مشاركة

บทที่ 74

مؤلف: ทองประกาย
"ยังไม่ได้ เขาหลบซ่อนตัว" ดวงตากู้จิ่นเย็นเยียบ "แต่ไม่ช้าก็เร็ว ข้าต้องหาเขาเจอ"

จากนั้น เขาก้มมองเจียงซุ่ยฮวนเล็กน้อย "คุณหนูเจียงถูกใครทรยศ"

เจียงซุ่ยฮวนราวกับเปิดกล่องความในใจ ระบายความอัดอั้นออกมาหมด "เจียงเม่ยเอ๋อร์กับฉู่เจวี๋ยน่ะ คนหนึ่งเป็นน้องสาวในนาม อีกคนเป็นสามีข้า สองคนร่วมมือกันแทงข้าแล้วโยนไปทิ้งที่ป่าช้า..."

"ยังมีท่านพ่อท่านแม่ด้วย ทั้งที่ข้าเป็นลูกแท้ๆ ของพวกท่าน แต่พวกท่านกลับเข้าข้างเจียงเม่ยเอ๋อร์ตลอด ข้าโกรธจนต้องตัดความสัมพันธ์กับพวกท่าน!"

กู้จิ่นตั้งใจฟัง ขมวดคิ้วเป็นระยะ ท่านโหวเจียงผู้นี้เพื่อธิดาอนุที่ไม่มีสายเลือด ถึงกับยอมตัดความสัมพันธ์กับธิดาแท้ๆ เขาคิดอย่างไรกัน

ทั้งสองค่อยๆ เดินออกจากตรอก เดินอยู่บนถนนที่สว่างไสวด้วยโคมไฟ ผู้คนเดินผ่านไปมา เจียงซุ่ยฮวนและกู้จิ่นราวกับเทพเซียนที่ลงมาจากสวรรค์ หน้าตาโดดเด่น กิริยาสูงส่ง ดึงดูดสายตาผู้คนมากมาย

มีเสียงกระซิบในฝูงชน:

"ได้ยินว่าองค์หญิงจิ่นสิวเสด็จออกจากวัง หญิงผู้นี้คงเป็นองค์หญิงจิ่นสิวกระมัง"

"ดูเหมือนจะใช่ องค์หญิงจิ่นสิวงามเลิศล้ำ กิริยางดงาม หญิงผู้นี้ดูเข้ากับทุกลักษณะ"

"อะไรนะ องค์หญ
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 786

    ท่านโหวกล่าวว่า “ใช่แล้ว ครอบครัวของเรามิได้ร่วมวงสนทนาเช่นนี้มานานนัก”“ครอบครัวที่เคยกลมเกลียว เหตุใดกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้”ครั้นรำลึกถึงเหตุการณ์ในอดีตกาล ทั้งสองก็พากันนิ่งเงียบลงทันใดเจียงอวี่ส่งทั้งสองกลับถึงเรือน แล้วจึงควบม้าฝ่าเงาค่ำออกประตูไปเพียงลำพัง แม้มีทหารองครักษ์ประสงค์ติดตาม ก็ถูกเขาห้ามไว้เขามิได้หยุดพัก มุ่งควบม้าออกจากเมืองหลวง ตรงสู่ทิศเหนืออย่างรวดเร็วครานั้นฟ้าค่ำมืด ถนนหลวงนอกเมืองว่างเปล่าไร้ผู้คน แสงจันทร์โปรยปรายเย็นเยียบลงพื้นดินเจียงอวี่มือซ้ายรั้งบังเหียนไว้มั่น มือขวากระหวัดแส้ เฆี่ยนร้องว่า “ไป!”ม้าอาชาควบพุ่งดุจสายฟ้า ในเงารัตติกาลเห็นเพียงเงาเลือนราง เจียงอวี่บนหลังม้า หน้าตาเคร่งขรึม เปล่งวาจาต่ำๆ มิหยุด “เร็วเข้า! เร็วกว่านี้อีก!”ครั้นใกล้ถึงทางแยกสายหนึ่ง จู่ๆ ก็มีม้าขาวพุ่งออกจากทางด้านซ้ายบนหลังม้ามีสตรีนางหนึ่ง เงาร่างมิแจ่มชัด แลเห็นเพียงรูปร่างสูงโปร่ง ท่วงท่าหาญกล้าองอาจเจียงอวี่เร่งรั้งบังเหียนแน่น พลางร้องว่า “หยุด!”ม้าใต้กายยกสองเท้าหน้าขึ้นจนแทบจะยืนขึ้น เจียงอวี่ต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งร่างประคองไว้ จึงไม่ตกจากหลังม้า

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 785

    เจียงซุ่ยฮวนถึงกับพูดไม่ออก ข่าวลือแพร่สะพัดเร็วเกินคาด ยังไม่ทันข้ามวัน กลับแพร่สะพัดไปถึงจวนโหวเสียแล้วท่านโหว ฮูหยินโหว และเจียงอวี่ยืนเรียงกันสามคน ด้านหลังมีองครักษ์ตามมาอีกสี่นาย เมื่อเทียบกับขุนนางตระกูลอื่นแล้ว พวกเขากลับดูสุภาพเรียบง่ายกว่าเป็นไหน ๆฮูหยินโหวดูซูบเซียวกว่าแต่ก่อนมาก ร่องรอยตีนกาที่หางตาเพิ่มขึ้นหลายเส้น แต่เมื่อเพ่งมองกลับให้ความรู้สึกเมตตายิ่งนักท่านโหวยืนอยู่ข้างกาย หลังจากล้มป่วยหนักเมื่อคราวก่อน ก็แลดูแก่ชราลงมาก ผมหงอกแซมข้างขมับทั้งสองข้าง แม้เพิ่งจะล่วงวัยสี่สิบ แต่ท่วงท่ากลับไม่ต่างจากชายชราเขามิได้เอื้อนเอ่ยคำใด เพียงจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนแน่นิ่ง สายตานั้นซับซ้อนนัก แฝงไว้ทั้งความเสียใจและความคิดถึงเจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอ่ยปาก ทว่าฮูหยินโหวตาไวเหลือบไปเห็นเสี่ยวถังหยวนในอ้อมอกนาง ก็ตกตะลึงเอ่ยว่า “ที่เจ้าอุ้มอยู่นั่นคือเด็กผู้นั้นหรือ”เจียงอวี่ก้มหน้ามองลงไป พอเห็นเสี่ยวถังหยวน เขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะแอบเหลือบมองเจียงซุ่ยฮวน และขมวดคิ้วแน่นเจียงซุ่ยฮวนมิแสดงอารมณ์ใด เพียงใช้แขนปิดบังใบหน้าของถังหยวน แล้วกล่าวเสียงเรียบ “พวกท่านเข้าใจผิดเส

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 784

    เฉียนจิงอี๋เอนกายพิงพนักเก้าอี้ ยิ้มพลางกล่าวว่า “แน่นอนว่าข้ารอเจ้ากลับมา”“บัดนี้ องค์ชายเป่ยโม่ได้ตายไปแล้ว ไร้ผู้คุ้มครองเจ้า ข้าจึงอดเป็นห่วงไม่ได้”เขาหยิบถ้วยชาที่เจียงซุ่ยฮวนเคยจิบขึ้นมาแนบริมฝีปาก ลิ้มรสเบา ๆ“หากเจ้าเอ่ยเรียกข้าว่าพี่ชายสักคำ วันหน้าข้าย่อมขอรับหน้าที่ปกป้องเจ้าแทนองค์ชายเป่ยโม่”เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ เอ่ยกับหยวนจิ่วว่า “ถ้วยชานี่ใช้ต่อไม่ได้แล้ว อีกเดี๋ยวไปซื้อชุดใหม่มาเปลี่ยน”หยวนจิ่วพยักหน้ารับอย่างแข็งขันเฉียนจิงอี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่เร่งร้อน “คุณหนูเจียง ข้าแนะนำให้เจ้าคิดให้รอบคอบ โอกาสเช่นนี้หาได้ยากยิ่ง พลาดแล้วพลาดเลย”เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยเย็นชา “ที่บ้านข้ายังขาดสุนัขเฝ้าประตูตัวหนึ่ง เจ้าสนใจจะมาเป็นหรือไม่”“โอกาสเช่นนี้หาได้ยากยิ่ง พลาดแล้วพลาดเลย”นางกล่าวย้อนวาจาเดิมของเฉียนจิงอี๋กลับไปไม่ผิดแม้แต่คำเดียว เฉียนจิงอี๋หัวเราะเบา ๆ“ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าอยากให้ข้าอยู่บ้านเจ้า จะได้เห็นข้าตลอดเวลาใช่หรือไม่”“...”เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว ผู้นี้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องกระนั้นหรือนางเอ่ยเสียงเย็น “ข้าไม่มีเวลามาสิ้นเปลืองกับเจ้าหรอก อย่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 783

    ฝูงชนที่มุงดูอยู่ ครั้นได้ยินวาทะอันบิดเบี้ยวเช่นนั้น ต่างก็พากันชี้หน้ายวี่เจี่ยกวงแล้วประณามเสียงดังลั่นเฉียนจิงอี๋โกรธเกรี้ยวหนักยิ่งกว่าเดิม ยกเท้ากระทืบลงกลางอกของเขาอย่างแรงเขาเจ็บปวดถึงกับหอบหายใจแทบไม่ทัน ร่ำไห้พลางร้องว่า “ข้าผิดไปแล้ว! ข้าไม่ควรให้บิดามารดามาชดใช้แทน! ข้ายอมชดใช้เอง!”“สายไปเสียแล้ว” เฉียนจิงอี๋กล่าวเย็นชา พลางหยิบสัญญาค้าทาสออกมา แล้วกรีดลงบนฝ่ามือของยวี่เจี่ยกวง บังคับให้เขาประทับฝ่ามือลงไปเมื่อเสร็จสิ้นทุกสิ่ง เฉียนจิงอี๋ก็เก็บสัญญาค้าทาสอย่างละเมียดละไม ก่อนหันไปสั่งบ่าวด้านหลังว่า “พาตัวเขาไป”“เดี๋ยวก่อน” เจียงซุ่ยฮวนกล่าวขึ้นมา“หรือว่าคุณหนูเจียงเกิดใจอ่อนขึ้นมา อยากจะยื่นมือช่วยเขาไว้กระนั้นหรือ” เฉียนจิงอี๋แย้มยิ้มกึ่งเย้ยกึ่งหยอกเจียงซุ่ยฮวนยังคงสีหน้าเย็นชา ตอบว่า “ไม่ใช่ เพียงแต่เขาเป็นบุตรชายของหัวหน้าพ่อบ้านในจวนข้า ก็ควรให้เขาได้พบหน้าบิดาเป็นครั้งสุดท้าย”กล่าวจบ นางจึงหันไปบอกหยวนจิ่วว่า “เจ้ากลับไปแจ้งเรื่องนี้แก่ยวี่จี๋เสียเถอะ”ยวี่เจี่ยกวงราวกับเห็นฟางเส้นสุดท้าย ตะโกนเสียงดังว่า “ใช่ๆ! บอกบิดาข้าด้วย! ให้ท่านนำเงินมาช่วยไถ่

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 782

    สี่คนตรงนั้นได้แต่เบิกตาโพลง เห็นชายผู้นั้นทรุดกายคุกเข่าลงแทบเท้าเจียงซุ่ยฮวน หาใช่เพราะตกตะลึงจนไร้ปฏิกิริยาไม่ หากแต่พวกเขาล้วนรู้จักชายผู้นี้ดียามเช้ายังสำรวมเรียบร้อย สวมชุดบัณฑิตท่าทีสง่างาม ครั้นผ่านไปเพียงครึ่งวัน ยวี่เจี่ยกวงกลับกลายเป็นผู้ที่สิ้นสภาพ เหลือเพียงความอเนจอนาถหยวนจิ่วโกรธจนสุดกลั้น ถลกแขนเสื้อขึ้นพลางตวาดว่า “ยวี่เจี่ยกวง เจ้ากำลังทำอันใดกันแน่”ยวี่เจี่ยกวงคุกเข่าก้มหน้าอยู่เบื้องเท้า มือทั้งสองกำชายกระโปรงของนางไว้แน่น ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลพราก ร่ำไห้ว่า “คุณหนู บิดาข้าเป็นข้ารับใช้ในจวนท่าน บัดนี้ข้าประสบเคราะห์กรรม ขอท่านเมตตาช่วยเหลือด้วยเถิด!”เจียงซุ่ยฮวนถอยไปหนึ่งก้าวด้วยท่าทีรังเกียจ ดึงชายกระโปรงกลับคืนจากมือเขา พลางเอ่ยเย้ยว่า “เจ้ามีทุกข์ มันเกี่ยวอันใดกับข้าด้วยเล่า”ชายผู้นี้เคยใช้คำหวานลวงล่อหยิ่งเถา คิดหวังจะเอาใจนาง แต่นางมิได้ใส่ใจสักนิด ในสายตานาง เขาก็แค่ตัวตลก หาได้มีค่าควรใส่ใจไม่เห็นเขาอนาถถึงเพียงนี้ เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบา ๆ หากคาดไม่ผิด คงเป็นเพราะไปเล่นการพนันอีกแล้วกระมังยวี่เจี่ยกวงร่ำไห้เสียงหลง คุกเข่ากลางถนนดั่งวิญญาณร่ำไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 781

    บุรุษชุดแดงยกมือวางลงบนบ่าของยวี่เจี่ยกวง พลางเอ่ยเสียงเรียบ “เมื่อครู่เจ้ากล่าวว่า จะรับใครเป็นภรรยา”“ก็เจ้าของร้านหรงเยว่เก๋อนั่นไง หญิงแซ่เจียงนั่น ท่านคงไม่เคยไม่ได้ยินชื่อนางกระมัง” ยวี่เจี่ยกวงไม่แม้แต่จะเงยหน้า สายตายังคงจับจ้องที่ถ้วยลูกเต๋าที่สั่นไหว“เจ้าหมายถึงเจียงซุ่ยฮวน” บุรุษชุดแดงเอ่ยเสียงเรียบ ทว่าฝ่ามือกลับกำแน่นขึ้นเรื่อย ๆยวี่เจี่ยกวงถึงกับสะดุ้งที่ไหล่ด้วยความเจ็บ หันไปมองกลับพบว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามสูงโปร่ง ในใจยิ่งขุ่นเคือง ด่าทอออกมาเสียงดังว่า “เกี่ยวอะไรกับเจ้า เจ้าหน้าหวาน ต่อให้เจ้าริษยา ข้าก็ไม่ยกให้อยู่ดี!”บรรยากาศโดยรอบพลันเงียบกริบ เด็กรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ โค้งตัวคำนับอย่างเคารพ “คารวะท่านเจ้าของบ่อน!”“อืม” เฉียนจิงอี๋ส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วหันไปกล่าวกับยวี่เจี่ยกวงผู้หน้าซีดเขียวว่า “ข้าร่วมพนันกับเจ้าสองตา เป็นอย่างไร”ยวี่เจี่ยกวงส่ายหน้าอย่างฝืน ๆ “ไม่...ไม่ต้องหรอกกระมัง”เฉียนจิงอี๋เสมือนไม่ได้ยิน รับถ้วยลูกเต๋าจากสตรีบนโต๊ะ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ว่า “วางเดิมพันเถิด”ผู้คนรอบข้างต่างยืนนิ่ง ไม่มีผู้ใดกล้าเดิมพันแม้แต่คนเดียวยวี่เ

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status