50

“แดน...แดนคะ” ร่างแน่งน้อยเรียกเขาเสียงหอบเหนื่อย แดเนียลหยุดตัวเองลงชั่วขณะก่อนถามอยู่แนบชิดกับกลีบปากที่เริ่มเป็นสีกุหลาบเรื่อ

“มีอะไรหรือซอนญ่า?”

“นี่มันค่ำแล้วนะคะ ฉันว่าเรากลับไปที่เรือกันเถอะค่ะ”

“หืมม์...เรืออย่างนั้นหรือ?” เขาทำสีหน้าครุ่นคิด

“ก็เรือเร็วที่คุณขับมาที่นี่ยังไงล่ะคะ” อลินทิราแสดงสีหน้ากังวลทว่ารอยยิ้มทรงเสน่ห์กลับจุดขึ้นบนมุมปากหยัก

“คุณยิ้มอะไรคะแดน?”

“ผมแค่คิดว่าเราจะกลับไปที่เรือได้ยังไง ในเมื่อตอนที่ว่ายน้ำตามคุณมาผมไม่ได้ทอดสมอเรือเอาไว้ ตอนนี้มันคงถูกคลื่นพัดไกลไปถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะ”

บทที่ 12

หลงใหลในผูกพัน

               

“ว่ายังไงนะคะ แดน?” อลินทิราเป็นฝ่ายตื่นตกใจ แต่อาการของเธอช่างน่ารักน่าใคร่สำหรับแดเนียล เธอเหมือนเด็กสาวไม่ประสาโลกทั้งที่เคยเป็นสายลับทำงานเจนจัดมารอบด้าน

“แดนคะ...แล้วพ่อกับแม่ของคุณล่ะคะ พวกท่านคงเป็นห่วงหวกเรา ท่านคงเป็นกังวลที่ดึกป่านนี้เรายังไม่กลับไปที่เรือ”

“ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอก ซอนญ่า...พรุ่งนี้คนในเรือยอชต์ไพรซ์จะออกตามหาพวกเรา ว่าแต่คืนนี้เราคงต้องนอนที่นี่กันไปพลาง ๆ คุณหนาวหรือเปล่า ซอนญ่า?”

ชายหนุ่มเบี่ยงเบนความสนใจของหญิงสาวด้วยการเปลี่ยนเรื่องพูดและดูเหมือนวิธีการของเขาจะใช้ได้ผล อลินทิราเริ่มตื่นเต้นน้อยลงแต่กลับหันมาให้ความสนใจกับคนตัวใหญ่แทน

“ฉันคงทนหนาวได้อยู่ แต่คุณสิคะแดน...คุณไม่ได้สวมเสื้อคงจะหนาวแย่”

“ผมไม่ได้รู้สึกว่ามันหนาวมากเท่าไหร่ ใกล้ ๆ ตรงนี้มีกองไฟและที่สำคัญ...ผมมีคุณ”

ร่างอรชรละสายตาคู่งามจากกองไฟที่พวยเปลวส่องสว่างกลับมาประสานสายตากับชายหนุ่ม หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบวาบทั้งที่ลมทะเลพัดจัด ความหล่อเหลาและเรือนกายนั้นดึงดูดหัวใจและแทบจะหลอมละลายเธอได้ทุกครั้ง

“แดนคะ...ฉันก็แค่...สายลับ”

“คุณอาจจะเป็น แต่ตอนนี้ไม่ใช่...คุณไม่รู้ตัวเลยหรือว่าคุณอ่อนแออย่างที่สุดจนผมนึกภาพของสายลับมือหนึ่งแทบไม่ออก”

“นั่นมันตอนที่ฉันตกจากหน้าผานะคะ แต่ตอนนี้ฉันเป็นคนเดิมแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นต้องพิสูจน์กันว่าคุณคือออโซลย่าหรือผู้หญิงธรรมดาที่ไร้พิษสง”

ร่างบางเอียงศีรษะเป็นเชิงตั้งคำถามซึ่งเธอก็ได้รับคำตอบหลังจากนั้นเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าลงมาเพื่อดูดกลืนความหวานจากกลีบปากฉ่ำอีกครั้ง แม้บรรยากาศรอบ ๆ จะเย็นลง ทว่าไฟร้อนในกายของชายหนุ่มหญิงสาวกลับคุโชนอีกครั้งและมีพลังมากพอที่จะช่วยคลายหนาว

ลิ้นหนาค้นหาความหวานฉ่ำในกลีบปากละมุนขณะมือแกร่งเลื่อนมาหยุดบนกระดุมเสื้อเชิ้ตของหญิงสาวซึ่งเธอก็ยินดีให้เขาปลดมันออกทีละเม็ดกระทั่งท่อนบนของเรือนร่างกลมกลึงเปลือยเปล่าเมื่อตะขอบราเซียถูกปลดออกเผยให้เห็นสองเต้างามเต่งตึงดีดเด้งออกมาท้าทายสายตา

ความปรารถนาของหญิงสาวราวกับทะยานขึ้นที่สูงเมื่อมือสากหนาเลื่อนไล้ลงมากอบกุมดอกบัวตูมทั้งสอง แดเนียลบีบคลึงมันครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยฝ่ามือเกรอะกรังเม็ดทรายเล็ก ๆ ที่กลิ้งไปบนผิวละมุน อลินทิราแอ่นร่างรับสัมผัสที่เริ่มหนักหน่วงพร้อม ๆ กับจูบดูดดื่ม จารชนสาวไม่สนใจอีกต่อไปว่าเขาจะพาเธอลงนรกหรือขึ้นสวรรค์

“แดนคะ...อ๊ะ”...เจ้าของร่างนุ่มกลมกลึงครางลึกเมื่อชายหนุ่มสอดแขนทั้งสองไปด้านหลังเอวคอดก่อนรั้งกางเกงของเธอลงต่ำเพื่อปลดปล่อยเรียวขางามให้เป็นอิสระ ร่างระหงเปลือยเปล่า แสงสีเงินยวงอาบไล้ลงบนผิวขาวราวพอชเลนสะท้อนความงามหมดจดของเรือนร่างสาว กลีบปากนุ่มดุจกำมะหยี่ยังคงถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากหนาและเรียวลิ้นที่แทรกเข้ามาละเลียดความฉ่ำหวานจากภายใน

“ซอนญ่า” แดเนียลกระซิบแผ่วต่ำเมื่อเลื่อนริมฝีปากออก ผิวสีแทนบนกายกำยำและกร้าวแกร่งดังเหล็กกล้าดึงดูดสายตาอยู่ในแสงอำพันจากเปลวไฟลุกช่วง ร่างหนาเข้มเครียดไปทุกสัดส่วนขณะคุกเข่าอยู่ต่อหน้าราวกับข้าทาสยินยอมมอบรสพิศวาสให้นายสาว อลินทิราเงยหน้าสบนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงที่อาบด้วยความฉ่ำหวาน

“แดน...คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยนะคะว่าคุณปีนหน้าผาทั้งสูงทั้งชันแบบนั้นขึ้นไปได้ยังไง”

ร่างระหงตั้งคำถามก่อนค่อย ๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้ชิดเขามากขึ้น แม้เธอจะสูงอย่างสาวลูกครึ่งแต่ก็ตัวเล็กกว่าชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อยู่ดี แดเนียลเกลี่ยปอยผมสีน้ำตาลนุ่มนวลที่มีเม็ดทรายเล็ก ๆ ติดอยู่ออกจากไหล่บางและตอบเบา ๆ

“มันง่ายจะตายไปแค่คุณฝึกฝน ผมเรียนการปีนหน้าผาแบบนี้มาหลายปีแล้ว”