15

บทที่ 4

 เมื่อความผูกพันก่อตัว

                คำเว้าวอนของสายลับสาวทำให้ชายหนุ่มหยุดตัวเองลงชั่วขณะ แม้ยังไม่แน่ใจหากนัยน์ตาสีน้ำตาลแกมเขียวกลับฉายแววปรารถนาล้นท่วม ต่างคนต่างตกอยู่ในห้วงแห่งเพลิงพิศวาส และแดเนียลเองก็ตกเป็นทาสอารมณ์ดิบที่สั่งให้เขายินยอมปลดปล่อยอลินทิราออกจากพันธนาการ

“แดน...ฉันต้องการคุณ...เดี๋ยวนี้” ร่างบางตวัดแขนไปรอบแผ่นหลังกว้างทันทีที่เป็นอิสระ หญิงสาวกอดจูบชายหนุ่มเนิ่นนานกระทั่งตัวเธอถูกดันจนแผ่นหลังราบไปกับที่นอน

“ซอนญ่า...โอ” แดเนียลครางหอบเมื่อเขาเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้คุมเกมด้วยการขยับขึ้นทาบทับบนแก่นกายตึงแน่นของหญิงสาวที่ถูกความแข็งแกร่งบดเบียดอยู่ภายนอก เขายังไม่เร่งร้อนที่จะพิสูจน์อะไรบางอย่าง ทว่าก็เห็นเงาแห่งความหวาดกลัวแฝงตัวอยู่หลังม่านหมอกแห่งปรารถนา

“ทำไมคุณไม่หนีไปเสีย...ตอนนี้คุณมีโอกาสแล้ว ซอนญ่า”

แดเนียลกระซิบถามขณะไล้เลียลิ้นร้อนไปบนแก้มเนียนจรดติ่งหูก่อนกลับมายังกลีบปากนุ่ม

“จะให้ฉันหนีไปไหนล่ะคะแดน...ถ้าฉันหนี ใครจะช่วยฉันได้”

“คุณเป็นอะไรหรือซอนญ่า” ชายหนุ่มถามซึ่งก็ได้รับคำตอบเป็นการบิดเร่าของร่างที่เขาทาบทับ

“ไม่รู้ค่ะ...ฉัน...ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ต้องมีใครสักคนมาช่วยฉัน และตอนนี้คนที่จะช่วยฉันได้...คือคุณ”

“ผมจะช่วยอะไรคุณได้” ถามอีกครั้งขณะบดเบียดกล้ามเนื้อแกร่งกำยำลงสนิทกับเรือนร่างคอดเว้า

“คุณจูบฉันอีกสิคะ แดน...ฉันอยากให้คุณจูบฉัน...สิคะ”

อลินทิราผงกศีรษะขึ้นเพื่อให้เรียวลิ้นหนาแทรกเข้ามาในเรียวปากฉ่ำ มือเรียวบางไม่อยู่นิ่งขณะกรีดไปบนแผ่นหลังและกดลงบนบั้นท้ายเครียดเกร็งของร่างสูงใหญ่ ยิ่งเธอลงน้ำหนักมือก็ยิ่งรู้สึกถึงความแข็งขันเบียดลงตรงใจกลางซึ่งกำลังปลดปล่อยความชื้นออกมาเต็มที่

“แล้วหลังจากนี้ล่ะ” แดเนียลยังแสดงความสงสัยเมื่อเลื่อนใบหน้าคร้ามเข้มลงมาหยุดที่ซอกคอ ชายหนุ่มขบเม้มซ้ำ ๆ ราวกับไม่เคยเบื่อหน่ายกับจุดชีพจรอ่อนไหวบนร่างนุ่ม เขาทำให้หญิงสาวแทบระเบิดออกเป็นเสี่ยงจากปากและมือที่ปลุกความตื่นเต้นไปทุกอณูเส้นขน

“ฉันไม่รู้ค่ะ” อลินทิราตอบอย่างลังเลในที่สุด เธอต้องการอะไรกัน จูบนั้น สัมผัสนั้น แต่ก็ดูเหมือนยังไม่พอต่อความกระหายหิว

“แต่ผมรู้ว่าคุณต้องการอะไร”

แดเนียลสรุปซึ่งมันก็ถึงเวลาที่เขาจะได้พิสูจน์อะไรบางอย่างเสียที และมันเป็นสิ่งที่ทำให้สายลับสาวเกิดความตระหนกเล็ก ๆ เมื่อขาเรียวถูกแยกห่างจากกัน

“แดน...อ๊า!” ร่างบอบบางสะดุ้งพร้อมทั้งจิกปลายเล็บลงบนไหล่กว้างเต็มแรงเมื่อชายหนุ่มแทรกความแข็งแกร่งผ่านเข้าไปในพื้นที่สามเหลี่ยมปกคลุมใยไหม ไม่ใช่เธอเท่านั้นที่ตกใจ หากแต่ร่างสูงใหญ่ก็ถึงกับชาไปชั่ววินาที

อลินทิรายังบริสุทธิ์!

ทำไมเขาจะไม่รับรู้ถึงการฉีกขาดแม้เนื้อเยื่อที่กั้นกลางเธอและเขาจะบอบบางแค่ไหน มันทำให้ชายหนุ่มหายใจสะดุดและพยายามยื้อตัวเองให้ผ่อนเบาลงบนร่างที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนเลย

“ซอนญ่า...คุณควรจะบอกผม” แดเนียลเริ่มจะเคร่งเครียด เขากอดอลินทิราไว้แน่นโดยที่การรุกล้ำนั่นยังไปได้ไม่ถึงครึ่งทาง ร่างสูงใหญ่อยากผละห่างเมื่อผลลัพธ์บางอย่างที่เขาอยากรู้สำแดงตัวตน เขาไม่เคยสัมผัสพรหมจรรย์จากผู้หญิงคนไหน และนั่นทำให้เขาไม่เคยเกิดความหวงแหนสตรีคนใดที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

“แดน...ได้โปรด...ช่วยฉันด้วยค่ะ” ร่างอรชรตวัดแขนกอดรัดผู้อยู่เหนือเธอแนบแน่น ดวงตาคู่สวยรื้นน้ำจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินอมม่วง หญิงสาวทำให้หัวใจเยือกเย็นดวงนั้นหลอมละลายไม่ต่างจากหยดน้ำที่หล่นไหลลงบนแก้มสีกุหลาบ

“ซอนญ่า...ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะไม่เคย...”

“ค่ะ...แดน...แต่คุณต้องไม่ทิ้งฉันไปตอนนี้ ฉันทรมานเหลือเกินค่ะ แดน”

อลินทิราโอดครวญเสมือนเจ็บปวด ส่วนหนึ่งนั้นมาจากแก่นกายอันพิสุทธิ์ที่กำลังเปิดรับความใหญ่โตของเขาอย่างยากเย็น และความลังเลที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาเข้มเปี่ยมเสน่ห์ลึกล้ำคู่นั้นกำลังผลาญเผาหัวใจบอบบางให้แหลกสลาย ในที่สุดจารชนสาวก็ร้องไห้ แม้ความเจ็บแสบจากใจกลางของความผุดผ่องจะแผ่ซ่านออกมาทว่าเธอกลับไม่ปรารถนาให้เขาหยุดยั้งตัวตน

“แดน...ได้โปรด...นะคะ”

ร่างบางเสนอจูบนุ่มนวลและชวนเชิญให้เจ้าของใบหน้าคร้ามคมทั้งบดเบียดทรวงอกอวบหยุ่นกับอกกว้างจนชายหนุ่มคำรามลึกด้วยความกระสัน แดเนียลคิดว่าเขาควรอดทนต่อสิ่งยั่วยุ แต่แล้วสะโพกหนากลับขยับไปมาเบา ๆ

“ซอนญ่า...เลิกยั่วผมเสียที”

น้ำเสียงนั้นเข้มเครียดแต่กลับตรงข้ามกับแขนแกร่งที่โอบรัดร่างบอบบางให้แนบชิดตัวเขาที่เริ่มขยับเข้าไปลึก

“ซอนญ่า...ให้ตายเถอะ! ผมบอกแล้วยังไงว่า...”