ตอนที่ 12 ยังไม่มีสถานะ

เช้าวันต่อมา

ส้มหวานลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก แค่เธอขยับตัวก็รู้สึกปวดร้าวไปถึงสะโพกกับภาพที่โดนเขากระแทกไม่ยั้ง สุดท้ายก็หมดแรงนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของเสือ

เธอปวดปัสสาวะก็เลยค่อยๆ กระถดตัวลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ แต่พอนั่งลงบนชักโครกเท่านั้นแหละ อาการแสบจี๊ดก็เล่นงานในจุดที่เพิ่งจะช้ำในมาทันที

“ยังจุกอยู่เลย...” เธอว่าแล้วยกมือกุมหน้าท้องไว้

พอทำธุระเสร็จก็ค่อยๆ ย่องออกจากห้องน้ำ ในสภาพที่เดินขาถ่างหุบชิดกันไม่ไหว พลันใบหน้าก็ร้อนแทบไหม้เมื่อเห็นเสือนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง

ภาพมันตอกย้ำว่าเธอเพิ่งจะเสพสุขกับเขาไป ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เธอเคารพกลายเป็นคนสอนเซ็กส์ส่วนตัวไปแล้ว

ครืน

แสงจากหน้าจอมือถือเขาสว่างวาบ มันสั่นอยู่บนหัวเตียงดึงความสนใจจากส้มหวานให้เดินไปมอง

‘ฝ้าย’

ชื่อของหญิงสาวดีกรีดาวบริหารปรากฏเด่นหรา ส้มหวานที่เสียมารยาทยืนมองไม่ได้กดรับ สั่นอยู่สักพักสายก็ตัดไปแล้วมีข้อความจากอีกฝ่ายส่งมาแทน

ฝ้าย : “คืนนี้อยากเจอเสืออีกจังเลย”

“อยากเจอเหรอ...”

เธอเม้มปากเข้าหากัน รู้สึกชาในอกแปลกๆ กับข้อความที่ดูจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

แต่ส้มหวานยังไม่คิดน้อยใจ เธอคลานขึ้นเตียงในสภาพที่สวมเสื้อยืดตัวโคร่งของเสื้อเพียงตัวเดียว ช่วงล่างวูบโหวงแต่เสื้อมันยาวพอคลุมขาอ่อนเธอได้

“พี่เสือ...” เธอนั่งข้างๆ เขาที่นอนหลับใหลอยู่

“อือ” เขาขานรับในลำคอด้วยอาการอ่อนเพลีย

ส้มหวานโน้มใบหน้าไปกระซิบข้างหู ใบหน้าแดงก่ำเขินอายแต่ก็อยากบอกเขาว่าเธอเจออะไรมา

“เราแสบตอนไปฉิ้งฉ่องด้วยค่ะ”

“หื้อ”

เสือปรือตาขึ้นมองพอได้ยินเธอพูดข้างๆ หู ก่อนที่จะจับมือบางมาแนบข้างแก้มแล้วหลับตาลงอีกครั้ง

“หายแสบหรือยัง”

“อื้อ... แต่เราคิดว่ามันน่าจะแดง”

คนตัวเล็กงุดหน้าด้วยความเขินอาย เธอจุกท้องมากเวลาเดินแต่ละก้าวก็ปวดร้าวขึ้นมาถึงสะโพกเช่นกัน เสือร้ายอย่างเขาไม่อ่อนโยนต่อจุดซ่อนเร้นของเธอเลย

“แดงเหรอ”

“อื้อ”

“ไหนเอามาดูหน่อยดิ”

เสือลืมตามอง เขาทำท่าจะหยัดตัวลุกขึ้น แล้วจับเธออ้าขาเพื่อส่องดูจุดที่บอกว่าแดง แต่เธอดันอกเขาไว้ไม่ให้ลุกขึ้นมา

“แค่บอกไม่ต้องดูหรอกค่ะ”

ส้มหวานส่งยิ้มหวานให้เขาที่นอนตะแคงมอง พลางเลิกคิ้วใส่เธอที่ยิ้มเขินไม่หยุด ปกติก็เป็นคนขี้เขินง่ายอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้พอเธอเขินทีก็ตัวแดงเป็นมะเขือเทศเลย

“ยิ้มอะไร มีความสุขขนาดนั้นเลยหรือไง”

“อ้ะ- อื้อ”

“ชอบเหรอ”

“ก็... ดีนะ”

คนตัวเล็กหลบตาแล้วยิ้มเขินอาย เมื่อคืนเขาไม่ยอมปล่อยเธอให้ลงจากเตียงเลย สุดท้ายก็ต้องค้างคืนห้องเขาเป็นครั้งแรก เจ้าของห้องดูแลเธออย่างดีเลยด้วย

“จัดอีกรอบตอนเช้าดีมั้ยล่ะ วันนี้ไม่มีเรียนอยู่แล้วนี่”

เสือร้ายก็คือเสือร้ายวันยันค่ำ เขาเป็นนักล่าเนื้อเห็นเหยื่อเป็นกวางน้อยตัวขาวตรงหน้า จะอดใจไหวได้ยังไง

“เราเพิ่งบอกว่ามันแดงไปเองนะคะ”

“แล้วหิวหรือยัง”

“ยังไม่หิวเท่าไหร่”

“ถ้างั้นขอนอนต่ออีกหน่อยได้มั้ย ง่วงว่ะเธอ”

ท่อนแขนแกร่งกอดรั้งเอวเธอให้ล้มตัวลงนอนข้างกัน เธอทิ้งตัวนอนข้างเขาแล้วก็ขยับเข้าไปซุกในอกอีกฝ่าย

“พี่เสือ”

“อือ”

“พี่เสือคะ”

“อะไร”

ส้มหวานละล่ำละลักคิดไม่ตก ไม่รู้ว่าควรพูดออกไปดีหรือเปล่า แต่ความรู้สึกเธอหลังจากมีอะไรกับเขามันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เธอรู้สึกผูกพันและติดพันธ์กับเขา เหมือนหัวใจไม่เป็นของตัวเอง แล้วเขาก็เริ่มจะมีผลกับหัวใจขึ้นมามากๆ ด้วย

“ถ้าเรามีอะไรกันแล้ว... เราจะเป็นแฟนกันได้หรือยัง” เธอพูดออกไปแล้วเงยหน้าช้อนตามองเขา

เสือลืมตาแล้วหลุบมองเธอ เขาพ่นลมขำออกมาจนเธอหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย

“พูดอะไรของเธอเนี่ย แฟนเฟินอะไร”

“ก็เราสองคน...”

“ถ้าแค่มีอะไรกันครั้งเดียวแล้วเป็นแฟน พี่คงมีแฟนเป็นสิบคนแล้วมั้งไอ้หมวยจิ๋ว”

เขาแค่เปรียบเปรยให้เห็นภาพ ความจริงยังไม่ถึงหรอกก็แค่เกือบๆ เท่านั้นแหละ และเธอก็อาจเป็นคนที่สิบเอ็ดก็ได้

แต่บางอย่างก็ต้องแยกแยะออกจากกัน เธออยากได้แค่เซ็กส์ก็ตอบสนองด้วยการมีอะไรกันนี่ไง สิ่งที่เธอต้องการจากเขามันก็มีแค่นั้นไม่ใช่เหรอ

“หมายความว่ายังไงคะ”

“เธออยากลองพี่ก็สนองให้แล้วไง”

“มันก็ใช่แต่ว่าเรา... เราอยากได้สถานะ”

“อย่ามีสถานะกันเลย ถ้าไอ้สิงห์รู้จะทำยังไง”

ส้มหวานมุ่นคิ้วเล็กน้อย มันก็จริงอย่างที่เสือพูด ถ้าหากพี่ชายเธอรู้เข้าว่าอยากลองของ ถึงขั้นยอมมีอะไรกับเพื่อนสนิทของเขา แค่คิดภาพเธอก็ขนลุกวาบไปทั้งตัวแล้ว

“ทำหน้าเศร้าทำไม พี่ก็ให้เธอสำคัญที่สุดอยู่แล้วไง” เขาจับคางเธอขึ้นมาจูบปาก ก่อนจะระบายยิ้มบางๆ ส่งให้

“แล้วพี่จะมีคนอื่นนอกจากเรามั้ยคะ”

“ตอนนี้ก็คงยัง”

“ทำไมกำกวมจัง”

เสือร้ายจะร้ายสมชื่อหรือเปล่า...

เธอเองก็ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาแว่วๆ ว่าเขามีลิสต์คนคุยระดับสาวฮอตให้เพียบ แล้วตัวเธอที่ทั้งจืดแล้วก็เฉิ่มแบบนี้อีก คงถูกปัดตกตั้งแต่จูบไม่ได้เรื่องแล้วล่ะ

“พี่ไม่ได้มั่วนะครับ เวลาคุยก็คุยแค่คนเดียว”

“แต่ทำไมเราได้ยินมาว่าพี่คุยหลายคนล่ะ”

“เวลาคุยพี่คุยคนเดียวจริงๆ แต่คุยได้แปปๆ ก็เบื่อ”

“แล้วพี่จะเบื่อเราหรือเปล่าคะ...”

ส้มหวานหน้างอแล้วเริ่มรู้สึกแปลกๆ นี่เธอกำลังทำตัวงี่เง่ากับเขาหรือเปล่า ทั้งที่เป็นคนเสนอตัวเองแท้ๆ แต่ดันอยากได้สถานะจากเขากับการหลับนอนกันแค่ครั้งเดียว

“เธอก็อย่าทำให้พี่เบื่อดิ... ทำได้มั้ยล่ะ” เขาว่าแล้วคลี่ยิ้มให้เธอ แต่เป็นรอยยิ้มที่ร้ายสมฉายาจริงๆ เลย

คำพูดเขานี่มันผู้ชายธงแดงชัดๆ แต่ทำไมที่ผ่านมาเขาถึงใจดีกับเธอมาตลอด ออกจะปากร้ายบางครั้งแต่ก็ไม่ดูเจ้าเล่ห์แบบนี้เลยสักนิด

“เรา... เราจะพยายามก็แล้วกันค่ะ”

“ไอ้สิงห์รู้เรื่องนี้เข้า พี่คงโดนมันกระทืบคาตีนแน่”

“เราไม่บอกพี่สิงห์หรอกค่ะ พี่ก็อย่าบอกพี่สิงห์เรื่องนี้นะ”

เสือหลุบตามองแล้วยกยิ้ม ก่อนจะพยักหน้ารับคำสั่งทันที

“ไม่บอกหรอก... เดี๋ยวมันเอาเธอไปซ่อนทำไง” ว่าแล้วก็ดึงร่างบางมากอดก่ายอย่างแนบแน่นในเช้าที่อากาศดี

เรื่องนี้จะถูกเก็บเป็นความลับไปก่อน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนเธอก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ ภารกิจเลิกเป็นยัยจืดยังคงอยู่

“ขอนอนต่ออีกหน่อยได้ไหม”

“แต่เราจะมีเรื่องอยากถามอีกนี่”

“ตัวเธอหอมว่ะ... น่าฟัดทั้งตัวเลย”

เสือเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วกอดกระชับเธอแน่น ส่วนตัวเธอที่อยากจะคุยต่อก็ทำได้แค่เก็บงำคำพูดไว้โอกาสอื่น

ส้มหวานเป็นเด็กเรียนมาตลอด เรื่องรักเธอไม่เคยแข่งขันกับใครเลย นอกจากวิชาการที่เข้มงวดตอนเรียน

แต่ตอนนี้คงถึงเวลาที่เธอต้องงัดไม้เด็ดบ้างแล้ว บางทีลงแข่งสนามนี้ก็อาจจะคุ้มอย่างที่เจ้าหญิงบอกก็ได้ พอได้เข้าถึงตัวตนเขาจริงๆ เธอก็เข้าใจแล้วทำไมสาวถึงหลงนัก

เธอจะขึ้นเป็นตัวจริงของเสือร้ายคณะวิศวะให้ได้เลย...