51

“แบบนี้นะหรือคะ?...แบบดีพ วอเตอร์โซโล ปีนขึ้นไปแล้วทิ้งตัวลงน้ำ เป็นกีฬาบ้าบิ่นมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา”

“มันก็แค่การปลดปล่อย ผมคิดว่ามันท้าทาย”

“และบ้าระห่ำมาก ๆ “

“แต่ก็คงเป็นเรื่องที่มีเหตุผลมากกว่าการกระโดดจากเรือลงทะเลกระมัง”

“แดน...อือ” อลินทิราไม่ได้เถียงต่อเมื่อชายหนุ่มเคลียปลายจมูกโด่งลงบนแก้มเนียน หญิงสาวเกิดความเอียงอายขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ร่างแน่งน้อยเปลี่ยนท่าทีเป็นหันหลังให้ทว่าก็ถูกชายหนุ่มสวมกอดจากด้านหลัง

“ซอนญ่า...คุณอยากจะหนีผมไปไหนอีก”

แดเนียลกระซิบพลางไล้ริมฝีปากลงบนไหล่บางและหลังใบหู สายลับสาวรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าว อกเคร่งเครียดทว่าอบอุ่นแนบอยู่กับแผ่นหลังและความตื่นตัวตอดตุบ ๆ อยู่กับบั้นท้ายงอนงาม เขาทำให้เธอตื่นเต้นด้วยมือทั้งสองที่กอบกุมเนินทรวงอวบใหญ่เบื้องหน้าขณะคลึงเม็ดอัญมณีที่ปลายถันด้วยปลายนิ้วชำนาญเบามือ

“แดน...ฉันไม่ได้หนีนะคะ แต่ฉันชอบอยู่แบบนี้ มัน...เอ่อ...อบอุ่น”

หญิงสาวสารภาพด้วยใบหน้าแดงก่ำขณะชายหนุ่มประคองเธอไว้จากด้านหลังโดยไม่ยี่หระบรรยากาศกลางแจ้ง ดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่เหนือเงื้อมผาซึ่งถูกแรงลมและน้ำเค็มกัดเซาะ อลินทิราเริ่มคลายความวิตกกังวลด้วยกลิ่นไอธรรมชาติที่โอบล้อมราวปลอบประโลม

“ซอนญ่า...คุณเคยตกหลุมรักใครบ้างไหม ตอนทำงานให้ไซออนเนต”

แดเนียลยังคงตั้งคำถามขณะคลอเคลียปลายจมูกโด่งกับลำคอระหง เขาเห็นเพียงเสี้ยวหน้างามของร่างเล็กกว่าที่บิดไปมาอยู่ในอ้อมแขน อลินทิราเงียบไปชั่วอึดใจราวกำลังตริตรองในสิ่งที่เขาอยากรู้

“ค่ะ...ฉันเคย...แต่มันก็นานมาแล้ว”

“เขาเป็นใคร?” น้ำเสียงนั้นบอกความใคร่รู้

“เป็นเพื่อนร่วมงาน...แค่ความรู้สึกประทับใจเล็ก ๆ เท่านั้นล่ะค่ะ แดน”

“แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

“เขาตายแล้วค่ะ...เพื่อนของฉันถูกส่งตัวเข้าไปโจรกรรมข้อมูลการทดลองของนักวิทยาศาสตร์ในรัสเซีย แล้วหลังจากนั้นเขาก็หายสาบสูญไป ไซออนเนตไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจกับเรื่องนี้จนต่อมามีคนพบศพของเขาฝังอยู่ใต้น้ำแข็งในไซบีเรีย ฉันรู้ว่าเขาถูกฆ่า แต่กลับมีคนให้ข่าวว่าเขาไปเที่ยวแล้วเกิดอุบัติเหตุ”

“คุณยังคิดถึงเขาไหม?”

คำถามสุดท้ายเสมือนจุดประกายความอ่อนไหวในส่วนลึก เขาควรรู้คำตอบอยู่แก่ใจหากหญิงสาวก็ตอบกลับไปตามความรู้สึก

“ฉันคิดถึงเขาค่ะ...ในฐานะของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง”

อลินทิราได้ยินเสียงเขาถอนหายใจ มันดังกว่าคลื่นลมที่พัดโหมเข้ามาใต้เวิ้งผาชัน แม้แต่แดเนียลก็ยังรู้สึกถึงบางอย่างเข้ามาทดแทนความเปล่าว่างข้างใน นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไมต้อยินดีกับคำตอบของหญิงสาว ร่างบอบบางบิดไปมาน้อย ๆ เมื่อมือสากหนาข้างหนึ่งละจากการกอบกุมทรวงสวยก่อนเลื่อนไล้ลงไปตามส่วนลาดโค้งจรดสะโพกผายผ่านสะดือบุ๋มบนหน้าท้องแบนราบและหยุดลงบนปุยไหมอ่อนนุ่มที่ปกคลุมบนพื้นที่สามเหลี่ยมกลางเรือนร่างเย้ายวน

“แดน...อา...อืม” หญิงสาวยักย้ายบั้นท้ายเข้าหาความเครียดตึงซึ่งดันตัวอยู่กับแก้มก้นหนั่นแน่น  ชายหนุ่มไม่เพียงสัมผัสภายนอกแต่ยังแทรกนิ้วผ่านไยไหมลงไปจนถึงรอยแยกอันชุ่มฉ่ำ อลินทิราแอ่นร่างอย่างลืมตัวและจับข้อมือแกร่งข้างนั้นที่สำรวจเธอด้วยความตื่นเต้น

“แดน...แล้วคุณล่ะคะ ทำไมไม่ลงเอยกับใคร ๆ ที่คุณเคยควงด้วย”

“ผู้หญิงที่ไหนจะทนอยู่กับคนบ้าอย่างผมได้ อืม...พวกเธอคงคิดว่าผมเป็นนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่มีฉากหน้าเป็นนักธุรกิจ”

“แต่พวกเธอเป็นดารานางแบบนี่ไม่ใช่หรือคะ ผู้หญิงพวกนั้นน่าดึงดูดใจมากกว่า...”

ฉัน...อลินทิราเก็บคำนั้นไว้ไม่ปรารถนาให้เขาเย้ยเยาะความในใจซึ่งหญิงสาวเพียรแอบซ่อนไว้ในส่วนลึก เธออาจเคยมีความทรงจำกับผู้ชายคนหนึ่งทว่ามันก็เลือนรางไปแล้วตามกาล ปัจจุบันขณะต่างหากที่มีค่ามากกว่าภาพที่ถูกกระแสแห่งเวลาพัดพาหายไป

“ไม่แน่เสมอไปหรอก” เสียงห้าวนั้นสั่นเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวเบียดแผ่นหลังกับอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้าม ชายหนุ่มหยั่งนิ้วลึกลงไปใต้หลืบไยไหมจนสัมผัสติ่งเนื้อเล็ก ๆ อ่อนไหวที่ทำให้ร่างสาวสั่นสะท้าน

“ถ้าเป็นคุณจะเลือกอย่างไหน ความดึงดูดใจหรือความผูกพัน...ออโซลย่า”

หญิงสาวเผลอบีบข้อมือแกร่งแน่นขึ้นเมื่อชายหนุ่มกระซิบถามเสียงแหบพร่า ผิวกายที่เสียดสีก่อเกิดความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วจนแผ่นหังบางและอกแกร่งเริ่มมีเหงื่อซึม เธออยากหันไปกอดเขาทว่าก็สุขอย่างล้นเหลือที่แดเนียลตระกองกอดไว้จากด้านหลัง จารชนสาวคิดได้อีกอย่างหนึ่งว่าตอนชายหนุ่มพาเธอกระโดจากหน้าผา เขาปกป้องเธอมากกว่าจะคิดทำร้าย

“แดน...ได้โปรด...โอว...พระเจ้า”

ร่างบางครางเสียงระส่ำเมื่อปลายนิ้วแกร่งหยั่งลึกลงสู่ใจกลางกลีบงามที่เบ่งบานสะพรั่ง อลินทิราอยู่ในท่าคุกเข่าแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อถูกเขารุกเร้าจากด้านหลัง ดูเหมือนชายหนุ่มจะรู้ว่าเลือดในกายสาวกำลังร้อนเต็มที่ขณะใบหน้าคร้ามเข้มเคล้าเคลียคางสากระคายไปตามใบหูและซอกคอซึ่งกรุ่นกระไอจากน้ำเค็มบนเรือนผมยุ่งสยายและผิวกายอุ่นลื่นละมุนละไมทุกตารางนิ้ว