ล่ามรัก : EP 11 คุณเพลิง

บทที่ 11 

> คุณเพลิง 

แม่บ้านโทรบอกกับเขาว่าเพลิงมีนากลับบ้านมาร้องไห้ฟูมฟายวิ่งเข้าห้อง ถามอะไรไม่ยอมตอบ เขานั่งประชุมกับรุ่นน้องในแก๊งหลังที่ออกมาจากคอนโดพราวมุก หยุดการประชุมลงและรีบกลับบ้านตรงหาน้องสาวทันที เพลงมีนาร้องไห้กอดพี่ชายสะอื้นหนัก เหมือนมีใครทำร้ายมา ใจคอเขาไม่ดีคิดไปต่างๆนาๆพยายามถามน้องมือสองข้างจับไหล่น้องให้ตั้งสติเพราะผมฟังในสิ่งที่เธอพูดไม่รู้เรื่อง

"เพลง..ใครทำอะไร" 

"พราวฮื่อๆ" ตกใจเล็กน้อยเมื่อเพลงมีนาน้องสาวเอ่ยถึงพราวมมุก เกิดอะไรขึ้นหรือพราวมุกบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพลง เธอถึงร้องไห้แบบนี้ หรือพราวมุกเป็นอะไรซึ่งมันมีหลายสิ่งมากที่ต้องคิดไปไม่รู้กี่เฟตุผลแล้ว

"เพลงมันเกิดอะไรขึ้น พราวทำอะไรหรือพราวมุกเป็นอะไร หยุดร้องและพูดชัดๆ" มือสองข้างจับไหล่น้องสาวบอกให้เธอตั้งสติ อยากรู้ความจริงเร็วๆในใจร้อนผ่าวไปหมด แล้วกังวลด้วยว่าจะเกิดอะไรขึ้น เสียงดังใส่น้องสาวไปทำให้เพลงหยุดสะอื้นได้บ้าง จะไม่ให้ผมกังวลและกลัวได้ไง เพลงมีนาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยและเรื่องนี้มันต้องร้ายแรงถึงทำให้เธอเสียใจขนาดนี้

"พราวมุกมีแฟนแล้วเฮียฮื่อๆ" ห๊ะ! หน้าเริ่มเอ่องงคำพูดของน้องตัวเอง

"พราวมุกมีแฟน แค่นี้หรอที่เพลงร้องไห้หนักขนาดนี้" เพลงมีนาพยักหน้าใช้มือขวาปาดน้ำตาเหมือนเด็กน้อยขี้แง อะไรครับเนี่ยที่ร้องไห้ฟูมฟายหนักเหมือนถูกทำร้ายมานั่นเพราะเพื่อนมีแฟน 

"เฮียรู้ไหมเพลงโทรหาพราวไม่รู้กี่สายวันนี้ พราวไม่รับเลยสักสาย พอเพลงไปหาที่คอนโด เพลงเจอสิ่งที่เพลงไม่เคยคิดเลยว่าพราวจะทำแบบนี้ เพลงกับพราวเราสัญญากันไว้แล้วว่าถ้ามีแฟนจะต้องบอกกันจะไม่เอาใครเข้ามาทำแบบนั้น" ยังร้องไห้สะอื้นพูดถึงพราวให้ผมฟังอยู่

"บะแบบนั้นคือแบบไหน พราวทำอะไรให้เห็น" อยากรู้ในสิ่งที่เพลงมีนาเห็นมาเหมือนกันว่าคืออะไร 

"เรื่องแบบนั้นไง ถ้าวันนี้เพลงไม่ไปเห็นที่ห้องเพลงคงไม่รู้หรอกเฮีย ฮื่อๆ พราวมีแฟนไม่บอกเพลงสักนิด" โอ้ย! น้องสาวเขาคงจะเห็นรอยยับหรือรอยตามตัวพราวมุกเพื่อนตัวเองแน่นอน นี่ขนาดเพื่อนสนิทมีแฟนยังร้องไห้ขนาดนี้เสียใจฟูมฟายจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ถ้ารู้ความจริงว่าพี่ชายตัวเองมีอะไรกับเพื่อนสนิทเพลงจะรับได้ไหม 

"เพลงฟังเฮียนะ เพื่อนอะคือคู่หูรักกันมากแค่ไหนสนิทแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องแยกจากกันอยู่ดี รู้ไหมที่ร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ ทำให้เฮียเสียงานจากที่นั่งประชุมใหญ่ เฮียยกเลิกหมดเลยเฮียเป็นห่วงเพลง รีบขับรถมาด้วยความเร็วขับรถมาเพราะว่าตกใจ" มือทั้งสองข้างจับเข้าที่ใบหน้าน้องสาวเบาๆให้เธอจ้องมองหน้าของเขา ไม่ได้ตะคอกหรือว่าน้อง แค่เตือนสติน้องเฉยๆเพลงมีนายังเด็กแค่เพื่อนมีแฟนเธอก็เสียใจแล้ว 

"เพลงขอโทษค่ะ" สองมือน้อยๆพนมว่ายก้มหัวลงและขอโทษผม ซึ่งผมไม่ได้ว่าหรือว่าโทษน้อง ต่อให้เธอทำผิดแค่ไหนผมก็ให้อภัยน้องได้เสมอ เพลงมีนาคือดวงใจดวงเดียวของผมที่ผมนั้นทั้งรักและหวงมากที่สุดในชีวิต ไม่อยากให้เธอต้องเสียใจไม่ว่าเรื่องอะไร

"เฮียไม่โกรธเพลงเลย แต่เฮียแค่เตือนสติว่าทำไมถึงไม่คิดและไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะเสียใจขนาดนี้ และพราวมุกเธอก็ไม่ผิดถ้าเธอจะมีแฟน เอิ่ม..มีเรื่องอย่างว่าแบบนั้น"

ก๊อกๆ!!  

"คุณหนูคะคุณพราวมุกมาหาค่ะ" ประตูหน้าห้องเสียงดังเมื่อมีคนมาเคาะขึ้น ในขณะที่เขากำลังคุยกับน้องสาวอยู่ เสียงแม่บ้านเอ่ยบอกกับเพลงมีนาว่าพราวมุกมา 

"พราวมุกตามมาง้อแล้ว" 

"ไม่ค่ะเพลงไม่อยากเจอพาวมุกตอนนี้ เฮียลงไปเลย ไปบอกกับพราวมุกว่าเพลงไม่อยากเจอคนที่เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน" จริงๆเพลงมีนาไม่ใช่คนเอาแต่ใจแบบนี้นะ น่าจะเป็นพราวมุกที่ตามใจเพื่อน ยอมทุกอย่างไม่แปลกใจทำไน้องสาวของเขาถึงรักเพื่อนคนนี้มาก 

"อย่าเอาแต่ใจแบบนี้สิไม่น่ารักเลยนะ เพลงมีนาไม่ใช่เด็กแบบนั้นสักหน่อย เพลงมีนาเป็นเด็กที่มีเหตุผล แล้วถ้าพราวมุกโกรธเพลงมีนาขึ้นมาไม่ยอมมาเจอไม่ยอมกลับคบเพลงบ้างล่ะ" แววตาดวงน้อยจ้องมองหน้าผมทันที ผมพยักหน้าให้กับน้องส่งยิ้มให้ สองมือจับเข้าที่ใบหน้าใช้หัวแม่มือเช็ดน้ำตาบนแก้มขาวเบาๆ

"เชื่อเฮียนะเพลง รักกันหวังดีต่อกันให้มีขีดจำกัดเราเป็นเพื่อนสนิทเราเป็นเพื่อนรักเราไม่ใช่เจ้าชีวิตเขา เคารพการตัดสินใจของเพื่อนด้วย"

"ค่ะเฮีย เพลงขอโทษเฮียอีกครั้งนะคะ" หลังจากที่น้องสาวรับวิ่งออกไปจากห้อง เขาถอนหายใจออกมายาวเหยียด แค่เพื่อนสนิทมีแฟนแถมยังไม่เห็นแฟนของเพื่อน แค่เห็นรอยที่เกิดขึ้นในห้องของเพื่อนยังร้องไห้เสียใจกลับบ้านขนาดนี้ ถ้าเขามีแฟนหรือว่าถ้ารู้ว่าเขากับเพื่อนสนิทตัวเองเป็นแฟนกันอะไรจะเกิดขึ้น 

"เฮ้อ" พักหายใจเพียงแค่แป๊บเดียวรีบตามน้องสาวลงมาด้านล่าง พราวมุกเธอยืนอยู่กับเพลงมีนากลางบ้าน สองมือของพราวมุกนั้นจับเข้าสองมือของเพลงมีนาเช่นกัน

"ขอโทษที่ผิดสัญญานะเพลง แต่พราวไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้น"

"เพลงต่างหากที่ต้องขอโทษพราว เพลงเอาแต่ใจไม่มีเหตุผล วิ่งหนีปัญหาออกมาทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตเลย" บทจะพูดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก็มีเหตุผลเลยเด็กอ้วนเอ้ย เขายืนมองทั้งสองคนปรับความเข้าใจกันอยู่ห่างๆ แต่ได้ยินทุกประโยคที่พูด 

"เพลงไม่โกรธพราวแล้วใช่ไหม" 

"ไม่แล้ว แต่พราวจะต้องพาแฟนของพราวมาให้เพลงรู้จัก" พราวมุกเหลือบมองหน้าเขาเล็กน้อย ถอนหายใจออกมาจนเขาได้ยินชัด

"เขากลับต่างประเทศไปแล้ว เอาไว้เขามาจะพามาให้เพลงรู้จักนะ พราวรักเพลงมากนะแคร์ความรู้สึกเพลงด้วย และก็ขอโทษที่ทำให้เพลงร้องไห้" 

"ที่เพลงร้องไห้ก็เพราะว่าเพลงรักพราวมากเหมือนกัน เพลงเสียใจที่เพื่อนไม่ยอมรับสายเพลงเสียใจที่เพลงเป็นห่วงเพื่อนและจู่ๆไปเจอแบบนั้น มันเลยทำให้เพลงไม่มีเหตุผลเพลงขอโทษเขาอีกครั้งนะ"

"อย่างนั้นเราหายกันเดี๋ยวพรุ่งนี้ส่งรายงานเสร็จพราวจะพาไปเลี้ยงชาบู"

"งื้อจริงนะสัญญา"

"อื้อสัญญา" ทั้งสองคนกลายเป็นรักกันและยืนหยอกล้อกัน เธอกอดอกและเดินเข้ามาทำหน้านิ่งๆ จ้องมองพราวมุกแต่เธอไม่กล้าสบตาผม

"ไม่คิดจะเอ่ยทักพี่ชายเพื่อนรักหน่อยหรอ" พราวมุกมองหน้าเธอ แต่สายตายังคงหลบไม่จ้องมองมา

"สวัสดีค่ะ เพลงเดี๋ยวพราวขอตัวก่อนนะเอิ่มคือว่าต้องรีบกลับไปทำรายงาน" 

"พราวยังทำรายงานไม่เสร็จอีกหรอ" พราวมุกคงจะทำรายงานเสร็จอยู่หรอก เพราะเธอโดนพี่ชายของเพลงกระหน่ำยังไม่ได้หยุดพักเลย

"อะอื้อยังเลยเหลืออีก 1 เล่ม พราวไปก่อนนะบ๊ายบาย" 

"เดี๋ยวสิพราวมุก" พราวมุกรีบหันหลังเตรียมที่จะเดินออกจากบ้าน เขาเดินมาขวางหน้าของพราวมุก บอกให้เธอหยุดเดินไม่ได้ตะคอกหรือว่าเสียงดัง แค่พูดออกมาก็ทำให้เธอสะดุ้งเหมือนกับคนมีความผิด ชอบจังแต่งตัวแบบนี้ถ้าอยู่กันสองคนผมจะทำให้เธอรู้เลยว่าอย่าอ่อยมาก ชุดที่เธอใส่เป็นเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆใส่กางเกงขาสั้นจำถึงก้น ถ้าสังเกตดีๆแก้มก้นออกมาแล้วมั้ง 

"เดี๋ยวฉันไปส่ง" เหมือนพราวจะยิ้มนะเมื่อเขาบอกว่าจะไป ความรู้สึกของผมเมื่อเห็นใบหน้าของพราวมุกหัวใจมันเริ่มเต้นแรงไม่แทบเป็นจังหวะ และรู้สึกทุกครั้งเมื่อได้กลิ่นกายเธอเห็นเธอแต่งตัววาบหวิวด้วยแล้วนั้น

"เฮียไหนว่ามีประชุมต่อไงคะ จะไปส่งพราวมุกได้ยังไง" เพลงมีนาเดินมากอดแขนของพี่ชาย ใบหน้าน้อยๆเงยมองเขา และยังไม่ได้บอกกับเพลงเลยนะว่ามีประชุมต่อ คงจะด้วยที่น้องสาวของผมหวงพี่ชายนั่นแหละ 

"ไม่เป็นไรค่ะ พราวกลับเองได้เราไปก่อนนะเพลงไว้เจอกันที่มหาวิทยาลัย" พราวรีบยกมือบ๊ายบายเพลงมองหน้าผมแวบเดียวและเดินออกจากบ้านไป

"เฮียคะ" พราวมุกเดินพ้นประตูไปน้องสาวของผมเรียกและจ้องมองหน้าผม มือทั้งสองข้างคล้ำเอวเข้าหากัน

"มีอะไรหรือเปล่าทำไมทำถ้าทีแบบนั้นอ้วน"

"ห้ามคิดอะไรกับเพื่อนรักของเพลงนะเฮีย"

"ไม่ได้คิดอะไรแค่จะออกไปส่งเพื่อนให้เท่านั้นเอง"

"สายตาของเฮียมองพราวไม่ปกติแล้วนะคะก่อนหน้านี้ยังไม่ใช่แบบนี้เลย เพลงมองออกนะ อย่านะคะเพลงขอร้อง"

"จ้า!! รู้แล้วครับเฮียไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอกและเฮียก็ไม่มีใครด้วย จะไม่เอาผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้น้องสาวของเฮียวุ่นวาย"

"พี่ชายของเพลงน่ารักที่สุดเลย เพลงก็จะไม่เอาผู้ชายคนไหนเข้ามาเป็นแฟน เพราะว่าเดี๋ยวพี่ชายของเพลงจะวุ่นวาย" 

"ไม่ต้องคิดว่าจะเอาผู้ชายคนไหน แล้วไม่ต้องคิดว่าจะมีแฟน จนกว่าจะเรียนจบแล้วเอาใบปริญญามาให้เฮียดู หลังจากนั้นเฮียจะไม่ห้ามเรื่องนี้อีกเลย" 

"ต่อให้จบปริญญาเพลงก็จะไม่มีแฟนค่ะเพราะว่าถ้าเพลงไม่มีแฟนเฮียก็ไม่มีแฟนเราทั้งสองพี่น้องก็จะได้ไม่มีใครเข้ามาในครอบครัวไงคะ แค่เพลงมีพี่ชายที่แสนดีชีวิตของเพลงก็มีความสุขมากแล้วค่ะ" ตัวน้อยขยับเข้าใกล้ๆผมแขนขวาเขา ซบหน้าลงตรงแขนถูหน้าเหมือนแมวน้อย

"เฮียรักเพลงนะห้ามดื้อกับเฮียนะรู้ไหม"

"ค้าบ วันนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันนะคะ"

"ได้เลย"