MasukShare
Chapter 4
Terakhir Diperbarui:
2025-04-04 04:00:32“ผู้หญิงคนนี้สวย” ธมกานต์คิดในใจ ผมยาวสลวยดำสนิทตามธรรมชาติ ใบหน้ารูปไข่ขนตายาว จมูกโด่งเรียวได้รูปริมฝีปากสีชมพูทาลิปสติก สีอ่อนเข้ากับริมฝีปาก ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ รูปร่างสมส่วนทำเอาธมกานต์มองเหมือนตกอยู่ในภวังค์
“อยากได้ฉันแต่งบ้านสไตล์ไหนคะ” ตรีรินทร์ถามเสียงใส อย่างตั้งใจทำงานทำให้ธมกานต์ที่ตกอยู่ในภวังค์รู้สึกตัว ก่อนจะพูดเสียงมีอำนาจว่า “ผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ดำ ขาว ผมไม่อยากได้อะไรที่เยอะเกินไปผมอยากได้เฟอร์นิเจอร์ฝีมือคนไทย ผมไม่นิยมของนอก อยากได้ต้นไม้แถวเทอร์เรส เยอะๆหน่อย ส่วนห้องนอนผมไม่อยากได้อะไรมาก เพราะส่วนใหญ่ผมจะนอนกับแม่ที่ตึกใหญ่ บ้านนี้ผมมีไว้รับรองเพื่อนและแขกที่มาพัก คุณช่วยดูให้หน่อยแล้วกัน ผมไม่มีหัวทางนี้ เอาแบบเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์” ธมกานต์พูดจบหมุนเก้าอี้ก่อนจะก้าวเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่าง “มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขณะที่กำลังก้มลงจดรายละเอียดโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มลอบมองตนเอง อย่างมีความหมาย “เอาไว้คิดอะไรออกผมจะบอก” ธมกานต์พยายามปรับเสียงให้เรียบเฉย “ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวกลับก่อน” “เอามือถือมาหรือเปล่า” “เอามาสิคะ มีอะไรเหรอ” ธมกานต์เหลือบเห็นตรีรินทร์วางมือถือไว้บนโต๊ะข้างสมุดโน๊ต ก็เลยหยิบมือถือของหญิงสาวพร้อมกับกดเบอร์ส่วนตัวของตัวเอง “นี่เบอร์ส่วนตัวผม” ธมกานต์ยื่นมือถือคืนให้หญิงสาว “เสียมารยาท” ตรีรินทร์ต่อว่าพร้อมจะลบเบอร์ออก “ห้ามลบเบอร์ผมออกเด็ดขาด คุณคิดว่าอะไร ผมไม่ได้พิศวาสจนต้องโทรไปคุยกับคุณมากมายอะไรหรอก ผมจะคุยกับคุณเรื่องงานเรื่องบ้านของผม คุณคงไม่หลงตัวเองว่าผมจะพิศวาสคุณหรอกนะ” น้ำเสียงธมกานต์ดังเข้ม ‘อีตาบ้า’ ตรีรินทร์ด่าชายหนุ่มในใจ “ก็โทรเข้าบริษัทสิคุณ คุณรู้จักคุณพงษ์นี่คะ ไม่เห็นจำเป็นต้องมีเบอร์ส่วนตัวฉันเลย” “ผมต้องโทรหาคุณได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ได้ไหมตกลงคุณต้องการเวลาเท่าไหร่ สำหรับแบบตกแต่งในบ้านผม” “อย่างน้อยก็สิบวัน” “ผมให้เวลาคุณแค่ห้าวัน” “บ้า ใครจะไปเขียนทัน คุณอยากได้งานดี หรืองานที่ทำลวกๆล่ะ” “ผมต้องการที่เร็วและดี ผมให้เวลาแค่นั้น ทำไม่ได้ผมจะไปให้บริษัทอื่นทำ” ‘อีตาบ้า ทำเป็นวางอำนาจ ทุเรศ’ ตรีรินทร์ด่าชายหนุ่มในใจพร้อมกับสูดลมหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ “คุณกลับไปได้แล้ว ผมจะโทรไปขออัพเดทงาน บางทีผมจะขอนัดดูแบบภายในต้นอาทิตย์หน้า ทำได้ไหมหรือจะให้ผมหาบริษัทอื่นทำ” “ไม่ต้องมาขู่ คุณเป็นลูกค้านี่คะ ยังไงฉันก็จะทำเต็มความสามารถก็แล้วกัน ไม่รับปากหรอก แต่ฉันอยากไปดูสถานที่จริง ขอที่อยู่ที่บ้านคุณได้ไหมคะ ” “พรุ่งนี้เย็นผมจะแวะไปรับที่บริษัท แล้วพาไปดูที่บ้านด้วยกัน ” “โอ๊ย ไม่ต้องรบกวนหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ พรุ่งนี้บ่ายๆ ฉันแวะไปคนเดียวดีกว่า ฉันอยากทำงานคนเดียว คงต้องดูสถานที่สักพัก ฉันไม่อยากรบกวนคุณ” ตรีรินทร์กล่าวเร็วเสียงสูง “ไม่รบกวนหรอก ก็คุณจะมาแต่งบ้านให้ผม ยังไงอย่างน้อยครั้งหนึ่งผมควรพาคุณไปดูสถานที่ จริงไหมคุณตรีรินทร์ เอ คุณนี่แปลกๆ ดูจะกลัวผมชอบกลหรือไงคุณตรีรินทร์” ‘ฉันไม่ได้กลัวคุณย่ะ ฉันเกลียดคุณต่างหาก’ ตรีรินทร์ตะโกนดังๆในใจ แต่นิ่งเงียบจนทำให้ธมกานต์ มองด้วยความสงสัย “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันลานะคะ” “พรุ่งนี้ประมาณหกโมงเย็น ผมไปรับไปดูบ้าน” “ได้ยินไหม คุณตรีรินทร์” เสียงดังเข้มกล่าวย้ำ “ได้ยินค่ะ” ตรีรินทร์พนมมือไหว้ลาก่อนเดินจากไป.ธมกานต์มองตามร่างหญิงสาวสวยอย่างงุนงงกับท่าทางของหญิงสาว ณ บ้าน พิพัฒนพงค์ “ฝนตกหรือวันนี้ ลูกชายอยู่ติดบ้าน” คุณหญิงมณีจันทร์ทักทาย ลูกชายที่นอนดูกีฬา ด้วยเสื้อผ้าอยู่บ้าน “ไม่ดีหรือไงครับแม่ ว่าแต่แม่เถอะไปไหนมาฮะ” “กลับจากวัดจ๊ะ ไปปฏิบัติธรรมกับเพื่อนมา” “สาธุ” พูดพร้อมพนมมือ ยกไว้เหนือศีรษะ “เจ้ากานต์อย่ามาล้อแม่” “ผมไม่ได้ล้อสักหน่อย แม่ทานอะไรมาหรือยังครับ ผมให้จิตเค้าเก็บอาหารไว้ก่อน ผมรอทานพร้อมแม่” “โถ ทีหลังไม่ต้องรอนะลูก ได้เวลาก็ทานเถอะ แม่รู้ว่ากานต์เหนื่อย” “วันนี้เป็นไง เจอหนูรินทร์แล้วใช่ไหม สวยไหมน่ารักหรือเปล่า” น้ำเสียงคุณหญิงมณีจันทร์ตื่นเต้น “ก็งั้นๆ แหละแม่จืดสนิท” ธมกานต์กล่าวเซ็งๆ “แกนี่ไม่มีตา ตาต่ำ มีตาหามีแววไม่ รู้ไหม หนูรินทร์เนี่ยดาวมหาวิทยาลัยเลยนะแก” ธมกานต์เชื่อสายตาผู้เป็นแม่แต่จำต้องวางฟอร์มไว้ก่อน “กานต์ เชื่อสายตาแม่สิ ผู้หญิงคนนี้แหละที่จะทำให้กานต์มีความสุข ลอยไปลอยมา คบคนโน้น เลิกคนนี้ แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลาน แม่แก่แล้วนะกานต์” คุณหญิงมณีจันทร์นั่งลงข้างๆ ตัวลูกชาย ที่ยังนอนดูกีฬาก่อนจะลูบศีรษะไปมา “แม่อยากเห็นกานต์มีใครที่มาช่วยดูแลกานต์ แทนแม่ถ้าแม่เป็นอะไรไป แม่จะได้ตายตาหลับ” ธมกานต์ลุกขึ้นนั่งก่อนจะโอบรอบเอวผู้เป็นแม่ ก่อนจะพูดว่า “โถ แม่อย่ามาใช้มุขนี้เลย แม่ของกานต์ยังสาวยังสวย ยังอยู่กับกานต์ได้อีกนานไว้กานต์เจอใคร ที่กานต์อยากหยุดชีวิตโสด กานต์จะพามาแนะนำให้แม่รู้จัก แต่ตอนนี้เวลานี้ ขอกานต์ใช้ชีวิตโสดให้คุ้มก่อนนะแม่ รออีกหน่อยนะครับ” “สงสัยแม่จะรอไม่ไหว ต้องไปรอในโลงซะก่อนกานต์ แม่ขอโทษที่แม่กับพ่อ อาจเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีทำให้กานต์ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก..แต่กานต์อย่าโทษพ่อเค้าเลยนะลูก อาจเป็นเพราะแม่ผิดเองที่แม่บกพร่อง ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของพ่อเค้าได้เต็มที่เค้าเลยไปหาข้างนอก แต่แม่เชื่อว่ากานต์ของแม่ต้องไม่เป็นอย่างนั้น แม่เลี้ยงกานต์มาแม่เชื่อมั่นในตัวกานต์ลูกของแม่ เชื่อเถอะว่ารักแท้มีอยู่จริงแม่อาจจะโชคไม่ดีแต่แม่เชื่อว่ากานต์ต้องมีชีวิตที่ดีกว่าแม่และพ่อ” น้ำเสียงคุณหญิงมณีจันทร์สั่นเครือ ธมกานต์ไม่ปฏิเสธว่า ที่เค้าใช้ชีวิตเสเพล ไม่เคยรักใครจริง ใช้ชีวิตโสดอย่างโชกโชน ส่วนหนึ่งมาจากที่เค้ามีชีวิตครอบครัวไม่สมบูรณจำได้เสมอว่าตอนเด็กๆเค้าต้องเห็นแม่มานั่งรอพ่ออยู่ดึกดื่น ทุกคืน บางทีก็มีโทรศัพท์จากบ้านเล็กๆ มาทำให้แม่ของเขาต้องเสียใจ ตั้งแต่เล็กจนโต เค้าจะเห็นน้ำตาของแม่บ่อยๆ จนเป็นความเจ็บฝังใจ ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก ไม่รักใครจริง และไม่จริงจังกับใครเกินสามเดือน “ว้า แม่อย่าซีเรียสเลยนะครับ ไปทานข้าวดีกว่า กานต์สัญญา ถ้าหาผู้หญิงได้ไม่ดี กานต์จะไม่แต่งงาน ดีไหมครับ” ธมกานต์รีบจูงมือผู้เป็นมารดา ก่อนเดินตรงไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร “ไปฮะแม่ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย พรุ่งนี้จะพาคนโปรดของแม่มาดูบ้านเค้าอยากมาดูเพื่อเป็นไอเดียในการเขียนแบบ” “ก็ดีนะสิ เดี๋ยวแม่จะชวนหนูรินทร์ทานข้าวเย็นด้วย อืมชักนึกสนุกแล้วสิ” น้ำเสียงและแววตาของมารดาที่สดใสแวววาว ทำให้ธมกานต์รู้สึกประหลาดใจเพราะไม่เห็นบ่อยนักที่มารดาจะกระตือรือร้นจะเป็นก็ตอนที่บิดากลับมาทานข้าวที่บ้าน ซึ่งก็นานๆ ครั้ง
Bab terbaru
วิวาห์พยศ Chapter 86
บ่ายวันเสาร์ตรีรินทร์ง่วนอยู่กับเตาอบอยู่หลายชั่วโมง หญิงสาวตะโกนออกมา“ คุณกานต์ขามานี่หน่อย รินทร์อยากได้คอมเม้นต์ค่ะ”ธมกานต์วางหนังสือพิมพ์พร้อมกับเดินเข้าบริเวณครัว“ มีอะไรให้สามีช่วยหรือครับ ภรรยาคนสวย”“ ช่วยชิมหน่อยสิคะ รสไหนอร่อย รสกาแฟ รสช้อคโกแล็ตชิบ หรือรสเนย”“ รินทร์ ตั้งแต่คุณทำผมชิมมาหลายสิบอันแล้วนะเนี่ย จนผมชักมึนกับรสคุกกี้ของคุณแล้วแต่ถ้าคุณจะหาคนชิมนะ โน่นไอ้กรณ์ ขานั้นนะชอบขนมทุกชนิด มันบ้าขนม เชื่อไหม เคยไปกินบุฟเฟ่เค้กมันกินได้สิบสองอัน พวกผมสามก้อนก็จะอ้วกแล้ว”“ แหม คุณเนี่ยไม่ร่วมมือเลย”“ อย่าพึ่งงอนสิจ๊ะคนสวย ผมลองทานอีกสามชิ้นก็ได้”ธมกานต์มองภรรยาสาวที่ขะมักเขม้นเรียงคุกกี้ลงขวดแก้วอย่างทะนุถนอม“เก็บเอาไว้ทานคราวหน้า ใส่ขวดไว้ให้น่ารับประทาน”ตรีรินทร์อธิบายพร้อมกับเรียงขนมลงขวดด้วยความระมัดระวังเช้าวันอาทิตย์ตรีรินทร์ก้มลงหอมแก้มสามีหนุ่ม พร้อมกับกระซิบว่า “ รินทร์ออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่งนะคะ บ่ายนี้คุณไปตีกอล์ฟกับพวกพี่หมอใช่ไหม ถ้ารินทร์มาไม่ทัน เจอกันเย็นนี้นะคะ”ธมกานต์งัวเงียพร้อมกับหรี่ตามองนาฬิกาแปดโมงเช้าปกติวันอาทิตย์จะเป็นวันเดียวที่เขาแ
วิวาห์พยศ Chapter 85
อลงกรณ์นั่งดูกีฬาในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงรถจอดบริเวณหน้าบ้านสักพักร่างคุณหญิงแพรวก็นวยนาดเข้ามาพร้อมสายตาเข้มที่พร้อมจะอาละวาด“ ใช้ไม่ได้เลยแก เสียมารยาทกับลูกเพื่อนแม่มากเลยนะกรณ์แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ปากคอเราะร้ายเฮ๊อ แม่กลุ้มใจในตัวลูกมาก กรณ์เมื่อไหร่จะเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีแม่มีแกคนเดียวที่เป็นความหวังแม่อยากมีหลาน แล้วนี่แกก็ทำลายความหวังแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า”คุณหญิงแพรวพูดเสียงเครือน้ำตาไหล“ แม่ก็รู้ว่าผมยังอยากมีอิสระ อยากทำงาน สร้างอนาคตด้วยตัวเองอย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมได้ไหมแม่หรือแม่อยากให้เหมือนคราวก่อน” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ทำเอาอลงกรณ์ใจอ่อนยวบอลงกรณ์ถอนใจก่อนจะเข้ามากอดคุณหญิงพร้อมกับพูดว่า“ โอเคครับแม่ ผมจะลองพยายามทำตามที่แม่บอกอีกครั้ง” อลงกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจคุณหญิงแพรวยิ้มถูกใจพร้อมกับกอดลูกชาย ลูบหลังไปมาอย่างเอาใจหอพักเด่นชัยอลงกรณ์เคาะประตูห้อง อาร์มเดินมาเปิดประตูห้องอย่างงัวเงีย“ อ้าวคุณ มีอะไรหรือเปล่า มาซะดึกเชียว”“ ขอโทษที่มารบกวนคุณ แต่คืนนี้ผมอยากมีคุณอยู่ใกล้ๆ” อลงกรณ์กอดอาร์มแน่นเลขาหนุ่มขมวดคิ
วิวาห์พยศ Chapter 84
“ แม่ตี พ่อทำไมครับ”“ ก็พ่อดื้อ แล้วแกล้งแม่ กริชต้องช่วยแม่นะจ๊ะ”เด็กชายกริชชัยเข้ามากอดผู้เป็นแม่ ท่ามกลางสายตาหมั่นไส้ของธมกานต์ที่ลูกชายผันตัวไปอยู่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว“อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกจะช่วยพ่อไง”กริชชัยกอดพร้อมซบที่หน้าอกแม่ “ กริชรอพ่อกับแม่ไปรับตั้งนาน นี่จะเที่ยงแล้วนะครับพ่อกับแม่ยังไม่ตื่นอีก”ตรีรินทร์ใบหน้าร้อน พร้อมกับแก้ตัวเบาๆ “ แม่ขอโทษจ๊ะ งั้นขอแม่อาบน้ำแล้วเดี๋ยวเราไปเชียงใหม่กันบ่ายนี้ดีไหม กริชจะได้ไปเยี่ยมน้ำหวานเพื่อนลูกด้วยไง”เด็กชายกระโดดรอบเตียงด้วยความดีใจ ท่ามกลางสายตาของพ่อและแม่ที่บ่งบอกว่า รักลูกเต็มเปี่ยมภูเก็ตร่างชายหนุ่มสองคนที่ก่ายเกยกันอย่างแนบแน่น อาร์มขยับตัวเบาๆแต่ก็ต้องถูกดึงให้เข้ามาในอ้อมกอด“ เช้าแล้วเราตื่นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทันนะคะ”“ อืม ขอต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากไปเลย ผมอยากนอนกอดกับคุณอีกสักพัก เราไปตอนบ่ายๆ ก็ได้มีเวลาอีกวันหนึ่ง ค่ำๆวันอาทิตย์ค่อยกลับคุณไม่ได้รีบไปไหนนี่” อลงกรณ์จูบเบาๆที่ไหล่ของเลขาหนุ่มก่อนกระซิบเบาๆ“ ผมเคยนึกว่าทำไมผมถึงนอนกับน้องปรางไม่ได้ มาวันนี้ผมรู้จักตัวเองอย่างเต็มร้อยเมื่อก่อนผมคิดว่าผมสามาร
วิวาห์พยศ Chapter 83
“ อาร์มก็เช่นกัน ขอบคุณนะครับ ที่ไม่รังเกียจคนอย่างอาร์ม แล้วยังให้ความรู้สึกดีๆ อีกอาร์มรู้สึกซาบซึ้งมาก”“ ผมคิดว่าผมรักคุณแล้วล่ะ อาร์ม ทำยังไงดี” อลงกรณ์พูดเสียงอ้อแอ้“ อาร์มก็รักคุณ”อลงกรณ์ยกมือเลขาหนุ่มพร้อมกับจูบที่ใจกลางอุ้งมือ ทำให้อาร์มขนลุกไปทั่วร่างกายเลขาหนุ่มประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเดินไม่ค่อยมั่นคง“ เมาหรือเปล่า คุณ”“ เมารักคุณไง อาร์ม”“ บ้า คุณเนี่ย พูดอะไร เมาแล้วไปนอน เถอะ อาร์มไปส่งคุณที่ห้อง”อลงกรณ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ ไวน์แค่สามสี่แก้วทำอะไรตนไม่ได้ แต่ก็แกล้งทำเป็นเมาอาร์มวางร่างหนักอึ้งลงบนที่นอน แต่ก็ถูกดึงจนล้มไปด้วยกัน ก่อนที่อลงกรณ์จะพลิกตัวพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเลขาหนุ่ม ที่ตอนนี้อยู่ในอาการตื่นตะลึง“ คืนนี้นอนกับผมห้องนี้นะ ผมอยากนอนกับคุณ” อลงกรณ์ปิดปากตัวเอง ลงที่ริมฝีปากบางก่อนที่มือก็เริ่มปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว อาร์มยอมให้ถอดเสื้อผ้าแต่โดยดีพร้อมกับช่วยปลดเสื้อผ้าของอีกฝ่าย ก่อนที่ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติอาร์มพึ่งเคยมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันอ่อนหวานและซาบซ่าส์ จนตัวเองแทบจะนอนไม่หลับร่างของชาย
วิวาห์พยศ Chapter 82
“ งั้นเดี๋ยวผมโทรเคลียร์กับเจ้ากรณ์ดีกว่า”“ ไม่ต้องค่ะ รินทร์อยากให้คุณกรณ์แปลกใจ”“ เชื่อรินทร์สิคะว่างานไม่เสีย แล้วคุณกรณ์ก็จะไม่โกรธคุณแน่นอน”ธมกานต์ถอนใจยาว พูดจริงๆ ตัวเองก็ชักไม่อยากไป เพราะร่างนุ่มนุ่มของภรรยาที่วันนี้มาโหมดหวานเซ็กซี่ ซ่าส์ สงสัยวันนี้ธมกานต์จะเดินตามเกมภรรยาคงจะมีความสุขไม่น้อย“ รินทร์ถูหลังให้นะคะ”“ จ๊ะ ที่รัก”“ แหม พอถูหลังให้หน่อยหวานเชียว ถามจริงๆ หวานแบบนี้มากี่คนแล้ว”ตรีรินทร์ถามพร้อมกับกลั้นใจฟังคำตอบ“ หวานกับรินทร์แค่คนเดียว เชื่อไหมไม่เคยหวานแบบนี้กับใครสักคน”ตรีรินทร์ใจเต้นแรงฟังแล้วเต็มตื้นหัวใจก่อนที่หญิงสาวจะผลักให้ชายหนุ่มนั่งแล้วตนเองย้ายไปนั่งข้างหลัง หญิงสาวชโลมสบู่พร้อมกับถูหลังไปมาอย่างตั้งใจและเต็มใจ“ ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดนะเนี่ยที่มีภรรยามาช่วยถูหลังให้”“ จริงเหรอค่ะ เอ แบบนี้จะมีของรางวัลหรือเปล่า”“ อยากได้อะไรล่ะ ผมให้คุณได้ทุกอย่างเว้นดาวและเดือน”“ ยังนึกไม่ออก ไว้นึกออกจะบอกนะคะ แต่คุณกานต์สัญญาแล้วว่าจะไม่เบี้ยว”“ ไม่เบี้ยวจ๊ะ”ตาจ้องตา ธมกานต์หันมาจูบปากพร้อมกับหมุนตัวเองในอ่างจนน้ำกระเพื่อม“ ทนไม่ไ
วิวาห์พยศ Chapter 81
“ อ๋อ ตอนนี้ผมจะไปหาคุณต้องมีธุระด้วยหรือไง” น้ำเสียงเริ่มขุ่น“ คุณเนี่ย ชอบตีความหมายอะไรผิดๆเมื่อวันก่อนผมถามให้คุณกลับบ้านเพราะกลัวว่าจะดึกแล้วเดินทางลำบาก คุณแม่คุณจะเป็นห่วงคุณก็ตีความหมายว่าผมขับไล่ ซึ่งมันไม่จริงเลย ผมไม่ได้รังเกียจคุณสักนิด วันนี้ผมก็ถามตามปกติธรรมดาคุณก็ตีความหมายไปอีกอย่าง ผมชักมึนกับคุณแล้วนะเนี่ย” เลขาหนุ่มอธิบายยาวอลงกรณ์นิ่งฟังแล้วยิ้มยวน ๆ “ ผมมันเป็นแบบนี้แหละ ทนๆ หน่อยแล้วกัน ยังต้องรบกันอีกยาว”เลขาหนุ่มค้อนชายหนุ่มเบาๆ ก่อนอมยิ้ม“ คุณทำอาหารและขนมอร่อยมาก เรียนมาหรือไง”“ บ้านผมมีแต่ผู้ชายหมด ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ก็เลยต้องช่วยแม่เข้าครัวตั้งแต่เด็ก มันเป็นความเคยชินส่วนขนมก็หัดทำตอนเรียนมหาวิทยาลัย ทำขายหารายได้พิเศษเป็นค่ารถเมล์ไงคุณ ก็ผมมันคนจน”เลขาหนุ่มเล่ายาว“ นี่ขอร้องล่ะ ถ้าจะคบกันต่อไปไอ้รวยจนเนี่ยเลิกพูดได้ไหม รำคาญ” อลงกรณ์เริ่มหงุดหงิดอีกครั้ง“ พูดความจริงเล่าความจริงก็โกรธพิลึกคน” เลขาหนุ่มยักไหล่ก่อนจะยิ้มหวานเหมือนกวนๆ ในทีทำเอาอลงกรณ์ตะลึงในความน่ารักขี้เล่นของอีกฝ่าย รถติดไฟแดงตาจ้องตาในระยะใกล้กันแค่ไม่กี่คืบอลงกรณ์มองริมฝี
Anda juga akan menyukai
วิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์18.3K Dibacaรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด287.9K Dibacaในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ46.6K Dibacaบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.7K Dibacaหนี้รักลวงใจ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก228 Dibacaพรางพิษ
อัญจรี358 Dibacaสมสู่ประสานสองชีพไซร้
บุษบาหนึ่งหรัด94 Dibacaเมียใบ้ที่เขาไม่รัก
เฟยฮวา435 Dibaca
