ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ (2)

ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ

"ผมไม่มีเวลามาเถียงกับคุณหรอกนะ" ภาคภูมิตัดบท เขาอุ้มกล่องโมเดลขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ตั้งท่าจะเดินจากไปโดยไม่สนใจเอกสารที่ยังตกอยู่บนพื้น

ปรายฟ้ามองตามแผ่นหลังกว้างของเขาด้วยความหงุดหงิด เธอไม่เคยเจอใครที่ไร้มารยาทและเย็นชาได้ขนาดนี้มาก่อน

"คนอะไรเนี่ย! น่าโมโหเป็นบ้า!" เธอคิดในใจ

แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ภาคภูมิก็ชะงักเท้า หันกลับมามองปรายฟ้าเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงหยิบปากกาสีชมพูที่ตกอยู่ใกล้เท้าเขาขึ้นมา ยื่นให้เธอโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ปรายฟ้ามองปากกาในมือเขาอย่างงงๆ ก่อนจะรับมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ภาคภูมิไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังเดินจากไปทันที ทิ้งให้ปรายฟ้ายืนงงอยู่กับปากกาสีชมพูในมือ และความรู้สึกหลากหลายที่ตีกันอยู่ในหัว ทั้งโกรธ ทั้งงง และแอบรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูดีในแบบที่เย็นชาของเขา

"แกเชื่อไหมว่าโลกนี้มีมนุษย์น้ำแข็งเดินได้จริงๆ อ่ะ!" ปรายฟ้าเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอมาให้ มีนาและกัส เพื่อนสนิทฟังด้วยน้ำเสียงหัวเสีย ขณะที่ทั้งสามนั่งพักกันอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่

"ไม่ขอโทษสักคำ! แถมยังทำหน้าเหมือนฉันไปขโมยของเขามาอย่างนั้นแหละ!"

มีนาหัวเราะเบาๆ "เอาน่าปราย ก็อาจจะรีบจริงๆ ก็ได้มั้ง"

"รีบยังไงก็ต้องมีมารยาทป่ะวะ! แล้วดูดิ ปากกาสีชมพูของฉันยังเกือบไม่ได้คืนแหน่ะ!" ปรายฟ้าชูปากกาในมือขึ้นมา

"แต่แปลกนะ ตอนแรกทำท่าทางไม่สนใจ พอจะเดินไปแล้วก็ยังหันมาเก็บให้"

"นั่นสิ หรือว่าจริงๆ แล้วเขาอาจจะปากไม่ตรงกับใจหรือเปล่า" กัสแซว

ปรายฟ้าเบ้ปาก "ปากไม่ตรงกับใจอะไรกัน! ฉันว่าเขาแค่เป็นพวกเย็นชาที่ไม่สนใจใครมากกว่า" แต่ในใจลึกๆ เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมผู้ชายคนนั้นถึงได้ทำท่าทางแปลกๆ ในตอนท้าย

ขณะเดียวกัน ที่อีกฝั่งของคณะวิศวะ ภาคภูมิก็กำลังเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอมาให้ ชัยวัฒน์และณัฐพลฟังด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

"ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ เดินชนคนอื่นแล้วยังมาโวยวาย" ภาคภูมิส่ายหน้า

"ทำของตกเต็มพื้นไปหมด เสียเวลาชะมัด"

"โหยเจอสาวสวยทำของตกใส่รึเปล่าเนี่ยภูมิ"

ชัยวัฒน์แซวด้วยรอยยิ้มทะเล้น

"สวยแล้วยังไง วุ่นวายจะตายไป" ภาคภูมิตอบเสียงเรียบ แต่ในใจกลับจำแววตาขุ่นเคืองและริมฝีปากที่เม้มแน่นของผู้หญิงคนนั้นได้อย่างชัดเจน

"พวกนิเทศฯ นี่ทำไมถึงได้วุ่นวายขนาดนั้นนะ" เขาพึมพำกับตัวเองอย่างสงสัย

ณัฐพลหัวเราะเบาๆ "เอาน่าภูมิ บางทีโลกเรามันก็ต้องมีสีสันบ้างแหละน่า"

ภาคภูมิไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่เดินต่อไปด้วยท่าทางครุ่นคิดเล็กน้อย โดยไม่รู้เลยว่าการชนกันในวันนี้ จะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่วุ่นวายและน่าสนใจอีกมากมายในอนาคต