Share

44 หมีพ่นไฟ (1) [5/5]

Author: 816
last update Last Updated: 2025-04-16 10:49:50
โจเซฟนิ่งคิด

“แผนที่วางไว้ก่อนหน้านี้คืออะไร” ก่อนจะเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นแทน

“ระเบิดภูเขา เผาป่าให้เหี้ยน”

“โอเค เข้าใจแล้ว” คนเป็นหัวหน้าพยักหน้าเห็นด้วย เขาได้ฟังสถานการณ์คร่าว ๆ จากเฉินเฟิงมาบ้างแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เป็นปัญหาใหญ่เลยก็คือต้นไม้ปิศาจ และร่างจริงของมันก็อยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง 7 กิโลเมตร

ในเมื่อเป็นต้นไม้ก็ต้องกำจัดด้วยไฟถึงจะไม่เหลือซาก และการระเบิดภูเขาเองก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะมั่นใจได้ว่ารากไม้ที่อยู่ในดินจะไม่สามารถฟื้นคืนชีวิตได้อีก

แผนนี้นับว่าไม่เลวเลย

“คุณพิม หงส์ แล้วก็ตุ่นลงไปสร้างแนวดินที่ตีนภูเขา ป้องกันไม่ให้ไฟลุกลามไปไกล เป็นไปได้ก็สร้างรอบภูเขาลูกนี้ไปเลย”

“ที่โรงเลี้ยงช้างมีรถบรรทุกคันเล็กจอดอยู่ครับ ผมลองสตาร์ตดูแล้วสามารถใช้ได้ แต่ก่อนหน้านั้นช่วยรอให้พวกผมสามารถดึงความสนใจของมันได้ก่อน อย่าเพิ่งออกจากบาเรียนะครับ” กว่าจะสร้างแนวกันไฟได้คงต้องวิ่งวนรอบภูเขากันล่ะ

“โอเค” สองสามีภรรยารับคำสั่งอย่างแข็งขัน พาพิมพาไปยังรถบรรทุกคันเล็กทันที “อาเฟิงยังมีต้นลิ้นมังกรอยู่ไหม พวกเราเองก็จำเป็นต้องใช้ เดี๋ยวจะโดนรมควันตายกันหมด” ต้นไม้ปิศาจอยู่นอกบาเรีย ตอนนี้ท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   128 เจรจา [5/5]

    “อ๊ากกกก!!!” เกิดเป็นแท่งน้ำแข็งพุ่งขึ้นมาจากหลังคารถโดยมีจุดเริ่มต้นมาจากฝ่ามือของกวางสาวจนไปถึงเป้าหมายอย่างมนุษย์นก หอกน้ำแข็งแทงขึ้นทะลุช่องท้องซ้ำแผลเดิมให้ขยายใหญ่มากขึ้นหงส์ไม่รอช้ายกปืนที่อยู่อีกมือขึ้นเล็งปัง!“อึก!” เพียงแต่กระสุนยังไม่ทันลั่นออกจากรังเพลิง มนุษย์นกก็กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดกระชากตนเองออกจากแท่งน้ำแข็งได้ทันเวลา มันกระพือปีกบินหลบได้อย่างฉิวเฉียด“ไวเป็นบ้า”ตึงและเป็นจังหวะเดียวกับรถบรรทุกได้ลงจอดบนพื้น ชายหนุ่มหูสุนัขพรูลมหายใจออกอย่างแรงทันเวลาพอดี…หากยังสู้กันบนท้องฟ้าต่อไปเกรงว่าเชื้อเพลิงที่เตรียมมาอาจมีไม่เพียงพอสำหรับกลับบ้าน ไหนจะต้องเก็บบางส่วนไว้หนีฝูงวาฬที่เฝ้ารออยู่กลางมหาสมุทรอีกหงส์เปิดประตูลงจากรถ เมื่อยืนได้อย่างมั่นคงก็เรียกน้ำแข็งออกมาไล่ยิงศัตรูที่กำลังพยายามกระพือปีกบินหลบหนีกรรซ์ (ข้าเอง)จ่าฝูงหมาป่าที่เคยยืนมองอยู่แนวหลังกระโดดเพียงครั้งเดียวก็เข้าประชิดตัวศัตรูบนฟ้าได้ ปากใหญ่เผยคมเขี้ยวแหลมคมน่าเกรงขาม ไม่ทันที่มนุษย์นกจะได้ตอบโต้ ทั้งตัวก็ถูกกระชากให้ร่วงหล่นลงมาพร้อมกับสัตว์กลายพันธุ์หมาป่ายักษ์เลือกกัดเข้าที่ลำตัวของลูกน้

  • วันสิ้นโลกของผม   128 เจรจา [4/5]

    “...” เจ้ากระต่ายกล้าสาบานให้ฟ้าผ่าเลยว่าเขาไม่ได้เตะแรง เจ้าพวกนั้นกลิ้งตกลงไปแล้วร้องกันเองฉึกเสียงการต่อสู้บนอากาศหยุดชะงักเมื่อก่อนน้ำแข็งก้อนหนึ่งเสียบทะลุร่างของมนุษย์นก ความเจ็บปวดจากบาดแผลทำให้มันประคองปืนเลเซอร์ไว้ไม่อยู่ ปล่อยให้ร่วงหล่นไปยังพื้นด้านล่างโดยที่นิโคลัสวิ่งไปคว้าได้ทันต้องให้หน่วยทหารช่างตรวจดูสักหน่อยแล้ว“นะ นายท่าน” อาการบาดเจ็บสาหัสมากกว่าที่เห็นภายนอก หลังจากพลังของศัตรูทะลุผ่านร่างมันไป ไอเย็นก็ค่อยๆ แทรกซึมไปตามปากแผลทำให้ยิ่งเจ็บปวดมากกว่าปกติหลายเท่า เจ้าตัวจึงหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนายก่อนลมหายใจสุดท้ายจะปลิดปลิวเกรย์สันปรายตามองลูกน้องบาดเจ็บด้วยใบหน้าติดเย็นชา ลูกน้องที่เห็นท่าทีนั้นก็เข้าใจได้ในทันทีว่านายท่านกำลังผิดหวังในตัวของมันที่พลาดท่าให้กับศัตรู“ขออภัยด้วยครับ” มนุษย์นกไม่คิดแก้ตัว มันหยิบคริสตัลสีเขียวขึ้นมากิน ถูกแทงว่าเจ็บแล้ว แต่ก็เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดเมื่อกินคริสตัลเพิ่มพลังแบบฉับพลันใบหน้าลูกน้องเกรย์สันเหยเก ทั่วทั้งร่างราวกับมีเข็มหลายพันเล่มทิ่มแทงพร้อมกันในคราวเดียวนายเหนือหัวไม่ได้ให้ความสนใจการต่อสู้อีกต่อไป นักวิทย

  • วันสิ้นโลกของผม   128 เจรจา [3/5]

    “ตอบโต้กลับไป” นายใหญ่กัดฟันมองรถบรรทุกโง่ๆ ที่ถูกดัดแปลงให้บินได้ไม่ต่างจากเครื่องบิน คงเป็นผลมาจากหินอุกกาบาตลอยได้ตามรายงาน“ขออภัยครับนายท่าน ยานลำนี้เป็นยานโดยสาร เอ่อ ไม่ได้ติดตั้งอาวุธ…” คนขับยานตอบอึกอักในลำคอ เดิมทีวันนี้นายท่านมีกำหนดการไปขั้วโลกเหนือเพราะทางทีมขุดค้นแจ้งว่ามีความคืบหน้าและต้องการให้นายท่านตัดสินใจว่าควรเดินหน้าขุดต่อหรือไม่แต่บังเอิญระหว่างทางได้เห็นมนุษย์กลุ่มนี้ผ่านฝูงวาฬมาที่เกาะได้ นอกจากนี้ยังมีสัตว์ทดลองในช่วงแรกของนายท่านติดตามมาด้วย นายท่านจึงให้ความสนใจพร้อมกับสั่งให้ลงจอดชั่วคราว“งั้นนายก็ลงไปจัดการ” เกรย์สันสั่งเสียงเหี้ยม“คะ ครับ” คนขับยานตอบรับแข็งขัน หันไปสั่งการยานบินเป็นระบบอัตโนมัติ เช็กทุกอย่างเรียบร้อยก็หันไปโค้งให้ผู้เป็นนายเหนือหัวแล้วกางปีกบินออกไปด้านนอก“ดูเหมือนยานฝั่งนั้นจะไม่ได้ติดอาวุธนะที่รัก” ตุ่นยกยิ้มมุมปาก“คงเป็นยานโดยสาร” ถึงได้มีขนาดเล็กกะทัดรัด เล็กกว่ารถบรรทุกของพวกเขาด้วยซ้ำแต่ก่อนที่หงส์และตุ่นจะโจมตีอีกระลอก มนุษย์นกคนหนึ่งก็บินออกมาจากยาน ในมือมีอาวุธแปลกตาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มันคล้ายกับปืนในภาพยนตร์แนวไซไฟ“

  • วันสิ้นโลกของผม   128 เจรจา [2/5]

    ชายหนุ่มประคองคนรักขึ้นอุ้มหลบการโจมตีจากรอบข้างแล้วพาไปที่รถบรรทุกมังคุดก็ให้ความร่วมมืออย่างดีเข้าไปสกัดหมาป่าตัวอื่นไม่ให้เข้าใกล้พาหนะสำหรับหลบหนี“พี่หงส์บาดเจ็บเหรอครับ” เฉินเฟิงกำลังสตาร์ทรถรอ หากได้สัญญาณให้ถอยเมื่อไหร่เขาจะรีบเปิดใช้งานหินอุกกาบาตทันที แต่กลับเห็นตุ่นอุ้มหงส์มาที่รถ ใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่มมีแววเคร่งเครียด“พี่สบายดี แค่รู้สึกว่าเรากำลังเจอละครฉากใหญ่” กวางสาวยิ้มจืดเจื่อน“ละคร?” เจ้ากระต่ายอยู่บนรถตลอด ย่อมไม่ได้ปะทะกับหมาป่าเหล่านั้นโดยตรง จริงอยู่ว่าก่อนเริ่มการต่อสู้เธอจะจับสัมผัสถึงอันตรายและการคุกคามได้ แต่หลังจากต่อสู้ไปสักพัก ความรู้สึกเหล่านั้นก็อันตรธานหายไปโดยเฉพาะหมาป่าจ่าฝูงที่ไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่ก้าวเดียว คอยแต่จะเรียกลูกน้องมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับจะใช้จำนวนบีบให้มนุษย์หวาดกลัวแล้วหาทางหนีออกไปเอง“ตุ่นที่อยู่แนวหน้านี่นอกจากคลุกฝุ่นแล้วเสื้อผ้าก็ไม่มีรอยฉีกขาดเลย” หงส์อธิบายเพิ่ม แน่นอนว่าการสร้างบาดแผลให้คนที่คราวนี้เป็นเจ้ากระต่ายที่ขมวดคิ้วยุ่งบ้าง เขามั่นใจว่าก่อนที่จะตะลุมบอนกัน หมาป่าจ่าฝูงลั่นวาจาว่าจะให้มนุษย์ทุกคนเป็นอาหารของมั

  • วันสิ้นโลกของผม   128 เจรจา [1/5]

    การเจรจากับสิ่งมีชีวิตที่มีความแค้นฝังลึกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งเป็นความแค้นที่มีต้นเหตุมาจากมนุษย์ด้วยแล้ว การพูดคุยอย่างสันติวิธีจึงถูกปัดตกไปพร้อมกับการโจมตีกลับอย่างรุนแรงตามธรรมชาติแล้วหมาป่าจะทำงานร่วมกันเป็นทีม แม้ว่าตอนนี้จ่าฝูงจะมีสติปัญญามากกว่าตัวอื่น แต่รูปแบบการล่าก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับเป็นสัญชาตญาณที่ถูกปลูกฝังไว้ในสายเลือดกี๊ซ (อย่ามายุ่งกับเจ้านายเรานะ)มังคุดออกตัวปกป้องเฉินเฟิงเต็มที่ วันนี้เจ้าตัวโตเสียใจมากที่ได้ยินเจ้านายเก่าสั่งฆ่ามันอย่างง่ายดาย ความน้อยใจและโกรธขึ้งจึงมาลงที่ศัตรูตรงหน้าทั้งที่ก่อนจะเจอเฉินเฟิงมันคิดถึงเจ้านายเก่าตลอดเวลาแท้ๆ ยังคิดอยู่เลยว่าเจ้านายเก่าให้มันออกมาเที่ยวนานเกินไปหรือเปล่า อาหารก็ไม่ได้ให้ติดตัวไว้ ถ้าพุงกะทิของมันยุบไปแล้วหมดหล่อขึ้นมาจะทำอย่างไรเฉินเฟิงหยิบเมล็ดพืชมาปลูกหวังสร้างเกราะกำบังให้กับทุกคน อนิจจาภูเขาที่พวกเขายืนอยู่นั้นมีดินน้อยนิดเกินไป อีกทั้งยังมีชั้นของเพอร์มาฟรอสต์ปะปนอยู่ด้วยจนรากของพืชไม่สามารถเจาะลงไปในชั้นน้ำแข็งเหล่านั้นได้ หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าบริเวณนี้มีแต่ต้นหญ้าเล็กๆ ขึ้นประปราย

  • วันสิ้นโลกของผม   127 เมือง (ไม่) ร้าง [5/5]

    เจ้าแร็กคูนอ้วนไม่ได้รู้เลยว่าฝั่งมนุษย์นั้นกำลังมาคุใกล้ประจันหน้ากันเต็มที มันคิดแค่ว่าวันนี้เป็นวันที่ดีที่ได้เจอเจ้านายเก่าเท่านั้นเพราะถ้าให้มันเลือกว่าต้องกลับไปอยู่กับใคร คำตอบนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นเฉินเฟิง ถึงเจ้านายเก่าจะเลี้ยงดูมันตั้งแต่เล็ก แต่คนที่ทำให้มันได้รู้จักกับสถานที่ที่เรียกว่าบ้านก็คือเจ้านายคนปัจจุบันและสมาชิกในกลุ่มคนอื่นๆยังมีน้องชายขี้อ้อนรอให้กลับไปง้อด้วยผลไม้อยู่อีกหนึ่งตัว ไหนจะกลุ่มเด็กสามคนที่ถ้าไม่มีมันเป็นเพื่อนเล่นต้องเหงามากแน่“...” เกรย์สันหรี่ตามองสัตว์เลี้ยงที่เคยเอ็นดูยามอยู่ในห้องทดลองก่อนจะปล่อยให้ออกไปกลายพันธุ์ด้านนอก ไม่คิดเลยว่าจะมีสติปัญญาถึงระดับนี้จะทิ้งไว้ให้มนุษย์ใช้งานก็น่าเสียดายเกินไป…!!!เฉินเฟิงใจกระตุกขึ้นมาวูบหนึ่ง ภายในอกเจ็บแปลบคล้ายกับวันนั้นที่ชายหนุ่มได้รู้ว่าบิดามารดาติดโรคระบาดอยู่ต่างประเทศมันคือสัญญาณของการสูญเสีย!“มังคุดกลับบ้านกันเถอะ” เจ้ากระต่ายข่มอาการตื่นตระหนก บังคับเสียงไม่ให้สั่น พยายามร้องเรียกให้แร็กคูนยักษ์เดินกลับมาหาตนกี๊ซ (รับทราบ)เจ้าตัวโตหันไปผงกศีรษะให้กับเจ้านายใหม่ พลางหันมาโบกมือให้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status