วิศวะคลั่งรัก

วิศวะคลั่งรัก

last updateLast Updated : 2025-07-19
By:  กวีสวาทCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
120Chapters
810views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อวิศวะสุดเย็นชาโคจรมาพบสาวนิเทศฯ สุดว้าวุ่น อุบัติเหตุครั้งนั้นนำพาหัวใจสองดวงที่แตกต่างให้ใกล้กัน จนเกิดเป็นความคลั่งรักที่คาดไม่ถึง!

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ (1)

ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ

เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยดังหึ่งๆ แทบจะกลืนหายไปกับความตึงเครียดที่แขวนอยู่ในอากาศ จากการถกเถียงอันดุเดือดกลางโต๊ะ ที่มีผังงานและเอกสารวางกระจัดกระจาย

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้สีสันฉูดฉาดขนาดนี้! นี่คืองานแฟร์นวัตกรรมนะครับ ไม่ใช่เทศกาลงานวัด” ภาคภูมิกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นกลับจ้องตรงไปยังปรายฟ้าด้วยแววตาฉุนเฉียวสุดขีด เขากำลังชี้ไปที่ภาพจำลองบูธที่เต็มไปด้วยสีชมพู ม่วง ฟ้า และรูปทรงแปลกตา ราวกับหลุดมาจากโลกการ์ตูนที่ขัดกับหลักการทุกอย่างในหัวของเขา

ปรายฟ้าที่นั่งฝั่งตรงข้ามยกยิ้มเย็นๆ มุมปาก แต่ประกายท้าทายวูบไหวในดวงตาเรียว เธอประสานสายตากลับไปอย่างไม่ลดละ “แล้วคุณเข้าใจคำว่าดึงดูดความสนใจบ้างไหมคะภาคภูมิ ถ้าบูธของคุณมีแต่ความแห้งแล้ง สีเทาๆ ดำๆ เหมือนชีวิตของคุณ ใครเขาจะอยากเดินเข้ามาดู” เธอตวัดสายตามองเขาราวกับเป็นอากาศธาตุพร้อมกับคำพูดที่เชือดเฉือน 

“ฉันรู้สึกว่าคุณคงไม่เคยรู้จักคำว่าจินตนาการเลยสินะคะ”

“ความน่าสนใจควรมาจากประสิทธิภาพของนวัตกรรม ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ที่ฉาบฉวย! คุณต้องเข้าใจหลักการพื้นฐานของการนำเสนอข้อมูลอย่างเป็นระบบนะครับ” ภาคภูมิสวนกลับเสียงหนักแน่น กรามของเขาขบแน่นอย่างหงุดหงิดกับแนวคิดที่ดูไร้สาระและไม่เป็นรูปธรรมของเธอ 

“มันคือสิ่งที่ถูกต้อง และนั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”

“แล้วถ้าไม่มีใครสนใจที่จะเข้ามาถึงประสิทธิภาพของคุณล่ะคะ ถ้าทุกคนคิดเหมือนคุณ โลกนี้ก็คงมีแต่ของสี่เหลี่ยมไร้สีสันที่ไม่มีใครอยากมอง” ปรายฟ้าตอกกลับอย่างไม่ลดละ เธอรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าคือภาพสะท้อนของความน่าเบื่อหน่ายและไร้จินตนาการอย่างที่สุดจริงๆ ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความเอือมระอา 

“คุณเคยเข้าใจคำว่าศิลปะบ้างไหมคะ”

การถกเถียงของทั้งคู่ดังลั่นห้อง จนหัวหน้าทีมย่อยคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่เงียบๆ ต่างก็มองหน้ากันเลิ่กลัก บรรยากาศภายในห้องประชุมตึงเครียดจนแทบจะหายใจไม่ออก อาจารย์ผู้ประสานงานต้องเข้ามาแทรกกลาง พร้อมกับเสียงกระแอมไอที่จงใจให้ดังขึ้น 

“พอได้แล้วทั้งสองคน ขอให้ทุกคนกลับไปทบทวนแนวคิดอีกครั้ง และหาจุดกึ่งกลางที่สามารถผสมผสานทั้งสองมุมมองเข้าด้วยกันได้ จบการประชุมวันนี้”

ภาคภูมิและปรายฟ้ายังคงจ้องตากันอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างจะหันไปเก็บแฟ้มเอกสารของตัวเองด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด การประชุมที่ควรจะหาข้อสรุปกลับกลายเป็นการปะทะกันอย่างรุนแรง และเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่วุ่นวายระหว่างพวกเขา

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
120 Chapters
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ (1)
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยดังหึ่งๆ แทบจะกลืนหายไปกับความตึงเครียดที่แขวนอยู่ในอากาศ จากการถกเถียงอันดุเดือดกลางโต๊ะ ที่มีผังงานและเอกสารวางกระจัดกระจาย “ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้สีสันฉูดฉาดขนาดนี้! นี่คืองานแฟร์นวัตกรรมนะครับ ไม่ใช่เทศกาลงานวัด” ภาคภูมิกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นกลับจ้องตรงไปยังปรายฟ้าด้วยแววตาฉุนเฉียวสุดขีด เขากำลังชี้ไปที่ภาพจำลองบูธที่เต็มไปด้วยสีชมพู ม่วง ฟ้า และรูปทรงแปลกตา ราวกับหลุดมาจากโลกการ์ตูนที่ขัดกับหลักการทุกอย่างในหัวของเขา ปรายฟ้าที่นั่งฝั่งตรงข้ามยกยิ้มเย็นๆ มุมปาก แต่ประกายท้าทายวูบไหวในดวงตาเรียว เธอประสานสายตากลับไปอย่างไม่ลดละ “แล้วคุณเข้าใจคำว่าดึงดูดความสนใจบ้างไหมคะภาคภูมิ ถ้าบูธของคุณมีแต่ความแห้งแล้ง สีเทาๆ ดำๆ เหมือนชีวิตของคุณ ใครเขาจะอยากเดินเข้ามาดู” เธอตวัดสายตามองเขาราวกับเป็นอากาศธาตุพร้อมกับคำพูดที่เชือดเฉือน “ฉันรู้สึกว่าคุณคงไม่เคยรู้จักคำว่าจินตนาการเลยสินะคะ” “ความน่าสนใจควรมาจากประสิทธิภาพของนวัตกรรม ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ที่ฉาบฉวย! คุณต้องเข้าใจหลักกา
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ (2)
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบกรุงเทพมหานคร บ่ายวันจันทร์ แสงแดดร้อนระอุส่องผ่านกระจกใสของอาคารเรียนรวม ภาคภูมิ ก้มหน้าก้มตาเดินเร็วๆ มือข้างหนึ่งกอดกล่องกระดาษอย่างทะนุถนอม ราวกับกำลังอุ้มลูกน้อยก็ไม่ปาน ในนั้นบรรจุโมเดลหุ่นยนต์กลไกชิ้นสำคัญสำหรับโปรเจกต์จบปีของคณะวิศวกรรมเครื่องกล ทุกชิ้นส่วนถูกออกแบบและประกอบมาด้วยความแม่นยำตามหลักวิศวกรรมที่เขาเชี่ยวชาญ ไม่มีอะไรผิดพลาดได้แม้แต่มิลลิเมตรเดียว ในหัวของเขามีแต่ภาพของวงจรไฟฟ้า กลไกเฟือง และกำหนดส่งงานที่ใกล้เข้ามาทุกที โลกภายนอกดูเหมือนจะเลือนหายไปจากความสนใจของเขา เหลือเพียงเป้าหมายเดียวคือการนำโมเดลนี้ไปถึงมืออาจารย์ที่ปรึกษาให้ทันเวลา ขณะเดียวกัน ที่อีกมุมหนึ่งของทางเดินเดียวกัน ร่างบางระหงของปรายฟ้า กำลังรีบวิ่งสุดฝีเท้า เส้นผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มสะบัดไปตามจังหวะก้าว ดวงตาเรียวของเธอจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ที่กำลังเปิดอีเมลเร่งด่วนจากอาจารย์เรื่องงานออกแบบนิทรรศการที่ต้องส่งภายในวันพรุ่งนี้ เธอรู้ว่าทุกวินาทีมีค่าสำหรับเธอ “ขอทางหน่อยค่า ขอทางหน่อย” เธอพูดขึ้นมาในขณะที่มือก็จัดเอกสารกองโตในอ้อมแขนให้มั่นคง ปรายฟ้าไม่ทันมองทางตรง
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
ตอนที่ 2 บทสนทนาแสบๆ คันๆ
ตอนที่ 2 บทสนทนาแสบๆ คันๆ“แกเชื่อไหมว่าโลกนี้มีคนประเภทที่เรียกว่ามนุษย์น้ำแข็งเดินได้อยู่จริงอะ” ปรายฟ้าเท้าคางกับโต๊ะไม้ในโรงอาหาร ริมฝีปากเม้มแน่น คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมอย่างไม่สบอารมณ์สุดขีด ใบหน้าสวยง้ำงอจนเพื่อนสนิททั้งสองคนที่นั่งตรงข้ามอย่างมีนาและกัสต้องหัวเราะพรืดออกมา“โอ๊ยปราย!!! ทำไมหน้าเหมือนไปเจอใครขัดใจมาแต่เช้าเลยเนี่ย” มีนาถามพลางยื่นขนมปังเนยสดส่งให้ มือเรียวของเธอวางแหมะลงบนแขนของปรายฟ้าอย่างปลอบประโลม“เอาไป กินซะ จะได้ใจเย็นลง”"แกจะให้ฉันอารมณ์ดีได้ยังไง นายนั่นเดินชนฉันแท้ ๆ แต่มาพูดเหมือนฉันผิดอยู่คนเดียว" ปรายฟ้าพูดขึ้นมาด้วยท่าทีที่หงุดหงิดมาก ๆ จนเพื่อนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง“ไหนเล่ามาซิ ใครกันที่ทำให้ปรายฟ้าคนสดใสของฉันหัวเสียได้ขนาดนี้” กัสเท้าคางมองอย่างสนใจปรายฟ้าเริ่มเล่าเหตุการณ์ที่ชนกับภาคภูมิเมื่อวันก่อนให้เพื่อนๆ น้ำเสียงของเธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ เธอเล่าตั้งแต่จังหวะชนกันเสียงดัง ผลของความเสียหายที่ของหล่นกระจัดกระจาย ไปจนถึงท่าทีเย็นชาไร้มารยาทของอีกฝ่าย“แล้วแกดูสิ หมอนั่นไม่พูดอะไรสักคำ ไม่ขอโทษสักคำ แฟ้มงานฉันกระจัดกระจายเกลื่อ
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
บทที่ 2 บทสนทนาแสบ ๆ คัน ๆ (2)
บทที่ 2 บทสนทนาแสบ ๆ คัน ๆ “ฉันเห็นหมอนั่นบ่อยนะ เวลามันเดินผ่านตึกวิศวะ ก็มีแต่คนมองเหลียวหลัง อย่างกับนายแบบ แต่เขาเย็นชาจริงๆ นั่นแหละ”“ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงเขาอีกแล้ว ยิ่งพูดถึงยิ่งหงุดหงิด” ปรายฟ้าโบกมือไล่เรื่อง“เอาเป็นว่าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ฉันจะทำเหมือนกับว่าโลกนี้ไม่มีผู้ชายคนนั้น”ภาคภูมิที่นั่งอยู่คนเดียวในโรงอาหารอีกฝั่งหนึ่ง กำลังกินข้าวกลางวันอย่างเงียบๆ ดวงตาคมภายใต้กรอบแว่นทรงเหลี่ยมทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย ใบหน้าคมคายของเขานิ่งเรียบจนอ่านอารมณ์ไม่ออก แต่ลึกๆ แล้วในใจเขาก็ยังคงคิดถึงเรื่องงานแฟร์นวัตกรรมที่กำลังจะเป็นปัญหาใหญ่ของเขาเขาเป็นคนชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย ทุกสิ่งต้องอยู่ในกฎเกณฑ์และหลักการที่ถูกต้อง การมีชีวิตที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงเป็นสิ่งที่เขาไม่พึงปรารถนาที่สุดในชีวิต แต่การต้องมาเจอกับคนอย่างปรายฟ้า มันทำให้ความสงบสุขในชีวิตของเขาเริ่มสั่นคลอนส่วนปรายฟ้าก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมภาคภูมิถึงได้เย็นชาไร้อารมณ์ขนาดนี้ เขาไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลยหรือไง ชีวิตเขาไม่มีสีสันเลยหรืออย่างไรกันนะ เธอสงสัยว่าเขากินอะไรเป็นอาหา
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัว
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัวเช้าวันอังคารที่สดใส แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามายังโถงทางเดินของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่บรรยากาศภายในห้องประชุมใหญ่กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระแสฮือฮา เสียงกระซิบกระซาบดังเซ็งแซ่สะท้อนความคาดหวังบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิจากทั้งคณะวิศวกรรมศาสตร์และคณะนิเทศศาสตร์ยืนอยู่บนเวที สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น“นักศึกษาทุกคน” เสียงของอาจารย์ผู้ประสานงานจากวิศวะดังขึ้น“ผมมีความยินดีอย่างยิ่งที่จะประกาศโปรเจกต์พิเศษประจำปีการศึกษานั่นคืองานแฟร์นวัตกรรมมหาวิทยาลัยที่จะเป็นความร่วมมือครั้งสำคัญระหว่างสองคณะของเรา!”เสียงปรบมือดังเกรียวกราว นักศึกษาหลายคนถึงกับโพล่งออกมาด้วยความประหลาดใจและสนใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่สองคณะใหญ่จะทำงานร่วมกันอย่างจริงจัง วิศวะจะนำเสนอสิ่งประดิษฐ์ล้ำสมัย ส่วนนิเทศฯ จะเป็นผู้รังสรรค์ให้งานดูน่าตื่นตาตื่นใจและเข้าถึงผู้คน“สำหรับโปรเจกต์นี้” อาจารย์นิเทศฯ กล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง“เราจะคัดเลือกหัวหน้าทีมจากนักศึกษาปี 3 ของแต่ละคณะ เพื่อเป็นแกนหลักในการขับเคลื่อนงานนี้ให้ประสบความสำเ
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัว
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัว“ตาบ้าวิศวะนี่เอง ซวยจริงๆ” ปรายฟ้าคิดในใจ ความหงุดหงิดแล่นเข้าสู่ใจอย่างรวดเร็ว มือเรียวของเธอจิกเข้าที่ฝ่ามือเบาๆ เพื่อระงับอารมณ์ ใบหน้าพยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงความตกใจและหงุดหงิดออกมา เธอเลือกที่นั่งที่ห่างจากภาคภูมิให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะแอบถอนหายใจออกมาเบาๆด้านภาคภูมิเอง เมื่อเห็นปรายฟ้าเดินเข้ามา ก็รู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็นสาดใส่ ความสงบที่เขามีมาตลอดทั้งวันมลายหายไปในพริบตา“ผู้หญิงคนนี้อีกแล้วหรือเนี่ย งานนี้คงวุ่นวายน่าดู” เขาถอนหายใจในใจอย่างเอือมระอา กรามของเขาขบเข้าหากันแน่นจนเป็นสันนูน เขานั่งนิ่งๆ แสดงสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่เคยเป็น แต่ภายในใจกลับรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับความบังเอิญที่ไม่น่าอภิรมย์นี้การประชุมเริ่มต้นขึ้นด้วยความพยายามที่จะหาข้อสรุปเบื้องต้นสำหรับทิศทางของงานแฟร์ แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะติดขัดตั้งแต่ต้น เมื่อแนวคิดของสองหัวหน้าทีมต่างกันอย่างสิ้นเชิง“ในส่วนของนิเทศศาสตร์ เราจะเน้นการสร้างสรรค์บรรยากาศให้งานแฟร์เป็นเหมือนเทศกาลที่น่าตื่นตาตื่นใจค่ะ เราต้องการนำเสนอในรูปแบบที่สวยงาม แปลกใหม่ และสามารถดึงดูดผู
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!หลายวันผ่านไปหลังจากประชุมอันตึงเครียด งานแฟร์นวัตกรรมก็เริ่มเข้าสู่ช่วงของการลงมือปฏิบัติจริง โดยเฉพาะการตกแต่งบูธและพื้นที่จัดแสดง เหล่านักศึกษาต่างกระตือรือร้น ทว่าสำหรับสองหัวหน้าทีมอย่างภาคภูมิและปรายฟ้า นี่กลับกลายเป็นสนามรบย่อมๆ ที่รอให้พวกเขาเผชิญหน้ากันอีกครั้งภาคภูมิกำลังยืนคุมงานติดตั้งโครงสร้างบูธด้วยสีหน้าจริงจัง ดวงตาของเขากวาดมองทุกรายละเอียด ทุกส่วนประกอบต้องเป็นไปตามแบบที่เขาวางไว้เป๊ะๆ ไม่คลาดเคลื่อนแม้แต่มิลลิเมตรเดียว เสื้อช็อปช่างสีเข้มขับให้ไหล่กว้างดูเด่นชัด เขาสั่งงานช่างและเพื่อนร่วมทีมอย่างกระชับ รวดเร็ว และไม่มีพื้นที่ให้ความผิดพลาด“นั่นวางเอียงไปหนึ่งองศาครับ จัดให้ตรงแกน X มากกว่านี้”ภาคภูมิชี้ไปที่โครงเหล็ก น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงความเฉียบขาดในขณะเดียวกัน ไม่ไกลกันนัก ปรายฟ้ากำลังบัญชาการทีมศิลปะ ในชุดเสื้อยืดสีสดใสและกางเกงยีนส์สบายๆ เธอวาดมือไปมากลางอากาศอย่างมีจังหวะ อธิบายให้เพื่อนๆ ติดตั้งแผงไฟ LED สีสันสดใส และม่านผ้าโปร่งแสงตามจุดต่างๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและจินตนาการ“ตรงนี้เราจะใช้ไฟสีฟ้าน้ำท
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!! (2)
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!ขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนประจันหน้ากันและถกเถียงเรื่องแผงไฟอยู่นั้นเอง จู่ๆ ก็มีทีมช่างก่อสร้างอีกกลุ่มเดินผ่านมาพร้อมกับอุปกรณ์ชิ้นใหญ่ ทำให้พื้นที่ทำงานวุ่นวายขึ้นไปอีก“ระวังหน่อยครับๆ” เสียงช่างคนหนึ่งตะโกนเตือนแต่ด้วยความที่ภาคภูมิและปรายฟ้ากำลังจ้องหน้าและเถียงกันอย่างดุเดือด ทำให้พวกเขาไม่ได้สังเกตถึงการเคลื่อนไหวรอบข้างเท่าที่ควรในเสี้ยววินาทีที่รถเข็นบรรทุกอุปกรณ์ขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนผ่านอย่างกระชั้นชิด ภาคภูมิพยายามจะดึงปรายฟ้าให้หลบ แต่ด้วยความรีบร้อนและจังหวะที่ไม่ดี ทำให้เขาทั้งคู่เสียหลักไปพร้อมกัน“โอ๊ย” เสียงอุทานของปรายฟ้าดังขึ้นทั้งคู่ล้มลงไปบนพื้น โดยที่ภาคภูมิอยู่ด้านบนและปรายฟ้าอยู่ด้านล่าง ใบหน้าของภาคภูมิอยู่ห่างจากใบหน้าของปรายฟ้าไม่ถึงคืบ ดวงตาคมของเขามองสบกับดวงตากลมโตของเธอในระยะประชิด หัวใจของปรายฟ้าเต้นระรัวอย่างแปลกประหลาด เมื่อรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายที่รินรดอยู่บนใบหน้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของภาคภูมิลอยมาแตะจมูก ราวกับหลุดเข้ามาในห้วงเวลาที่ไร้เสียงและเวลาหยุดนิ่งไปชั่วครู่วินาทีที่ปรายฟ้ารู้สึกถึงน
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัดเช้าวันรุ่งขึ้น ณ พื้นที่จัดงานแฟร์นวัตกรรม ความตึงเครียดจากเหตุการณ์เมื่อวานยังคงอบอวลอยู่ระหว่างภาคภูมิและปรายฟ้า แม้ว่าทั้งคู่จะทำเป็นมองไม่เห็นกัน แต่ก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกฝ่ายตลอดเวลา บรรยากาศรอบตัวราวกับมีกำแพงน้ำแข็งกั้นกลางที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้วันนี้เป็นวันสำคัญของการขึ้นโครงสร้างหลักของบูธต่างๆ และทีมของภาคภูมิกำลังสาละวนอยู่กับการประกอบแผงเหล็กขนาดใหญ่ด้วยความแม่นยำ ทุกสกรูถูกขันอย่างแน่นหนา ทุกข้อต่อถูกตรวจสอบอย่างละเอียด ราวกับกำลังสร้างสะพานแขวนขนาดยักษ์ที่ต้องรองรับน้ำหนักมหาศาล“ตรวจสอบระยะห่างของจุดยึดให้เป๊ะนะครับ หากคลาดเคลื่อนเพียงเล็กน้อยจะส่งผลต่อความแข็งแรงโดยรวม” ภาคภูมิสั่งเพื่อนร่วมทีมด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับกวาดมองไปรอบ ๆ เขาในแว่นสายตากรอบเหล็กที่ดูเรียบแต่เข้ากับใบหน้าคมๆ ได้เป็นอย่างดี กำลังถือแบบแปลนขนาดใหญ่และวัดระยะอย่างพิถีพิถันในขณะเดียวกัน ทีมของปรายฟ้าก็เริ่มนำอุปกรณ์ตกแต่งขนาดใหญ่เข้ามาในพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นจอ LED ขนาดมหึมา แผงไฟนีออนรูปทรงแปลกตา และแผ่นอะคริลิกสีรุ้งยักษ์สำหรับตกแต่งด้านหน้าบูธ เสียงหัวเราะของพ
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด (2)
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด"โหยปราย! ทำหน้าบูด เดี๋ยวงานแฟร์จะกร่อยนะ" ชัยวัฒน์พูดแซวพร้อมรอยยิ้มกวนๆ"ยิ้มหน่อยสิครับคุณหัวหน้าทีมออกแบบ สงสัยต้องไปหาคอร์สบริหารจัดการความเครียดให้ภูมิแล้วมั้ง"ปรายฟ้าหันขวับมามองชัยวัฒน์ด้วยสายตาที่พร้อมจะแผดเผา เธอไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาแซวแบบนี้ และยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มยียวนของเขาแต่ก่อนที่ปรายฟ้าจะได้ตอบโต้ มีนาที่เดินตามมาพร้อมกับกัสก็ก้าวเข้ามาบังปรายฟ้าเล็กน้อย เธอจ้องหน้าชัยวัฒน์ด้วยสายตาเอาเรื่องทันที "ระวังเถอะตาคนนี้ เดี๋ยวหน้าหุ่นยนต์ที่นายทำจะบูดไปตามนะ" มีนาสวนกลับอย่างฉับไว ใบหน้าของเธอดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดชัยวัฒน์ถึงกับชะงักเล็กน้อย รอยยิ้มกวนๆ ค้างอยู่บนใบหน้า เขาไม่คิดว่ามีนาจะตอบกลับมาได้แสบขนาดนี้ เขาพิจารณาเธออย่างประเมิน ก่อนที่ประกายความสนใจจะฉายชัดในแววตา"โธ่ แค่แซวเองครับคุณมีนา ทำไมต้องดุขนาดนั้น" ชัยวัฒน์ยิ้มแหยๆ แต่ในใจกลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจไม่เบามีนาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่สายตาของเธอยังคงจ้องมองชัยวัฒน์อย่างไม่ลดละ ราวกับประกาศว่าเธอไม่ยอมคนง่ายๆภาคภูมิที่ยืนอ
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status