LOGINShare
ตอนที่ 10
Last Updated:
2024-11-23 17:56:43อเล็กซิสจำต้องเก็บอาการเบื่อหน่ายเอาไว้ตามที่มารดาขอร้องมา เมื่อต้องแวะมาหาเจนจิราที่บ้าน และพาหญิงสาวออกไปลองชุดแต่งงาน
เขาจอดรถ นั่งนิ่งอยู่ในนั้น รู้สึกเบื่อหน่ายจนไม่มีกะจิตกะใจแม้แต่จะเคลื่อนไหวร่างกาย จนกระทั่งหางตารับภาพของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินไปยังสวนข้างตัวตึก
มือใหญ่รีบควานหาที่เปิดประตูรถ และก้าวลงไปอย่างรวดเร็ว ย่ำเท้าตามร่างอรชรนั้นไปติดๆ
เขาเห็นหล่อนเดินไปหยุดในสวน ก่อนจะคว้าไม้กวาดทางมะพร้าวที่พาดอยู่กับโคนต้นไม้มาไว้ในมือ และเริ่มต้นจัดการกวาดใบไม้ที่ร่วงตกอยู่บนพื้น
ดวงตาของเขาไม่อาจจะละจากร่างเล็กของเตยหอมได้เลย เจ้าหล่อนอยู่ในชุดอยู่บ้านเรียบร้อย ไม่มีส่วนใดเลยที่จะเปิดเปลือยให้เห็นผิวในร่มผ้า แต่หล่อนกลับดึงดูดสายของเขาได้อย่างมหัศจรรย์
มีเสน่ห์มาก...
ใช่...
อเล็กซิสยืนกอดอกมองเตยหอมกวาดใบไม้ด้วยความเพลิดเพลิน ร่างกายที่ดูเล็กกะทัดรัดของเจ้าหล่อนพลิ้วไหวราวกับใบไม้ต้องสายลม มันดูเป็นธรรมชาติ ไร้จริตมารยา และก็ดึงดูดสายตาดีเหลือเกิน
นี่เขาเผลอตัวยิ้มออกมาตั้งแต่เมื่อไรกันนะ...
ชายหนุ่มรู้สึกตัวว่าเผลอตัวยิ้มออกมา ก็ตอนที่เตยหอมหันมาเห็น และมองมาด้วยสายตาแปลกใจระคนตื่นตระหนกนั่นล่ะ
พวงแก้มของหล่อนขาวเนียน เขาจำได้ว่าครั้งที่อยู่ใกล้ๆ เขามองเห็นเลือดฝาดบนผิวสวยของหล่อนได้อย่างชัดเจน แถมกลิ่นของแก้มสาวก็ยังหอมอีกต่างหาก
บ้าจริง ทำไมเขาหยุดยิ้มไม่ได้เลยนะ...
“คุณอเล็ก...”
เสียงสั่นเทาของเตยหอมทำให้สติกลับคืนมาสู่ร่างกายอีกครั้ง อเล็กซิสยืดตัวตรง ทิ้งมือลงข้างกาย และก้าวเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กกว่ามาก
“สวัสดีเตยหอม...”
เขาสูงกว่าหล่อนมาก ทำให้เวลาเผชิญหน้ากัน เขาต้องก้มหน้าลงพอสมควรเลยทีเดียว
“เอ่อ... สะ... หวัดดีค่ะ”
เตยหอมทักทายตอบเสียงสั่น และรีบก้าวถอยหลังหนีเขาเมื่อสามารถทำได้
“เตย... ขอตัวก่อนนะคะ”
หล่อนจะต้องรีบไปจากตรงนี้ เพราะหล่อนรู้สึกหวาดหวั่นจนคล้ายกับกำลังจะเป็นลม แต่แค่หมุนตัวจะเดินจากไป แขนเล็กก็ถูกอุ้งมือใหญ่อบอุ่นคว้าเอาไว้ พร้อมกับรั้งให้กลับเข้าไปหา
หล่อนพยายามขืนตัวเอาไว้ แต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายกายสาวก็แทบจะแนบชิดกับเรือนกายทรงพลังของอเล็กซิส ผู้ชายที่จะได้ครอบครองพรหมจรรย์ของหล่อนในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
เขาไม่รู้... จะไม่มีวันรู้ว่าเจ้าของพรหมจรรย์คือหล่อน เพราะปิยนุชวางแผนมาเป็นอย่างดี เพื่อให้อเล็กซิสเข้าใจว่า เจ้าของความสาวแสนบริสุทธิ์คือเจนจิรา
มันคือความอัปยศอดสู ที่หล่อนไม่อาจจะหลีกเลี่ยงพ้นได้ หล่อนทำได้แค่เสียใจเท่านั้น
“ปล่อยแขนเตยเถอะค่ะ”
“เธอทำเหมือนฉันเป็นผีอย่างนั้นแหละ เจอหน้าก็เอาแต่จะหนี”
“เอ่อ...”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบที่จ้องมองมาอย่างค้นคว้าของอเล็กซิสด้วยการก้มลงมองพื้นดิน
“ถามจริงๆ เถอะ ทำไมต้องทำเหมือนรังเกียจฉันด้วย เตยหอม”
“เตย... เปล่ารังเกียจคุณอเล็กค่ะ”
“ปากเธอบอกไม่ได้รังเกียจฉัน แต่การกระทำของเธอมันแสดงให้เห็นเป็นอย่างดีว่าเธอยิ่งกว่ารังเกียจฉันเสียอีก ฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจหรือไง ถึงได้ไม่อยากเจอหน้าฉันน่ะ”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา น้ำใสๆ ในดวงตาแทบจะเอ่อล้นออกมา
นี่เขาต้องการให้หล่อนบอกออกไปจริงๆ เหรอว่าทำไมหล่อนถึงต้องคอยหนีหน้าแบบนี้
“คุณอเล็ก... ไม่ได้ทำอะไรให้เตยไม่พอใจหรอกค่ะ”
“แล้วทำไมต้องคอยหนีหน้าด้วยล่ะ”
“เตย... ไม่รู้จะเจอหน้าคุณอเล็กไปทำไมนี่คะ และอีกอย่าง คุณเจนคงไม่พอใจหากเห็นคุณอเล็กคุยกับผู้หญิงคนอื่น”
อเล็กซิสกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อได้ยินชื่อเจนจิรา “เธอเลิกพูดถึงเจนจิราได้ไหม ฉันไม่อยากฟัง”
“คุณอเล็กกำลังจะแต่งงานกับคุณเจนนะคะ ดังนั้นคุณอเล็กควรจะเอาอกเอาใจคุณเจน” แล้วหล่อนก็บิดแขนของตัวเองออกจากอุ้งมือใหญ่ได้สำเร็จ
“เตยขอตัวนะคะ”
อเล็กซิสตามคว้าร่างเล็กเอาไว้ได้อีกครั้ง และครั้งนี้เจ้าหล่อนเสียหลักเซถลาเข้ามาในอ้อมแขนเลยทีเดียว
“อ๊ะ... คุณอเล็ก...”
เจ้าหล่อนเบิกตากว้างด้วยความตื่นตกใจ และแน่นอนว่าเขาฉวยโอกาสกอดรัดร่างอรชรเอาไว้ทันที
“ปะ... ปล่อยเตยเถอะค่ะ”
อเล็กซิสอมยิ้ม ค่อยๆ โน้มศีรษะต่ำลงมาหาเรื่อยๆ เตยหอมหน้าตาตื่น ทั้งตกใจ ทั้งวาบหวามไปทั้งอก
“คุณ... อเล็ก...”
“แก้มเธอใสจนเห็นเส้นเลือดเลยนะ เตยหอม...”
“เอ่อ... ปล่อยเตยก่อนค่ะ เตยหายใจไม่ออก...” เตยหอมดิ้นรนด้วยความหวาดวิตก กลัวว่าจะมีใครผ่านมาเห็นเข้า และนำไปฟ้องปิยนุชและเจนจิรา
“ได้โปรด... ปล่อยเตยนะคะ” และเมื่อเขาไม่ยอมปล่อย น้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจก็ทะลักไหลออกมาอาบสองแก้ม
อเล็กซิสมองด้วยความตกใจไม่น้อย “เธอร้องไห้ทำไม เตยหอม... ฉันกอดเธอแน่นไปหรือ”
หล่อนสะอื้นไห้ ดวงตามีแต่หยาดน้ำเอ่อล้น กลีบปากอวบอิ่มสั่นเทา
“คุณอเล็ก... ปล่อยเตยเถอะนะคะ ได้โปรดเถอะ...”
“ทำไม” เขาถามเสียงอ่อนลง “หรือว่าเธอรังเกียจอ้อมแขนของฉัน”
“คุณกำลังจะแต่งงานกับคุณเจนนะคะ ดังนั้นอย่าทำให้คุณเจนเสียความรู้สึกเลยค่ะ”
“ฉันไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของเจนจิรา ไม่สนด้วยว่าจะคิดยังไง เพราะฉันไม่ได้อยากแต่งงานเลยสักนิด” อเล็กซิสไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตนเองจะต้องมาอธิบายเรื่องส่วนตัวให้กับผู้หญิงตรงหน้าฟัง “ที่ต้องแต่งก็เพราะขัดใจคุณแม่ไม่ได้ก็เท่านั้น...”
อเล็กซิสพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ท่าทางของเขาบอกให้รู้ว่าการแต่งงานในครั้งนี้ไม่ได้มีความพิเศษแม้แต่น้อย
“แต่คุณเจนรักคุณอเล็กนะคะ เตยอยากให้คุณอเล็ก... จริงใจกับเธอ...”
“ทำไมต้องวิงวอนแทนคนอื่นด้วยล่ะ เตยหอม...”
“เตย...”
ปลายจมูกโด่งเป็นสันฉวยโอกาสจรดลงบนแก้มนวล ไออุ่นของมันทำให้เจ้าของพวงแก้มหน้าแดงระเรื่อสลับกับซีดขาว เตยหอมตกใจมาก ยกมือขึ้นลูบแก้มเอาไว้ และดิ้นขลุกขลัก
“คุณอเล็ก... ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ... ปล่อย... ปล่อยเตยเถอะค่ะ เตยจะไปกวาดใบไม้แล้ว”
เขาไม่สนใจท่าทางตื่นตกใจของหล่อนเลยแม้แต่น้อย แถมยังมีหน้ามาหัวเราะร่วนอีกต่างหาก
“แก้มเธอหอมจัง ใช้แป้งยี่ห้ออะไรหรือ”
“คุณอเล็ก...”
“ดูสิ ยิ่งอายก็ยิ่งหน้าแดง” เขาจ้องมองไม่วางตา และกำลังจะแผดเผาให้หล่อนตายทั้งเป็นด้วยแรงเสน่หาบ้าคลั่ง “ฉันชอบมองเวลาผู้หญิงแก้มแดงแบบนี้จัง...”
“คุณอเล็ก... ปล่อยเตยนะคะ... อย่าแกล้งเตยอีกเลย”
“ฉันไม่ได้แกล้งสักหน่อย ฮึ...” เขาทำท่าจะเอาปลายจมูกมาชนแก้มนวลอีก แต่หล่อนเอียงหน้าหลบได้ทัน
“ปล่อยเตยนะคะ ได้โปรดเถอะ...”
เมื่อเห็นสาวน้อยตาแดงๆ จะร้องไห้ออกมาอีกรอบ อเล็กซิสจึงกัดฟันปล่อยร่างนุ่มนิ่มออกไปจากแขนด้วยความไม่เต็มใจนัก เนื้อตัวของเตยหอมนุ่มนิ่มเวลากอดแล้วอบอุ่นเหลือเกิน
“ก็ได้ เอ้า... ปล่อยแล้วไงนี่ เลิกตาแดงๆ ได้หรือยัง”
เมื่อเป็นอิสระ เตยหอมก็รีบถอยหลังหนีสามสี่ก้าว มองตัดพ้อเขาผ่านสายตา ก่อนจะหมุนตัววิ่งหนีไป
อเล็กซิสเอียงคอมองตามร่างเล็กหลอกตาของเตยหอมไปด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
“ถ้าคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยเป็นเธอ ฉันคงไม่รู้สึกเบื่อหน่ายแบบนี้”
ชายหนุ่มถอนใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินคอตกกลับไปที่รถ และก็เจอเจนจิราเดินออกมารอพอดี
“สวัสดีค่ะพี่อเล็ก...”
“สวัสดีครับน้องเจน”
เจนจิรารีบวิ่งเข้ามากอดแขน พร้อมกับเอาหน้าอกเสียดสีเชิญชวน เขาลอบเป่าลมออกจากปาก และก็รีบดึงแขนออกจากการเกาะกุมด้วยความสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้
“พี่อเล็กไปเดินเล่นที่สวนมาเหรอคะ เจนรอตั้งนานแน่ะ”
“ครับ”
“คราวหน้ารอเจนด้วยนะคะ เจนจะได้ไปเดินเป็นเพื่อนค่ะ”
“ครับ” อเล็กซิสพยายามที่จะซ่อนความเบื่อหน่ายเอาไว้ให้ได้มากที่สุด
“เชิญครับ” เขาเปิดประตูรถให้ตามหน้าที่
“ขอบคุณค่ะพี่อเล็ก” เจนจิรายิ้มหวาน และก็ก้าวขึ้นไปนั่งบนรถทันที
อเล็กซิสกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ อีกครั้ง ก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถ และก็พาเจนจิราตรงไปยังร้านเวดดิ้งตามที่รับปากมารดาเอาไว้
Latest chapter
วิวาห์ร้างใจ ตอนอวสาน
หลายปีต่อมา... สี่หนุ่มเพื่อนซี้ก็สามารถหาเวลาว่างตรงกันและนัดมาสังสรรค์กันได้ในที่สุดอเล็กซิสยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ขณะทอดสายตามองไปยังทุ่งกว้างที่บรรดาเด็กน้อยวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสาวๆ ซึ่งเป็นภรรยาของพวกเขาทั้งสี่คนปูเสื่อนั่งคุยกันอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เด็กๆ วิ่งเล่นอยู่เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การมีครอบครัวคือสิ่งที่เขาไม่เคยปรารถนามาก่อน แต่หลังจากที่เตยหอมเข้ามาในชีวิต เขาก็ได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริง...ความสุขที่เงินมากเท่าไรก็ซื้อหาไม่ได้...“ในท้องเมียนายกี่คนวะ เห็นท้องใหญ่ๆ” แม็กซิมัสเอ่ยถามอเล็กซิส ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อคนสุดท้ายที่เพิ่งได้แต่งเมีย“แฝดสามว่ะ” อเล็กซิสยืดอกตอบอย่างภาคภูมิใจ “น้ำยาฉันมันแรง เห็นไหมล่ะ”เสียงหัวเราะของอีกสามหนุ่มดังกระหึ่ม ก่อนจะรีบเกทับกันยกใหญ่“แค่แฝดสามทำมาคุยไอ้อเล็ก ฉันนี่ลูกหกคนแล้วโว้ย ยังไม่เห็นคุยเลย ถึงจะไม่ใช่แฝดก็ตาม” เคลวินยืดอกบ้างด้วยความภูมิใจในเชื้อพันธุ์ของตนเองไม่ต่างกัน“ให้มันน้อยๆ หน่อยน่ะพวกแก” ชาร์ลีแย้งขึ้นพร้อมกับจิบเหล้า แต่ก็ทำให้เพื่อนอีกสามคนหันมาทับถมกันใหญ่โต“นายน่ะอ่อนสุดเลยรู้ไหมไอ้ชาร์ล พวกเร
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 57
Mackenzie, New Zealandสถานที่ตรงหน้ามันสวยเหลือเกิน สวยงามน่าอัศจรรย์จนหล่อนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย รู้แต่ว่ามันคือแดนสวรรค์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริงบนโลกรอยยิ้มละไมเปื้อนดวงหน้างามตลอดเวลา เมื่อนึกถึงภาพของทะเลสาบสีฟ้าเทอร์ควอยซ์ที่อยู่ท่ามกลางเทือกเขาสูงใหญ่ และรอบๆ ก็มีดอกไม้สีสันสดใสประดับประดาอย่างลงตัวคล้ายกับดินแดนในเทพนิยายที่เคยหยิบยืมของเจนจิรามาอ่านตอนเด็กไม่มีผิด“ชอบไหมทูนหัว...”คนที่นอนหลับตาอยู่ก่อนหน้าขยับเปลือกตาลืมขึ้น และมองหน้าหล่อน ดวงตาของเขาระยิบระยับสวยแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้ากว้างเหลือเกินมือเล็กยกลูบแก้มสากที่มีตอหนวดขึ้นประปรายแผ่วเบา “ชอบมากค่ะ มันสวยเหลือเกิน...”คนตัวโตยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดสะท้อนกับแสงของดวงดารานับหมื่นบนท้องฟ้า“ผมดีใจนะที่คุณชอบ...”“ขอบคุณมากนะคะที่พาเตยมาที่นี่ มันสวยมาก สวยเหมือนสวรรค์เลยค่ะ”คนที่นอนพักอยู่ลุกขึ้นนั่ง ยกมือใหญ่ขึ้นโอบประคองแก้มนวลของภรรยาเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มนวล จากนั้นก็กระซิบแผ่วเบา“แล้วที่นี่คุณชอบอะไรที่สุดล่ะ ทะเลสาบ ดอกลูพิน หรือว่าดวงดาวบนฟ้าในตอนนี้”หล่อนฉีกยิ้มกว้าง
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 56
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสุขคือสิ่งที่เตยหอมพบเจอเป็นประจำจนเคยชิน หล่อนไม่เคยพบประสบกับความทุกข์ใจใดๆ อีกเลย เมื่อมีอุ้งมือของอเล็กซิสคอยโอบประคอง จนหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าตนเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก“อุ้ยยย...” หล่อนสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่สัมผัสและกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้อมยิ้มกว้างในเวลาต่อมา อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นนี้จะเป็นของใครไปได้ล่ะ นอกจาก...อเล็กซิส โอคอนเนอร์ สามีดีเด่นของหล่อนนั่นเอง...หล่อนหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับสามีสุดหล่อที่ตัวสูงใหญ่ มองจ้องตาสีฟ้าสวยของเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“น้องปิ่นหลับแล้วเหรอคะ”“หลับแล้วครับทูนหัว...” คุณพ่อคนเก่งก้มลงจูบแก้มภรรยาอย่างแสนรัก จากนั้นก็เลยมาอ้อยอิ่งที่กลีบปากหวานราวกับหยาดน้ำผึ้งป่าของภรรยา “กว่าจะหลับได้ ผมหมดนิทานในสต็อกไปเกือบห้าเรื่องแน่ะ” เขาพูดและก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ดวงตากวาดมองหน้าหวานของเตยหอมตลอดเวลา“ตอนเด็ก คุณจ้อเก่งแบบน้องปิ่นหรือเปล่าเนี่ย”หล่อนหัวเราะร่วน “เปล่านะคะ ตอนเล็กๆ เตยไม่ค่อยจะพูดด้วยซ้ำไปค่ะ”“อ้าว งั้นก็คงเหมือนผมน่ะสิ” เขาหัวเราะก๊าก ซึ่งหล่อนเองก็อดที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 55
“ที่แท้ก็อยากมีลูกเพิ่มใช่ไหมคะเนี่ย”เขาผงกศีรษะตอบรับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น้อยๆ “ก็ฉันกลัวน้องปิ่นจะเหงา ก็เลยอยากมีน้องๆ ให้มาเป็นเพื่อนวิ่งเล่น ว่าแต่ตกลงไหมทูนหัว”เตยหอมยิ้มเอียงอาย ก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างแสนรัก“ค่ะ”“น่ารักจังทูนหัว”เสียงหัวเราะพึงพอใจของอเล็กซิสดังกระหึ่มขึ้น ก่อนที่มือใหญ่จะเริ่มต้นซุกซน“อุ้ยยย... จะทำอะไรเหรอคะ”“ก็เร่งมือทำน้องให้น้องปิ่นไงจ๊ะทูนหัว”“ตะ... ตอนนี้เลยเหรอคะ” มือของเขาซุกซนมาก สัมผัสลูบไล้ไปทั้งบั้นท้ายทำเอาหล่อนสยิวเสียวซ่าน“ไม่ทำตอนนี้จะทำตอนไหนล่ะทูนหัว...”“ก็... ตอนค่ำไงคะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบด้วยความขัดเขิน“รอไม่ไหวจ๊ะที่รัก... ได้โปรดขอตอนนี้เลย... นะ...”น้ำเสียงของอเล็กซิสทั้งกระเส่าทั้งแปร่งพร่า ทำเอาหล่อนไม่กล้าที่จะขัดใจเลย“ก็... ได้ค่ะ”กายสาวร้อนผะผ่าว เลือดในกายก็เดือดพล่าน ยิ่งอเล็กซิสมือไม่อยู่สุขแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งร้อนฉ่าราวกับจับไข้สูง“ทูนหัว... อวบใหญ่ไปทั้งตัวเลย... อืมมม”มือใหญ่ทั้งขยำทั้งบีบเต้านมอย่างเมามัน ก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่หล่อนสวมอยู่จนกระเด็นหวือลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นห้อง ส่วนกายสาวก็ล่อนจ้อน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 54
ในที่สุดช่วงเวลาที่น่าหวาดหวั่นก็เดินทางมาถึงจนได้ อเล็กซิสพาหล่อนกับปิ่นงามกลับมายังบ้านของเขา เพื่อที่จะได้พบเจอกับเจสสิก้ามารดาของเขานั่นเองเขาบอกกับหล่อนว่าได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้มารดาและบิดาฟังหมดแล้ว ซึ่งตอนนี้มารดาของเขาก็ต้องการที่จะพบหล่อนกับปิ่นงาม“มือเย็นเชียว ไม่มีอะไรหรอก เชื่อฉันสิ” คนตัวโตเอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ และก็บีบให้กำลังใจ“ค่ะ... เตย... เชื่อคุณอเล็กค่ะ”อเล็กซิสระบายยิ้มหวาน เขาย่อตัวลงวางปิ่นงามให้ลงยืนกับพื้นห้อง เมื่อพาหล่อนกับลูกสาวเข้ามาในห้องรับแขกหรูแล้ว หล่อนเห็นเจสสิก้านั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว จับจ้องมองมาที่หล่อนและปิ่นงามไม่วางตาสมัยตอนที่หล่อนอยู่ที่บ้านของปิยนุช ก็มีโอกาสได้เจอะเจอกับเจสสิก้าหลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดมาก่อน“สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า”หล่อนยกมือไหว้สตรีสูงวัยที่ยังสวยไม่สร่างตรงหน้าด้วยความนอบน้อม ก่อนจะหันไปบอกลูกสาวให้ยกมือไหว้เช่นกัน ซึ่งปิ่นงามก็ทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย เรียกรอยยิ้มเอ็นดูของเจสสิก้าได้อย่างมากมายเลยทีเดียว“หลานย่า... มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”ปิ่นงามมองหน้าหล่อนเล็กน้อยราวกับขอความเห็น และเมื่อหล่อนพยักหน้าอน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 53
หลังจากที่หล่อนบอกความจริงกับยายฟองจันทร์และตาคำสาย ทั้งสองตายายก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ ก่อนที่ยายฟองจันทร์จะพูดออกมา“ยายว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรในกอไผ่”“ทำไมแกพูดอย่างนั้นล่ะยายฟองจันทร์ หรือว่าแกเดาออกว่าคุณอเล็กกับหนูเตยเป็น...” ตาคำสายเอ่ยถามภรรยายังไม่ทันจบก็ถูกแทรกขึ้นเสียก่อน “ก็แกไม่เห็นสายตาที่คุณอเล็กมองหนูเตยในงานศพคุณเจนหรือไงล่ะ มองตาเชื่อมจนมดกัดแบบนั้น แล้วยังที่บุกมาถามวันเดือนปีเกิดของน้องปิ่นอีก”ตาคำสายผงกศีรษะรับหงึกๆ ก่อนจะหันไปถามอเล็กซิสที่ยืนอุ้มปิ่นงามเอาไว้ในอ้อมแขน“นี่ถ้าผมเป็นคุณอเล็กนะ ผมคงไม่ยอมปล่อยให้เมียหนีไปนานถึงสี่ปีหรอกครับ แค่สี่วันผมก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว”อเล็กซิสอมยิ้ม ทอดสายตามองเตยหอมที่ยืนหน้าแดงระเรื่ออยู่ข้างกาย“ใครว่าผมยอมปล่อยกันล่ะครับ หนูเตยของคุณตาคุณยายหนีไปต่างหาก ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ จนเกือบถอดใจอยู่แล้วล่ะครับ”“ที่เตยหนีไปก็เพราะเตยจำเป็น คุณอเล็กก็รู้นี่คะ ยังมาว่าเตยอีก” สาวน้อยอ้อมแอ้มตัดพ้อสามีเสียงอ่อยอเล็กซิสมองภรรยาด้วยความเอ็นดูก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบแก้มแดงๆ โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย สองตายายเห็นเข้าก็อมยิ้มฟิ
You may also like
(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก62.0K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.1K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี50.4K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย20.9K viewsเจ้าสาว(ไม่)ผ่านรัก
dexnarak1.8K viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์830 viewsหวนคืนสยบรักสามีผู้ใจร้าย
OPUNTIA(โอพันเธีย)1.5K viewsผู้สาวสายฝอ
ซูซี่แคท / รดาพรรณราย105 views
