Share

Chapter 30

last update Dernière mise à jour: 2025-09-12 02:34:15

Chapter 30

“สวัสดีค่ะคุณย่า” แม้จะแปลกใจแต่เธอก็รับสายนี้

“สวัสดีจ้ะหวาน ไม่ได้คุยกันนานมากเลยนะ จำย่าได้ไหม” สกาวใจทักตอบ

“ค่ะ จำได้สิคะ ใครจะลืมคุณย่าของพี่ใหญ่ได้ หวานจำทุกคนในบ้านรุจิเวโรจน์ได้ดีไม่มีลืมค่ะ”

“ที่ย่าโทรมาวันนี้เพราะมีเรื่องจะพูดด้วย เป็นเรื่องของใหญ่น่ะจ้ะ”

“เรื่องของพี่ใหญ่เหรอค่ะ เรื่องอะไรคะคุณย่า”

“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ ย่าสงสารใหญ่มากเลย ตอนนี้ใหญ่เหมือนหุ่นยนต์เข้าไปทุกวัน หน้าอมทุกข์ ไม่มีความสุข วันๆ เอาแต่ทำงาน กลับบ้านก็ดึกดื่น ไม่ค่อยพูดค่อยจา หนำซ้ำไม่เคยยิ้มด้วยนะ ย่าไม่สบายใจที่เห็นใหญ่เป็นแบบนี้ จะถามถึงต้นเหตุหวานก็คงรู้ว่ามาจากเรื่องอะไร ย่าอยากให้ใหญ่มีความสุขบ้าง ที่ย่าโทรมาหาหวานวันนี้เพราะอยากให้หวานกลับมาเมืองไทย มาช่วยย่าทำให้ใหญ่คนเดิมกลับมา ย่ามองไม่เห็นใครนอกจากหวานนี่แหละจ้ะ”

สกาวใจบอกจุดประสงค์ให้ปลายทางรับฟัง ธนัสสรณ์ฟังไปยิ้มไป เพราะความหมายของนางคือ เธอคือคนสำคัญที่สุดของจอมทัพ

“หวานกลับไป หวานจะช่วยอะไรได้คะ พี่ใหญ่ก็มีเมียแล้ว หวานไม่อยากเป็นมือที่สามให้ใครครหาค่ะ” ทว่าธนัสสรณ์จำต้องออกตัวเล็กน้อย ให้อีกฝ่ายมองว่า ตนคือสาว
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 64

    Chapter 64“อา...คุณใหญ่...อืม...อา”เป็นเสียงครางที่บ่งบอกถึงอารมณ์ใคร่ของเธอได้เป็นอย่างดี เวลานี้ร่างสาวกำลังถูกไฟปรารถนาหล่อหลอม รู้สึกถึงอุณหภูมิความร้อนสูงเฉียดร้อยองศา และดูเหมือนว่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอไม่อาจควบคุมได้จอมทัพควบคุมท่วงทำนองหฤหรรษ์อย่างเจนจัด รุกเร้าหนักหน่วง กระชั้นถี่สลับกับผ่อนปรน แล้วปรนเปรอให้เธอด้วยจังหวะเร่าร้อน สอดกายประสานแข็งแรงดุจดังแท่งปูนขนาดใหญ่ตอกเข้ากับผืนดิน ในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่เพิ่มเติมความกระสันซ่านอยู่บนปทุมถัน มือแข็งแรงนวดเฟ้นทรวงอกอีกข้างไปด้วย ความสุขของเขาและเธอจึงโรยตัวไปทั่วทั้งห้องและดูเหมือนว่าศรัญญากำลังจะก้าวผ่านไปยังสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า ร่างเธอเบาหวิวคล้ายขนนกล่องลม ปลิวไสวไปตามกระแสสมพักพาไปสู่เบื้องบน ที่เจิดจรัสด้วยพลุไฟหลากสีที่พากันแตกกระจายเต็มท้องนภา ศรัญญาเกร็งตัวแข็ง มือทั้งสองข้างจับท่อนแขนกำยำของสามีแน่น ใบหน้าแดงก่ำ เสียงครางเริ่มขาดหาย เสมือนลมหายใจขาดห้วง“คุณ...ใหญ่...อา...อา...กรี๊ดดดดดด”เธอกรีดร้องออกมาทันทีที่รู้สึกราวกับว่าร่างกายที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า อยู่ๆ ก็ตกฮวบลงมาบนพื้นดิน ก่อนจะถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนเมฆาอีก

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 63

    Chapter 63“อือ...อือ” คล้ายกับเสียงประท้วงจะดังอยู่ในลำคอสาว มือเล็กพยายามปัดมือแข็งแรงที่อยู่ในเสื้อของตัวเองให้ถอยห่าง ทว่าเขาก็ยังคงนวดเฟ้นและใช้ปลายนิ้วขยี้ปลายถัน ประสานการทำงานกับริมฝีปากหนาที่แทะโลมเรียวปากเล็ก สอดลิ้นเข้าแรกลัดลิ้นอ่อนนุ่มไร้ประสบการณ์ ดูดดึงเกี่ยวรัด เธอขนแขนขนขาลุกชัน ร่างสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ อ่อนเปรี้ยไม่ต่างกัยคนหมดเรี่ยวแรง ภายในกายเสมือนมีคลื่นลมแรงแปรปรวนตลอดเวลา ช่างเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยประจักษ์เจอมาก่อน พอมาประสบศรัญญาแทบจะควบคุมความคิดความอ่านของตัวเองไม่ได้ ไหลไปตามกระแสน้ำพัดพาเขาดูเหมือนจะพอใจกับการอ่อนระทวยของเธอ เพราะตอนนี้แรงต้านทานไม่หลงเหลือ มือนุ่มไม่ผลักไส จับแน่นอยู่ตรงลำแขนกำยำราวกับจะเป็นหลักยึด จอมทัพจึงผ่อนแรงประคองบีบสิ่งที่จับต้อง มาเป็นลูบแผ่วเบา ก่อนจะคลึงปทุมถันด้วยฝ่ามือ อาการสั่นสะท้านของเธอเพิ่มมากขึ้น อารมณ์พิศวาสพุ่งเข้ามาในร่างกาย ไม่ต่างกับระลอกคลื่นที่ซัดสาดกระทบเข้าชายฝั่งจอมทัพเปลี่ยนที่หมายในการสร้างความรัญจวนให้เธออีกครั้ง เขาถอนจุมพิตอันเต็มเปี่ยมไปด้วยรสชาติหวานหอม ไล่จูบไปตามผิวแก้ม ลากเลื่อนไปยังลำคอ ในขณะ

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 62

    Chapter 62 “ก็แล้วแต่คุณจะคิด ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณแล้ว ปล่อยฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ศรัญญาดิ้นรน สองมือผลักไส แต่อ้อมแขนจอมทัพก็ยังคงรัดแน่นเช่นเดิม เธอจึงเปลี่ยนวิธีมาเป็นใช้ไรฟันกัดหน้าอกเขาเต็มเขี้ยว ได้ผล...ความเจ็บทำให้แขนกำยำทั้งสองข้างคลายออก ก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะฟาดลงบนแก้มจอมทัพจอมปากเสียเต็มแรง “คนอย่างคุณหูเบา ใครพูดอะไรก็เชื่อ ไม่คิดไม่ไตร่ตรองก่อนว่า คนที่คุณกำลังกล่าวหาจะทำอย่างนั้นหรือเปล่า ต่อให้ฉันพูดให้คุณเข้าใจยังไง คำพูดของฉันก็คงไม่ผ่านเข้าไปในหูคุณ สมองของคุณมีแต่ความคิดชั่วๆ ก็ขอให้คุณอยู่กับมันไปเถอะ นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ฉันจะกลับไปอยู่บ้านพ่อกับแม่ ฉันจะไม่ทนให้พวกคุณเหยียบย่ำฉันอีกต่อไปแล้ว ส่วนเรื่องหย่า ฉันจะเป็นบอกคุณปู่เอง รับรองว่าเราได้หย่ากันแน่ๆ” ก่อนหน้านี้ศรัญญาลับฝีปากกับธนัสสรณ์ยังไม่ทันจะหายใจโล่ง พอเข้าห้องมาก็ต้องมาปะทะคารมกับจอมทัพอีก และคำพูดของทั้งสองก็มาในแนวทางเดียวกันว่า เธอมีชู้ ช่างเป็นคำกล่าวหาที่เธอยอมไม่ได้ เพราะมันหมายถึงศักดิ์ศรีของตนก็ว่าได้ ศรัญญายอมมาตลอด ทว่าความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด สักวันหนึ่งม

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 61

    Chapter 61 “เดี๋ยวก่อน ที่แกพูดมาหมายความว่ายังไง” ศรัญญาไม่ตอบ เธอสะบัดแขนออกแล้วจ้องหน้า กำลังจะพูดตอบโต้ ทว่ามีเสียงหนึ่งโพร่งมากลางป้อง “คุณหวานคะ น้ำส้มคั้นเย็นๆ ค่ะ ดื่มก่อนนอนผิวจะได้สวย” เจ้าของเสียงคือวิไลที่รีบเดินมาหาสองสาวพร้อมกับน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้ว “ฉันไม่กิน” ธนัสสรณ์ตวาดใส่วิไล “ดื่มสักหน่อยนะคะ ผิวคุณหวานจะได้สวยๆ คุณใหญ่จะได้รักมากๆ ไงคะ” วิไลตื้อต่อ “คุณแก้วขึ้นไปพักผ่อนเถอะคะ พรุ่งนี้คุณท่านอยากทานโจ๊กธัญพืช วิไลเตรียมของไว้ให้แล้วค่ะ” ศรัญญายิ้มให้สาวใช้ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนบันไดที่ทอดตัวสู่ชั้นสองของบ้าน ธนัสสรณ์เห็นว่าศรัญญากำลังเดินหนี จึงก้าวเดินตาม แต่ร่างของวิไลก็เข้ามาขวางไว้ “คุณหวานคะ ดื่มน้ำส้มก่อนนะคะ” วิไลส่งแก้วน้ำส้มให้คนหน้าบึ้ง “หูหนวกหรือไง บอกว่าไม่กินก็ไม่กินสิ แล้วก็หลบฉันด้วย ฉันมีเรื่องจะคุยกับนางแก้ว” ธนัสสรณ์เบี่ยงเท้าไปทางด้านซ้าย วิไลก็เบี่ยงตัวมาขวางไว้ “ดื่มสักนิดเถอะคะ นะคะ กำลังเย็นๆ ชื่นใจเลย” วิไลตื้อต่อ เหลือบมองร่าง

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 60

    Chapter 60“ป้ามดมีคนดูแล้ว แก้วกับพี่ต้าร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ”“ขอบใจคุณแก้วกับคุณต้าร์อีกครั้งนะคะที่เมตตาคนแก่อย่างป้า”“นุชด้วยค่ะ ขอบคุณคุณสองคนมากค่ะ” นุชนารถกล่าวขอบคุณอีกครั้ง“บอกแล้วไงค่ะว่าไม่เป็นไร เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ช่วยได้ก็ช่วยค่ะ” ศรัญญาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “แก้วกลับก่อนนะคะ ว่างๆ จะมาเยี่ยมป้ามดใหม่”ศรัญญากับอลงกตเอ่ยลาและยกมือไหว้นางมด ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ด้านหน้า“สบายใจแล้วใช่ไหมแก้วที่ลูกสาวป้ามดมาดูแลป้ามด” เขาถามเมื่อเข้ามานั่งในรถ“ค่ะ สบายใจขึ้นมาก แก้วสงสารป้ามดค่ะที่ไม่มีลูกหลานดูแล ยิ่งเป็นโรคนี้ด้วยแล้วยิ่งน่าเป็นห่วงใหญ่”“ขนาดป้ามดเป็นคนอื่น แก้วยังห่วงขนาดนี้ ถ้าเป็นพ่อแม่แก้วเอง พี่ว่าแก้วต้องดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน”“มันแน่อยู่แล้วค่ะพี่ต้าร์ แก้วมีหน้าที่ดูแลท่านนี่คะ อีกอย่างท่านให้ชีวิตแก้ว แก้วก็ต้องตอบแทนให้เต็มที่ ด้วยชีวิตแก้วก็ยอมค่ะ”อลงกตหันมามองศรัญญาด้วยประกายตาชื่นชม หากเธอไม่ตัดรอนความสัมพันธ์ที่อยากจะพัฒนามากกว่าเพื่อน พี่น้อง และเขาสามารถครองใจเธอได้สำเร้จ อลงกตคิดว่าตนต้องเป็นชายหนุ่มที่โชคดีที่สุดที่ได้ศรัญญา

  • วิวาห์พยศใจ   Chapter 59

    Chapter 59 เส้นทางที่อลงกตเลี้ยวเข้ามา คนภายนอกที่ไม่รู้จักเส้นทางอาจจะมองว่า เขากำลังพาหญิงสาวเข้าโรงแรม แต่อันที่จริงแล้ว เป็นเส้นทางลัดไปยังชุมชนม่านแก้วที่อยู่ด้านหลังของโรงแรม ซึ่งจะอยู่ด้านข้างของอาคาร ทางโรงแรมเพิ่งเปิดเส้นทางให้ชุมชนได้ใช้ประโยชน์หลังจากถูกศาลตัดสินให้แพ้คดี เรื่องข้อพิพาทยาวนานมาร่วมหนึ่งปี ก่อนที่จะก่อสร้างโรงแรมกรีนเฮ้าส์ คนในชุมชนและละแวกใกล้เคียงนับพันหลังคาเรือน ใช้เส้นทางนี้ในการเข้าออก ถึงแม้ว่าจะมีทางเข้าออกหลายทาง แต่ทางนี้ดูเหมือนจะสะดวกที่สุด แต่พอเริ่มก่อสร้างอากคารดังกล่าว ได้ปิดเส้นทางตรงจุดนี้ ทำให้ทุกคนในชุมชนต้องใช้เส้นทางอื่น ทั้งที่เส้นทางนี้ส่วนหนึ่งเป็นเส้นทางสารธารณะ ทุกคนมีสิทธิ์ใช้ประโยชน์ ทางคณะกรรมการชุมชนจึงฟ้องร้องเรื่อยมา และอยู่ในกระบวนการยุติธรรมนานร่วมหนึ่งปี จึงมีข้อสรุปให้ทางโรงแรมเปิดเส้นทางในส่วนที่ไม่ใช่ที่ดินของตนให้คนในชุมชนเช่นเดิม ทางโรงแรมจึงทุบกำแพงในส่วนที่ไม่ใช่ของตน และบูรณะเป็นเส้นทางเดินรถจนถึงทุกวันนี้ รถยนต์ของอลงกตมาจอดหน้าบ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งบนเนื้อที่ประมาณส

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status