายหนุ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ..ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของเขาใครก็อย่าหวังจะแย่งเธอไป! ความเร็วของรถทำให้เดมี่จับเบาะไว้แน่น อารมณ์กรุ่นโกรธของคุณป๊าตอนนี้ทำให้เธอไม่กล้าพูดอะไรออกไป ดวงตากลมโตเหลือบมองเสี้ยวหน้าของเขา เดมี่รวบรวมความกล้ายกมือแตะลงบนแขนแกร่ง“คุณป๊าคะคือว่า…”“เธอคงอายมากมั้งที่มีผัวแก่ๆ แบบฉัน”น้ำเสียงไม่พอใจเจือไปด้วยความน้อยใจทำให้หญิงสาวรีบเอนศรีษะเอาหน้าซบลงกับแขนของเขา เดมี่นึกว่า
…คุณป๊าคงไม่ว่าหรอกมั้งก็แค่สองสามชั่วโมง เดมี่คำนวณเวลาในใจ ก่อนรีบส่งข้อความบอกคนขับรถให้ขับตามไปทีหลังส่วนเธอติดรถเพื่อนๆ ไปที่ผับ..เสียงดนตรีดังกระหึ่มบวกกับเสียงพูดคุยทำให้เดมี่ไม่ทันสังเกตโทรศัพท์มือถือที่ดังวนอยู่นาน เสียงหน้าจอสว่างขึ้นก่อนจะดับลงไป“หายไปไหนวะเดมี่..”ลูคัสยืนพิงรถคันหรูอยู่หน้าคณะของเธอซึ่ง เหล่านักศึกษาพากันเดินออกจากตึกคนแล้วคนเล่าแต่เขายังไม่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเดินออกมา“หรือว่ากลับไปแล้ววะ”นี่กูก็เหยียบมาสุดๆ แล้ว กลับบ้านไปคงได้ใบสั่งมาดูเล่นหลายใบเพราะห้าวเกียร์ทุกไฟแดง แซงซ้ายมาแทบทุกคัน ความฝันคือการมาเซอร์ไพรส์ยัยลูกสาวพร้อมกับพาเธอไปเดทฉ่ำๆ ตบท้ายด้วยพาไปสวีทรับลมทะเลที่พัทยาหนีหน้าไอ้กวินทร์ที่จ้องจะขัดขวาง..นี่กูโดนเซอร์ไพรส์กลับหรือไง ชายหนุ่มรีบกดโทรหาคนขับรถของเดมี่ ถ้ายังไม่ถึงบ้านจะได้ให้รีบวนรถกลับมาส่ง ไม่อย่างนั้นโดนไอ้เลขาจับเป็นตัวประกันให้เขากลับไปนั่งใช้แรงงานสะสางกองเอกสารจนตายแน่ๆ แค่นี้มันก็โทรจิกยิกๆ“ไอ้เทพมึงอยู่ไหน”[หน้าผับMonster oneครับ] คนขับรถหน้าซีดปากสั่นรีบละล่ำละลักบอกเจ้านาย“หน้าผับ มึงไปทำอะไรหน้าผับวะ แล้วเดมี่ล
เดมี่หวีดเสียงครางเธอเสียดเสียวจนแทบสำลักความสุข เสียงครางราวกับจะขาดใจขาดห้วงลงเหลือเพียงเสียงหอบเหนื่อยอ่อน หญิงสาวนอนกระตุกเกร็งน้ำสีใสยังไม่ทันไหลลูคัสก็แลบลิ้นรอกิน..กวินทร์รอจนแสงไฟในห้องทำงานดับลง เข้าไปนานขนาดนี้หวังว่าเอกสารสำคัญจะถูกเจ้านายเซ็นต์สักที เขาค่อยๆ เปิดสวิตซ์ไฟตรงผนัง พอแสงไฟสว่างขึ้นภาพตรงหน้าก็ทำให้เลขาหนุ่มเข่าอ่อน“เหี้ยไรวะเนี้ย..”แฟ้มเอกสารกระจัดกระจาย บางอันหลุดออกมาจนปลิวว่อนเกลื่อนห้อง ชายหนุ่มหันไปมองบนโต๊ะถุงหิ้วแบรนด์ดังที่เจ้านายหิ้วมาถูกวางทิ้งไว้ กล่องสีน้ำเงินเข้มซึ่งคาดว่าคงเป็นกล่องเครื่องประดับถูกอ้าเปิดวางทิ้งไว้มุมโต๊ะ..“เข้ามาเปิดกันในนี้ได้ไงวะ นี่ห้องทำงานนะโว้ย” เลขาหนุ่มยกมือขึ้นขยี้ใบหน้าแรงๆ พร้อมกับทรุดตัวนั่งเก็บกองเอกสาร“อะไรวะเนี้ย..”กวินทร์หยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาพิจารณาคราบน้ำเล็กๆ ซึ่งเปรอะจนทำให้น้ำหมึกจางลง แล้วมันไม่ใช่แค่แผ่นเดียวมันเป็นเกือบทุกแผ่น!…โอ้ย ไอ้คุณเจ้านายมึงจะมาน้ำแตกใส่เอกสารกูไม่ได้นะโว้ย!@เช้าวันต่อมาเดมี่เดินกึ่งวิ่งลงมาจากด้านบนหญิงสาวกวาดสายตาหาคุณป๊าของเธอ ก่อนจะเห็นว่าเหล่าบอดี้การ์ดยืนอยู่หน้าห้องท
แสงไฟจากหน้ารถทำให้เดมี่ยิ้มร่าดีใจ ร่างบางวิ่งตัวปลิวเข้าไปยืนกระโดดหอมแก้มคนที่กำลังเดินลงมา ลูคัสเลื่อนมือบีบสะโพกเธอเบาๆ ไม่สนสายตาหลายคู่ที่ต้องแสร้งมองไม่เห็นภาพสวีทของเจ้านายหนุ่มกับลูกเลี้ยงสาว..“หายไปไหนมาคะ เดมี่โทรหาตั้งหลายสาย”“ไปซื้อของมาให้เด็ก”ลูคัสชูถุงหิ้วแบรด์ดังซึ่งเขารีบบึ่งไปรับมาจากห้าง สั่งไปหลายดือนจนเกือบลืมจนกระทั้งSAของช็อปโทรเขามาแจ้ง“อะไรคะ ของเดมี่หรือเปล่าน๊า”“นั่นสินะ ของเดมี่หรือเปล่าเราขึ้นไปเปิดดูกันเถอะฉันอยากเปิดให้เธอดู”“ไปค่ะ เดมี่ก็อยากเปิด…ดูจะแย่”กวินทร์หน้าแดงเมื่อยัยคุณหนูเดมี่เว้นช่วงคำว่าเปิด ไม่ได้การล่ะ กองเอกสารที่เขาเตรียมไว้ยังรอเจ้านายไปเซ็นต์แล้วยัยเด็กนี่จะมาอยากเปิดอะไรตอนนี้“นายครับ ทางสิงค์โปร์เร่งสัญญามาแล้ว ผมว่าเจ้านายรีบไปดูเอกสารก่อนจะดีกว่า”“สำคัญมากมั้ย” ลูคัสหน้าตึงเมื่อโดนขัด นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคิดว่ากูต้องทำงานตลอดหรือไงวะ“คิดว่าสำคัญครับ”“คุณป๊าไปทำงานก่อนเถอะค่ะ ไว้เราค่อยมาเปิดกันก็ได้” ลูคัสส่ายหน้ายิ้มๆ งานอะไรก็ช่างหัวแม่งเถอะ“เฮๆ ..นายครับวันนี้ขอเถอะนะ ถ้านายไม่เซ็นต์เบิกจ่ายเงินเดือนวันนี้ พวกพน
เดมี่ลากสายตามองไปตามแผงอกสาขาเล็กยังขนาดนี้แล้วสาขาใหญ่ซึ่งซ่อนอยู่ใต้กางเกงจะดกดำขนาดไหนกันนะ สายตาซุกซนของเธอทำให้ลูคัส ร้อนไปทั้งตัวเล่นมองสำรวจกันด้วยสายตาแบบนี้ยังบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเขาจะทำให้เธอรู้ใจตัวเองเสียทีว่าเราสองคนใจตรงกัน!มือบางถูกเขาจับไปวางบนแผงอกกำยำ“ลองลูบดู” เดมี่ค่อยๆ กรีดนิ้วไปตามกลุ่มขนลากไล้ไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ขอบอันเดอร์แวร์ ลูคัสหายใจติดขัดช้อนตาหิวกระหายมองเธอช้าๆ“ล้วงเข้าไป”เดมี่สั่นหัวตั้งท่าจะชักมือกลับแต่ก็ถูกเขาคว้าไว้พร้อมกับจับมือเธอสอดเข้าไปใต้หว่างขา“อ่าส์” ลูคัสเสียงพร่าเมื่อมือนุ่มทาบทับลงกับท่อนเนื้อแข็ง ต่างจากหญิงสาวที่ทำท่าจะร้องไห้“เดมี่ไม่อยากจับ”“อยากลองอม?”“ไม่ๆ”“ขนาดนี้แล้วลองหน่อยนะ” ลูคัสตะล่อมเขาอยากเห็นปากจิ้มลิ้มอมรูดแท่งใหญ่คงเเป็นภาพที่สวยงามมาก และก็ยังเป็นคำตอบให้เขาได้มั่นใจว่าเดมี่เองก็มีใจ…ถึงขนาดอมให้มันก็ต้องมีคิดกันมั่งละว้า“ไม่มีทางมันเข้าไปในปากเดมี่ไม่ได้” แค่กำให้รอบยังไม่มิดแล้วจะเข้าปากได้ยังไง“เลียเฉยๆ ก็ได้”“ทำไม่เป็น”“เรียนรู้ ตั้งใจ ทำได้แน่นอน” หญิงสาวกำท่อนเนื้อค้าง อะไรของเขาคำขวัญวันเด็กหรือไ
หลังจากจับเธอกินรอบที่สอง ลูคัสก็ต้องรีบหยุดเมื่อร่างบอบบางของเดมี่รับไม่ไหวอีกต่อไปจู่ๆ เธอก็ไข้ขึ้นสูง จนเขาต้องรีบอุ้มเธอขึ้นมานอนพักบนห้องลูคัสจัดการเช็ดตัวลูกเลี้ยงสาวก่อนจะหยิบชุดนอนมาสวมใส่ เดมี่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนต่างจากเขาที่นอนหลับไม่ลงจนต้องพาตัวเองเดินมาจุดธูปที่ห้องพระ เบื้องหน้าคือรูปถ่ายแพรพลอยแม่ของเดมี่“เจ๊แพร..ผมจัดการเดมี่ไปแล้วขอโทษนะที่ผมอดทนรอจนเดมี่เรียนจบไม่ไหว เจ๊ไม่ต้องเป็นห่วงผมสัญญาจะดูแลเดมี่ด้วยชีวิต” ถ้อยคำที่แพรพลอยฝากฝังเขายังจำมันได้ดีเช้าวันต่อมาเดมี่งัวเงียลุกขึ้นนั่ง อาการเจ็บแปลบแล่นเข้ามาจนเธอต้องนั่งนิ่งๆ หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องส่วนตัว..เธอโดนเขากระแทกจนสติดับวูบไป พอคิดถึงตรงนี้เดมี่ก็รีบหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้า…เธอกับคุณป๊า“ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงทุ้มทำให้เดมี่รีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ เขาจะเข้ามาทำไมเธอยังไม่พร้อมจะเจอหน้าตอนนี้“คุณป๊าเข้ามาทำไมคะ”“มาหาเมีย” เขานั่งลงปลายเตียงสายตาจดจ้องมาใต้ผ้าห่ม“คุณป๊าไม่นะ” เดมี่ดึงผ้าห่มแน่นเมื่อเขากระชากมันออกจนเกิดการยื้อแย่ง ลูคัสใช้สายตาดุๆ ให้เธอปล่อยมือ“







