บทที่ 4

[ติ๊ง!]

[ตรวจพบเทพธิดาซึ่งตรงตามมาตรฐาน เริ่มสแกนข้อมูลอย่างละเอียด]

[ชื่อ : โจวหว่านเอ๋อร์]

[อายุ : 18]

[หน้าตา : 90 คะแนน]

[รูปร่าง : 92 คะแนน]

[ภายใน : 100 คะแนน (กระดาษเปล่าแผ่นหนึ่ง)]

[คะแนนรวม : 93 คะแนน]

[ประเมิน : หลังรับเข้ามาสามารถปลดล็อกทรัพยากรแบบสุ่มได้หนึ่งอย่าง]

รูปถ่ายบนจอโทรศัพท์ของเสิ่นอี้ บนนั้นคือผู้หญิงสวมชุดโลลิตาคนหนึ่ง

ดูเหมือนเธอจะสูงประมาณ 160 เซนติเมตร ไม่ถือว่าสูง รูปร่างไม่ได้เซ็กซี่ เด็กไปหน่อย...แต่หน้าตาน่ารักมาก ใบหน้าประณีต ผิวขาวเนียน กอปรกับสวมชุดโลลิตา ยิ่งดูน่ารักขึ้นหลายส่วน

โดยเฉพาะน่องขาขาวเนียนใต้กระโปรงโลลิตาที่เห็นได้ราง ๆ กับถุงเท้าขาวคู่หนึ่ง ยิ่งดึงดูดสายตาคน

สรุปแล้ว เป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเด็กใหม่ปีหนึ่ง ยังเอ๊าะมาก

โจวหว่านเอ๋อร์ : “พี่คะ จำเป็นต้องไปหาพี่เท่านั้นเหรอคะ? มีวิธีอื่นไหม...ถึงยังไงในหมอกดำก็อันตรายมาก เมื่อวานมีรูมเมตฉันไม่ทันระวังเข้าไปในหมอกดำแล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย (เสียง)”

โจวหว่านเอ๋อร์ : “พี่ชาย ขอพี่ช่วยคิดหาวิธีอื่นนะคะ ขอร้องละ(เสียง)”

น้ำเสียงของโจวหว่านเอ๋อร์ไพเราะมาก เป็นเสียงโลลิตาตามมาตรฐาน แม้จะบีบเสียงไปหน่อย แต่ก็ไม่ชัดนัก ควบคุมเส้นเสียงได้ดีมาก

ถ้าไม่รู้ คงคิดว่าเธอเป็นนักพากย์ตัวละครหญิงในอนิเมะ

เสิ่นอี้ : “ฉะนั้น เธอคิดจะให้ฉันเสี่ยงไปหาเธอเหรอ? ฉันให้น้ำเธอ ให้ของกินเธอ แล้วยังต้องไปส่งให้เธอถึงหน้าประตู?”

โจวหว่านเอ๋อร์ : “ไม่ใช่นะคะ ๆ ฉันหมายถึง... (เสียง)”

โจวหว่านเอ๋อร์ : “ฉันไม่ได้หมายความว่าจะให้พี่เสี่ยงอันตราย! พี่อย่าโกรธเลยนะคะ ฉันขอโทษ...อย่าโกรธเลยนะ? (เสียง)”

เสียงของเธอนุ่มนวลมาก และดูออดอ้อนมากด้วย

เสิ่นอี้ : “หอพักชายวิทยาเขต A ห้อง 606 ถ้าเธอมาได้ ก็มีทั้งอาหารและของกิน ถ้ามาไม่ได้ก็ช่างเถอะ”

เสิ่นอี้ตอบข้อความนี้จบ ก็ไม่สนใจยัยแอ๊บแบ๊วคนนี้อีก

แค่เพราะอีกฝ่ายเสียงเพราะมาก และเรียกตัวเองว่าพี่ไม่กี่ครั้ง เขาคงไม่ราคะบังตาจนวิ่งโร่ไปหาอีกฝ่าย

แค่มีสมองหน่อย ก็จะฟังความหมายในคำพูดของผู้หญิงคนนี้ออก

ไม่ใช่เพราะรู้สึกว่าอันตราย ก็เลยไม่กล้าออกมาข้างนอกเหรอ?

เธอรู้ว่าหมอกดำอันตราย แล้วฉันจะไม่รู้หรือไง?

เสิ่นอี้ไม่ตามใจยัยแอ๊บแบ๊วคนนี้หรอก!

วันสิ้นโลก ไม่อาจถูกราคะครอบงำสมองได้ ไม่อย่างนั้นคงตายโดยไม่รู้ว่าตายอย่างไรด้วยซ้ำ

เมื่อหมอกดำยังคงอยู่นานขึ้น ความต้องการน้ำของผู้คนก็สูงขึ้นเช่นกัน

2 วันก่อนที่เสิ่นอี้โพสต์ประกาศยังถูกด่า ถูกต่อว่า ถูกเตะออกจากกลุ่ม 2 วันมานี้กลับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ บางครั้งในกลุ่มยังมีคนแท็กเขาเพื่อขอน้ำด้วย และเจ้าของกลุ่มก็เริ่มอ่อนให้เช่นกัน...

สรุปคือ เสิ่นอี้ไม่ต้องกังวลเรื่องการรับผู้หญิง!

ไม่กี่วันมานี้ เขาสะสมน้ำแร่ในโกดังได้หลายแสนขวดแล้ว...ต่อให้เขาใช้น้ำแร่ล้างหน้าล้างเท้าทุกวันก็ใช้ไม่หมด!

ถูกต้อง ใช้ล้างเท้า!

คนอื่นคงคิดไม่ถึงว่าเสิ่นอี้จะใช้น้ำเปลืองแบบนี้...

ความจริงสำหรับเขาไม่ถือว่าสิ้นเปลืองเลย มันเป็นแค่ชีวิตประจำวัน เขาไม่ได้ตั้งใจเททิ้ง หรือโยนทิ้งสักหน่อย

ก่อนหน้านี้เขาจงใจเทน้ำครึ่งขวดทิ้ง แค่เพื่อยั่วยุสวีหว่านถิงเท่านั้น ในสถานการณ์ปกติเขาไม่ได้ใช้น้ำสิ้นเปลืองเลย ถึงอย่างไรทั้งหมดก็เป็นทรัพยากรของตัวเอง

เสิ่นอี้นอนลงบนเตียง มองคำขอเป็นเพื่อนที่แอดตัวเองมา และพบว่าในบรรดาคำขอเป็นเพื่อนมีของสวีหว่านถิงด้วย

ดูเหมือนเทพธิดาผู้หยิ่งผยองจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

เพียงแต่ ไม่รู้ว่าเธอตัดสินใจที่จะลองทุ่มสุดตัวสักครั้งหรือยัง?

ขณะที่คิด เสิ่นอี้ก็ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของสวีหว่านถิง

......

ณ หอพักหญิง วิทยาเขต B

ในหอพักห้องหนึ่งชั้นบนสุด

สาวน้อยน่ารักคนหนึ่งกำลังจ้องหน้าจอโทรศัพท์กับรูมเมตอีก 2 คน ดูบันทึกข้อความในนั้น

“เจ้าหมอนี่ อย่างกับผู้ชายทึ่มทื่อแน่ะ!” ผู้หญิงผมสั้นคนหนึ่งบ่น

“ไม่ได้เป็นแค่ผู้ชายทึ่มทื่อ แต่เป็นผู้ชายซื่อบื้อ! ไม่มีความฉลาดทางอารมณ์เลยสักนิด! ฉันพนันเลยว่าเขาต้องไม่มีแฟนแน่!” ผู้หญิงผมยาวอีกคนหนึ่งพูดแซะ

ส่วนผู้หญิงน่ารักอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้าของโทรศัพท์ โจวหว่านเอ๋อร์ ตอนนี้ก็ขมวดคิ้วมุ่น ไม่รู้ควรตอบกลับข้อความนี้ของเสิ่นอี้อย่างไร

ควรต้องพูดว่า บทสนทนานี้สิ้นสุดแล้ว

ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่คิดจะถูกชักจูง และไม่หลงกลความแอ๊บแบ๊วของตน...

เห็นได้ชัดว่า เมื่อก่อนใช้ได้ผลทุกครั้ง

แม้แต่เมื่อวานก่อน โจวหว่านเอ๋อร์ก็ใช้อุบายนี้ทำให้เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเอาน้ำมาให้ตน แม้ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะตายไปแล้วหลังเดินเข้าไปในหมอกก็ตาม

แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนั้น เธอไม่ผิดสักหน่อย

เธอก็หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะยังรอดชีวิตและเอาน้ำมาส่งให้เธอเหมือนกัน

หลังจากนั้น ใช่ว่าโจวหว่านเอ๋อร์จะไม่ติดต่อกับผู้ชายคนอื่นที่เมื่อก่อนตามจีบเธอ เพียงแต่หลาย ๆ คิดติดต่อไม่ได้ ไม่รู้ว่าตายแล้วหรือยัง

คนที่ติดต่อได้ ถ้าไม่ใช่ว่าพวกเขาก็ไม่มีกินไม่มีดื่มเหมือนกัน ก็คือหาข้อแก้ตัวสารพัด ทำให้โจวหว่านเอ๋อร์โกรธมาก!

สุดท้ายด้วยความบังเอิญ โจวหว่านเอ๋อร์เห็นเสิ่นอี้กำลังโพสต์ข้อความรับผู้หญิง

จากนั้นจึงเป็นฝ่ายแอดเพื่อนไป

เธอตั้งใจเลือกรูปใบหนึ่งที่ถ่ายออกมาดีที่สุด หลังจากนั้นก็เพิ่มน้ำเสียงหวาน ๆ อยากให้เสิ่นอี้เอาเสบียงมาส่งให้ตน

ผลคือ คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะไม่สนใจโดยสิ้นเชิง

เป็นครั้งแรกที่โจวหว่านเอ๋อร์ถูกผู้ชายเมิน

ก่อนหน้านี้เธอใช้วิธีนี้สำเร็จมาโดยตลอด

รู้สึกกลุ้มใจจริง ๆ

“เสี่ยวเยว่ เสี่ยวเหมย พวกเธอว่าตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี? น้ำก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย ที่เหลืออย่างมากก็คงพอให้พวกเรา 3 คนดื่มได้วันนี้อีกครั้งเดียว” โจวหว่านเอ๋อร์ถามอย่างลังเล เธอไม่กล้าลงไปข้างล่างจริง ๆ

2 วันมานี้เธอตกใจเสียงกรีดร้องข้างล่างจนนอนหลับไม่สนิท

รูมเมต 2 คนมองหน้ากัน อย่างไม่มีความคิดเห็นเหมือนกัน

แม้พวกเธอจะมีนิสัยชอบเก็บขนมไว้ แต่น้ำก็มีไม่มาก ขนมก็กินไปกว่าครึ่งเช่นกัน หากไม่มีความช่วยเหลือ จะต้องอดตายในไม่ช้าแน่

“ฉันจะลองโทรหาตำรวจสักหน่อย!” ผู้หญิงผมสั้นบนเตียงชั้นบนหยิบโทรศัพท์ เริ่มโทรออก ขณะเดียวกันก็ฉวยจังหวะที่โจวหว่านเอ๋อร์กับผู้หญิงผมยาวไม่ทันสังเกตลงจากเตียง เอาน้ำขวดหนึ่งยัดเข้าไปในที่นอนของตัวเองเงียบ ๆ

มีมุ้งบังอยู่ ถึงซ่อนของไว้ก็ไม่ถูกเจอได้ง่าย ๆ

“ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ หว่านเอ๋อร์เธออย่าแอบกินน้ำนะ...” ผู้หญิงผมยาวเดินออกจากห้องด้วยรอยยิ้ม เห็นว่าด้านหลังไม่มีคนตามมา ก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำด้านข้าง แอบย้ายของกินเล่นและน้ำครึ่งขวดไปซ่อนไว้ในสถานที่ที่ลับกว่าเดิม

จะให้ถูกเจอไม่ได้เด็ดขาด

โจวหว่านเอ๋อร์เห็นรูมเมต 2 คนต่างไม่ทันสังเกตตัวเอง เท้าเล็กที่สวมถุงเท้าสีขาวแอบเตะไปใต้เตียง น้ำขวดหนึ่งถูกเตะเข้าไปด้านในสุด ภายนอกดูเป็นกังวลเรื่องน้ำกับอาหาร ทั้งยังถอนหายใจเป็นระยะ

ดูเหมือนใกล้จะถึงทางตันแล้ว

ในห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่ง หญิงสาว 3 คนมีความคิดมากมาย

สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้ไม่น้อย

ความช่วยเหลือผ่านไปนานแล้วก็ยังมาไม่ถึง เสบียงเริ่มขาดแคลนขึ้นเรื่อย ๆ ศีลธรรมของเหล่าผู้รอดชีวิตกำลังพังทลายลงอย่างรวดเร็ว

แม้แต่ในเขตเล็ก ๆ บางแห่ง ก็ยังเกิดเหตุความรุนแรงนองเลือดเพราะเสบียง

ภัยพิบัติ มักดึงให้ความชั่วร้ายในตัวมนุษย์ออกมา

ในขณะเดียวกัน

เสิ่นอี้ก็ได้รับข้อความขอความช่วยเหลือจากสวีหว่านถิง