“สไนเปอร์ทดสอบกระสุน” โจเซฟส่งสัญญาณให้กลุ่มแม่นปืนลงมือก่อนเป็นทีมแรก ห้าคนเล็งบริเวณดวงตา และอีกสามคนให้ยิงจุดอ่อนไหวจุดอื่นอย่างท้องและขากี๊ซซซซ!!น่าเสียดายที่กระสุนทั้ง 8 นัดยิงไม่เข้าเป้า ราวกับว่ามันรับรู้ได้ถึงอันตรายจึงกระโดดหันหลังให้กับการโจมตีนั้นได้ทันท่วงที มันใช้ขนหนาสีดำมะเมื่อมป้องกันอาวุธของมนุษย์ได้โดยไร้รอยขีดข่วน“ขนมันแข็งมาก” นิโคลัสเอ่ยเสียงเครียด นอกจากตัวจะใหญ่กว่าครั้งสุดท้ายที่เจอ ดูเหมือนว่ามันจะอัปเกรดตัวเองมาไม่น้อยเลย“คนที่มีพลังพิเศษสายยิงระยะไกลให้คอยซัพพอร์ตอยู่วงนอก คอยจัดการพวกหนูตัวเล็กอย่าให้เข้ามาเกะกะ ส่วนใครเป็นสายประชิดก็ให้เล็งที่ท้องของมัน ระวังหางยาวนั่นด้วย โดนตวัดขั้นมาทีกระเด็นกลับบ้านเกิดไม่รู้ด้วยนะ เอ้า! ลุย!”โจเซฟสั่งการรวดเดียวเสร็จก็เรียกพลังพิเศษยกหนูท่อขึ้นมารวมเป็นก้อน จากนั้นก็ให้ดาริณีหวดด้วยท่อนซุงจนมันกระเด็นไปคนละทิศละทาง เปิดฉากการตะลุมบอนระลอกสามอย่างเป็นทางการ“รับทราบครับ/ค่ะ”“ไง ครั้งก่อนทำไว้แสบเลยนะ” นิโคลัสควบคุมไฟไว้ที่ปลายหอก คุณหมอหนุ่มไม่ได้ตรงเข้าไปประจันหน้ากับมัน แต่เลือกที่จะคอยสกัดส่วนหางไม่ให้มีโอกาสไ
“เกรย์สันมันรู้ว่าเรามารวมตัวกัน เลยใช้โอกาสนี้ทำให้พวกสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่ในโรงงานออกอาละวาดแน่” ยามาโมโตะเอ่ยเสียงเครียดหลังติดต่อกับลูกน้องได้ ที่ประเทศ L เองก็กำลังเผชิญปัญหานี้เหมือนกัน“เสียท่าให้มันจนได้” ผู้นำคนอื่นสบถคำหยาบคายระบายความคับแค้น“ดีที่พวกเราเตรียมการป้องกันไว้แล้ว สงสารก็แต่หมู่บ้านรอบนอกที่ไม่มีอาวุธยุทโธปกรณ์” ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไรกันบ้าง“จากนี้พวกเราอาจจะไม่มีเวลารับรองพวกคุณให้ดีเท่าที่ควร ขอเชิญพวกคุณไปหลบยังสถานที่ที่เราจัดไว้ให้ก่อนดีกว่าครับ” ดนัยเอ่ยเร่ง ทั้งท่านนายพลและเขายังมีหน้าที่ต้องไปจัดการความเรียบร้อยในค่ายก่อนพวกมันจะบุก“คุณไปเถอะ พวกเราขอใช้ห้องนี้ต่ออีกหน่อย จะได้ติดตามสถานการณ์ในประเทศตัวเองด้วย” ยามาโมโตะส่ายหน้า ให้เขาไปหลบอยู่ในหลุมหลบภัยโดยที่ไม่รู้ความเป็นไปในประเทศตนเองนั้น เขาทำไม่ได้หรอก“พวกเราก็เหมือนกัน”“งั้นผมจะให้ทีโอกับเลวี่อยู่ช่วยเหลือพวกคุณที่นี่ก็แล้วกันนะครับ ทั้งสองคนมีความเชี่ยวชาญในเรื่องเทคโนโลยีและทีโอก็มีพลังพิเศษระดับสอง คงสามารถปกป้องพวกคุณจากอันตรายได้” โจเซฟพยักหน้า เข้าใจความรู้สึกของทุกฝ่าย และยังแอบ
“ถ้าเป็นห่วงเรื่องเสบียงก็ไม่ต้องกลัวไป ตัวไหนตายใกล้บาเรียก็เขี่ยมาย่างกินกันในนี้แหละ กินให้พวกมันดูด้วย” ชายวัยกลางคนที่สูญเสียเสาบ้านไปเอ่ยออกมาอย่างคับแค้น“ดีๆ บ้านหลังนี้พอจะมีเครื่องปรุงรสอยู่เยอะ ทำมันหลายๆ เมนูเลย” จะได้ไม่ซ้ำซากจำเจ เพราะไม่รู้เลยว่าต้องติดอยู่แบบนี้อีกกี่วัน...ทางด้านหมู่บ้านสาคูนั้น เจนได้รับคำเตือนผ่านทางวิทยุสื่อสารก่อนหนูยักษ์จะบุกมา 3 ชั่วโมง เธอจึงพอมีเวลาเกณฑ์กลุ่มคนที่ไม่สามารถต่อสู้ได้ไปหลบยังห้องเสบียงก่อนเป็นลำดับแรก จากนั้นก็แจกจ่ายอาวุธให้กับคนธรรมดาใครมีพลังพิเศษก็ให้ไปเตรียมตัวอยู่แนวหน้า ส่วนด้านหลังก็มีกองกำลังพิเศษคอยสนับสนุนอย่างลับๆหมู่บ้านด้วงสาคูไม่น่าเป็นห่วงนักเนื่องจากมีคนหนุ่มสาวฝึกฝนตนเองอยู่มาก หนูยักษ์ระลอกแรกจึงหมดลงไปโดยที่ไม่มีใครเหงื่อซึม แถมยังกะปรี้กระเปร่าอยากให้ระลอกสองมาเร็วๆ จะแย่“ระลอกแรกหมดแล้วก็อย่าเพิ่งประมาทกันนะ คนที่มีหน้าที่ซ่อมรั้วรีบเร่งมือเลย ส่วนใครที่รู้ตัวว่าพลังเหลือน้อยก็ไปสลับตัวกับทีมสองก่อน อย่าหักโหมจนทำให้เกิดอันตรายเด็ดขาด” เจนสั่งเสียงเข้ม เรียกแผ่นเหล็กและไม้ออกมาจากมิติไม่หยุด ก่อนที่ระลอ
…ในขณะที่หมู่บ้านครูเมตตายังไม่เกิดอะไรร้ายแรงขึ้น ผิดกับหมู่บ้านริมธารที่พลายมงคลได้เตือนพิมพาตั้งแต่เนิ่น ๆหญิงสาวทิ้งทุกสิ่งที่ทำอยู่แล้วรีบส่งข่าวแจ้งเตือนคนในหมู่บ้านก่อน จากนั้นก็ส่งสัญญาณวิทยุไปแจ้งหัวหน้าเจนให้เตรียมรับการโจมตีจากฝูงสัตว์กลายพันธุ์จำนวนมาก พร้อมกับไหว้วานให้ติดต่อไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยเธอไม่แน่ใจว่าหนูพวกนั้นจะลุกลามไปถึงที่นั่นหรือไม่ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ครูเมตตาส่งข้อความเตือนเพราะนิมิตของปอนด์เช่นกัน‘ข้าเห็นพวกมันทะลักออกมาจากกำแพง พวกมันแบ่งกลุ่มกระจายกันออกไปหลายทิศทางราวกับมดแตกรัง’เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่ามีจำนวนที่ต้องเผชิญหน้ามากหรือน้อย มีความเป็นไปได้ที่่พวกมันจะไม่บุกหมู่บ้านริมธารเพียงแห่งเดียวอย่างที่่ทำมาตลอดหลายเดือนพิมพาเคยได้ยินหัวหน้าโจเซฟเล่าว่า ก่อนหน้านี้ค่ายพันธมิตรพยายามส่งคนเข้าไปกำจัดหนูในนิคมอุตสาหกรรมมาตลอด แต่ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ เหตุการณ์เลวร้ายก็ประดังประเดเข้ามาไม่หยุดกระทั่งรู้ว่าขอแค่ไม่ไปยุ่งกับโรงงานอุตสาหกรรม องค์กร SW ก็จะไม่ส่งซอมบี้ระดับสองมาราวี แผนการกำจัดหนูทีละน้อยจึงต้องพับเก็บลงไปเพื่อควา
“มีสัตว์กลายพันธุ์กำลังมา!!” ปอนด์หวีดร้องลั่นเมื่ออยู่ ๆ ดันเห็นภาพหนูยักษ์จำนวนมากบุกเข้าโจมตีหมู่บ้านครูเมตตา ตั้งแต่เริ่มฝึกฝนร่างกายมาหลายเดือน นี่เป็นครั้งแรกที่ปอนด์เห็นนิมิตแล้วไม่หมดสติหรือล้มป่วยในเวลาต่อมา“ตัวอะไรนะ” เด็กชายดลหันขวับ สองมือหยุดขยี้เสื้อผ้าในกะละมัง“หนูยักษ์ เราเห็นมันบุกมาที่นี่” ปอนด์หลับตาแจกแจงรายละเอียด เวลานี้เด็กหนุ่มทั้งสองคนอยู่กันตามลำพัง ปอนด์จึงวางใจบอกเล่านิมิตให้เพื่อนฟังทันที“เฮ้ย! มันจะมาที่นี่ได้ยังไง” ในเมื่อมีหมู่บ้านริมธารเป็นด่านหน้า…“ไม่รู้ เราเห็นแค่นี้” ปอนด์เองก็จนใจ สิ่งที่ผุดขึ้นมามีเพียงภาพหนูยักษ์จำนวนมากกัดแทะกำแพงเหล็กแล้วบุกเข้ามาภายในตัวหมู่บ้านเท่านั้นพลังพิเศษของเขาจะว่าสะดวกก็สะดวกดี แต่มันจะเตือนก็ต่อเมื่อปอนด์มีอันตรายเท่านั้น ต่างกับคำพยากรณ์ของพญาคางคกที่สามารถชี้เป็นชี้ตายชะตากรรมมนุษย์ได้“ต้องรีบไปแจ้งครูเมตตาแล้ว” หนูพวกนั้นส่วนมากมีเชื้อซอมบี้อยู่ในตัว หากคุณครูสาวกางบาเรียละก็ พวกมันไม่มีทางเข้ามาได้แน่ เหมือนที่ไม่เคยขึ้นไปบนภูเขาได้เลยสักครั้งหลังนำหินอุกกาบาตไปวาง“อื้อ” ปอนด์พยักหน้า ไม่มีใครสนใจกองผ้าใน
ดังนั้นการปล่อยมีเทนขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศจึงไม่สามารถทำอะไรสัตว์กลายพันธุ์ได้ มีเพียงมนุษย์ธรรมดาเท่านั้นที่จะสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงนี้เขาสั่งหยุดโรงงานอุตสาหกรรมก็จริงแต่ก๊าซที่ทำให้เกิดภาวะโลกร้อนไม่ได้มีแค่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อย่างเดียวเสียหน่อยมีเทน (Methane) เป็นก๊าซเรือนกระจกอันดับที่สองรองจากคาร์บอนไดออกไซด์ที่ส่งผลให้โลกร้อนได้มากที่สุด แม้อายุของมันจะสั้น อยู่ได้เพียง 12 ปี แตกต่างจากก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่อยู่ได้นานถึง 100 ปีก็ตาม แต่ก็จำเป็นอย่างมาในการกระตุ้นให้เกิดช่องโหว่โอโซนที่ทำให้น้ำแข็งขั้วโลกเหนือละลาย ส่งผลให้กระแสน้ำอุ่นที่เคยพัดพาเอาสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กและสารอาหารที่จำเป็นของมหาสมุทรหยุดชะงัก เพียงเท่านี้ก็ตัดหนทางรอดของมนุษย์ไปได้มากโขแล้ว“ช่วงนี้พวกมนุษย์ทำเรื่องอะไรที่มีลับลมคมในหรือเปล่า” ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดไปเองไหม เขารู้สึกราวกับถูกล่วงรู้การกระทำ ทั้งที่บนเกาะแห่งนี้มีการตรวจตราแน่นหนา กล้องวงจรปิดก็มีทุกแยกทุกมุม ทั้งยังตรวจจับด้วยคลื่นความร้อน ไม่มีทางที่หนูสักตัวจะรอดพ้นสายตาไปได้“ผมจะให้ลูกน้องลงไปสืบอีกครั้งครับ” มนุษย์นกอินทรีค้อมศีรษะลงมาด้านห