LOGINShare
บทที่ 56
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 57
หยิ่งเถาวางยาที่จัดเสร็จแล้วตรงหน้ากงซุนซวี เขาชะงักครู่หนึ่ง ก้มหน้าพูดอย่างละอายใจ "พี่สาวเจียง ขออภัยด้วย ข้าไม่ได้ผ่านมาบังเอิญ แม่ข้าส่งข้ามา" "อ้อ? มารดาเจ้าเป็นใคร?" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วเบาๆ "มารดาข้าเป็นฮูหยินแห่งจวนไท่เว่ย เมื่อไม่กี่วันก่อนนางบอกว่าเจอคุณหนูที่ทั้งงดงามและมีกิริยาดีบนถนน อยากรับมาเป็นสะใภ้" กงซุนซวีเกาศีรษะ "แม่ข้าสายตาแม่นยำเสมอ ท่านพอใจคุณหนูมากเป็นครั้งแรก เมื่อสองวันก่อนนางตั้งใจสืบที่อยู่ของท่าน บังคับให้ข้ามาหา" เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจกระจ่าง ที่แท้กงซุนซวีก็คือซวี่เอ๋อร์ที่ฮูหยินตระกูลหลี่พูดถึง แต่กงซุนซวียังอายุน้อยนัก ทำไมฮูหยินตระกูลหลี่ถึงรีบหาคู่ให้เขา หรือจะมีเรื่องซ่อนเร้นอะไร? นางส่ายหน้า นั่นเป็นเรื่องภายในครอบครัวพวกเขา ไม่เกี่ยวกับตน "เจ้ากลับไปบอกมารดาเจ้าว่า ข้าเป็นหมัน" "...ข้าเข้าใจแล้ว" กงซุนซวีหยิบเงินหนึ่งร้อยตำลึงวางบนโต๊ะ แต่เจียงซุ่ยฮวนผลักคืน "เจ้าเป็นลูกค้าคนแรกของหอยาข้า ให้ฟรี" "งั้นขอบคุณพี่สาวเจียงมาก" กงซุนซวีมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างซาบซึ้ง แล้วถือห่อยาจากไป หยิ่งเถาเอียงคอ ถามอย่างสงสัย "คุณหนูไม่ใช่ชอบเงินที่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 58
"แม่ปิดบังเรื่องที่ข้าถูกวางยาพิษ จะดีกับข้าได้อย่างไร ข้าถึงกับไม่รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตไม่เกินสามสิบปี! นี่มันยุติธรรมกับข้าหรือ!" กงซุนซวีตะโกนลั่น ฮูหยินหลี่เช็ดน้ำตาพลางกล่าว "เจ้าเกิดมาไม่ถึงเดือนก็ถูกคนวางยาพิษ คนที่วางยาพิษเพิ่งถูกจับก็กินยาพิษตายไป ไม่ได้ทิ้งยาถอนพิษไว้ หลายปีมานี้แม่เชิญหมอมามากมาย แค่ดูออกว่าเจ้าถูกวางยาพิษยังไม่ได้ จะรักษาได้อย่างไร" "ในเมื่อถอนพิษไม่ได้ แม่ก็อยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข" กงซุนซวีขมวดคิ้วแน่น "ที่แม่อยากให้ข้าแต่งงานกับพี่เจียง เป็นเพราะแม่สนใจวิชาแพทย์ของนางใช่หรือไม่" ฮูหยินหลี่ดูละอายใจ "ใช่ แม่รู้ว่าความคิดนี้เห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ในบรรดาคุณหนูตระกูลขุนนางในเมืองหลวง มีเพียงเจียงซุ่ยฮวนที่มีวิชาแพทย์ แม่หวังว่าเมื่อเจ้าทุกข์ทรมาน จะมีคนดูแลเจ้า" กงซุนซวีรู้สึกสับสนในใจ เขารู้ว่าฮูหยินหลี่เป็นห่วงเขา แต่ก็ยอมรับไม่ได้ที่นางเห็นแก่ตัวเช่นนี้ เขาหยิบห่อยาบนโต๊ะแล้วเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงประโยคเดียว "พี่เจียงบอกว่านางรักษาข้าได้ และไม่ได้เก็บเงินข้าแม้แต่สลึงเดียว" ฮูหยินหลี่ชะงักอยู่กับที่ เจียงซุ่ยฮวนช่วงนี้จมอยู่กั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 59
เจียงซุ่ยฮวนเงยขนงอนตายาวขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ สายตาเยียบเย็น "ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สาวใช้กล้าใช้น้ำเสียงข่มขู่ข้าเช่นนี้?" ชุ่ยหงตกใจกับสายตานาง ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เจียงเม่ยเอ๋อร์ส่งสัญญาณตาให้ชุ่ยหง ตวาดว่า "หญิงบัดซบ รีบตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้!" ชุ่ยหงก้มหน้าตบตัวเองแรงๆ หลังจากตบไปสิบกว่าที จู่ๆ ก็โน้มตัวลง พ่นเลือดใส่เจียงเม่ยเอ๋อร์ เสื้อสีขาวของเจียงเม่ยเอ๋อร์กลายเป็นเปื้อนเลือดในพริบตา เจียงเม่ยเอ๋อร์กรีดร้อง ลุกขึ้นด่า "ทาสสุนัขไม่มีตา! กล้าพ่นเลือดใส่ข้า แล้วข้าจะกลับไปอย่างไร? ถ้าคนอื่นคิดว่าพี่สาวรังแกข้าจะทำอย่างไร?" "คุณหนูโปรดไว้ชีวิต! คุณหนูโปรดไว้ชีวิต!" ชุ่ยหงรีบคุกเข่าลง ดูเหมือนกัดลิ้นตัวเองจนเลือดออก พูดไม่ชัด เจียงซุ่ยฮวนมองนายบ่าวสองคนด้วยสายตาเย็นชา คิดในใจว่าทั้งคู่แสดงละครเก่งจริง คนหนึ่งทนเจ็บกัดลิ้นตัวเอง อีกคนรักความสะอาดแต่ก็ทนให้สาวใช้พ่นเลือดใส่ได้ สองคนนี้ถ้าไปแสดงละคร รับรองได้รางวัลแน่ เจียงเม่ยเอ๋อร์ดุด่าชุ่ยหงสักพัก เห็นเจียงซุ่ยฮวนไม่มีปฏิกิริยา จึงพูดอย่างน่าสงสาร "พี่สาว ข้าขอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนท่านได้ไหม? หากข้ากลับไปในสภาพนี้แล้ว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 60
เจียงเม่ยเอ๋อร์กรีดร้องเสียงแหลม เกือบจะเป็นลมล้มพับไป นางไม่เคยคิดเลยว่าสัตว์เลี้ยงของเจียงซุ่ยฮวนจะเป็นหมาป่า!"ช่วยด้วย! มีหมาป่าอยู่ที่นี่!"เจียงเม่ยเอ๋อร์ค่อยๆ ถอยหลังจนชนโต๊ะหนังสือ นางคว้าตำราบนโต๊ะด้วยความตื่นตระหนก ขว้างใส่สี่จือ มันถูกกระแทกที่ศีรษะ ร้องครางด้วยความเจ็บปวด แล้วพุ่งเข้าใส่นาง กัดชายกระโปรงไว้ไม่ยอมปล่อยนางตกใจจนแทบสิ้นสติ ฉีกชายกระโปรงออกสุดแรง แล้วกลิ้งโครมครามวิ่งหนีออกไปนอกประตู เจียงซุ่ยฮวนยืนกอดอกรอชมละครตลก เมื่อเห็นเจียงเม่ยเอ๋อร์วิ่งหนีออกมาอย่างทุลักทุเล ก็แกล้งทำหน้าตกใจ "น้องรองเหตุใดจึงดูอเนจอนาถเช่นนี้?"เจียงเม่ยเอ๋อร์ร้องไห้พลางหลบหนีไปด้วย "เจียงซุ่ยฮวน เจ้ากล้าแกล้งข้าถึงเพียงนี้! ข้าจะฟ้องท่านพ่อท่านแม่กับองค์ชาย!"เมื่อได้ยินวาจานั้น สี่จือก็กัดน่องของเจียงเม่ยเอ๋อร์อย่างดุร้าย โลหิตไหลทะลักในทันทีเจียงเม่ยเอ๋อร์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทรุดลงคุกเข่ากับพื้นชุ่ยหงรีบเข้ามาเรียน "คุณหนู ขอท่านอดทนสักครู่ บ่าวจะรีบไปตามหมอมา!""ไปตามองค์ชายกับท่านพ่อท่านแม่มาด้วย ข้าจะให้พวกท่านได้เห็นกับตา ว่าเจียงซุ่ยฮวนรังแกข้าเยี่ยงไร!" เจียงเม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 61
ฉู่เจวี๋ยก้าวยาวๆ เข้าไปประคองเจียงเม่ยเอ๋อร์ด้วยความเป็นห่วง "ไม่เป็นไรนะเม่ยเอ๋อร์ ข้าจะส่งหมอหลวงมาปรุงยาให้เจ้า รับรองว่าจะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้แน่""ส่วนสุนัขที่กัดเจ้านั้น ข้าจะฆ่ามันเสีย เอาหัวใจมันมาต้มน้ำแกงให้เจ้าดื่ม!"เจียงเม่ยเอ๋อร์สะอื้นพลางเอ่ย "มันเป็นหมาป่าเจ้าค่ะ หมาป่าที่พี่สาวเลี้ยงไว้กัดหม่อมฉันจนเป็นเช่นนี้""หมาป่า?" ทุกคนที่ได้ยินต่างตะลึง เจียงซุ่ยฮวนกล้าเลี้ยงหมาป่าไว้ในจวนด้วยหรือ?ท่านอ๋องเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ซุ่ยฮวน เรื่องที่เม่ยเอ๋อร์พูดเป็นความจริงหรือ?""เจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า "ลูกเลี้ยงหมาป่าน้อยไว้ตัวหนึ่งจริง แต่เลี้ยงไว้ในห้องนอนของลูกเท่านั้น"ความหมายของคำพูดนี้ชัดเจนนัก หมาป่าถูกเลี้ยงไว้ในห้องนอนของนาง เจียงเม่ยเอ๋อร์ต้องเข้าไปในห้องนอนถึงจะถูกกัดท่านอ๋องขมวดคิ้วแล้วหันไปมองเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้าไปในห้องนอนพี่สาวเจ้าทำไม?"เจียงเม่ยเอ๋อร์กัดริมฝีปาก ชายตามองฉู่เจวี๋ยอย่างน่าสงสาร "เมื่อไม่กี่วันก่อน พี่สาวซื้อยาแต่เงินไม่พอ หม่อมฉันเลยมาส่งตั๋วเงินให้ แต่ดันทำเสื้อผ้าเปื้อน จึงอยากเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องพี่สาว ไม่คิดว่าในห้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 62
เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเยาะ "ช่างน่าขัน เจียงเม่ยเอ๋อร์บุกค้นห้องนอนของข้าจนพลิกหัวพลิกหาง สัตว์เลี้ยงของข้าเข้าใจว่าเป็นขโมย จึงกัดนาง" "เจียงเม่ยเอ๋อร์ทำผิดก่อน ยังจะให้ข้าต้องรับผิดชอบ ช่างไร้สาระสิ้นดี!" ฉู่เจวี๋ยโกรธจนขบฟันกรอด หันไปมองท่านโหวและฮูหยิน พูดเยาะเย้ย "นี่คือธิดาเอกของพวกท่าน เม่ยเอ๋อร์มีน้ำใจนำเงินมาให้ นางกลับทำร้ายเม่ยเอ๋อร์จนเป็นเช่นนี้ ช่างใจดำเหมือนงูพิษ!" สีหน้าท่านโหวและฮูหยินดูไม่ดี ท่านโหวตวาด "ซุ่ยฮวน รีบขอโทษเม่ยเอ๋อร์เดี๋ยวนี้!" "ไม่ใช่แค่ขอโทษ ยังต้องส่งมอบหมาป่าที่กัดเม่ยเอ๋อร์ด้วย!" ฉู่เจวี๋ยเสริม เจียงซุ่ยฮวนมองสี่คนที่รวมหัวกันต่อต้านนางด้วยสายตาเย็นชา ผิดหวังในตัวท่านโหวและฮูหยินอย่างสิ้นเชิง นางสีหน้าหม่นหมอง หยิบตั๋วเงินที่เจียงเม่ยเอ๋อร์นำมาออกมา ฉีกต่อหน้าทุกคนเป็นชิ้นๆ "ตั๋วเงินนี้ข้าไม่สนใจหรอก ข้าแค่อยากดูว่าเจียงเม่ยเอ๋อร์กำลังเล่นอุบายอะไร" "ข้าจะไม่ขอโทษ และจะไม่ส่งมอบสี่จือ" เจียงซุ่ยฮวนมองท่านโหวและฮูหยิน ดวงตาดำสนิทราวกับบ่อน้ำลึก "พวกท่านลำเอียงเกินไปแล้ว!" ท่านโหวและฮูหยินสะดุ้งเล็กน้อย คำพูดของท่านโหวเมื่อเอ่ยออกมาไม่มีน้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 63
ท่านโหวโกรธจนควบคุมไม่อยู่ "ดี! ในเมื่อเจ้าต้องการตัดขาดจากพวกเรา ต่อไปเจ้าก็ไม่ใช่คนของจวนอ๋องแล้ว! คอยดูว่าต่อไปเมื่อไม่มีสถานะธิดาแท้แห่งจวนอ๋อง เจ้าจะมีชีวิตรอดในเมืองหลวงได้อย่างไร!" "สักวันเจ้าต้องร้องไห้มาขอร้องพวกเรา!" อ๋องทิ้งคำพูดสุดท้าย แล้วจูงมือฮูหยินอ๋องจากไปด้วยความโกรธ เจียงซุ่ยฮวนมองฉู่เจวี๋ยกับเจียงเม่ยเอ๋อร์ เลิกคิ้วถาม "พวกเจ้ายังไม่ไปอีกหรือ?" แม้เจียงเม่ยเอ๋อร์จะหากล่องไม่พบ แต่เห็นเจียงซุ่ยฮวนตัดขาดจากจวนอ๋อง ก็พอใจยิ่ง ดึงแขนเสื้อฉู่เจวี๋ย "องค์ชาย พวกเรากลับกันเถิด ข้าต้องไปปลอบท่านพ่อท่านแม่" ฉู่เจวี๋ยพูดเสียงอ่อนโยน "รอแผลเจ้าหายก่อนค่อยไป" เขามองเจียงซุ่ยฮวน สีหน้าเย็นชาลงทันที "ขอเพียงเจ้าส่งลูกหมาป่าตัวนั้นมา พวกเราก็จะไป" "ขอเพียงท่านให้ข้าฟันท่านหนึ่งดาบ ข้าจะส่งสี่จือให้" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "ท่านแทงข้าหนึ่งมีด ข้าฟันท่านหนึ่งดาบ ยุติธรรมดี" "ช่างไร้เหตุผล!" ฉู่เจวี๋ยอุ้มเจียงเม่ยเอ๋อร์เดินจากไป "ต่อไปเจ้าอย่าได้พลาดมาอยู่ในมือข้า บัดนี้เจ้าไม่มีจวนอ๋องคุ้มครองแล้ว ดูซิว่าใครจะช่วยเจ้าได้" "งั้นก็รอดูกัน" เจียงซุ่ยฮวนมองส่งเขาจากไปอย่างไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 64
นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนขอความช่วยเหลือจากหลี่เสวียหมิง เขารีบพูดว่า "มีอะไรหรือ คุณหนูเจียงบอกมาได้เลย" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "บทสนทนาระหว่างข้ากับพวกเขาเมื่อครู่ คงคุณชายหลี่ได้ยินทั้งหมดแล้ว" หลี่เสวียหมิงพยักหน้า "ใช่ ได้ยินว่าคุณหนูจะตัดความสัมพันธ์กับจวนท่านโหว" "เป็นอย่างนี้ ตอนข้าเกิด มีคนสลับตัวข้า เจียงเม่ยเอ๋อร์ที่ไม่รู้ที่มาที่ไปได้สวมรอยเป็นข้าเติบโตในจวนท่านโหว พอข้ากลับจวน ท่านพ่อท่านแม่ก็มีความผูกพันลึกซึ้งกับเจียงเม่ยเอ๋อร์แล้ว" ดวงตาเจียงซุ่ยฮวนลึกล้ำ "คุณชายหลี่ตอนนี้เป็นอาจารย์ที่สำนักฝู่ชิง มีเครือข่ายกว้างขวาง ข้าอยากขอให้คุณชายช่วยหาพ่อแม่แท้ๆ ของเจียงเม่ยเอ๋อร์" ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว การหาพ่อแม่แท้ๆ ของเจียงเม่ยเอ๋อร์เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร หากเจียงซุ่ยฮวนหาเพียงลำพังไม่รู้ว่าจะหาถึงเมื่อไหร่ นางจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น แม้ว่านางจะตัดความสัมพันธ์กับจวนท่านโหวแล้ว ก็ทนไม่ได้ที่เห็นเจียงเม่ยเอ๋อร์ครอบครองตำแหน่งที่ควรเป็นของนาง นอกจากนี้ นางยังต้องหาคนที่ใช้เจียงเม่ยเอ๋อร์มาสวมรอยเจ้าของร่างเดิม กำจัดคนผู้นั้นเพื่อแก้แค้นให้เจ้าของร่างเ
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
