วิศวะคลั่งรัก

วิศวะคลั่งรัก

last updateLast Updated : 2025-07-11
By:  กวีสวาทUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
20Chapters
11views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อวิศวะสุดเย็นชาโคจรมาพบสาวนิเทศฯ สุดว้าวุ่น อุบัติเหตุครั้งนั้นนำพาหัวใจสองดวงที่แตกต่างให้ใกล้กัน จนเกิดเป็นความคลั่งรักที่คาดไม่ถึง!

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ

ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ

"ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้สีสันฉูดฉาดขนาดนี้! นี่คืองานแฟร์นวัตกรรมนะครับ ไม่ใช่เทศกาลงานวัด!"

ในห้องประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยดังหึ่ง ภาคภูมิกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นจ้องตรงไปยังปรายฟ้าอย่างไม่พอใจสุดขีด เขากำลังชี้ไปที่ภาพจำลองบูธที่เต็มไปด้วยสีชมพู ม่วง ฟ้า และรูปทรงแปลกตา ราวกับหลุดมาจากโลกการ์ตูน

ปรายฟ้าที่นั่งฝั่งตรงข้าม ยิ้มเย็นๆ แต่แววตาเต็มไปด้วยประกายท้าทาย

"แล้วคุณเข้าใจคำว่า 'ดึงดูดความสนใจ' บ้างไหมคะภาคภูมิ! ถ้าบูธของคุณมีแต่ความแห้งแล้ง สีเทาๆ ดำๆ เหมือนชีวิตของคุณ ใครเขาจะอยากเดินเข้ามาดู!" เธอย้อนทันควัน พร้อมกับตวัดสายตามองเขาราวกับเป็นอากาศธาตุ

"ความน่าสนใจควรมาจากประสิทธิภาพของนวัตกรรม ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ที่ฉาบฉวย! คุณต้องเข้าใจหลักการพื้นฐานของการนำเสนอข้อมูลอย่างเป็นระบบนะครับ!" ภาคภูมิสวนกลับเสียงหนักแน่น เขารู้สึกหงุดหงิดกับแนวคิดที่ดูไร้สาระและไม่เป็นรูปธรรมของเธอ

"แล้วถ้าไม่มีใครสนใจที่จะเข้ามาถึง 'ประสิทธิภาพ' ของคุณล่ะคะ! ถ้าทุกคนคิดเหมือนคุณ โลกนี้ก็คงมีแต่ของสี่เหลี่ยมไร้สีสันที่ไม่มีใครอยากมอง!" ปรายฟ้าตอกกลับอย่างไม่ลดละ เธอรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าคือภาพสะท้อนของความน่าเบื่อหน่ายและไร้จินตนาการอย่างที่สุด

การถกเถียงของทั้งคู่ดังลั่นห้อง จนหัวหน้าทีมย่อยคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่เงียบๆ ต่างก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก บรรยากาศภายในห้องประชุมตึงเครียดจนแทบจะหายใจไม่ออก

อาจารย์ผู้ประสานงานต้องเข้ามาแทรกกลาง

"พอได้แล้วทั้งสองคน! ขอให้ทุกคนกลับไปทบทวนแนวคิดอีกครั้ง และหาจุดกึ่งกลางที่สามารถผสมผสานทั้งสองมุมมองเข้าด้วยกันได้ จบการประชุมวันนี้!"

ภาคภูมิและปรายฟ้ายังคงจ้องตากันอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างจะหันไปเก็บแฟ้มเอกสารของตัวเองด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด การประชุมที่ควรจะหาข้อสรุปกลับกลายเป็นการปะทะกันอย่างรุนแรง และเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่วุ่นวายระหว่างพวกเขา

เหตุการณ์ก่อนห้องประชุม

บ่ายวันจันทร์ แสงแดดร้อนระอุส่องผ่านกระจกใสของอาคารเรียนรวม ภาคภูมิ ก้มหน้าก้มตาเดินเร็วๆ มือข้างหนึ่งกอดกล่องกระดาษอย่างทะนุถนอม ราวกับกำลังอุ้มลูกน้อยก็ไม่ปาน ในนั้นบรรจุโมเดลหุ่นยนต์กลไกชิ้นสำคัญสำหรับโปรเจกต์จบปีของคณะวิศวกรรมเครื่องกล ทุกชิ้นส่วนถูกออกแบบและประกอบมาด้วยความแม่นยำตามหลักวิศวกรรมที่เขาเชี่ยวชาญ ไม่มีอะไรผิดพลาดได้แม้แต่มิลลิเมตรเดียว

ในหัวของเขามีแต่ภาพของวงจรไฟฟ้า กลไกเฟือง และกำหนดส่งงานที่ใกล้เข้ามาทุกที โลกภายนอกดูเหมือนจะเลือนหายไปจากความสนใจของเขา เหลือเพียงเป้าหมายเดียวคือการนำโมเดลนี้ไปถึงมืออาจารย์ที่ปรึกษาให้ทันเวลา

ขณะเดียวกัน ที่อีกมุมหนึ่งของทางเดินเดียวกัน ปรายฟ้า กำลังรีบวิ่งสุดฝีเท้า ผมยาวสลวยสะบัดไปตามแรงเหวี่ยง ในมือของเธอมีแฟ้มสีชมพูสดใสที่อัดแน่นไปด้วยแบบสเก็ตช์งานออกแบบบูธ สำหรับงานแฟร์นวัตกรรมมหาวิทยาลัยที่คณะนิเทศศาสตร์ของเธอรับผิดชอบ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีนัดสำคัญกับเพื่อนร่วมทีมเพื่อสรุปแบบในอีกห้านาทีข้างหน้า และตอนนี้เธอกำลังสายอย่างแน่นอน

"สายแล้วๆๆๆ" ปรายฟ้าพึมพำกับตัวเอง ดวงตากลมโตเหลือบมองนาฬิกาข้อมือเป็นระยะ หัวใจเต้นระรัวด้วยความกังวล

ด้วยความรีบร้อนของทั้งคู่ ที่ต่างก็ก้มหน้าก้มตาโดยไม่ได้มองทาง อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"โครม!"

เสียงกล่องกระดาษหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง พร้อมๆ กับแฟ้มสีชมพูที่ปลิวว่อน เอกสารและอุปกรณ์เครื่องเขียนกระจายเกลื่อนไปทั่วบริเวณ

ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจและหงุดหงิด คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อเห็นต้นเหตุของเสียงดังคือร่างเล็กๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังก้มลงเก็บกระดาษด้วยท่าทางลนลาน

"เดินยังไงไม่ดูทาง!" ภาคภูมิเผลอหลุดปากด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ โดยไม่ได้สนใจว่าตัวเองก็ไม่ได้มองทางเช่นกัน

ปรายฟ้าที่กำลังหน้าเสียกับเอกสารที่กระจัดกระจาย เงยหน้าขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงตำหนิ เธอจ้องเขม็งไปยังเจ้าของเสียง คือผู้ชายหน้าตาคมคาย ท่าทางดูเย็นชาและไม่เป็นมิตรเอามากๆ

"ใครไม่ดูทางกันแน่!" ปรายฟ้าเถียงกลับทันควัน น้ำเสียงไม่ยอมแพ้

"คุณนั่นแหละก้มหน้าก้มตาเดินเหมือนคนไม่มีสติ! ดูสิของฉันหล่นหมดเลย!" เธอชี้ไปยังแฟ้มและเอกสารที่ยังเก็บไม่หมดด้วยท่าทางหัวเสีย

"ของแค่นี้ทำเป็นโวยวาย" ภาคภูมิบ่นเสียงต่ำๆ พลางก้มลงเก็บกล่องของตัวเองด้วยความเป็นห่วง เขาเปิดกล่องสำรวจโมเดลข้างในอย่างรวดเร็ว

"นี่! ของแค่นี้ของคุณอาจจะไม่สำคัญ แต่ของฉันมันคืองานนะคะ!" ปรายฟ้าขึ้นเสียงเล็กน้อย เธอไม่ชอบท่าทีไม่ใส่ใจของอีกฝ่าย "แล้วคุณไม่คิดจะขอโทษสักคำเลยหรือไงคะที่เดินชนคนอื่นเนี่ย!"

ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นมามองปรายฟ้าอีกครั้ง สายตาคมกวาดมองใบหน้าสวยที่กำลังขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เขาสังเกตเห็นดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยประกายความขุ่นเคืองและริมฝีปากบางที่เม้มแน่น

"ผมก็รีบเหมือนกัน" ภาคภูมิตอบสั้นๆ โดยไม่มีคำขอโทษหลุดออกมาจากปาก

"แล้วก็เห็นอยู่ว่าต่างคนต่างไม่ทันมองกัน"

"นี่คุณ" ปรายฟ้าถึงกับพูดไม่ออกกับความเย็นชาของอีกฝ่าย

"มารยาทน่ะมีบ้างไหมคะ!"

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
20 Chapters
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ "ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้สีสันฉูดฉาดขนาดนี้! นี่คืองานแฟร์นวัตกรรมนะครับ ไม่ใช่เทศกาลงานวัด!" ในห้องประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยดังหึ่ง ภาคภูมิกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ดวงตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นจ้องตรงไปยังปรายฟ้าอย่างไม่พอใจสุดขีด เขากำลังชี้ไปที่ภาพจำลองบูธที่เต็มไปด้วยสีชมพู ม่วง ฟ้า และรูปทรงแปลกตา ราวกับหลุดมาจากโลกการ์ตูน ปรายฟ้าที่นั่งฝั่งตรงข้าม ยิ้มเย็นๆ แต่แววตาเต็มไปด้วยประกายท้าทาย "แล้วคุณเข้าใจคำว่า 'ดึงดูดความสนใจ' บ้างไหมคะภาคภูมิ! ถ้าบูธของคุณมีแต่ความแห้งแล้ง สีเทาๆ ดำๆ เหมือนชีวิตของคุณ ใครเขาจะอยากเดินเข้ามาดู!" เธอย้อนทันควัน พร้อมกับตวัดสายตามองเขาราวกับเป็นอากาศธาตุ "ความน่าสนใจควรมาจากประสิทธิภาพของนวัตกรรม ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ที่ฉาบฉวย! คุณต้องเข้าใจหลักการพื้นฐานของการนำเสนอข้อมูลอย่างเป็นระบบนะครับ!" ภาคภูมิสวนกลับเสียงหนักแน่น เขารู้สึกหงุดหงิดกับแนวคิดที่ดูไร้สาระและไม่เป็นรูปธรรมของเธอ "แล้วถ้าไม่มีใครสนใจที่จะเข้ามาถึง 'ประสิทธิภาพ' ของคุณล่ะคะ! ถ้าทุกคนคิดเหมือนคุณ โลกนี้ก็คงมีแต่ของสี่เหลี่ยมไร้สีสันที่ไม่มีใครอยากมอง!" ปร
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ (2)
ตอนที่ 1 ชนแล้ว (ไม่) จบ"ผมไม่มีเวลามาเถียงกับคุณหรอกนะ" ภาคภูมิตัดบท เขาอุ้มกล่องโมเดลขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ตั้งท่าจะเดินจากไปโดยไม่สนใจเอกสารที่ยังตกอยู่บนพื้นปรายฟ้ามองตามแผ่นหลังกว้างของเขาด้วยความหงุดหงิด เธอไม่เคยเจอใครที่ไร้มารยาทและเย็นชาได้ขนาดนี้มาก่อน"คนอะไรเนี่ย! น่าโมโหเป็นบ้า!" เธอคิดในใจแต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ภาคภูมิก็ชะงักเท้า หันกลับมามองปรายฟ้าเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงหยิบปากกาสีชมพูที่ตกอยู่ใกล้เท้าเขาขึ้นมา ยื่นให้เธอโดยไม่พูดอะไรสักคำปรายฟ้ามองปากกาในมือเขาอย่างงงๆ ก่อนจะรับมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยภาคภูมิไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังเดินจากไปทันที ทิ้งให้ปรายฟ้ายืนงงอยู่กับปากกาสีชมพูในมือ และความรู้สึกหลากหลายที่ตีกันอยู่ในหัว ทั้งโกรธ ทั้งงง และแอบรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูดีในแบบที่เย็นชาของเขา"แกเชื่อไหมว่าโลกนี้มีมนุษย์น้ำแข็งเดินได้จริงๆ อ่ะ!" ปรายฟ้าเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอมาให้ มีนาและกัส เพื่อนสนิทฟังด้วยน้ำเสียงหัวเสีย ขณะที่ทั้งสามนั่งพักกันอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่"ไม่ขอโทษสักคำ! แถมยังทำหน้าเหมือนฉันไปขโมยของเขามาอย่างนั้นแหละ!"มีนาหัวเราะเ
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
ตอนที่ 2 บทสนทนาแสบๆ คันๆ
ตอนที่ 2 บทสนทนาแสบๆ คันๆ"แกเชื่อไหมว่าโลกนี้มีคนประเภทที่เรียกว่ามนุษย์น้ำแข็งเดินได้อยู่จริงอะ" ปรายฟ้าเท้าคางกับโต๊ะไม้ในโรงอาหารกลาง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมอย่างขัดใจ ใบหน้าสวยง้ำงอจนเพื่อนสนิททั้งสองคนที่นั่งตรงข้ามอย่างมีนาและกัสต้องหัวเราะพรืดออกมา"โอ๊ยปราย! ทำไมหน้าเหมือนไปเจอใครขัดใจมาแต่เช้าเลยเนี่ย" มีนาถามพลางยื่นขนมปังเนยสดส่งให้ "เอาไป กินซะ จะได้ใจเย็นลง""เช้าที่ไหนล่ะมีน! นี่มันบ่ายแล้วนะ! แล้วก็ไม่เช้า ไม่เที่ยง ไม่เย็น ไม่ว่าเวลาไหนฉันก็ยังรับไม่ได้กับผู้ชายแบบนั้น!" ปรายฟ้าโวยวายพร้อมรับขนมปังมาเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างไม่สบอารมณ์"ไหนเล่ามาซิ ใครกันที่ทำให้ปรายฟ้าคนสดใสของฉันหัวเสียได้ขนาดนี้" กัสเท้าคางมองอย่างสนใจปรายฟ้าเริ่มเล่าเหตุการณ์ที่ชนกับภาคภูมิเมื่อวันก่อนให้เพื่อนๆ ฟังอย่างออกรสออกชาติ เธอเล่าตั้งแต่จังหวะชนกันเสียงดัง ผลของความเสียหายที่ของหล่นกระจัดกระจาย ไปจนถึงท่าทีเย็นชาไร้มารยาทของอีกฝ่าย "แล้วแกดูสิ! หมอนั่นไม่พูดอะไรเลยนะ ไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ! ทำหน้าบึ้งเป็นตูดลิงแช่แข็งอะ! แถมยังทำเหมือนฉันเป็นเชื้อโรคที่ต้องรีบเดินหนีด้วย! ฉันถามว่าให้ช่วยไห
last updateLast Updated : 2025-06-19
Read more
บทที่ 2 บทสนทนาแสบ ๆ คัน ๆ (2)
บทที่ 2 บทสนทนาแสบ ๆ คัน ๆ ชัยวัฒน์ที่ได้ยินก็ยิ้มกรุ่มกริ่มขึ้นมาทันที "เจอเนื้อคู่หรือไงภูมิ! หน้าคุณโคตรเบื่อโลกเลย สงสัยเจอของแปลก" ชัยวัฒน์แกล้งแซวพร้อมกับตบบ่าเพื่อนอย่างแรงภาคภูมิทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้าหากันแน่นกว่าเดิม "ไร้สาระน่าชัย! ฉันรำคาญมากกว่า" เขาปัดมือของชัยวัฒน์ออก ก่อนจะก้มหน้าตรวจเช็กโมเดลต่ออย่างจริงจัง แต่ถึงอย่างนั้น ภาพของใบหน้าเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายตอนที่ชนกัน ก็ยังคงฉายชัดในหัวเขา ทำไมถึงได้ดูไม่เป็นระเบียบขนาดนั้นนะ"เอาน่าภูมิ" ณัฐพลพูดขึ้นเรียบๆ "แค่ชนกันนิดหน่อยเอง ไม่ได้ตั้งใจหรอกมั้ง""แต่ก็ควรจะระมัดระวังมากกว่านี้" ภาคภูมิแย้ง "โลกนี้ไม่ได้หมุนรอบใครคนใดคนหนึ่งนะ" เขายังคงยึดติดกับหลักการและเหตุผลของตัวเอง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราถึงได้เดินแบบไม่สนใจสิ่งรอบตัวได้ขนาดนั้น แต่ก็นั่นแหละ...ความวุ่นวายของเธอมันน่าหงุดหงิดสิ้นดีทั้งสองฝ่ายต่างระบายความรู้สึกประทับใจแรกพบในทางลบ แต่ก็มีความสงสัยในตัวอีกฝ่ายเล็กน้อย โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้เลยว่าถูกพูดถึงอยู่ภาคภูมิสงสัยว่าทำไมเด็กนิเทศฯ อย่างปรายฟ้าถึงได้วุ่นวายไร้แบบแผนขนาดนั้น อะไรคือสิ่งที่
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัว
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัวเช้าวันอังคารที่สดใส แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามายังโถงทางเดินของคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่บรรยากาศภายในห้องประชุมใหญ่กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระแสฮือฮาอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิจากทั้งคณะวิศวกรรมศาสตร์และคณะนิเทศศาสตร์ยืนอยู่บนเวที สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "นักศึกษาทุกคน" เสียงของอาจารย์ผู้ประสานงานจากวิศวะดังขึ้น "ผมมีความยินดีอย่างยิ่งที่จะประกาศโปรเจกต์พิเศษประจำปีการศึกษา นั่นคือ 'งานแฟร์นวัตกรรมมหาวิทยาลัย' ที่จะเป็นความร่วมมือครั้งสำคัญระหว่างสองคณะของเรา!"เสียงปรบมือดังเกรียวกราว นักศึกษาหลายคนกระซิบกระซาบกันด้วยความสนใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่สองคณะใหญ่จะทำงานร่วมกันอย่างจริงจัง วิศวะจะนำเสนอสิ่งประดิษฐ์ล้ำสมัย ส่วนนิเทศฯ จะเป็นผู้รังสรรค์ให้งานดูน่าตื่นตาตื่นใจและเข้าถึงผู้คน"สำหรับโปรเจกต์นี้" อาจารย์นิเทศฯ กล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม "เราจะคัดเลือกหัวหน้าทีมจากนักศึกษาปี 3 ของแต่ละคณะ เพื่อเป็นแกนหลักในการขับเคลื่อนงานนี้ให้ประสบความสำเร็จ!"ไม่นานหลังจากนั้น ชื่อของ ภาคภูมิ ก็ถูกประกาศในฐานะ หัวหน้าทีม จากฝั่งวิศวกรรมเครื่องกล เขายืนขึ้นรั
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัว
ตอนที่ 3 กลิ่นไอความขัดแย้งที่เริ่มก่อตัวในช่วงเริ่มต้นการประชุม เมื่อถึงคราวที่แต่ละหัวหน้าทีมต้องเสนอแนวคิดเบื้องต้น ภาคภูมิเป็นคนแรกที่ได้รับโอกาส เขาเสนอแนวคิดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่หนักแน่น ทุกประโยคล้วนอ้างอิงถึงข้อมูลที่แม่นยำและเหตุผลที่สามารถพิสูจน์ได้ "สำหรับฝั่งวิศวกรรมศาสตร์ เราจะเน้นที่ฟังก์ชันการใช้งานและความแม่นยำของนวัตกรรมเป็นหลักครับ การนำเสนอจะเป็นการสาธิตประสิทธิภาพจริงของผลงาน โดยมีงบประมาณที่จำกัดแต่จะใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด" เขากล่าวพร้อมฉายกราฟและตัวเลขประกอบจากนั้นก็ถึงตาของปรายฟ้า เธอลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ภายในใจกลับแอบถอนหายใจให้กับความแห้งแล้งของแนวคิดที่ภาคภูมินำเสนอ เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลังและจินตนาการ "ในส่วนของนิเทศศาสตร์ เราจะเน้นการสร้างสรรค์บรรยากาศให้งานแฟร์เป็นเหมือนเทศกาลที่น่าตื่นตาตื่นใจค่ะ เราต้องการนำเสนอในรูปแบบที่สวยงาม แปลกใหม่ และสามารถดึงดูดผู้คนทุกเพศทุกวัยให้เข้ามาสัมผัสประสบการณ์ได้อย่างเต็มที่ค่ะ" เธอโบกมือประกอบท่าทางราวกับกำลังวาดภาพงานแฟร์ในจินตนาการออกมาให้ทุกคนเห็นเมื่อปรายฟ้านำเสนอจบลง การถกเถียงเบื้อง
last updateLast Updated : 2025-06-25
Read more
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!หลายวันผ่านไปหลังจากประชุมอันตึงเครียด งานแฟร์นวัตกรรมก็เริ่มเข้าสู่ช่วงของการลงมือปฏิบัติจริง โดยเฉพาะการตกแต่งบูธและพื้นที่จัดแสดง เหล่านักศึกษาต่างกระตือรือร้น ทว่าสำหรับสองหัวหน้าทีมอย่างภาคภูมิและปรายฟ้า นี่คือสนามรบย่อมๆ ที่รอให้พวกเขาเผชิญหน้ากันอีกครั้งภาคภูมิกำลังยืนคุมงานติดตั้งโครงสร้างบูธด้วยสีหน้าจริงจัง ทุกส่วนประกอบต้องเป็นไปตามแบบที่เขาวางไว้เป๊ะๆ ไม่คลาดเคลื่อนแม้แต่มิลลิเมตรเดียว เขาสั่งงานช่างและเพื่อนร่วมทีมอย่างกระชับ รวดเร็ว และไม่มีพื้นที่ให้ความผิดพลาด"นั่นวางเอียงไปหนึ่งองศาครับ จัดให้ตรงแกน X มากกว่านี้" ภาคภูมิชี้ไปที่โครงเหล็กด้วยเลเซอร์พอยเตอร์ในขณะเดียวกัน ไม่ไกลกันนัก ปรายฟ้ากำลังบัญชาการทีมศิลปะ เธอวาดมือไปมากลางอากาศอย่างมีจังหวะ อธิบายให้เพื่อนๆ ติดตั้งแผงไฟ LED สีสันสดใส และม่านผ้าโปร่งแสงตามจุดต่างๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและจินตนาการ"ตรงนี้เราจะใช้ไฟสีฟ้าน้ำทะเลสลับกับสีเขียวมิ้นต์นะคะ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในโลกใต้ทะเล!" ปรายฟ้าบอกทีมงาน "แล้วก็ติดแผ่นอะคริลิกใสรูปปลาตรงมุมนั้น เพิ่ม
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!! (2)
ตอนที่ 4 ชิดใกล้แล้วไง ทะเลาะต่อ!!!ขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนประจันหน้ากันและถกเถียงเรื่องแผงไฟอยู่นั้นเอง จู่ๆ ก็มีทีมช่างก่อสร้างอีกกลุ่มเดินผ่านมาพร้อมกับอุปกรณ์ชิ้นใหญ่ ทำให้พื้นที่ทำงานวุ่นวายขึ้นไปอีก"ระวังหน่อยครับๆ!" เสียงช่างคนหนึ่งตะโกนเตือนแต่ด้วยความที่ภาคภูมิและปรายฟ้ากำลังจ้องหน้าและเถียงกันอย่างดุเดือด ทำให้พวกเขาไม่ได้สังเกตถึงการเคลื่อนไหวรอบข้างเท่าที่ควรในเสี้ยววินาทีที่รถเข็นบรรทุกอุปกรณ์ขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนผ่านอย่างกระชั้นชิด ภาคภูมิพยายามจะดึงปรายฟ้าให้หลบ แต่ด้วยความรีบร้อนและจังหวะที่ไม่ดี ทำให้เขาทั้งคู่เสียหลักไปพร้อมกัน"โอ๊ย!" เสียงอุทานของปรายฟ้าดังขึ้นทั้งคู่ล้มลงไปบนพื้น โดยที่ภาคภูมิอยู่ด้านบนและปรายฟ้าอยู่ด้านล่าง ใบหน้าของภาคภูมิอยู่ห่างจากใบหน้าของปรายฟ้าไม่ถึงคืบ ดวงตาคมของเขามองสบกับดวงตากลมโตของเธอในระยะประชิด หัวใจของปรายฟ้าเต้นระรัวอย่างแปลกประหลาด เมื่อรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายที่รินรดอยู่บนใบหน้า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของภาคภูมิลอยมาแตะจมูกความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะหนึ่ง ราวกับเวลาหยุดนิ่งไปชั่วครู่วินาทีที่ปรายฟ้ารู้สึกถึง
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัดเช้าวันรุ่งขึ้น ณ พื้นที่จัดงานแฟร์นวัตกรรม ความตึงเครียดจากเหตุการณ์เมื่อวานยังคงอบอวลอยู่ระหว่างภาคภูมิและปรายฟ้า ทั้งคู่ต่างทำงานของตัวเองเงียบๆ แต่ก็รับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกฝ่ายตลอดเวลา บรรยากาศรอบตัวราวกับมีกำแพงน้ำแข็งกั้นกลางวันนี้เป็นวันสำคัญของการขึ้นโครงสร้างหลักของบูธต่างๆ และทีมของภาคภูมิกำลังสาละวนอยู่กับการประกอบแผงเหล็กขนาดใหญ่ด้วยความแม่นยำ ทุกสกรูถูกขันอย่างแน่นหนา ทุกข้อต่อถูกตรวจสอบอย่างละเอียด ราวกับกำลังสร้างสะพานแขวนขนาดยักษ์"ตรวจสอบระยะห่างของจุดยึดให้เป๊ะนะครับ หากคลาดเคลื่อนเพียงเล็กน้อยจะส่งผลต่อความแข็งแรงโดยรวม" ภาคภูมิสั่งเพื่อนร่วมทีมด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขากำลังถือแบบแปลนขนาดใหญ่และวัดระยะอย่างพิถีพิถันในขณะเดียวกัน ทีมของปรายฟ้าก็เริ่มนำอุปกรณ์ตกแต่งขนาดใหญ่เข้ามาในพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นจอ LED ขนาดมหึมา แผงไฟนีออนรูปทรงแปลกตา และแผ่นอะคริลิกสีรุ้งยักษ์สำหรับตกแต่งด้านหน้าบูธ เสียงหัวเราะของพวกเธอดังสลับกับเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆ สร้างความขัดแย้งทางอารมณ์กับความเคร่งขรึมของฝั่งวิศวะอย่างสิ้นเชิง"ปรายๆ ดูนี่สิ ถ้าเราติดแผ่นอะคริลิ
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด (2)
ตอนที่ 5 ประกายไฟคู่กัด"โหยปราย! ทำหน้าบูด เดี๋ยวงานแฟร์จะกร่อยนะ" ชัยวัฒน์พูดแซวพร้อมรอยยิ้มกวนๆ"ยิ้มหน่อยสิครับคุณหัวหน้าทีมออกแบบ สงสัยต้องไปหาคอร์สบริหารจัดการความเครียดให้ภูมิแล้วมั้ง"ปรายฟ้าหันขวับมามองชัยวัฒน์ด้วยสายตาที่พร้อมจะแผดเผา เธอไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาแซวแบบนี้ และยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มยียวนของเขาแต่ก่อนที่ปรายฟ้าจะได้ตอบโต้ มีนาที่เดินตามมาพร้อมกับกัสก็ก้าวเข้ามาบังปรายฟ้าเล็กน้อย เธอจ้องหน้าชัยวัฒน์ด้วยสายตาเอาเรื่องทันที "ระวังเถอะตาคนนี้ เดี๋ยวหน้าหุ่นยนต์ที่นายทำจะบูดไปตามนะ" มีนาสวนกลับอย่างฉับไว ใบหน้าของเธอดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดชัยวัฒน์ถึงกับชะงักเล็กน้อย รอยยิ้มกวนๆ ค้างอยู่บนใบหน้า เขาไม่คิดว่ามีนาจะตอบกลับมาได้แสบขนาดนี้ เขาพิจารณาเธออย่างประเมิน ก่อนที่ประกายความสนใจจะฉายชัดในแววตา"โธ่ แค่แซวเองครับคุณมีนา ทำไมต้องดุขนาดนั้น" ชัยวัฒน์ยิ้มแหยๆ แต่ในใจกลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจไม่เบามีนาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่สายตาของเธอยังคงจ้องมองชัยวัฒน์อย่างไม่ลดละ ราวกับประกาศว่าเธอไม่ยอมคนง่ายๆภาคภูมิที่ยืน
last updateLast Updated : 2025-06-26
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status