Share

บทที่ 659

Author: ทองประกาย
“สถานะของสวี่เหนียนเช่นนั้น ถึงข้าจะออกจากที่นี่ไปอย่างองอาจ ก็ไม่มีใครกล้าขวางข้า”

อาเซียงเห็นด้วย “พระสนมทรงตรัสได้ชัดแล้วเพคะ”

“นั่นสิ แล้วสวี่เหนียนล่ะ” จีกุ้ยเฟยมองไปรอบๆ แล้วกล่าวว่า “ข้าไม่ได้พบเขามานานหลายวันแล้ว”

“น่าจะออกไปนอกวังเพื่อจัดการงานบางอย่าง”

“ก็ใช่ ตั้งแต่เขาทราบชาติกำเนิดของตัวเอง ก็มีเรื่องให้ทำมากนัก” จีกุ้ยเฟยยิ้ม “ตอนข้าตกหลุมรักเขาครั้งแรก เขายังเป็นหนุ่มยากจน”

“ดูแล้วข้าไม่ได้เลือกผิดคนจริงๆ”

อาเซียงกล่าว “จริงเพคะ พระสนมทรงมีดวงตาที่เฉียบแหลม”

ในขณะที่ทั้งสองสนทนากัน ก็มีขันทีผู้หนึ่งเดินเข้ามากล่าว “ทูลพระสนม ท่านอัครอัครเสนาบดีมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จีกุ้ยเฟยผลักอาเซียงออกเบาๆ แล้วเอยว่า “ให้เขาเข้ามาเถิด”

อาเซียงมองไปยังโต๊ะเซ่นไหว้และผลไม้ที่ตกกระจัดกระจาย กล่าวว่า “พระสนมเพคะ ต้องเก็บกวาดตรงนี้ก่อนหรือไม่เพคะ”

“ไม่ต้อง ปล่อยไว้เช่นนี้แหละ” จีกุ้ยเฟยหยิบขนมชิ้นหนึ่งเข้าปาก “ญาติผู้พี่ของข้าก็น่าขันนัก ตอนข้าเดือดร้อนขอความช่วยเหลือ เขาเอาแต่แกล้งโง่คอยปฏิเสธ…”

อาเซียงสงสัย “ท่านอัครอัครเสนาบดียังไม่เข้ามา พระสนมทรงทราบได้อย่างไรหรือเพคะว่าเขาเกิดเร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 662

    “ข้าเอง!” เงานั้นกระโดดขึ้นด้วยความยินดีเมื่อสองร่างเข้าใกล้กัน เจียงซุ่ยฮวนจึงเบาใจโดยสิ้นเชิง ใช่แล้ว คนผู้นั้นคือฉู่เฉินฉู่เฉินถูกโคลนหุ้มตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เหลือเพียงดวงตาและริมฝีปาก แม้ตัวจะสั่นเทาเพราะความหนาว แต่แววตากลับเปี่ยมสุข “เจ้าเก้า อาจารย์คิดถึงเจ้าจนแทบบ้าแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนถอดผ้าคลุมออกมาคลุมให้เขา “ข้าจะไปเรียกหยิ่งเถาและหงหลัวให้ต้มน้ำร้อน ให้ท่านอาบน้ำให้สบายกาย”“ยอดเยี่ยมยิ่งนัก นานแล้วที่มิได้อาบน้ำ ร่างของข้าใกล้จะตกสะเก็ดเต็มทีแล้ว” ฉู่เฉินก้มลงสูดกลิ่นเสื้อผ้าตนเอง “โชคยังดี ไม่เหม็น”เจียงซุ่ยฮวนไม่กล้าทำร้ายจิตใจเขา จึงเปลี่ยนเรื่อง “ท่านอาจารย์ หิวหรือไม่ ข้าจะให้ป้าจางทำของอร่อยให้ท่านกิน”เขาน้ำตาคลอทันใดเจียงซุ่ยฮวนเข้าใจว่าเขาซึ้งใจจนน้ำตาไหล “อาจารย์ ข้าเป็นศิษย์ของท่าน ย่อมต้องห่วงใยท่านอยู่แล้ว”“วิเศษยิ่งนัก ในที่สุดข้าก็จะได้กินเนื้อแล้ว ข้าอยากกินหมูพะโล้ ไก่ย่างดิน และไส้หมูเคี่ยวน้ำตาล”“……”เจียงซุ่ยฮวนหันไปยังสามคนด้านหลัง “ลิ่วลู่ ไปปลุกหยิ่งเถาและหงหลัวให้ต้มน้ำ”“หยวนจิ่ว ไปปลุกป้าจางให้ลุกขึ้นมาทำอาหาร”“ปาฟาง เจ้าจงอยู่เฝ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 661

    ความง่วงหายไปหมดสิ้น เจียงซุ่ยฮวนเงี่ยหูฟังเสียงที่ดังมาจากหลังคาเรือนจากคำพูดของไป๋หลีเมื่อครู่ นางคาดเดาได้ว่าผู้มาเยือนเป็นคนที่คุ้นเคย และเคยมาแล้วหลายครั้งแม้ว่าไป๋หลีจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่มิได้มีรังสีสังหาร นั่นหมายความว่าผู้นั้นมิใช่บุคคลอันตราย"ไป๋หลี เจ้าอย่าโกรธเลย ข้าเพียงนำของมาให้ ส่งเสร็จแล้วข้าก็จะไป"เสียงหนึ่งดังขึ้น เจียงซุ่ยฮวนผ่อนคลายลง คนผู้นั้นคือปู้กู่"เจ้ามอบสิ่งใดให้ข้า""อากาศหนาวเย็น ข้านำยาขิงมาให้ เป็นสูตรลับเฉพาะของตระกูลหยินหยาง สามารถขับไล่ความเย็นได้""ข้าไม่ต้องการ นำกลับไปเสีย"เสียงของปู้กู่เจือด้วยความขมขื่น "ไป๋หลี ข้าบกพร่องตรงที่ใดกันเล่า ไฉนเจ้าจึงเย็นชากับข้านัก..."เสียงสนทนาบนหลังคาเรือนค่อย ๆ ลดลง เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นจากเตียง ทว่าเสียงยังคงไม่ชัดเจนนางสวมเสื้อผ้า แล้วเปิดประตูออกไปอย่างเงียบเชียบ ก่อนเดินอ้อมไปยังชายคาด้านหลังเรือนรัตติกาลมืดสนิท หิมะโปรยปรายอยู่ท่ามกลางสายลมอันหนาวเหน็บห้องทุกห้องมืดมิด มีเพียงโคมแดงในลานที่เปล่งแสงสีแดงเรืองรองเจียงซุ่ยฮวนหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตนเอง นางเป็น "ผู้บังคับบัญช

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 660

    "แผนใดหรือ" อัครอัครเสนาบดีเอ่ยถามจีกุ้ยเฟยกล่าว "ผู้คนล้วนเชื่อว่าปีศาจน้อยนั้นคือภูตแปลงร่างมา ถือพลังจิตแห่งสวรรค์""ดังนั้นในวันพิธีบวงสรวงใหญ่ ให้ท่านทูลเกล้าขอให้เจียงเม่ยเอ๋อร์นำมันมา""เหตุใดกัน" อัครเสนาบดีไม่เข้าใจจีกุ้ยเฟยกล่าวเสียงเย็น "ท่านพี่ชาย ข้าจะบอกเจ้าตามตรง ปีศาจน้อยนั้นได้ตายไปแล้ว"อัครเสนาบดีลุกขึ้นด้วยความตกตะลึง "ตายเมื่อใด ท่านส่งคนไปจัดการหรือ""ข้าเคยพูดแล้วว่าการพึ่งพาผู้อื่นนั้นสู้พึ่งตนเองไม่ได้" จีกุ้ยเฟยจิบชาอย่างใจเย็น ก่อนกล่าวต่อว่า "เจียงเม่ยเอ๋อร์และฉู่เจวี๋ยฉลาดนัก พวกเขาหาเด็กทารกมาสวมรอยแทนปีศาจน้อย จึงไม่มีผู้ใดจับได้จนบัดนี้""ข้าเข้าใจแล้ว!" อัครเสนาบดีเดินไปมาในห้องด้วยความตื่นเต้น "ปีศาจน้อยตัวจริงสิ้นชีพไปแล้ว เจียงเม่ยเอ๋อร์กับฉู่เจวี๋ยย่อมนำมันมาไม่ได้ ผู้คนจะรับรู้ถึงความลับที่พวกเขาอำพรางไว้""เช่นนี้ ข้าสามารถกล่าวได้ว่า หิมะที่ไม่เป็นมงคลครั้งนี้ เกิดขึ้นเพราะการกระทำของเจียงเม่ยเอ๋อร์และฉู่เจวี๋ย" อัครเสนาบดีหัวเราะดังลั่น "ส่วนฉู่อี้ก็จะสามารถร่ายรำบวงสรวงอธิษฐาน ได้สำเร็จ ส่วนฉู่เจวี๋ยและเจียงเม่ยเอ๋อร์ จักต้องรับโทษฐาน

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 659

    “สถานะของสวี่เหนียนเช่นนั้น ถึงข้าจะออกจากที่นี่ไปอย่างองอาจ ก็ไม่มีใครกล้าขวางข้า”อาเซียงเห็นด้วย “พระสนมทรงตรัสได้ชัดแล้วเพคะ”“นั่นสิ แล้วสวี่เหนียนล่ะ” จีกุ้ยเฟยมองไปรอบๆ แล้วกล่าวว่า “ข้าไม่ได้พบเขามานานหลายวันแล้ว”“น่าจะออกไปนอกวังเพื่อจัดการงานบางอย่าง”“ก็ใช่ ตั้งแต่เขาทราบชาติกำเนิดของตัวเอง ก็มีเรื่องให้ทำมากนัก” จีกุ้ยเฟยยิ้ม “ตอนข้าตกหลุมรักเขาครั้งแรก เขายังเป็นหนุ่มยากจน”“ดูแล้วข้าไม่ได้เลือกผิดคนจริงๆ”อาเซียงกล่าว “จริงเพคะ พระสนมทรงมีดวงตาที่เฉียบแหลม”ในขณะที่ทั้งสองสนทนากัน ก็มีขันทีผู้หนึ่งเดินเข้ามากล่าว “ทูลพระสนม ท่านอัครอัครเสนาบดีมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”จีกุ้ยเฟยผลักอาเซียงออกเบาๆ แล้วเอยว่า “ให้เขาเข้ามาเถิด”อาเซียงมองไปยังโต๊ะเซ่นไหว้และผลไม้ที่ตกกระจัดกระจาย กล่าวว่า “พระสนมเพคะ ต้องเก็บกวาดตรงนี้ก่อนหรือไม่เพคะ”“ไม่ต้อง ปล่อยไว้เช่นนี้แหละ” จีกุ้ยเฟยหยิบขนมชิ้นหนึ่งเข้าปาก “ญาติผู้พี่ของข้าก็น่าขันนัก ตอนข้าเดือดร้อนขอความช่วยเหลือ เขาเอาแต่แกล้งโง่คอยปฏิเสธ…”อาเซียงสงสัย “ท่านอัครอัครเสนาบดียังไม่เข้ามา พระสนมทรงทราบได้อย่างไรหรือเพคะว่าเขาเกิดเร

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 658

    “ช่างเถอะ” เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบา ๆ พลางก้มหน้า “ข้ามีเรื่องจะบอกเขามากมาย คราหนึ่งคงพูดไม่หมด”“พอครั้งหน้าข้าเจอเขา ข้าจะบอกเขาด้วยตัวข้าเองดีกว่า”ไป๋หลีพยักหน้า แล้วถอยออกไปยืนข้าง ๆชาที่อยู่บนโต๊ะส่งไอร้อนลอยขึ้นมา แล้วจางหายไปในอากาศเจียงซุ่ยฮวนหันไปมองข้างนอก เมื่อวานยังอากาศสดใส แต่วันนี้ท้องฟ้ากลับหม่นหมองลงกลุ่มเมฆดำครึ้มเหนือเมืองหลวง ลมหนาวพัดแรงจนกรอบหน้าต่างสั่นไหว ในกระแสลมยังมีเกล็ดหิมะเล็ก ๆ ปะปนมาด้วยในสภาพอากาศเช่นนี้ มีเพียงคนไม่กี่คนบนถนนที่กำลังรีบเร่งกลับบ้านท่ามกลางลมหนาว“จะมีหิมะตกหนักแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนพึมพำ “อีกสามวันก็ถึงพิธีบวงสรวงใหญ่ นี่ไม่ใช่ลางดีเลย”แคว้นต้าหยวนมีธรรมเนียมโบราณ ในพิธีบวงสรวงใหญ่ จะให้องค์ชายองค์หนึ่งขึ้นรำบวงสรวงอธิษฐาน หากวันนั้นฝนตกหนักถือเป็นลางดี องค์ชายผู้นั้นมีโอกาสได้ขึ้นครองราชย์แต่ถ้าตกหิมะหนัก นั่นถือเป็นลางร้ายในพิธีบวงสรวงครั้งนี้ผู้ที่รำบวงสรวงคือฉู่อี้ ขณะนี้พระสนมจีกุ้ยเฟยคงกำลังร้อนใจอยู่เป็นแน่ณ พระราชวังห้องนอนส่วนพระองค์ของจีกุ้ยเฟยช่างยุ่งเหยิง ตรงกลางห้องตั้งโต๊ะเซ่นไหว้ ผลไม้และเทียนถูกโยนลงพื้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 657

    เจียงซุ่ยฮวนชะงักมือกล่าวว่า “องค์หญิงจิ่นซิ่ว แผลอยู่บนใบหน้า หากตะโกนเสียงดังจะเย็บไม่ได้ดีนะเพคะ”จิ่นซิ่วจึงต้องจำใจหุบปาก กำผ้าปูที่นอนแน่นทนเจ็บไปเรื่อย ๆ จนเป็นลมไปในที่สุดผ่านไปประมาณสิบห้านาที เจียงซุ่ยฮวนก็เย็บแผลเสร็จ พันด้วยผ้าพันแผลเรียบร้อยนางหยิบขวดน้ำมันสะระแหน่เล็กๆ มาจุ่มใต้จมูกจิ่นซิ่ว แล้วเขย่าตัวนางเบา ๆจิ่นซิ่วค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาในอาการงุนงง “นี่ข้าอยู่ที่ไหนกัน”เจียงซุ่ยฮวนไม่ตอบ นำขวดสะระแหน่มาใต้จมูก “มาเพคะ สูดลึกๆ อีกหนึ่งครั้ง”จิ่นซิ่วหลับตาสูดหายใจเข้าลึก ลมเย็นแล่นจากโพรงจมูกขึ้นไปยังสมอง ทันใดนั้นก็รู้สึกสดชื่นกลับมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ข้าจำได้แล้ว” จิ่นซิ่วบ่นพึมพำ “พี่สองทำลายข้าจนเสียโฉม ข้าถือเศษกระจกไว้จะทำร้ายใบหน้าของนาง แต่ถูกเจ้าขวางไว้”เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า “ใช่เพคะ”จิ่นซิ่วทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่จิ่นอวี๋ข่วนหน้านางแต่กลับไม่ถูกลงโทษ ดีใจที่เจียงซุ่ยฮวนเข้ามาขวางไว้ได้ทันแม้เสด็จพ่อจะรักนางแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วจิ่นอวี๋ก็คือธิดาโดยสายเลือด ทั้งยังมีพระสนมโจวกุ้ยเฟยคอยหนุนหลังหากนางทำร้ายจิ่นอวี๋ เสด็จพ่อคงเข้าข้างจิ่นอวี๋

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 656

    พละกำลังของนางแข็งแกร่งยิ่งนัก จิ่นซิ่วใช้แรงทั้งตัวก็สลัดไม่หลุด จึงกล่าวอย่างเดือดดาลว่า “ไปให้พ้น อย่ามาขวางข้า!”เจียงซุ่ยฮวนก็อยากปล่อยให้ทั้งคู่ทำร้ายกันเอง แต่ที่นี่เป็นพื้นที่ของนาง ถ้าจิ่นซิ่วทำร้ายจิ่นอวี๋จนสาหัส ร้านนี้คงไม่มีวันเปิดได้อีกแน่ขณะนี้ทั้งคู่เป็นศัตรูกันแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่นางพึงปรารถนา“องค์หญิงจิ่นซิ่ว ขอให้ใจเย็นลงก่อนเถิดเพคะ” เจียงซุ่ยฮวนพูดเสียงเข้ม “ท่านทั้งสองเป็นองค์หญิง จะทรงทำร้ายกันต่อหน้าผู้คนมิได้เป็นอันขาด”“เจ้าก็พูดง่ายน่ะสิ นางทำหน้าข้าเป็นแบบนี้ จะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไร” จิ่นซิ่วโกรธจัด พอเห็นใบสวยของเจียงซุ่ยฮวนก็ยิ่งลุกเป็นไฟ“ถ้าเช่นนั้นข้าข่วนหน้าเจ้าบ้าง ดูว่าเจ้าจะใจเย็นได้หรือไม่”เจียงซุ่ยฮวนที่ยังหน้าไม่เปลี่ยนสีกล่าวว่า “องค์หญิงเพคะ แทนที่พระองค์จะระบายโทสะ พระองค์ควรเป็นห่วงโฉมหน้าตนเองเสียมากกว่านะเพคะ”“บาดแผลยังไหลเลือดอยู่ หากไม่รีบรักษา อาจทิ้งรอยแผลเป็นได้นะเพคะ”“หา!” จิ่นซิ่วได้ยินเช่นนั้นก็รีบทิ้งเศษกระจกในมือทันทีเจียงซุ่ยฮวนเองก็ปล่อยมือในเวลาเดียวกันจิ่นซิ่วมือหนึ่งกุมแผลที่หน้า อีกมือก็กระชากเสื้อเจียงซุ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 655

    “องค์หญิงทั้งสอง พวกท่านเป็นพี่น้องกัน หากมีสิ่งใดไม่พอใจก็ควรจะพูดคุยกันดีดีเถิดนะเพคะ”“ใช่แล้ว มีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็บอกกันดี ๆ อย่าได้ทะเลาะวิวาทกันเลย”ฮูหยินหลายท่านพยายามแยกจิ่นอวี๋และจิ่นซิ่วออกจากกัน แต่หนึ่งในฮูหยินกลับบังเอิญโดนเล็บใครบางคนทิ่มเข้าตา จึงร้อง “โอ๊ย!” แล้วหลบไปข้างๆบรรดาหญิงรับใช้ที่เหลือต่างหวาดกลัวว่าจะได้รับเคราะห์ร่วมไปด้วย จึงพากันเบียดเสียดหลบมุมไปอยู่กันเป็นกลุ่มผู้ที่ต่อแถวซื้อเครื่องบำรุงผิวข้างนอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็กลัวจนไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ยืนดูจากข้างนอกเจียงซุ่ยฮวนเมื่อเห็นว่าแผนยุยงให้แตกคอกันระหว่างทั้งคู่สำเร็จ จึงกัดริมฝีปากแน่นยืนอยู่หลังบ่าวรับใช้ กลัวว่าตัวเองจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหวนางรู้ดีว่าจิ่นอวี๋และจิ่นซิ่วสองพี่น้องมาที่นี่ต้องมีจุดประสงค์ไม่ดีแน่ จิ่นอวี๋ต้องการให้เสวียหลิงสิ้นเชื้อสาย แถมจิ่นซิ่วก็ดูเหมือนตั้งใจมาก่อกวนหากไม่ใช่เพราะนางยั่วยุให้จิ่นซิ่วเบนความสนใจไปที่อื่น ตอนนี้จิ่นซิ่วคงมาสร้างความเดือดร้อนให้นางแล้วเป็นแน่จิ่นอวี๋ผู้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนดูปางตาย ผมถูกกระชากราวจนยุ่งเหยิงราวกับรังนก เครื่องปร

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 654

    เจียงซุ่ยฮวนรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไม่เนียนนัก “องค์หญิงจิ่นซิ่ว พระองค์อยากส่องกระจกหรือไม่เพคะ”แม้จิ่นซิ่วจะกำลังโกรธจัดก็ยังกล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ข้าอยากรู้ว่าสภาพใบหน้าข้าเปลี่ยนไปเช่นไร”เจียงซุ่ยฮวนยื่นกระจกให้ จิ่นซิ่วมองใบหน้าตนในกระจกแล้วนิ่งอึ้งผิวพรรณของนางขาวขึ้นกว่าตอนมา จุดดำบนจมูกก็หายไป แต่ดวงตาแดงเรื่อด้วยความโกรธ พอมองดูแล้วกลับน่าสงสารนัก“งามนัก ข้างามเหลือเกิน” นางอดชื่นชมมิได้ เดิมทีตั้งใจจะหาเรื่อง แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแล้ว ก็ไร้สิ่งให้ตำหนิจิ่นซิ่วส่องกระจกอยู่ครู่ใหญ่ ทันใดนั้นคล้ายจะคิดบางอย่างได้ มือที่ถือกระจกก็เผลอปล่อยให้ร่วงลงพื้นเจียงซุ่ยฮวนทุบอกอย่างโล่งใจ โชคดีที่กระจกแข็งแรงไม่แตก ไม่เช่นนั้นคงต้องซื้อใหม่อีก“ข้ารู้แล้ว!” จิ่นซิ่วกระทืบเท้าลงกับพื้น เผอิญย่ำโดนกระจกจนแตกกระจาย“ท่านพี่รองต้องอิจฉาข้าแน่ อิจฉาที่ข้างดงามกว่านาง จึงคิดกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้”“เอิ่ม...” เจียงซุ่ยฮวนแสร้งทำเป็นเจ็บอก “อาจจะเป็นเช่นนั้นเพคะ”จิ่นซิ่วสีหน้าหม่นคล้ำ กล่าวอย่างกราดเกรี้ยว “ท่านพี่รอง ในเมื่อเจ้าก็คิดร้ายกับข้า ก็อย่าโทษข้าเลยหากข้าไม่เกรงใจ”น

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status