LOGINอื้ม!...หนูมุกร้องในคออย่างตกใจที่คนป่วยดึงร่างเธอกลิ้นเปลี่ยนตำแหน่งกับคนป่วย ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายโลมเลียดูดกลืนกินความหวานในโพรงปากเธออย่างเร้าร้อนมากขึ้นเมื่อเพลิงสวาทของคนป่วยเริ่มรุกลามมากขึ้นแขนเล็กโอบกอดรอบคอคนป่วยไว้แน่น ตอบสนองกลับกับสัมผัสนั้น อลันเริ่มขมวดคิ้วหนามากขึ้นเมื่อเขาเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่ใช่ความฝันก็ร่างกายเขากำลังตอบรับสนองกลับสัมผัสของหนูมุกที่เขาคิดว่ากำลังฝัน
"นะ...หนูมุก!!..." อลันที่ผละออกจากริมฝีปากเล็กที่แดงเมื่อเขาเปิดตาขึ้นมา
"พี่อลัน..."
"ทำไม...หนูมุกมาอยู่ที่นี่ได้ไง" อลันหน้าเครียดถามกลับอย่างไม่เข้าใจทันที
"มุกก็แปลงกายเป็น...ซุปเปอร์เกิร์ลเข้ามาหาพี่อลันไงค่ะ"
"ไม่ตลกนะ!..." อลันพูดพ
"มีอะไร?..." อลันถามกลับทันทีเมื่อหนูมุกออกจากห้องสมุดไปแล้ว แอลเปิดภาพในโทรศัพท์ให้อลันดูทันที อลันคิ้วขมวดเข้าหากันทันที เพราะภาพนั้นก็คือป้ายหินในสุสานที่บนป้ายหินคือลอนน่า หญิงผู้เป็นที่รักของเนธาน... "...ได้รับการยืนยันที่แน่นอนจากซีไอเอแล้วครับ" แอลให้รายละเอียดยืนยันกับอลัน โดยที่อลันไม่ต้องเอ่ยถาม "โอกาสเป็นไปได้สูงมากที่ลอนน่าเสียชีวิตเพราะการปะทะกันในครั้งนั้น..." แอลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย และจากที่แมทบอกว่าน้าชายของตัวเองเป็นคนแบบไหนทำให้อลันเป็นห่วงหนูมุกเหลือเกิน "นายจะเอายังไงต่อไปดีครับ..." "…ตอนนี้ผมมือแปดด้านเลย...ไม่รู้ว่าจะขยับไปทางไหน...เพราะเบาะแสเดียวของเนธานก็เมื่อหลายเดือนก่อน...และจู่ๆ มันก็หายตัวไป...แม้แต่ซีไอเอยังหาตัวมันไม่เจอเลย..." 
"พี่อลัน..." เสียงสุดท้ายของหนูมุกหลังจากที่ทั้งเขาและเธอปลดปล่อยความอึดอัดที่ก่อตัวมาตลอดหลายสิบนาทีนี้ออกไปจนสิ้น หนูมุกหลับตาลงอลันรับร่างบางไว้เข้าสู่อ้อมแขนโดยทันที เมื่อเธอน่าจะสลบไปแล้วโดยที่แก่นกายเขายังอยู่ในตัวเธออลันนอนนิ่งๆ ลูบแผ่นหลังเนียนโดยที่รอยยิ้มน่าหลงใหลยังคงอยู่บนใบหน้าคมเข้ม เพราะเขาไม่อาจกำจัดรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจและความสุขนี้ออกจากหัวใจเขาได้ อลันขยับตัวเองอย่างเชื่องช้า โดยที่มีร่างบางอยู่ในอ้อมแขน เมื่อตัวเขากลับขึ้นมานั่งห้อยขาอีกครั้ง วงแขนแข็งแรงกระชับร่างเล็กก่อนที่จะค่อยๆ ลุกยืนเต็มความสูงและเดินออกจากซุ้มริมสระเพื่อลงไปในสระน้ำ โดยที่จุดประสานยังคงเชื่อมเขาและหนูมุกเป็นหนึ่งเดียวกันตลอดการย่างก้าวของท่อนขาที่แข็งแรงนั้น อลันที่ลงมาแช่ตัวในสระโดยที่ร่างบางยังคงโอบวงแขนรอบคอและซบใบหน้ากับไหล่หนาโดยที่เธอไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด เพราะอลันไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากร่างบางยามที่เขากระซิบเรียกเธอเบาๆ อลันขยับเ
"อ้าร์ส!...." หนูมุกครางออกมาพร้อมกับเด้งสะโพกเบียดเข้าหาปลายลิ้นร้ายของเขาที่กรีดกรายกลีบดอกกุหลาบที่มีสีแดงเข้ม เพราะเธอพึ่งผ่านมรสุมความเร้าร้อนของอลันมาหมาดๆ และตอนนี้เธอยังต้องมาพบเจอความเอาแต่ใจที่ไม่มีคำว่าพอหรืออิ่มของเขาเลย...สองมือเล็กที่วางไว้ข้างตัวกำแน่น เมื่อลิ้นหนาที่แสนร้ายกาจกำลังจะฆ่าเธอให้ตายด้วยพลังความซ่านเสียวที่มันวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเธอจากแหล่งกำเนิดที่ลิ้นร้ายที่ล้วงล้ำเข้าไปและออกมาอยู่อย่างนั้นในท่วงท่าและจังหวะที่เร่งเร้าธารน้ำภายในตัวเธอให้ไหลออกมาตอบแทนเจ้าของลิ้นนั้นอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น....สองมือแข็งแรงของอลันจับกักขังวงขาเล็กของหนูมุกที่เธอรู้ตัวว่ากำลังจะพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกซ่านเสียวที่เกิดขึ้นอยู่นี้ เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอแทบจะระเบิดออกมาแล้ว แต่ทำไม? ทำไมกัน? หนูมุกย้ำถามตัวเองซ้ำๆ เพราะถ้าเป็นไปตามปกติ...เธอคงต้องกรีดร้องปลดปล่อยธารน้ำออกมาแล้วแต่นี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอที่ร่างกายไม่ยอมถึงจุดปลดปล่อย แต่เธอกลับรู้สึกดีมาก..มากกว่าที่เคยเป็นมาและมันยังดึงเวลาความสุขนี้ยืดยาวออกไป...ช่างดีเหลือเกิน หนูมุกอยากจะเอ่ยคำนั้นออกไปให้เข
หนูมุกที่เดินมาถึงสระว่ายน้ำที่ถูกเตรียมพร้อมตามคำสั่งของอลันที่ก่อนหน้านี้ได้โทรมาแจ้งเฮเลนไว้ หลังคาสูงเหนือสระยังถูกปิดแต่สระน้ำถูกเปิดพร้อมใช้งาน หนูมุกเดินไปยังซุ้มรินสระที่มีเตียงขนาดใหญ่สีขาว พร้อมกับเครื่องดื่มที่นำมาวางไว้พร้อมหนูมุกถอดเสื้อคลุมออกเผยเรือนร่างในชุดบิกีนี่ทูพีทสีดำ "ตูม!!!!" เธอกระโดดลงสระทันที เพราะความรู้สึกแปลกๆ ที่ยังเกิดขึ้นในร่างกายยังคงอยู่นั่นเอง ทางด้านอลันที่จำต้องมารับแขกที่ไม่ได้รับเชิญด้วยชุดเสื้อคลุมที่รอยแยกเผยแผ่นอกกว้างที่มีเส้นขนอ่อนนุ่มเย้ายวนตาต่อผู้ที่เห็นรวมถึงซาบีน่าด้วย "ถ้าจำไม่ผิด...ผมเคยบอกกับคุณไปแล้วนะ...ว่าอย่ามาที่นี่" อลันพูดกับซาบีน่าด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและห่างเหินอย่างไม่ปิดบัง "อลัน...ฉันก็อยากจะมาอธิบายเรื่องข่าวที่ออ
เวลาที่ล่วงเลยไปเรื่อยๆ จากหนึ่งนาทีเป็นหลายนาทีความซ่านเสียวเพิ่มทวีสูงขึ้นเรื่อยๆ กลับเป็นปัจจัยเร่งจังหวะของอลันให้หนักหน่วงมากขึ้น และยิ่งอลันเพิ่มความดิบเถื่อนมากขึ้นเท่าไหร่ความพึงพอใจในตัวหนูมุกก็มากขึ้นตามเช่นกัน หนูมุกมองใบหน้าของเธอและเขาที่สะท้อนในกระจก ใบหน้าและเรือนร่างของเธอที่ว่าแดงแล้วยังไม่แดงเท่ากับของอลันที่แดงก่ำจากผลสะท้อนการกระทำของตัวเขาเอง...เรือนร่างของอลันเริ่มชื้นไปด้วยเหงื่อกาฬเปล่งประ-กายวิ้งวับเมื่อสารแห่งความสุขไหลเวียนไปทั่วร่างกำยำ "อ้าร์สสส.../...โอ้วววว..." เสียงครางของทั้งสองดังออกมา เมื่ออลันดึงสวรรค์ฉิมพลีเข้าโอบล้อมเขาและเธออย่างเต็มใจ ควับ! อลันรับร่างบางไว้อย่างรวดเร็วเมื่อความอุ่นครักในตัวอลันถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายสาวอย่างเต็มที่... เมื่อหนูมุกไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะยืนต่อไปได้ อลันช้อนร่างบางที่ระบบการหายใจยังไม่สม่ำเสมอเข้าสู่วงแขนและเดินไปยังอ่างน้ำวนขนาดใหญ่ อลันก้าวเท้าลงไปและนำเรือนร่างของหนูมุกที่ยังหอบหายใจแนบแผ่นหลังกับแผ่นอกกว้างของเขาเมื่อนั่งลงในอ่าง เขาเอื้อม
"มุกไม่ได้เป็นอะไร...มุกแค่กำลังต้องการพี่มากก็เท่านั้น" หนูมุกเบิกตา กว้างกับคำตอบของอลันที่พูดเหมือนไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย "ไม่!...อย่ามายุ่งกับมุกนะ...เอามือออกไป..." หนูมุกที่พยายามผลักมือของอลันที่ดันตัวเธอจนแผ่นหลังแนบกับผนังห้องน้ำที่เธอเดินเข้ามาโดยการล่อลวงของอลัน อื้มมม... อลันปิดปากกลบเสียงโวยวายด้วยปากของตัวเองโดยทันที มือใหญ่จับมือเล็กทั้งสองที่ยังไม่ยอมจำนนต่อชะตาและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกักไว้เหนือศีรษะด้วยมือเขาเพียงมือเดียว ส่วนอีกมือเขาเคลื่อนล้วงล้ำเข้าสู่เรือนกายท่อนบนของหนูมุกอย่างไม่รีรอเพื่อปลดพันธนาการความอวบอูมนั้น หนูมุกที่พยายามที่จะต่อต้านการจู่โจมตามความเข้าใจของเธอ โดยที่เธอต่อต้านสัมผัสของอลันด้วยการตอบสนองดูดรั้งเรียวลิ้นที่ล้วงล้ำเข้าสู่โพรงปากเธอด้วยความเร้าร้อน อลันค่อยๆ ขยับคืนเรียวลิ้นของตัวเองกลับอย่างช้าๆ โดยที่มีริมฝี







